Ο Ανθρώπινος Εγκέφαλος—Τρία Πάουντς Μυστηρίου

Ποιος θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι ένα κτίριο κτίσθηκε μόνο του, ή ότι μια τηλεοπτική συσκευή κατασκευάσθηκε μόνη της ή ότι ένας υπολογιστής σχεδιάζει και προγραμματίζει τον εαυτό του; Για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται εγκέφαλος. Ωστόσο, μερικοί ισχυρίζονται ότι ο εγκέφαλος έγινε τυχαίως. Μήπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι απλούστερος από τα κτίρια, τις τηλεοπτικές συσκευές και τους υπολογιστάς;

Ο ΔΑΒΙΔ ατένισε τον έναστρο θόλο πάνω του και αντελήφθη το άγγελμα που αντανακλάτο απ’ εκεί: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.» Κατελήφθη από δέος, λόγω της απεραντωσύνης των και διερωτήθηκε γιατί ο Θεός θα έπρεπε να ενθυμήται τον ασήμαντο άνθρωπο: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; Ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;» Εν τούτοις, όταν ο Δαβίδ αναλογίσθηκε το σώμα του και πάλι είπε με θαυμασμό: «Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο.»—Ψαλμ. 19:1· 8:3, 4· 139:14.

Τι αντίθεσι με τους σημερινούς ανθρώπους! Ο Δαβίδ έμεινε κατάπληκτος από τη μεγαλειώδη δύναμι του Θεού, όταν είδε περίπου 2.000 αστέρια. Σήμερα οι άνθρωποι διακρίνουν εκατό περίπου δισεκατομμύρια αστέρια στο Γαλαξία μας, υπολογίζουν ότι υπάρχουν εκατό δισεκατομμύρια άλλοι γαλαξίες στο σύμπαν (ο καθένας απ’ αυτούς περιέχει δισεκατομμύρια άστρα), και ωστόσο αρνούνται την ύπαρξι ενός Δημιουργού. Ο Δαβίδ εθαύμασε το περίπλοκο σχέδιο του σώματος του και ύμνησε τον Ιεχωβά. Σήμερα οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ περισσότερα για τα θαύματα του σώματος, αλλά τα αποδίδουν όλα στην τυφλή εξέλιξι. Εξακολουθούν να μαθαίνουν, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορούν να αποκτήσουν τη γνώσι της αληθείας που διακηρύττουν οι ανακαλύψεις τους, δηλαδή, ότι χρειάζεται ένας σοφός και ισχυρός Δημιουργός για να φέρη σε ύπαρξι τέτοια θαύματα σχεδίου.

Το περιοδικό Σαϊεντίφικ Αμέρικαν παρετήρησε αυτό το σχέδιο και είπε: «Φαίνεται ότι το σύμπαν με κάποιο τρόπο εγνώριζε ότι θα ερχόταν ο άνθρωπος.» Το περιοδικό απέδωσε αυτή την προετοιμασία για μας «στα πολλά συμβάντα φυσικής και αστρονομίας που συνεργάσθηκαν προς όφελός μας.» Εν τούτοις, δεν ήταν το σύμπαν, αλλά ο Ιεχωβά Θεός, εκείνος ο οποίος εγνώριζε ότι θα ερχόμαστε εμείς, και προετοίμασε τη γη και τον ουρανό που την περιβάλλει για μας, όχι τυχαίως. Χωρίς αμφιβολία, αισθανόμεθα όπως ο Δαβίδ όταν βλέπωμε το μεγαλείο της γης και τη μεγαλειώδη έκτασι των ουρανών—εμείς οι μικροί και ασήμαντοι. Αλλ’ όταν ο Ιεχωβά μάς λέγη ότι η γη έγινε για τον άνθρωπο, ότι αναμένει από τον άνθρωπο να είναι ο φύλακάς της και ότι έχει εφοδιάσει τον άνθρωπο με την ικανότητα να εκπληροί αυτή την ευθύνη, τότε δεν πρέπει ν’ αφήνωμε τη μικρότητα μας να μας κάνη να αισθανώμεθα ανάξιοι της προσοχής του.—Γεν. 1:14-18, 26-28· 2:15· Ησ. 45:18.

ΤΡΙΑ ΠΑΟΥΝΤΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ

Το μεγαλύτερο από τα δώρα με τα οποία μας εφωδίασε ο Θεός για να φροντίζωμε τη γη, είναι μια γκρίζα, σπογγώδης ουσία, λίγο μεγαλύτερη από ένα γκρέηπφρουτ. Η πολυτιμότης της τονίζεται από την προστατευμένη τοποθεσία της. Περιβάλλεται από τρεις μεμβράνες και, στην ουσία, επιπλέει σ’ ένα υγρό, που εξουδετερώνει τα κτυπήματα και όλο αυτό βρίσκεται μέσα σε στερεό κόκκαλο—το κρανίο. Αυτός ο εγκέφαλος ακριβώς είναι εκείνο που μας διακρίνει από τα άλογα ζώα και μας δίνει την ικανότητα να είμεθα κατ’ εικόνα και ομοίωσι του Θεού. Σκεπτόμεθα, μαθαίνομε, αισθανόμεθα, ονειρευόμεθα και ενθυμούμεθα μ’ αυτόν—αλλά δεν μπορούμε να τον κατανοήσωμε. Παρ’ όλη την εκτεταμένη επιστημονική έρευνα για να εξακριβωθούν οι λειτουργίες του, παραμένει μυστήριο. Ο Βρεταννός φυσιολόγος Σερ Τσαρλς Σέρινγκτον έγραψε: «Ο εγκέφαλος είναι ένα μυστήριο· υπήρξε και είναι ακόμη μυστήριο. Πώς ο εγκέφαλος παράγει σκέψεις; Αυτή είναι η βασική ερώτησις και δεν έχομε βρει ακόμη απάντησι σ’ αυτήν.» Ο φημισμένος ανθρωπολόγος Δρ Χένρυ Φέρφιλντ Όσμπορν έγραψε: «Κατ’ εμέ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το πιο θαυμάσιο και μυστηριώδες αντικείμενο σ’ ολόκληρο το σύμπαν.»

Το νευρικό σύστημα είναι τρομερά πολύπλοκο. Τα κύτταρα του ονομάζονται νεύρα και εκτείνονται σ’ όλο το σώμα. Μερικά έχουν μήκος μόνο ένα κλάσμα μιας ίντσας· άλλα έχουν μήκος αρκετών ποδών. Το μεγαλύτερο συνδέει τον εγκέφαλο με το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού. Οι ηλεκτροχημικές ωθήσεις που μεταφέρουν μηνύματα προς και από τον εγκέφαλο, ταξιδεύουν από 2 ως 200 μίλια (3,2 ως 320 χιλιόμετρα) την ώρα. Τα μεγαλύτερα νεύρα αποτελούνται από χιλιάδες ίνες, το οπτικό νεύρο αποτελείται από μερικά εκατομμύρια ίνες, από τις οποίες η κάθε μια μεταφέρει ένα ξεχωριστό μήνυμα. Το αυτόματο νευρικό σύστημα κατευθύνει, χωρίς την ενσυνείδητη σκέψι του ατόμου, τις λειτουργίες των οργάνων, του κυκλοφοριακού συστήματος, των μεμβρανών και πολλών μυών, όπως είναι εκείνοι που σχετίζονται με την αναπνοή, την κατάποσι και τις περισταλτικές κινήσεις των εντοσθίων.

Ο ίδιος ο εγκέφαλος έχει 10 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα και 100 δισεκατομμύρια νευρογλοία κύτταρα που σχηματίζουν συγκροτήματα υποστηρίξεως και πιθανώς έχουν θρεπτικές λειτουργίες. Τα νεύρα του εγκεφάλου είναι δραστήρια μέρα και νύχτα, ακόμη και στη διάρκεια του ύπνου, και χρησιμοποιούν ενέργεια σε υψηλό βαθμό. Σε κάθε κύτταρο η ενέργεια προέρχεται από την οξείδωσι γλυκόζης. Ο εγκέφαλος είναι ακίνητος, ούτε συστέλλεται ούτε αυξάνει, και αποτελεί μόνο το 2 τοις εκατό του βάρους του σώματος. Και εν τούτοις, για να συνεχίση να λειτουργή, πρέπει να λαμβάνη το 20 τοις εκατό του αίματος που αντλείται από την καρδιά. Χρειάζεται το 85 τοις εκατό του οξυγόνου του αίματος. Αν στερηθή το αίμα για 15 δευτερόλεπτα, η συνειδητότης χάνεται· αν το στερηθή για τέσσερα λεπτά, μπορεί να συμβή ανεπανόρθωτη βλάβη του εγκεφάλου. Η ηλεκτρική του δραστηριότης μπορεί να μετρηθή και να καταγραφή σε χαρτί με τη μορφή κυματοειδών γραμμών, που ονομάζονται εγκεφαλικά κύματα, και αυτή η καταγραφή καλείται ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, ή ΗΕΓ.

Οι κυριώτερες λειτουργίες σκέψεως του εγκεφάλου συγκεντρώνονται στον κυρίως εγκέφαλο, με τους διάφορους λοβούς του, και χωρίζεται σε δεξιά και αριστερή πλευρά. Ο αριστερός εγκέφαλος ελέγχει τη δεξιά πλευρά του σώματος, είναι γενικά ο κυριώτερος και είναι το κέντρο της ικανότητος λογικής, ομιλίας και επεξεργασίας των στοιχείων εκατομμυρίων πληροφοριών που συσσωρεύονται στον εγκέφαλο ανά δευτερόλεπτο. Ο δεξιός εγκέφαλος ελέγχει την αριστερή πλευρά του σώματος και ασχολείται με τις δημιουργικές και διαισθητικές δραστηριότητες της διανοίας. Αλλ’ αν μια πλευρά του εγκεφάλου πάθη βλάβη στη νεαρή ηλικία, η άλλη πλευρά αναλαμβάνει τις περισσότερες από τις λειτουργίες της. Πιστεύεται ότι ο εγκέφαλος δεν χρησιμοποιείται αρκετά· έχει τη δυνατότητα να παράγη μεγαλοφυΐες από απλή, συνήθη φυλή.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΣΚΕΨΕΙΣ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

«Το ωτίον ακούει και ο οφθαλμός βλέπει· αλλ’ ο Κύριος έκαμεν αμφότερα.» (Παροιμ. 20:12) Το αυτί συλλαμβάνει ηχητικά κύματα και τα μετατρέπει σε ηλεκτρικούς ερεθισμούς που στέλλουν ωθήσεις στο ακουστικό νεύρο. Όταν φθάνουν στην ακουστική περιοχή του εγκεφάλου, μετατρέπονται σε ήχους και δημιουργούν σκέψεις. Το φως εισέρχεται στο μάτι και τα κώνια και τα ραβδία μετατρέπουν αυτό το φως σε ηλεκτρικούς ερεθισμούς που στέλλουν ωθήσεις κατά μήκος του οπτικού νεύρου στον εγκέφαλο, όπου γίνονται σκηνές που διεγείρουν τη σκέψι. Ομοίως, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει τους δέκτες του αισθητικού νεύρου στη μύτη, στο στόμα και στο δέρμα, το οποίο μετατρέπει τις οσμές, τις γεύσεις, τις αφές και τη θερμότητα σε ηλεκτρικούς ερεθισμούς. Αυτοί στέλλουν ωθήσεις στον εγκέφαλο, ο οποίος, με τη σειρά του, αναλύει τα μηνύματα που λαμβάνει και αποφασίζει πώς θ’ αντιδράση.

Τα νεύρα ή νευρικά κύτταρα έχουν στο ένα άκρο δενδρίτες που εξαπλώνονται όπως τα κλαδιά ενός δένδρου· το άλλο άκρο είναι μια μακριά κλωστή που καλείται άξων. Οι δενδρίτες συλλέγουν τις ωθήσεις και τις στέλλουν κατά μήκος του άξονος, ο οποίος τις διαβιβάζει στους δεντρίτες του επομένου νεύρου. Αλλ’ ο άξων και οι δενδρίτες ποτέ δεν αγγίζουν ο ένας τον άλλο.

Υπάρχει ένα μικροσκοπικό χάσμα λεπτό όσο το 1/500όν, μιας ανθρώπινης τρίχας, που πρέπει να γεφυρωθή καθώς οι ωθήσεις διέρχονται από το ένα νεύρο στο άλλο έως ότου φθάσουν στον εγκέφαλο. Αυτά τα χάσματα, ή συνάψεις όπως ονομάζονται, γεφυρώνονται συνήθως με χημικά στοιχεία που μεταβιβάζουν μηνύματα και είναι γνωστά ως νευρομεταδόται. Τα μηνύματα δεν ταξιδεύουν προς και από τον εγκέφαλο όπως ο ηλεκτρισμός σ’ ένα καλώδιο. Έχουν ηλεκτροχημική φύσι, ταξιδεύουν με ωθήσεις που ποικίλλουν σε συχνότητα, ανάλογα με την έντασι του διεγερτικού, και δεν χρειάζεται να ωθούνται από μια εξωτερική πηγή δυνάμεως όπως χρειάζεται ο ηλεκτρισμός στο καλώδιο. Κάθε νεύρο μοιάζει με μια μικρή μπαταρία, είναι αυτοφυής πηγή δυνάμεως, και η έντασις η δύναμις της ωθήσεως είναι σταθερή καθ’ όλη την απόστασι προς και από τον εγκέφαλο. Δεν υπάρχουν απώλειες κατά μήκος του δρόμου.

Η ικανότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται στοιχεία δεν έχει κατανοηθή πλήρως. Φαντασθήτε τι πρέπει να συμβαίνη στον εγκέφαλο του διευθυντού μιας μεγάλης συμφωνικής ορχήστρας! Υπάρχουν διευθυνταί ορχήστρας που έχουν αποστηθίσει τις συνθέσεις για 50 ή 100 όργανα. Καθώς παίζει η ορχήστρα, και εκατοντάδες νότες με τις διαφορετικές συχνότητες τους εκχύνονται στον εγκέφαλο του διευθυντού κάθε δευτερόλεπτο, τις συγκρίνει με τα αναμνηστικά του πρότυπα. Αν ένα από τα πολλά όργανα παίζη λάθος ένα τόνο, το εντοπίζει! Ή, σκεφθήτε έναν πιανίστα κονσέρτου ο οποίος παίζει ένα δύσκολο κομμάτι και όλα τα δάκτυλα του πετούν! Τι καταπληκτικό αίσθημα κινήσεως πρέπει να έχη ο εγκέφαλος του για να διατάσση την ακριβή χωρητική σχέσι των δακτύλων, έτσι ώστε να κτυπούν τα σωστά πλήκτρα για να παίζη τις νότες που υπάρχουν στη μνήμη του! Τα δίκτυα των διασυνδέσεων μεταξύ των 10 δισεκατομμυρίων νεύρων του εγκεφάλου φθάνουν σε αστρονομικούς αριθμούς που είναι ακατανόητοι, χωρίς νόημα. Οι πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν όχι μόνο συνδέσεις μεταξύ αξόνων και δενδριτών, αλλ’ επίσης συνδέσεις μεταξύ άξονος και άξονος και μικροκυκλώματα μεταξύ των ιδίων των δενδριτών. Οι ακόλουθες παραθέσεις παρέχουν περισσότερες πληροφορίες.

«Από τα πολλά δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα του εγκεφαλικού φλοιού, ως επί το πλείστον η μεγάλη πλειονότης χρησιμοποιείται στη συνειρμική μνήμη. Αυτά τα κύτταρα συνδέονται σε αλυσίδες μέσω δισεκατομμυρίων συνδετικών ινών. Αυτά τα κύτταρα και οι ίνες μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθούν επ’ αόριστον· κάθε φορά που χρησιμοποιούνται, οι ωθήσεις διασχίζουν τις συνάψεις των με μεγαλύτερη ευκολία. Αναμνήσεις που φυλάσσονται σε μερικά κύτταρα μπορούν έτσι να συνδεθούν μ’ εκείνες που φυλάσσονται σε άλλα, και να συγκριθούν νέες εντυπώσεις με αναμνήσεις προηγουμένων εντυπώσεων. Έτσι, μπορεί το άτομο να φθάση σε λογικά συμπεράσματα και αυτά μπορούν να καταλήξουν σε δημιουργική σκέψι.»—Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμ. 4, σελ. 423, έκδοσις 1977.

«Ο εγκέφαλος ζυγίζει λιγώτερο από τρία πάουντς και ωστόσο, ένας υπολογιστής ικανός να χειρισθή την απόδοσι ενός εγκεφάλου θα εκάλυπτε ολόκληρη τη γη. Ο εγκέφαλος συγκεντρώνει κάθε δευτερόλεπτο, εκατό εκατομμύρια στοιχεία από τα μάτια, τα αυτιά, τη μύτη και άλλα όργανα αισθήσεως και ωστόσο χρησιμοποιεί πολύ λιγώτερο ηλεκτρικό ρεύμα από μία μέση λάμπα φωτισμού. . . . Επειδή κάθε νεύρο περιέχει περίπου διακόσιες χιλιάδες συνάψεις κατά μήκος των πολυαρίθμων σημείων του, και υπάρχουν δισεκατομμύρια νεύρα, οι συνάψεις δίδουν στον εγκέφαλο μια σχεδόν απεριόριστη ευελιξία.—Μαιηνλάινερ Μάγκαζιν, Μάρτιος 1978, σελ 43, 44.

Μια σκέψις, αν είναι αρκετά δυνατή, παράγει ένα αίσθημα. Το αίσθημα αν είναι αρκετά δυνατό, παράγει μια πράξι. Σκέπτεσθε τα δημιουργήματα του Ιεχωβά, αισθάνεσθε ευγνωμοσύνη, τον υπηρετείτε. Σκέπτεσθε ένα προσφιλή σας που βρίσκεται σε κίνδυνο, αισθάνεσθε φόβο, αναλαμβάνετε δράσι για να τον σώσετε. Και οι κακές σκέψεις εργάζονται κατά τον ίδιο τρόπο. Όταν κάποιος κοιτάξη μια γυναίκα με μοιχευτικές σκέψεις, μεγαλώνει η επιθυμία· και μπορεί να διαπραχθή μοιχεία. Και ο Ιησούς και ο μαθητής Ιάκωβος το επιβεβαιώνουν αυτό: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος· έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν.» (Ιακ. 1:14, 15· Ματ. 5:27, 28) Τα αισθητικά νεύρα στον εγκέφαλο παράγουν αισθήματα. Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν κέντρα ευχαριστήσεως στον εγκέφαλο που, όταν διεγερθούν με ηλεκτρόδια, παράγουν ευχαρίστησι. Όταν διεγερθούν από ηλεκτρόδια άλλα αισθητικά κέντρα, παράγουν θυμό, φόβο ή ειρήνη. Γάτες που διεγείρονται μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν ν’ ακινητοποιηθούν από φόβο στη θέα ενός ποντικού. Αρουραίοι με ηλεκτρόδια σ’ ένα σημείο, αισθάνονται οργή· σε άλλο σημείο, αισθάνονται ευχαρίστησι. Οι ποδομοχλοί έχουν συνδεθή με τέτοιο τρόπο ώστε οι αρουραίοι, όταν τους πιέζουν, διεγείρουν τα κέντρα ευχαριστήσεώς τους. Πιέζουν αυτούς τους ποδομοχλούς μέχρι 5.000 φορές την ώρα, ξεχνώντας το φαγητό και το σεξ και τον ύπνο, έως ότου πέσουν κάτω από εξάντλησι!

ΠΟΛΛΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ

Πολλά έχουν γίνει γνωστά για τον εγκέφαλο, αλλ’ ακόμη περισσότερα παραμένουν μυστήριο. Με τη χρήσι ηλεκτροδίων, οι περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού έχουν διαγραφή σε χάρτες, δείχνοντας τι λειτουργίες εκτελούνται και πού. Μερικές ψευδείς δοξασίες έχουν απομακρυνθή, όπως η φρενολογία—η μελέτη των «γνωρισμάτων του χαρακτήρος» από τις προεκβολές που υπάρχουν στο κεφάλι. Το σχήμα του κρανίου δεν καθορίζεται από το σχήμα του φλοιού, ούτε είναι δυνατόν να προσδιορισθούν «γνωρίσματα χαρακτήρος» σε ωρισμένες περιοχές του εγκεφάλου.

Εν τούτοις, δεν είναι γνωστό πώς τα άκρα των νεύρων στους αισθητικούς δέκτας μετατρέπουν τις διεγέρσεις που λαμβάνουν σε ηλεκτρικούς ερεθισμούς. Δεν είναι γνωστό πώς λειτουργεί η μνήμη. Δεν είναι γνωστό πώς εγείρεται η σκέψις από ηλεκτροχημικές ωθήσεις, ή πώς λαμβάνονται αποφάσεις, ή πώς αρχίζουν οι αντιδράσεις που στέλλονται στα νεύρα κινήσεως. Ακόμη και οι μεταβιβάσεις των ωθήσεων κατά μήκος των νεύρων δεν είναι πλήρως κατανοητές. Είναι ακόμη πέραν από τη δύναμι κατανοήσεώς μας το πώς αυτές οι ηλεκτρικές ωθήσεις δημιουργούν όνειρα, συγγραφή ποιημάτων, σύνθεσι μουσικής—ή, γι’ αυτό το ζήτημα, κάνουν να υπάρχη συνειδητότης!

Έχετε σκεφθή το μέγεθος της εργασίας του εγκεφάλου που απαιτείται για πράξεις τις οποίες παίρνομε ως δεδομένες—το περπάτημα, την ομιλία, το φαγητό, το κολύμπι, την οδήγησι ενός ποδηλάτου ή το πιάσιμο της μπάλας του μπαίηζ-μπωλλ; Ένας αρχάριος πηγαινοέρχεται κάτω από μια μπάλλα που πετά ψηλά, και συνήθως η μπάλλα προσγειώνεται αρκετά πόδια μακρυά του. Αντιθέτως, ο επαγγελματίας ξεκινά στον ήχο του ροπάλου. Ο ήχος του ροπάλου επάνω στην μπάλλα του λέγει πόσο δυνατά κτυπήθηκε η μπάλλα, το μάτι του παρακολουθεί την τροχιά και την ταχύτητα της, και ο εγκέφαλος του υπολογίζει τη γενική περιοχή όπου θα προσγειωθή. Τρέχει προς αυτή την κατεύθυνσι αλλά, καθώς τρέχει, ο υπολογιστής εγκέφαλος του κάνει συνεχείς υπολογισμούς για να εξακριβώση το σημείο που πρέπει να πιάση τη μπάλλα. Υπάρχει άνεμος; Πόσο ισχυρός είναι; Σπρώχνει τη μπάλλα προς τα δεξιά ή προς τ’ αριστερά; Μήπως ελαττώνει την ταχύτητα της μπάλλας ή τη μεταφέρει μακρύτερα; Μήπως πρέπει ν’ αλλάξη κατεύθυνσι; Να τρέξη γρηγορώτερα ή αργότερα; Μήπως το έδαφος είναι ανώμαλο, υπάρχει κάποια τρύπα που πρέπει ν’ αποφευχθή, μήπως υπάρχει κάποιος άλλος που τρέχει να πιάση τη μπάλλα και πρέπει να τον αφήση να την πιάση ή να τον απομακρύνη;

Πρέπει να προσέχη όλα αυτά τα πράγματα, ωστόσο ποτέ δεν χάνει από τα μάτια του τη μπάλλα! Αν το έκανε αυτό, θα «απεσυνέδεε τον υπολογιστή του,» και δεν θα έπιανε τη μπάλλα. Δεν υπάρχει χρόνος για να γίνουν συνειδητά αυτοί οι πολλοί υπολογισμοί και να ληφθούν οι αποφάσεις. Η διάνοια και οι μυς του παίκτου, που έχουν εκπαιδευθή από εμπειρίες που είναι καταγεγραμμένες στη μνήμη του, λειτουργούν αυτόματα διότι ο εγκέφαλος του έχει προγραμματισθή εκ συνήθειας να τα πράττη όλα αυτά. Πώς απέκτησε την ικανότητα να πιάνη την μπάλλα του μπαίηζ-μπωλλ, είναι, αυτό καθ’ εαυτό, μυστήριο!

Μήπως η ευφυΐα του εγκεφάλου μπορεί ν’ αποδοθή στην τύχη, όπως λέγουν πολλοί επιστήμονες; Είναι πολύ ασυνεπείς όταν σκέπτωνται την τύχη. Λέγουν ότι θα στείλουν ραδιοφωνικά σήματα σε αστέρια για να έλθουν σε επαφή μ’ ένα μακρινό πολιτισμό επάνω σ’ ένα υποθετικό πλανήτη. Πώς αυτοί οι μακρυνοί δέκται θ’ ανεγνώριζαν ότι τα σήματα προέρχονται από μια νοήμονα πηγή και όχι απλώς από την τύχη; Θα μπορούσαν να κάνουν απλούς αριθμητικούς υπολογισμούς, όπως δύο επί τρία ίσον έξη. Αυτό μπορεί να γίνη εύκολα. Ή τα σήματα θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο περίπλοκα, αλλά να έχουν μια σειρά που θα μετέδιδε πληροφορίες, ίσως να κάνουν ακόμη και την εικόνα ενός ανθρώπου. Ασφαλώς, αν ένα από τα μεγάλα ραδιοφωνικά τηλεσκόπια μας που εξετάζουν βαθιά στο διάστημα, συνελάμβανε ένα εικονογραφημένο άγγελμα οι επιστήμονες ποτέ δεν θ’ αμφέβαλαν ότι αυτό προήλθε από μια νοήμονα πηγή. Εν τούτοις, αυτό είναι πολύ απλό σε σύγκρισι με τον εγκέφαλο και πολύ πιο απλό σε σύγκρισι με το ένα μόνο κύτταρο στη μήτρα που μπορεί να κάνη, όχι μόνο έναν εγκέφαλο, αλλά ένα πλήρες ανθρώπινο πλάσμα! Είναι συνεπές να λεχθή ότι ο εγκέφαλος ήλθε σε ύπαρξι κατά τύχη, ότι το κύτταρο στη μήτρα απλώς ήλθε σε ύπαρξι μόνο του, αλλά ότι τα κατόπιν σχεδίου ραδιοφωνικά σήματα αποδεικνύουν πέρα πάσης αμφιβολίας ότι υπάρχει πίσω απ’ αυτά μια νοήμονα πηγή; Αυτή η ερώτησις δεν χρειάζεται απάντησι.

Ενώ συνωμιλούσε σχετικά με τη φύσι του Θεού, του σύμπαντος και του ανθρώπου, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ξαφνικά κοίταξε τον ουρανό και είπε: «Δεν ξέρομε τίποτε για όλα αυτά. Οι γνώσεις μας είναι απλώς γνώσεις παιδιών προσχολικής ηλικίας.» Τον ρώτησαν: «Νομίζεις ότι κάποτε θα μάθωμε το μυστικό;» Εκείνος απήντησε: «Πιθανώς να μάθωμε λίγο περισσότερα απ’ όσα γνωρίζομε τώρα. Αλλά την πραγματική φύσι των πραγμάτων—αυτή ποτέ, μα ποτέ, δεν θα την μάθωμε.»

Τόσο ο Αϊνστάιν, δύο και ο Δαβίδ, κατελήφθησαν από δέος από τα μυστήρια του νυχτερινού ουρανού και του ανθρώπου. Και εμείς εξακολουθούμε να καταλαμβανώμεθα από δέος καθώς σκεπτόμεθα τα τρία πάουντς μυστηρίου που βρίσκονται μέσα στα κρανία μας—τον ανθρώπινο εγκέφαλο.