Η 65η Σειρά Σπουδαστών της Σχολής Γαλαάδ Ενθαρρύνεται να Μείνη Πιστή
Η 10η Σεπτεμβρίου 1978 ήταν ημέρα αποφοιτήσεως για τους 29 σπουδαστάς της 65ης σειράς σπουδαστών της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς Γαλαάδ. Είχαν περατώσει με επιτυχία την πεντάμηνη εκπαίδευσί τους στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, και είχαν διορισθή σε ιεραποστολική υπηρεσία σε μέρη της Αφρικής, της Νοτίου Αμερικής και της Ευρασίας και σε νήσους του Νοτίου Ειρηνικού. Όλοι περίμεναν με ζωηρή ανυπομονησία την εκπαίδευσί τους. Ένα ζεύγος περίμενε 10 χρόνια την ευκαιρία να παρακολουθήση τη σχολή. Άλλοι περίμεναν τουλάχιστον τρία χρόνια. Κανείς από τους σπουδαστάς δεν ήταν αρχάριος στην παροχή πνευματικής βοηθείας στους συνανθρώπους του. Κατά μέσον όρο, είχαν αφιερώσει 10 περίπου χρόνια σ’ αυτό το ζωτικό έργο.
Το πρόγραμμα αποφοιτήσεως αποτελείτο από δύο χωριστά μέρη. Το πρωινό αφιερώθηκε για αποχαιρετιστήριες συμβουλές προς την τάξι, και το απόγευμα παρουσιάσθηκε ένα πρόγραμμα από τους αποφοίτους προς ένα ακροατήριο 1.900 περίπου φίλων και συγγενών.
Ο Φ. Γ. Φραντζ, πρόεδρος της σχολής, υπενθύμισε στους σπουδαστάς την ανάγκη να προσέχουν τον εαυτό τους ώστε να παραμένουν πιστοί στον Θεό. Για τη συζήτησί του, άντλησε σχόλια από το 4ο κεφάλαιο του κατά Μάρκον. Αφού τόνισε τη σπουδαιότητα του να δίνουν αμέριστη προσοχή και βαθύ σεβασμό στην ιδιότητα του Ιησού Χριστού ως διδασκάλου, ο Φραντζ επέστησε την προσοχή των αποφοίτων εναντίον αναμίξεως σε κακές συναναστροφές μέσα και έξω από τη Χριστιανική εκκλησία.
Έκανε τα ακόλουθα σχόλια: Οι απόφοιτοι, λαμβάνοντας ένα νέο διορισμό ως ιεραπόστολοι, στην πραγματικότητα μετεφυτεύοντο. Θα ευρίσκοντο σε νέο έδαφος, δηλαδή, σ’ ένα νέο περιβάλλον. Πώς θ’ αντιδρούσαν; Θα συνέχιζαν να καλλιεργούν τις ικανότητές τους και τις θαυμάσιες στάσεις και ιδιότητές τους; Όταν έλθη ο καιρός του θερισμού, δηλαδή, όταν δεν υπάρχη πια ευκαιρία ν’ αναπτύξουν τη Χριστιανική τους προσωπικότητα, σε τι κατάστασι θα βρεθούν; Αυτό θα εξαρτηθή κυρίως από το τι επέτρεψαν να τους επηρεάση.
Επομένως, ο Φραντζ παρώτρυνε τους αποφοίτους να προσέχουν να μην έλθουν κάτω από κοσμική επιρροή. Αντιθέτως, πρέπει να θέτουν τη βασιλεία του Θεού πρώτη στη ζωή τους και να προσπαθούν να καλλιεργούν τους καρπούς του πνεύματός του. Κατόπιν, όταν έλθη η ημέρα της κρίσεως, θα την διέλθουν με επιτυχία.
Προηγουμένως, άλλοι ομιληταί, περιλαμβανομένων και δύο εκπαιδευτών της σχολής, έδωσαν επίσης εποικοδομητικές συμβουλές στους αποφοίτους να παραμείνουν πιστοί. Τόνισαν πλευρές όπως η σπουδαιότης της υπομονής, η διακράτησις μιας υγιούς στάσεως, να μην κρίνουν τους άλλους από την εξωτερική εμφάνισι, να βρίσκουν χαρά υπηρετώντας ταπεινά, να διατηρούν βαθειά αγάπη για τον Θεό και να εμπιστεύωνται στην αγάπη του.
Ακόμη και το πρόγραμμα που παρουσίασαν οι σπουδαστές ήταν μια ενθάρρυνσις για πιστότητα. Αφού έδειξαν την εξέλιξι της μουσικής που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις συναθροίσεις των, οι σπουδασταί παρουσίασαν δύο Βιβλικά δράματα. Το πρώτο παρουσίαζε την ανάγκη να προσέχουν τάσεις που θα μπορούσαν να κάνουν ένα άτομο να παύση να αποβλέπη στην εκπλήρωσι των υποσχέσεων του Θεού. Στο δεύτερο δράμα παρουσιάσθηκαν γεγονότα από τη βασιλεία του Ιουδαίου Βασιλέως Ιωσαφάτ. Ιδιαίτερα, η απελευθέρωσις του Ιούδα από τις συνδυασμένες δυνάμεις του Μωάβ, του Αμμών, και των εκ του Όρους Σηείρ τον καιρό του Ιωσαφάτ, απεκάλυψε ότι η πιστή εμπιστοσύνη στον Θεό οδηγεί πράγματι σε ευλογίες.
Ασφαλώς, όχι μόνο οι απόφοιτοι της 65ης τάξεως της Γαλαάδ, αλλά όλοι οι μαθητές του Ιησού Χριστού πρέπει να σκέπτωνται σοβαρά το ζήτημα του να παραμείνουν πιστοί στον Θεό. Μόνο μέσω πιστής εγκαρτερήσεως μέχρι τέλους της ζωής του ως Χριστιανού, ή μέχρι την εκτέλεσι της θείας κρίσεως, μπορεί κανείς να είναι μεταξύ εκείνων που θ’ απολαύσουν αιώνιες ευλογίες ως μέρος των ‘νέων ουρανών και της νέας γης’ που θα επιφέρη ο Θεός.—2 Πέτρ. 3:13.