Ζήλος για τον Οίκο του Ιεχωβά

«Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε.»—Ψαλμ. 69:9.

1. Ποιο έντονο άγγελμα διακηρύχθηκε την άνοιξι του έτους 29 μ.Χ.;

ΗΤΑΝ άνοιξις του έτους 29 μ.Χ. Στην έρημο της Ιουδαίας εμφανίσθηκε μια εντυπωσιακή μορφή, με ένδυμα από τρίχες καμήλου και μια δερμάτινη ζώνη. Ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ακούστε το ισχυρό άγγελμά του!—«Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Μεταξύ αυτών που προσήλθαν για βάπτισμα ήσαν πολλοί Σαδδουκαίοι και Φαρισαίοι. Ο Ιωάννης μιλούσε απροκάλυπτα καθώς έβαζε στη θέσι τους εκείνους τους θρησκευτικούς υποκριτές. Τους αποκάλεσε «γεννήματα εχιδνών,» και τους εξήγησε με σαφήνεια ότι ο ερχόμενος Βασιλεύς θα τους εβάπτιζε με άγιο πνεύμα και με πυρ—οι όμοιοι με σίτο άνθρωποι θα εσυνάγοντο για διαφύλαξι, οι δε ανάξιοι όμοιοι με άχυρο προωρίζοντο για πύρινη κρίσι αιώνιας καταστροφής.—Ματθ. 3:2-12.

2. Πώς προσδιωρίσθηκε ο Βασιλεύς;

² Ήλθε το φθινόπωρο, και εμφανίσθηκε ο διωρισμένος Βασιλεύς. Ο Ιωάννης εβάπτισε αυτόν τον Τέλειον άνθρωπο, επάνω στον οποίον κατήλθε το πνεύμα σαν περιστερά. Ακούσθηκε η ίδια η φωνή του Ιεχωβά από τον ουρανό, που έλεγε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.»—Ματθ. 3:13-17.

3. (α) Ποια έντονα λόγια αντήχησαν την άνοιξι του έτους 30 μ.Χ.; (β) Πώς ο κεχρισμένος του Θεού είχε ήδη δείξει ζήλο για τον οίκον του Πατέρα του;

³ Ήλθε και πάλι η άνοιξις, του έτους 30 μ.Χ. Εωρτάσθηκε το Πάσχα και αντήχησαν για άλλη μια φορά στη Γαλιλαία τα έντονα εκείνα λόγια!—«Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17) Ποιος ήταν ο κήρυξ αυτής της βασιλείας; Δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον κεχρισμένο Βασιλέα, ο οποίος τώρα είχε έλθει. Εκεί στην Ιερουσαλήμ, με την ευκαιρία του Πάσχα, έδειξε την αγάπη του για τη δικαιοσύνη βγάζοντας από τον ναό του Ιεχωβά εκείνους τους εμπόρους που προσπαθούσαν να εμπορευθούν τη λατρεία του Θεού. Τότε ακριβώς οι μαθητές του Ιησού θυμήθηκαν ότι ο ψαλμωδός είχε γράψει γι’ αυτόν, «Ο ζήλος του οίκου σου [του Ιεχωβά] με κατέφαγε.»—Ψαλμ. 69:9· Ιωάν. 2:13-17.

ΖΗΛΩΤΗΣ ΣΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΙ

4. Πώς ο Ιησούς έδειξε το βαθύ ενδιαφέρον του για τη διεκδίκησι του ονόματος του Πατέρα του;

⁴ Ο Ιησούς ήταν πάντοτε ζηλωτής υπέρ του ονόματος και της καλής φήμης του Ιεχωβά. Εδίδαξε τους μαθητές του να προσεύχωνται να αγιασθή αυτό το όνομα. (Λουκ. 11:2) Και, προσευχόμενος στον Ιεχωβά, πριν αποχωρισθή από τους μαθητές του, είπε: «Εφανέρωσα εις αυτούς το όνομά σου και θέλω φανερώσει, δια να ήναι η αγάπη, με την οποίαν με ηγάπησας, εν αυτοίς, και εγώ εν αυτοίς.» (Ιωάν. 17:26) Ο Ιησούς βαθιά επιθυμούσε να δη το όνομα του Πατέρα του πλήρως απαλλαγμένο από κάθε μομφή—να το δη να διεκδικήται.

5. (α) Σε τι συνεκεντρώνετο η διακονία του Ιησού; (β) Για ποιον άλλο επωφελή σκοπό είχε έλθει;

⁵ Ο σκαπανεύς αυτός διάκονος ήλθε μ’ ένα συγκλονιστικό για τον κόσμο άγγελμα. (Παράβαλε με Εβραίους 2:10· 12:2.) Το κήρυγμά του ήταν ένα δυναμικό κήρυγμα της Βασιλείας, για την οποία εδίδαξε, επίσης, και τους μαθητές του να προσεύχωνται, «Ελθέτω η βασιλεία σου.» Στην ίδια εκείνη περίπτωσι, επάνω σ’ ένα όρος της Γαλιλαίας, συμβούλευσε τους ακροατές του να μη προσηλώνουν την καρδιά τους σε υλικά πράγματα αλλά, αντιθέτως, ‘να ζητούν την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.’ (Ματθ. 6:10, 19-21, 24-34) Ο Ιησούς ήλθε να διακονίση την ανθρωπότητα, της οποίας είναι ο μέλλων βασιλεύς. Επίσης, ήλθε για να «δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Όλοι όσοι θα πίστευαν στη λυτρωτική του θυσία θα εύρισκαν αιώνια ζωή στη βασιλεία του.—Ιωάν. 17:3.

6. Πού και πώς εκήρυξε ο Ιησούς, και με ποια παραδειγματική στάσι;

⁶ Τι λαμπρό «ευαγγέλιον» ήταν αυτό! Ο Ιησούς ενασχολήθηκε στην κήρυξι αυτού του ευαγγελίου απ’ άκρη σ’ άκρη της γης της Παλαιστίνης. Εκήρυττεa στις πλαγιές των βουνών, σε ιδιωτικά σπίτια, στις συναγωγές, στον ναό, στις ακρογιαλιές και σε άλλους δημόσιους χώρους. Επίσης, έκανε θαύματα θεραπείας, δείχνοντας έτσι πώς, στη Βασιλεία του, θα εθεράπευε όλο το ανθρώπινο γένος επάνω σ’ αυτή τη γη. Θα επανέφερε έτσι τους ανθρώπους σε τελειότητα ζωής μέσα σ’ ένα παγκόσμιο παράδεισο. Η αφήγησις λέγει:

«Και περιήρχετο ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν εν τω λαώ. Ιδών δε τους όχλους, εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Τότε λέγει προς τους μαθητάς αυτού· Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθ. 9:35-38)

Τι απάντησι έλαβαν αυτές οι προσευχές για «εργάτας»;

ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ‘ΕΡΓΑΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΡΙΣΜΟΝ’

7. (α) Πώς επρόκειτο να διεξάγουν το έργο τους οι δώδεκα μαθητές; (β) Πού θα εύρισκαν άξια άτομα;

⁷ Ο ίδιος ο Ιησούς άρχισε να καλύπτη την ανάγκη διδάσκοντας και αποστέλλοντας αυτούς τους δώδεκα μαθητές. Και πώς θα εκτελούσαν αυτοί το έργο τους; Με τον ίδιο ζήλο που είχε δείξει και ο Διδάσκαλος τους! Αυτός τους είπε: «Εις οποίαν δε πόλιν ή κώμην εισέλθητε, εξετάσατε τις είναι άξιος εν αυτή.» Αυτό θ’ απαιτούσε να πηγαίνουν οι μαθητές στα σπίτια των ανθρώπων, όπου ‘άξιοι’ άνθρωποι θα επρόσεχαν το «ευαγγέλιον.» Έτσι, οι μαθητές αυτοί θα εύρισκαν και κατάλυμα για τη νύχτα. Αλλά μερικές πόλεις δεν θα τους έδειχναν φιλοξενία. Ο Ιησούς, λοιπόν, είπε: «Και εις ήντινα οικίαν εισέλθητε, εκεί μένετε και εκείθεν εξέρχεστε. Και όσοι δεν σας δεχθώσιν, εξερχόμενοι από της πόλεως εκείνης αποτινάξατε και τον κονιορτόν από των ποδών σας δια μαρτυρίαν κατ’ αυτών.»—Ματθ. 10:11-15· Λουκ. 9:1-6.

8. (α) Ποιο άλλο σημείο δείχνει ότι εγίνοντο κατ’ οίκους επισκέψεις; (β) Τότε, καθώς και τώρα, πώς θα μπορούσε η αγαθή στάσις του οικοδεσπότη ν’ αποβή προς ευλογία του;

⁸ Εκείνοι που υπεδέχοντο τους δώδεκα με καλωσύνη θα ελάμβαναν ευλογίες από τον Ιεχωβά μέσω του Υιού του, ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς σ’ εκείνους τους μαθητές, με τα εξής λόγια:

«Όστις δέχεται εσάς εμέ δέχεται, και όστις δέχεται εμέ δέχεται τον αποστείλαντά με. . . . Και όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.» (Ματθ. 10:40-42)

Τότε, όπως γίνεται συχνά και στους συγχρόνους καιρούς, η γλυκεία και φιλόφρονα στάσις του οικοδεσπότου θα του έδινε την ευκαιρία να λάβη πνευματικές ευλογίες με την προοπτική της αιώνιας ζωής.—Παράβαλε με Ματθαίον 25:34-40.

9. Πού ανέπτυξαν δράσι θερισμού οι εβδομήκοντα, και με ποιο διπλό σκοπό;

⁹ Εν τούτοις, έπρεπε να εκπαιδευθούν και άλλοι εργάτες για τον θερισμό. «Μετά δε ταύτα διώρισεν ο Κύριος και άλλους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο έμπροσθεν αυτού εις πάσαν πόλιν και τόπον, όπου έμελλεν αυτός να υπάγη.» Η αφήγησις δεν λέγει αν αυτοί πήγαιναν στις συναγωγές ή στις αγορές. Αλλά είχαν λάβει την οδηγία να πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων. Ο Ιησούς τους είπε: «Εις ήντινα δε οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε· Ειρήνη εις τον οίκον τούτον. Και εάν μεν ήναι εκεί υιός ειρήνης, θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν η ειρήνη σας· ει δε μη, θέλει επιστρέψει εις εσάς.» Οι μαθητές έπρεπε να δεχθούν με ευγνωμοσύνη τη φιλοξενία εκείνων των οικοδεσποτών που θα έδιναν προσοχή στο «ευαγγέλιον.» Αλλά αν ένας οίκος, ή και μια ολόκληρη πόλις, αρνείτο να δώση προσοχή στο άγγελμα, οι μαθητές έπρεπε τουλάχιστον να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους, λέγοντας: «Τούτο γινώσκετε, ότι επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.» Έτσι, αυτοί έθεσαν ένα πρότυπο που επιζητούν ν’ ακολουθούν σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έκαναν έναρξι ενός διπλού έργου: δίδασκαν στα σπίτια εκείνα που τους εδέχοντο ευχαρίστως και προειδοποιούσαν εκείνους που απέρριπταν το «ευαγγέλιον» για την επικείμενη θεία κρίσι.—Λουκ. 10:1-16.

10. Πώς μπορούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να βρουν σήμερα χαρά σαν τη χαρά που βρήκαν οι 70;

¹⁰ Η αφήγησις μας λέγει ότι «υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς» διότι οι δαίμονες υπετάσσοντο σ’ αυτούς εν τω ονόματι του Ιησού. Αλλά ο Χριστός υπέδειξε στους μαθητές του ότι έπρεπε αντιθέτως, να χαίρουν για την ουράνια προοπτική τους και την πνευματική τους διαφώτισι. (Λουκ. 10:17-24) Ομοίως και σήμερα, οι Χριστιανοί που δαπανώνται στη διδασκαλία και στο κήρυγμα στα σπίτια των ανθρώπων έχουν λόγους να χαίρουν πολύ λόγω της σχέσεώς τους με τον Θεό, της γνώσεως των σκοπών του και της ευλογίας του Ιεχωβά στις προσπάθειές τους να κηρύξουν το «ευαγγέλιον» στους άλλους.

«ΧΑΡΑ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ»

11. Πώς η νέα Χριστιανική εκκλησία αντέδρασε στους διωγμούς;

¹¹ Η σκηνή τώρα μετατοπίζεται στην Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. και μετέπειτα. Η ευθύνη της διακηρύξεως του ‘ευαγγελίου’ βαρύνει τώρα πλήρως τη νεοσχηματισμένη Χριστιανική εκκλησία. Αυτή η εκκλησία αμέσως αντιμετώπισε διωγμούς. Αλλά οι διωγμοί απλώς μεγάλωσαν την εκτίμησι της εκκλησίας για την αποστολή της να υποστηρίξη την κυριαρχία του Ιεχωβά και να διακηρύξη τη βασιλεία του μέσω του Χριστού. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης με παρρησία δήλωσαν: «Ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» Αυτοί μαζί με τους άλλους πιστούς, υμνούσαν τον Ιεχωβά και απευθύνοντο σ’ αυτόν ως τον «Δέσποτα, . . . όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς.»—Πράξ. 4:18-24.

12. Ποια παραδειγματική στάσι έδειξαν οι απόστολοι, έναντι των διωγμών, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹² Όταν άλλο ένα κύμα διωγμού έπληξε αυτούς τους ακολούθους του Χριστού, έδωσαν τολμηρή μαρτυρία ενώπιον του θρησκευτικού Σάνχεδριν, λέγοντας:

«Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου· τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού Αρχηγόν και Σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.» (Πράξ. 5:29-32)

Ενόσω αυτοί οι απόστολοι παρέμεναν ακλόνητοι στην υποστήριξι του Κυριάρχου Κυρίου Ιεχωβά και του Αρχηγού του, Ιησού Χριστού, θα είχαν το άγιο πνεύμα να τους βοηθή στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας.

13. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σήμερα να διατηρήσουν «χαρά εν πνεύματι αγίω»;

¹³ Στη διάρκεια εκείνης της κρίσιμης περιόδου, δεν υπήρχε χρόνος για διενέξεις σχετικά με τροφή και άλλα ασήμαντα πράγματα. Έπρεπε να είναι στενά συνδεδεμένοι και να παρουσιάζουν ένα ενωμένο μέτωπο κατά του εχθρού. Ενεργώντας έτσι, έλαβαν πείραν εκείνου το οποίον έγραψε αργότερα ο απόστολος Παύλος, λέγοντας: «Η βασιλεία του Θεού. . . [είναι] δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω.» (Ρωμ. 14:17) Μέχρι σήμερα, οι Χριστιανοί που διακηρύττουν με παρρησία την κυριαρχία και τη βασιλεία του Ιεχωβά, ενόσω υποστηρίζουν τις ορθές αρχές ενωμένοι με τους αδελφούς τους, έχουν εξασφαλίσει τη βοήθεια του αγίου πνεύματος και χαράς στο έργο τους.—Παράβαλε με Ματθαίον 25:21.

«ΔΕΝ ΕΠΑΥΟΝ»

14. Μολονότι διετάχθηκαν «να μη λαλώσιν,» πώς οι μαθητές εκείνοι συνέχισαν τη θεία αποστολή τους;

¹⁴ Το «ευαγγέλιον» διεδίδετο σαν ακράτητο πυρ. Η χαρά και ο ζήλος των αποστόλων δεν αμαυρώθηκαν. Όταν έγινε δεκτή η σοφή συμβουλή του νομικού Γαμαλιήλ να ‘απέχουν από των ανθρώπων τούτων,’ οι απόστολοι «ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου, χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού [του Ιησού] ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.» Και πώς αντέδρασαν στη διαταγή του Σάνχεδριν «να μη λαλώσιν εν τω ονόματι του Ιησού;» Η αφήγησις μάς λέγει ότι «πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»—Πράξ. 5:38-42.

15. Μολονότι μερικές απόψεις του έργου μας μπορεί να διαφέρουν, ποια βασική δράσι πρέπει να συνεχίσωμε, κατά το αποστολικό υπόδειγμα;

¹⁵ Όπως εκείνοι οι απόστολοι, οπουδήποτε έχομε την ελευθερία αναζητούμε «κατ’ οίκον» αυτούς που είναι άξιοι να δεχθούν το «ευαγγέλιον.» Όταν τους βρίσκωμε, μπορούμε να τους επανεπισκεφθούμε και να τους βοηθήσωμε με δωρεάν οικιακές Γραφικές μελέτες. Φυσικά, μερικές απόψεις του έργου μας διαφέρουν σήμερα, διότι εμείς δεν πηγαίνομε σε ναούς ή συναγωγές για να κηρύξωμε. Επίσης, εμείς έχομε τώρα τη βοήθεια της εντύπου ύλης, αυτοκίνητα και άλλα μέσα ταξιδίου που διευκολύνουν το έργο μας. Έτσι, οι κατ’ οίκον επισκέψεις αποτελούν ένα αξιοθαύμαστο τρόπο διαθέσεως του εντύπου αγγέλματος και επανεπισκέψεων για να διδάξωμε τον Λόγο του Θεού σ’ εκείνους που ανταποκρίνονται στο «ευαγγέλιον.»

‘ΜΗΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΤΕ ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ’

16. (α) Πού έδωσε μαρτυρία και εδίδαξε ο Παύλος; (β) Τι μας δείχνει ότι ο Παύλος έκανε κατ’ οίκον επισκέψεις όμοιες με τη σημερινή μας δράσι από σπίτι σε σπίτι;

¹⁶ Ο απόστολος Παύλος έδωσε, επίσης, ένα καλό παράδειγμα δημοσίου κηρύγματος. Στις αγορές, σε ακροποταμιές—οπουδήποτε μπορούσε να εύρη Ιουδαίους και άλλους για να τους μιλήση—ο Παύλος έδινε μαρτυρία. Επί δύο χρόνια, μέσα σε μια σχολική αίθουσα της Εφέσου, έδινε καθημερινά ομιλίες σε νέους «μαθητάς.» (Πράξ. 16:13· 18:4· 19:9) Και αργότερα, ο Παύλος είπε σ’ εκείνους που έγιναν πρεσβύτεροι στην εκκλησία της Εφέσου: «Από της πρώτης ημέρας αφ’ ης επάτησα εις την Ασίαν, . . . δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, διαμαρτυρόμενος [δίδων πλήρη μαρτυρία, ΜΝΚ].» Σε ποιους; Μόνο σ’ εκείνους που έγιναν τελικά πρεσβύτεροι; Όχι, διότι ο Παύλος προσθέτει ότι έδωσε μαρτυρία «προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» Έτσι, μεταξύ εκείνων που εδιδάχθησαν «δημοσία και κατ’ οίκους» ευθύς από την αρχή της ιεραποστολικής υπηρεσίας του Παύλου στην Έφεσο, περιελαμβάνοντο νέα άτομα που εχρειάζοντο να μάθουν τις στοιχειώδεις διδασκαλίες σχετικά με τη μετάνοια και την πίστι.—Πράξ. 20:18-21· 18:19· 19:1-7· παράβαλε με Εβραίους 6:1.

17. (α) Ποια είναι η βάσις πολλών Βιβλικών μεταφράσεων που αποδίδουν την Ελληνική φράσι κατ’ οίκους από σπίτι σε σπίτι; (β) Όπως έδειχνε η ‘πλήρης μαρτυρία’ του Παύλου, τι θα περιελάμβανε η Χριστιανική μαρτυρία;

¹⁷ Αυτή η φράσις «κατ’ οίκους,» μολονότι αποδίδεται και με άλλους τρόπους σε μερικές μεταφράσεις, πολλές γνωστές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής χρησιμοποιούν την έκφρασι «από σπίτι σε σπίτι.» Αυτό οφείλεται στο ότι η Ελληνική πρόθεσις κατά έχει εδώ μια «διανεμητική» έννοια. (Παράβαλε όμοια χρήσι της προθέσεως κατά στα εδάφια Λουκάς 8:1, Κείμενον—«κατά πόλιν και κώμην»· και Πράξεις 15:21, Κείμενον—«κατά πόλιν.») Έτσι, μπορεί να λεχθή ότι η ‘πλήρης μαρτυρία’ του Παύλου διενέμετο στο ένα σπίτι μετά το άλλο. Ο Βιβλικός λόγιος Δρ Α. Τ. Ρόμπερτσον σχολιάζει ως εξής το εδάφιο Πράξεις 20:20:

«Κατ’ (συμφώνως προς) οίκους. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτός ο μεγαλύτερος όλων των κηρύκων εκήρυττε από σπίτι σε σπίτι και δεν έκανε τις επισκέψεις του απλές κοινωνικές επισκέψεις.»

Όπως ακριβώς ο Παύλος ‘έδινε πλήρη μαρτυρία,’ οι Χριστιανοί σήμερα αναζητούν οικοδεσπότες με πνευματική διάθεσι, κάνοντας επανεπισκέψεις στα σπίτια τους και μελετώντας μαζί με ενδιαφερόμενα άτομα. Αργότερα, ανάλογα με την ανάγκη, γίνονται ποιμαντικές επισκέψεις από πιστούς επισκόπους.b

18. Γιατί ο Παύλος και οι σύντροφοί του δεν ‘υπεστέλλοντο’ στην κήρυξι και τη διδασκαλία από σπίτι σε σπίτι;

¹⁸ Υπήρχε κάθε λόγος για τον οποίον ο Παύλος και οι άλλοι Χριστιανοί των ημερών του ‘δεν υπεστέλλοντο’, κατά το Κείμενο, στο κήρυγμα και τη διδασκαλία από σπίτι σε σπίτι. Ήσαν κρίσιμοι εκείνοι οι καιροί. Το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων επλησίαζε γοργά προς την καταστροφή του. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ενεθάρρυναν την ειδωλολατρία. Από μέρους των λαών που ήσαν ‘θεολάτρες,’ υπήρχε επείγουσα ανάγκη ν’ αναζητηθή «ο Θεός, όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ.» Εκείνος που «παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.»—Πράξ. 17:22-31.

19. (α) Γιατί είναι πολύ επείγουσα σήμερα η ανάγκη για μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι, καθώς και για άλλες μορφές μαρτυρίας; (β) Σε τι θα καταλήξη η ‘επιμονή μας εις την πίστιν’ με ζήλο;

¹⁹ Η ανάγκη για ‘πλήρη μαρτυρία’—από σπίτι σε σπίτι, με συμπτωματική μαρτυρία, στις αγορές, με επανεπισκέψεις, με διεξαγωγή τακτικών Γραφικών μελετών στα σπίτια—είναι σήμερα επείγουσα. Είναι αλήθεια ότι στις ημέρες του αποστόλου Παύλου, το «ευαγγέλιον» εκηρύσσετο «εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.» Αλλά υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω εντατική προσπάθεια προτού αρχίση η ‘μεγάλη θλίψις,’ Όπως είπε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς εκείνους των Κολοσσών, είναι ανάγκη όλοι μας ‘να επιμείνωμε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου.’—Κολ. 1:23· Ματθ. 24:21.

20. Πώς το ολόψυχο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι μπορεί να χρησιμεύση ως προστασία σήμερα;

²⁰ Όπως και στο ‘ζενίθ’ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έτσι και σήμερα, η κοσμική πίεσις σκοπό έχει να κάνη τους Χριστιανούς να παρασυρθούν σε τέρψεις, στη λεγόμενη ‘διασκέδασι’ και στις ανηθικότητες των ασεβών ανθρώπων—«των μη γνωριζόντων Θεόν και των μη υπακουόντων εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»—εκείνων ακριβώς «οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον.» (2 Θεσ. 1:6-9) Θα προστατευθούμε αν εργαζώμεθα όπως και ο Παύλος και όλοι οι άλλοι ζηλωτές Χριστιανοί της εποχής του, «περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου,» εργαζόμενοι «εκ ψυχής . . . ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους.» (1 Κορ. 15:58· Κολ. 3:23) Θα βρούμε μεγάλη ευχαρίστησι και χαρά καθώς θα εργαζώμεθα κατά το πρότυπο του αποστόλου Παύλου και άλλων Χριστιανών της εκκλησίας του πρώτου αιώνος, δημοσία και «κατ’ οίκους,» και καθώς θα ‘φέρωμε πλήρη μαρτυρία’ για να μάθουν και άλλοι για την «εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν.» (Πράξ. 20:20, 21) Καθώς υπηρετούμε μ’ αυτό τον τρόπο, είθε να λέγεται πάντοτε και για μας εκείνο που ελέγετο και για τον Κύριό μας: ‘Ο ζήλος του οίκου του Ιεχωβά με κατέφαγεν.’—Ιωάν. 2:17, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Όπως και οι απόστολοι του Ιησού οι σύγχρονοι Χριστιανοί ψάχνουν «από σπίτι σε σπίτι» γι’ αυτούς που αξίζουν να λάβουν το «ευαγγέλιον»