Πόσο Ανταμείβει η Επιδίωξις Φήμης και Πλούτου;
ΗΤΑΝ ένας τραγουδιστής λίγο μετά τα είκοσι. Μέσα σε δύο χρόνια έγινε πολυεκατομμυριούχος. Αλλά του έφερε η φήμη και ο πλούτος πραγματική ευτυχία και ικανοποίησι;
Αυτός ο διάσημος τραγουδιστής ωμολόγησε τα εξής: ‘Αναρωτιέμαι αν αξίζουν όλα αυτά τον κόπο—εννοώ η φήμη και το χρήμα. Δεν μπορώ να πάω σ’ ένα εστιατόριο και να τελειώσω το γεύμα μου χωρίς να με κατακλύσουν φωτογράφοι, δημοσιογράφοι και άτομα που ζητούν αυτόγραφα. Είμαι αναγκασμένος να παραγγέλλω το γεύμα μου στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου. Δεν μπορώ να πάω σ’ έναν κινηματογράφο ούτε σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Όταν είσαι διάσημος, είσαι αναγκασμένος να ζης μια μοναχική ζωή. Το μόνο που μπορείς να κάνης είναι να κάθεσαι στο δωμάτιό σου και να βλέπης τηλεόρασι. Ποτέ δεν ανοίγω δώρα—εκτός αν προέρχωνται από τους φίλους μου. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρης τι περιέχουν. Ίσως κάποια βόμβα από κάποιον «παλαβό».’
Μολονότι αυτός ο νεαρός είχε αποκτήσει φήμη και πλούτη, του έλειπαν πολλά. Δεν μπορούσε πια ν’ απολαμβάνη τα συνήθη πράγματα που θεωρούσε κάποτε ως δεδομένα. Η κατάστασίς του, που άλλαξε, τον έκανε να αισθάνεται σαν φυλακισμένος.
Άλλα άτομα που βρίσκονται σε τέτοια κατάστασι δοκιμάζουν παρόμοιες απογοητεύσεις. Προσπαθούσαν να επιτύχουν έναν ωρισμένο σκοπό και διεπίστωσαν απλώς ότι ο σκοπός αυτός δεν εξεπλήρωσε τις προηγούμενες προσδοκίες τους. Μολονότι οι πλούσιοι και οι διάσημοι μπορούν να έχουν πολλούς θαυμαστές, έχουν πολύ λίγους γνήσιους φίλους, αν όχι κανένα. Επανειλημμένως συμβαίνει, όταν η φήμη και τα πλούτη εξαφανισθούν, οι θαυμαστές να προσκολλώνται σε κάποιον άλλο. Μια αρχαία παροιμία παραδέχεται αυτή τη σκληρή πραγματικότητα: «Ο πλούτος προσθέτει φίλους πολλούς· ο δε πτωχός εγκαταλείπεται υπό των φίλων αυτού.»—Παροιμ. 19:4.
Είναι φανερό ότι η επιδίωξις φήμης και πλούτου δεν είναι ικανοποιητική. Επειδή αυτό αληθεύει επίσης και για άλλους υλικούς στόχους, ποιος πρέπει να είναι ο πρωταρχικός σκοπός στη ζωή του ατόμου;
Ο άνθρωπος τον οποίον ευρέως παραδέχονται ως τον μεγαλύτερο διδάσκαλο όλων των καιρών, έδωσε την εξής συμβουλή: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν.»—Ματθ. 6:19, 20.
Έτσι, αν επιθυμούμε χαρά και ικανοποίησι, πρέπει ν’ αποφεύγωμε να κάνωμε επίκεντρο της ζωής μας τις υλικές επιδιώξεις, διότι αυτές οι επιδιώξεις δεν έχουν διαρκή αξία και συχνά οδηγούν σε πικρή απογοήτευσι. Αντιθέτως, ως κύριο ενδιαφέρον μας πρέπει να έχωμε την απόκτησι μιας καλής στάσεως ενώπιον του Δημιουργού μας. Ένα υπόμνημα καλών έργων ενώπιόν του θα ομοιάζη με ασφαλή θησαυρό εναποθηκευμένο στους ουρανούς. Αυτός ο θησαυρός θα παράγη πλούσιες αμοιβές από τον αιώνιο Θεό. Έτσι, αντί να βλέπωμε με φθόνο τους λίγους εκείνους που έχουν αποκτήσει φήμη και πλούτο, εμείς θα είμεθα ευχαριστημένοι αν έχωμε κάτι πολύ πιο πολύτιμο—μια επιδοκιμασμένη σχέσι με τον Ύψιστο.