Η Αξία της Βιβλικής Γενεαλογίας

ΙΣΩΣ έχετε αρχίσει να διαβάζετε την Αγία Γραφή από τη Γένεσι μέχρι την Αποκάλυψι και διαπιστώσατε ότι η ανάγνωσις είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αλλά όταν φθάσατε στο βιβλίο των Χρονικών και είδατε, εδάφιο προς εδάφιο και κεφάλαιο προς κεφάλαιο, να δίνη ένα γενεαλογικό κατάλογο ονομάτων τα οποία δεν μπορούσατε να προφέρετε καν και ότι ήσαν χωρίς σημασία για σας, ίσως είπατε, Γιατί βρίσκεται αυτός ο κατάλογος εδώ; Γιατί παρατίθενται όλες αυτές οι ανιαρές λεπτομέρειες;

Είναι αλήθεια ότι, για απλή ανάγνωσι, αυτός ο κατάλογος είναι μονότονος. Παρ’ όλα αυτά, αυτοί οι γενεαλογικοί κατάλογοι είναι πολύτιμοι. Γιατί; Κατ αρχήν, υποστηρίζουν την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής. Αποτελούν απόδειξι ότι ο Θεός θέλει, εκείνοι που τον λατρεύουν, να τον λατρεύουν εν πνεύματι και ΑΛΗΘΕΙΑ, όχι σαν ένα μυθώδη φανταστικό Θεό. (Ιωάν. 4:23, 24) Δεν αληθεύει ότι όταν μάθατε ή διαβάσατε την περιγραφή κάποιου γεγονότος, ζητήσατε ονόματα και τόπους; Αμέσως ρωτάτε, Ποιος; Πού; Όταν μαθαίνετε αυτές τις λεπτομέρειες, αυτά που ελέχθησαν ή εγράφησαν αποκτούν ίχνος αληθείας και περισσότερη πραγματικότητα. Επίσης, όταν έχετε αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να ψάξετε για περισσότερες λεπτομέρειες για να πιστοποιήσετε αυτό που ελέχθη, αναφερόμενος σε άλλα μέρη της Αγίας Γραφής ή κοσμικών ιστορικών έργων. Αν η Γραφή ήταν μύθος ή είχε γραφή από απατεώνες, θ’ απέφευγε οπωσδήποτε αυτές τις λεπτομέρειες. Αλλ’ αυτές οι λεπτομέρειες στην Αγία Γραφή εναρμονίζονται με άλλες αφηγήσεις και συντελούν στο να γίνη η Αγία Γραφή ένα ενωμένο σύνολο. Είναι μια ειλικρινής παρουσίασις πραγματικών ιστορικών γεγονότων.

Επί πλέον, πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι οι Εβραϊκές Γραφές αποτελούσαν το σύνταγμα, τον νόμον και το βιβλίο υπομνημάτων του Εβραϊκού λαού. Αποτελούν τα κύρια αρχεία του έθνους. Πολλοί από τους γενεαλογικούς καταλόγους συνετέθησαν από άλλα γραπτά νομικά υπομνήματα, επειδή οι πόλεις κρατούσαν κατάλογο εκείνων που εγεννώντο στην περιοχή. Είναι μέρος της πραγματικής ιστορίας.—Λουκ. 2:1-5.

ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΟΥ

Οι γενεαλογίες είναι πολύτιμες κατά έναν άλλο πολύ σπουδαίο τρόπο. Δηλαδή, μας βοηθούν να προσδιορίσωμε τον Μεσσία. Όταν εμφανίσθηκε ο Ιησούς Χριστός, δεν ανήγγειλε, ‘Εγώ είμαι ο Μεσσίας (ή Χριστός).’ (Ιωάν. 5:31-37) Πολλά άλλα άτομα το έκαναν αυτό στη διάρκεια των αιώνων, αλλά δεν είχαν τα διαπιστευτήρια. Ο απλός ισχυρισμός ενός ατόμου δεν αρκεί για να δικαιολογήση την πίστι άλλων προς αυτόν. Μεταξύ πολλών αποδείξεων της ιδιότητος του Ιησού ως Μεσσίου, τα γενεαλογικά υπομνήματα των Ιουδαίων, που εφυλάσσοντο στους καταλόγους των πόλεών τους, επεβεβαίωναν το ότι ο Ιησούς προήρχετο από την ορθή γραμμή καταγωγής—από τον Βασιλέα Δαβίδ της φυλής του Ιούδα. (Λουκ. 2:1-6) Ο Ιησούς είπε ότι ήταν η ΑΛΗΘΕΙΑ, εκπληρώνοντας όλα τα πράγματα που έλεγαν οι Εβραϊκές Γραφές γι’ αυτόν, περιλαμβανομένης και της γενεαλογίας του.—Ιωάν. 14:6.

Η ανάγκη για τη διατήρησι ενός υπομνήματος γραμμής καταγωγής διαφαίνεται από την πρώτη προφητεία, που ο Θεός προείπε για ένα «σπέρμα» ή απόγονο ο οποίος θ’ απελευθέρωνε το ανθρώπινο γένος. (Γέν. 3:15) Μετά από 2.000 σχεδόν χρόνια, λόγω της μεγάλης πίστεως του Αβραάμ, ο Θεός τον ευνόησε με την υπόσχεσι ότι το σπέρμα θα ερχόταν από τη δική του γραμμή καταγωγής. (Γέν. 22:17, 18) Με τον καιρό, η γραμμή της επαγγελίας περιωρίσθηκε στον Ιούδα, έναν από τους 12 γιους του Ιακώβ και δισέγγονο του Αβραάμ, και κατόπιν, στη γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ. (Γέν. 49:10· 2 Σαμ. 7:8, 12-16) Η ανθρώπινη γέννησις του Ιησού εκπληρούσε όλες τις απαιτήσεις, διότι έγινε παραδεκτό ότι κατήγετο από τη φυλή του Ιούδα και ήταν ο υιός του Δαβίδ.—Ματθ. 9:27· 2 Τιμ. 2:8· Εβρ. 7:14.

ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ

Οι Ιουδαίοι, εκτός του ότι κρατούσαν υπόμνημα της βασιλικής γραμμής μέσω του Δαβίδ, έπρεπε επίσης να τηρούν υπομνήματα των απογόνων του Ααρών, από τη φυλή του Λευί. Αυτό συνέβαινε λόγω του ότι οι ιερείς τους έπρεπε να κατάγωνται απ’ εκείνη τη φυλή. (Έξοδ. 28:1-3· Αριθμ. 3:5-10) Ένα μεγάλο τμήμα του γενεαλογικού υπομνήματος στο βιβλίο των Χρονικών εξυπηρετεί αυτό τον σκοπό. Προτού πεθάνη ο Δαβίδ, έκαμε διευθετήσεις για την υπηρεσία του ναού, διορίζοντας τους Λευίτας σε συγκεκριμένες υπηρεσίες. (1 Χρον. κεφ 24-27) Μετά την επιστροφή του Ισραήλ από την εξορία στη Βαβυλώνα, αυτά τα υπομνήματα ήσαν σπουδαία διότι έπρεπε ν’ αποκατασταθή το ιερατείο και οι υπηρεσίες στον ναό. Τα βιβλία των Χρονικών περιγράφουν αυτές τις διευθετήσεις που έκανε ο Δαβίδ και, μαζί με τα βιβλία του Έσδρα και του Νεεμία, δείχνουν πώς απεκατεστάθη και πάλι η λατρεία στο ίδιο πρότυπο μετά την αποκατάστασι. Υπήρχε στενή προσκόλλησις στις γραμμές καταγωγής. Αυτό τονίζεται από το γεγονός ότι μερικοί άνδρες που νόμιζαν ότι ήσαν μέλη της ιερατικής οικογενείας, αλλά δεν μπορούσαν ν’ αποδείξουν τη γενεαλογία τους, απεκλείσθησαν από το ιερατείο έως ότου απεδείκνυαν τη γραμμή καταγωγής τους.—Νεεμ. 7:64, 65.

Έτσι, υποστηρίζεται η αληθινότης της Αγίας Γραφής σ’ αυτές τις γενεαλογίες. Ο Έσδρας, ο συγγραφεύς των Χρονικών, καταγράφει περίπου 20 επίσημες πηγές που χρησιμοποίησε για τη σύνταξι του έργου του. Αυτές ήσαν δημόσια αρχεία και όχι απλώς φανταστικά έργα συγγραφέων, οι οποίοι υπεκινούντο από εθνικιστικά ιδιοτελή ελατήρια. Αλλά πώς μπορούν αυτές οι γενεαλογίες να μας ωφελήσουν σήμερα;

Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η Βιβλική γενεαλογία μας βοηθεί και με άλλους τρόπους. Υποστηρίζει τη δήλωσι που έκανε ο απόστολος Παύλος ότι «ο Θεός έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης.» (Πράξ. 17:26) Το υπόμνημα είναι πολύ σαφές ότι ο Αδάμ και η Εύα ήσαν οι γονείς ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής. (Γέν. 1:28· 3:20) Οι απόγονοί τους, μέσω του υιού τους Σηθ, καταγράφονται μέχρι τον Κατακλυσμό. (Γέν. κεφ. 5, 7) Κατόπιν, η οικογένεια του Νώε (οκτώ άτομα συνολικά) επέζησαν, και αυξήθηκαν σε 70 οικογένειες, από τις οποίες γέμισε ολόκληρη η γη.—Γέν. κεφ. 10.

ΤΟ ΑΝΤΙΛΥΤΡΟΝ ΔΙ’ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Αυτή η πληροφορία, με τη σειρά της, αποκαλύπτει πώς είναι δυνατόν, επειδή ένας άνθρωπος έγινε πατέρας μιας ανθρώπινης φυλής, ένας άνθρωπος και πάλι να μπορέση να δώση τη ζωή του ως αντίλυτρο για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. (Ματθ. 20:28· Ιωάν. 11:49-52) Διότι, ως «ο έσχατος Αδάμ,» ο Ιησούς μπορεί ν’ αγοράση το ανθρώπινο γένος, να θέση σε λειτουργία τα οφέλη της θυσίας του, κι έτσι να γίνη ο «Πατήρ του μέλλοντος Αιώνος» για εκείνους που θα πιστέψουν στο αντίλυτρο. Αν υπήρχαν πολλοί αρχικοί πατέρες της ανθρώπινης φυλής, ένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να δώση τη ζωή του ως αντίλυτρο.—1 Κορ. 15:45· Ησ. 9:6· 53:10.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΙ

Άλλα οφέλη του γενεαλογικού υπομνήματος της Αγίας Γραφής είναι πιθανώς μικροτέρας σπουδαιότητος, αλλά εξ ίσου πολύτιμα. Σε μερικά μέρη της Αγίας Γραφής, τα γενεαλογικά υπομνήματα είναι απαραίτητα για τον καθορισμό του μήκους των χρονολογικών περιόδων. Παραδείγματος χάριν, στη Γένεσι κεφάλαιο 5 και 7:6, 11, καταφαίνεται ότι ο καιρός από τη δημιουργία του Αδάμ μέχρι τον Κατακλυσμό είναι 1.656 χρόνια. Κατόπιν, στο κεφάλαιο 11, μετρούμε την περίοδο των 427 ετών από τον Κατακλυσμό μέχρι την Αβραμιαία διαθήκη.—Γέν. 12:4.

Χωρίς αυτά τα υπομνήματα, θα ήταν αδύνατο να υπολογίσωμε πόσον καιρό το ανθρώπινο γένος υπάρχει πάνω στη γη. Το μήκος της χρονικής περιόδου δεν αποκαλύπτεται στην περίπτωσι της δημιουργίας των ζώων, ούτε στην περίπτωσι των προηγουμένων δημιουργικών εποχών. Μολονότι οι Βιβλικοί λόγιοι δεν μπορούν να είναι βέβαιοι για τον χρόνο που έχει περάσει προτού ο άνθρωπος εμφανισθή στη γη, μπορούν να υπολογίσουν με μεγάλη ακρίβεια ότι η περίοδος της πολιτείας του Θεού με το ανθρώπινο γένος φθάνει τα 6.000 χρόνια.a

ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Επί πλέον, οι γενεαλογικοί κατάλογοι μας βοηθούν να κατανοήσωμε τα ζητήματα με άλλον τρόπο. Παραδείγματος χάριν, το εδάφιο 1 Σαμουήλ 1:1, όπου ο πατέρας του Σαμουήλ, ο Ελκανά, αποκαλείται Εφραϊμίτης, δείχνει ότι ο Σαμουήλ ήταν Εφραϊμίτης. Αν είναι έτσι, τότε κάτι δεν πάει καλά, διότι ο Σαμουήλ υπηρέτησε στη σκηνή, βοηθώντας τον Ηλεί τον αρχιερέα, και φορώντας επίσης εφόδ, ένα ένδυμα που προσδιώριζε το έργο του ως εργαζομένου εκεί.—1 Σαμ. 2:11, 18.

Σχετικά με το πρόβλημα αυτό μας βοηθεί ο γενεαλογικός κατάλογος που αναφέρεται στο 1 Χρονικών 6:19-28. Εδώ καταγράφονται οι απόγονοι του Λευί, όπως δείχνει το εδάφιο 19. Στα εδάφια 27 και 28, καταγράφεται ο Ελκανά και ο Σαμουήλ. Έτσι, ο Σαμουήλ ήταν, στην πραγματικότητα, Λευΐτης και είχε τα προσόντα να υπηρετή στη σκηνή του μαρτυρίου. Ο πατέρας του καλείται Εφραϊμίτης διότι ζούσε στη Ραμαθαΐμ-σοφίμ, ή Ραμά, στην περιοχή που ζούσε η φυλή του Εφραΐμ. Αυτό ομοιάζει με τη συνήθεια που έχομε σήμερα ν’ αποκαλούμε ένα άτομο, παραδείγματος χάριν, Αμερικανό, επειδή έχει ζήσει στην Αμερική λίγο καιρό, μολονότι μπορεί να γεννήθηκε σε ένα άλλο μέρος.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ

Όσον αφορά την εκπλήρωσι προφητειών, βρίσκεται μια περίπτωσις σχετικά με την προφητική διαθήκη που είχε κάνει ο Ιεχωβά με τον Φινεές, τον γιο του Ελεάζαρ του Αρχιερέως, ότι «θέλει είσαι εις αυτόν και εις το σπέρμα αυτού μετ’ αυτόν διαθήκη ιερατείας αιωνίου.» (Αριθμ. 25:13) Πώς εξεπληρώθη αυτή η επαγγελία;

Η γραμμή του αρχιερέως προφανώς εξακολούθησε στη γραμμή του Φινεές μέχρι τον καιρό του Αρχιερέως Ηλεί, απογόνου του θείου του Φινεές του Ιθάμαρ. Αυτή η αλλαγή ωφείλετο προφανώς σε κάποια έλλειψι προσόντων κάποιου απογόνου του Φινεές. Αλλά ο Βασιλεύς Σολομών απεμάκρυνε τον Αβιάθαρ, τον απόγονο του Ιθάμαρ, διότι είχε συμμαχήσει με τον γιο του Βασιλέως Δαβίδ, τον Αδωνία, σε μια προσπάθεια να πάρη τον θρόνο του Ιούδα όταν ήταν άρρωστος ο Βασιλεύς Δαβίδ. (1 Βασ. 1:1-14· 2:26, 27) Έκανε ιερέα αντ’ αυτού τον Σαδώκ, τον απόγονο του Φινεές. (1 Βασ. 2:35) Απ’ ό,τι δείχνει το ιστορικό υπόμνημα, απ’ αυτή τη γραμμή προφανώς εξακολούθησαν να προέρχωνται οι αρχιερείς επί πολλά χρόνια μετά απ’ αυτό.

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ

Το γενεαλογικό υπόμνημα συχνά μας βοηθεί να καθορίσωμε τη σχέσι που υπήρχε μεταξύ ωρισμένων ατόμων που μνημονεύονται. (Γέν. 35:21-26) Είμεθα επίσης ευτυχείς διότι, όταν βρισκώμεθα σε σύγχυσι ως προς την ταυτότητα κάποιου για τον οποίον διαβάζομε, διαπιστώνομε ότι μπορούμε να ξεχωρίσωμε τα άτομα που έχουν το ίδιο όνομα επειδή η Βιβλική γενεαλογία συχνά ονομάζει τον πατέρα, τη μητέρα, τον αδελφό, το γιο, ή ορίζει την πόλι ή την τοποθεσία από την οποία προήρχετο το άτομο.—Λουκ. 6:14· Πράξ. 12:12· Ματθ. 10:2-4· Μάρκ. 15:43· Πράξ. 5:37· 1 Σαμ. 17:4, 58· Γέν. 11:29· 28:9.

ΗΣΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ΓΙΑ ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Άλλα σημεία αξίας των γενεαλογικών καταλόγων είναι: Οι Ιουδαίοι τους εχρειάζοντο για να καθορίσουν τις φυλετικές σχέσεις για τον διαχωρισμό της Γης της Επαγγελίας και για τον καθορισμό των οικογενειακών σχέσεων για τις ατομικές κληρονομίες γης. Οι γενεαλογίες προσδιορίζουν τον στενώτερο συγγενή ως εκείνον επάνω στον οποίο εναπόκειται η νομική ευθύνη να κάνη ανδραδελφικό γάμο με τη χήρα του αδελφού του για ν’ αναστήση το όνομα του αδελφού του. Αυτός ο στενώτερος συγγενής, επίσης, ήταν εκείνος που έπρεπε να ενεργήση ως εξαγοραστής του συγγενούς του από τη δουλεία και να είναι εκδικητής του αίματος του αδελφού του από ένα φονέα.—Δευτ. 25:5, 6· Λευιτ. 25:47-49· Αριθμ. 35:19.

Έτσι, μολονότι οι γενεαλογικοί κατάλογοι μπορεί να φαίνωνται περίπλοκοι, πρέπει να είμεθα ευγνώμονες που έχουν διαφυλαχθή για ένα σκοπό, και για εκείνους που έζησαν στον αρχαίο καιρό και για εκείνους που θέλουν να κατανοήσουν τον Λόγο του Θεού σήμερα.

[Υποσημειώσεις]