Πόσο Δυναμικά Είναι τα Αγαθά Νέα;
ΑΠ’ ΟΛΑ τα αγγέλματα που έχουν δημοσιευθή σ’ όλους τους αιώνες, το «ευαγγέλιον,» ή αγαθά νέα, που εκτίθενται στις Άγιες Γραφές έχει την πιο μεγάλη κινητήρια δύναμι προς το καλό. Η Αγία Γραφή αναφέρεται σ’ αυτό το άγγελμα ως «το ευαγγέλιον της βασιλείας» “το ευαγγέλιον του Ιησού Χριστού,” «το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού,» «το ευαγγέλιον του Θεού,» “το ευαγγέλιον της ειρήνης” και το “αιώνιον ευαγγέλιον.” (Ματθ. 4:23· Μάρκ. 1:1· Πράξ. 20:24· Ρωμ. 15:16· Εφεσ. 6:15· Αποκ. 14:6) Αυτό το «ευαγγέλιον» ή «αγαθά νέα» αποτελούν πρωτίστως το άγγελμα ότι η σωτηρία ή αιώνια ζωή είναι δυνατή με βάσι τη γνήσια πίστι στα λυτρωτικά οφέλη της θυσίας του Ιησού Χριστού, και ότι η βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού θα φέρη όλα τα πράγματα στη γη σε τέλεια ενότητα με τους αγίους ουρανούς. (Πράξ. 4:12· Ρωμ. 1:16· Εφεσ. 1:7-14) Γιατί αυτό το άγγελμα έχει δυναμική επίδρασι σ’ εκείνους που το δέχονται;
Ας εξετάσωμε την κατάστασι πολλών ατόμων όταν τα «αγαθά νέα» φθάνουν σ’ αυτούς. Ένα άτομο, προτού ακούση αυτό το άγγελμα, μπορεί να αισθάνεται ένα κενό στη ζωή του. Εξ αιτίας προσωπικών προβλημάτων και λόγω των αδικιών και της καταπιέσεως που βλέπει, μπορεί ν’ αναζητή απεγνωσμένα μέσα του ανακούφισι από τη δυστυχία που επικρατεί. Το άτομο μπορεί να έχη απογοητευθή επειδή δεν μπορεί να γίνη το είδος του ατόμου που θα ήθελε να είναι. Όταν, λοιπόν, του παρουσιάζη κάποιος τα «αγαθά νέα,» μαθαίνει τη βασική αιτία της δυστυχίας του, δηλαδή ότι αυτός, μαζί με όλα τα άλλα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, είναι αμαρτωλός. Έτσι, άσχετα με το πόσο ειλικρινής μπορεί να είναι, δεν θα κατορθώση να ζη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην απογοητεύση ούτε τον εαυτό του ούτε τους άλλους. Δεν θα μπορέση ποτέ ν’ αποδειχθή δίκαιος ενώπιον του Θεού, ακολουθώντας έναν ειδικό κώδικα νόμων. Τα «αγαθά νέα,» όμως, φανερώνουν πώς αυτό το άτομο μπορεί ν’ απολαμβάνη μια καθαρή συνείδησι ενώπιον Θεού και ανθρώπων, με αιώνια ζωή υπ’ όψιν. Τον βοηθούν, επίσης, να δη πώς η βασιλεία του Θεού θα θέση τέρμα σε κάθε είδος δυστυχίας.—Δαν. 2:44.
ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τίποτα δύσκολο δεν απαιτείται από μέρους του ατόμου για την απόκτησι μιας επιδοκιμασμένης στάσεως ενώπιον του Θεού. Ο ίδιος ο Ύψιστος πήρε την πρωτοβουλία κι έκανε μια διευθέτησι μέσω της οποίας οι αμαρτίες μπορούν να συγχωρηθούν.
Για να κατανοήσωμε τη διευθέτησι που έγινε για τη συγχώρησι των αμαρτιών μας, είναι ανάγκη να καταλάβωμε γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι ο κοινός πρόγονός μας, ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ, προτίμησε εσκεμμένα να αμαρτήση ενώπιον του Θεού. Αυτό το γεγονός τον απομάκρυνε από τον ουράνιο Πατέρα του και έθεσε όλους τους απογόνους του Αδάμ σε μια κατάστασι αποξενώσεως. Ο Αδάμ, σαν αμαρτωλός, μπορούσε να γίνη πατέρας μόνο αμαρτωλών παιδιών, τα οποία υπόκειντο στο θάνατο. Οι Άγιες Γραφές μας λένε: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.»—Ρωμ. 6:23.
Μ’ αυτό τον τρόπο, ο Λόγος του Θεού λέει καθαρά ότι ο θάνατος είναι η τιμωρία που απαιτεί η θεία δικαιοσύνη όταν διαπράττεται αμαρτία. Επομένως, για ν’ αποκτήση ο άνθρωπος αιώνια ζωή, πρέπει να ελευθερωθή από την ποινή της αμαρτίας. Επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, κανένας από το ανθρώπινο γένος δεν μπορεί ν’ αναλάβη ο ίδιος την τιμωρία που απαιτεί η δικαιοσύνη στην περίπτωσι έστω και ενός αμαρτωλού συνανθρώπου του. Η πλήρης αδυναμία του ανθρώπου να διαφύγη την ποινή της αμαρτίας εκτίθεται στα επόμενα λόγια του ψαλμωδού:
«Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διαπαντός, ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν.»—Ψαλμ. 49:7-9.
Χρειαζόταν βοήθεια από κάπου έξω από το ανθρώπινο βασίλειο. Και ο Ιεχωβά Θεός, κατά το μεγάλο του έλεος, προμήθευσε την αναγκαία βοήθεια. Ο αγαπητός του Υιός, ο πρωτότοκος, συνεργάσθηκε πλήρως με τον Πατέρα του σ’ αυτό. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, εξηγώντας τι συνέβη, έγραψε τα εξής στους Φιλιππησίους:
«Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»—Φιλιπ. 2:5-8.
Επειδή ο Υιός του Θεού, μέσω της λειτουργίας του αγίου πνεύματος, έγινε θαυματουργικά άνθρωπος στη μήτρα μιας παρθένου, της Μαρίας, γεννήθηκε αναμάρτητος. Γι’ αυτό το λόγο, μπορούσε ν’ αναλάβη ο ίδιος την ποινή που απαιτούσε η δικαιοσύνη για τους αμαρτωλούς. Μέσω του θυσιαστικού του θανάτου στις 14 Νισάν του έτους 33 μ.Χ., εκπλήρωσε την προφητεία του Ησαΐα 53:5, όπου διαβάζομε: «Αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν.»
Εκείνο που απαιτεί ο Πλάστης μας να δεχθούμε, με πίστι, είναι το γεγονός ότι ο Υιός του ανέλαβε ο ίδιος ολόκληρη την ποινή της αμαρτίας και ότι αυτός ο αναστημένος Υιός είναι “Κύριος και Χριστός,” ναι, ο υποσχεμένος Μεσσιανικός Βασιλιάς. (Πράξ. 2:36) Οι Άγιες Γραφές δηλώνουν τα εξής: «Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού.»—Εβρ. 2:9.
ΜΙΑ ΠΙΣΤΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΙΝΕΙ ΣΕ ΔΡΑΣΙ
Η πίστις μας στα λυτρωτικά οφέλη της θυσίας του Χριστού είναι εκείνη μέσω της οποίας θα μπορέσωμε να λάβωμε αιώνια ζωή, το δώρο του Θεού. Σαν αποτέλεσμα αυτής της πίστεως, το άτομο έρχεται κάτω από την επιρροή του αγίου πνεύματος. Μέσω της λειτουργίας αυτού του πνεύματος επάνω του, οι καρποί της γνήσιας πίστεως γίνονται έκδηλοι στη ζωή του. Η αγάπη του για τον Ιεχωβά Θεό, τον Ιησού Χριστό και τους συνανθρώπους του αυξάνεται. Το άτομο υποκινείται σε δράσι.
Το γεγονός αυτό φαίνεται πολύ καλά απ’ ό,τι συνέβη σε μερικούς Θεσσαλονικείς τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Ο απόστολος Παύλος έγραψε σ’ αυτούς με τα εξής λόγια:
«Το ευαγγέλιον ημών δεν έγεινεν εις εσάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν πνεύματι αγίω και εν πληροφορία πολλή, καθώς εξεύρετε οποίοι υπήρξαμεν μεταξύ σας διά σας. Και σεις εγείνετε μιμηταί ημών και του Κυρίου, δεχθέντες τον λόγον εν μέσω πολλής θλίψεως μετά χαράς πνεύματος αγίου, ώστε εγείνετε τύποι εις πάντας τους πιστεύοντας εν τη Μακεδονία και τη Αχαΐα. Διότι από σας εξήχησεν ο λόγος του Κυρίου ουχί μόνον εν τη Μακεδονία και Αχαΐα, αλλά και εν παντί τόπω έφθασεν η φήμη της προς τον Θεόν πίστεως σας, ώστε ημείς δεν έχομεν χρείαν να λαλώμεν τι. Διότι αυτοί διηγούνται περί ημών οποίαν είσοδον ελάβομεν προς εσάς, και πώς επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων, διά να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν, και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής.»—1 Θεσ. 1:5-10.
Προσέξτε ότι η διακήρυξις των «αγαθών νέων» στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν απλώς ένα ζήτημα προφορικών λόγων που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Αντιθέτως, το άγγελμα είχε δυναμική επίδρασι σ’ εκείνους οι οποίοι το δέχθηκαν, υποκινώντας τους να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρία και να γίνουν δούλοι του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, Η λειτουργία του αγίου πνεύματος του Θεού έγινε φανερή στη ζωή αυτών των πιστών, καθώς αντανακλούσαν τη χαρά που παράγει αυτό το πνεύμα. Η ισχυρή τους πίστις φάνηκε από το γεγονός ότι ο διωγμός δεν τους εμπόδισε να ενεργούν σύμφωνα με τα «αγαθά νέα» ως τον «λόγον Θεού.» (1 Θεσ. 2:13) Οι Θεσσαλονικείς, υποκινούμενοι από πίστι και αγάπη και πλήρως πεπεισμένοι ότι θα λάμβαναν τις αιώνιες ευλογίες στον καιρό που θα ξεσπούσε η θεία οργή εναντίον όλων εκείνων που απορρίπτουν τα «αγαθά νέα,» υποκινήθηκαν να διακηρύξουν την αλήθεια που είχαν ασπασθή. Τόσο δραστήρια ήταν η εκκλησία της Θεσσαλονίκης, ώστε οι ειδήσεις της μεταστροφής τους και των πεποιθήσεων τους διαδόθηκαν και σ’ αλλά μέρη της Μακεδονίας, ακόμη και σε μέρη της Αχαΐας. Επομένως, όταν ο Παύλος και οι σύντροφοι του έφεραν τα «αγαθά νέα» στους ανθρώπους σ’ αυτές τις περιοχές, η πίστις των Θεσσαλονικέων Χριστιανών ήταν ήδη γνωστή.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Εν μέρει, ο ζήλος των Θεσσαλονικέων ήταν το αποτέλεσμα των καλών παραδειγμάτων που έβλεπαν στον απόστολο Παύλο και στους συνεργάτες του. Η ίδια η ζωή του Παύλου και των συντρόφων του μαρτυρούσε το γεγονός ότι είχαν το πνεύμα του Θεού επάνω τους. Ο Παύλος και ο Σίλας, προτού έλθουν στη Θεσσαλονίκη, είχαν υποστή πολύ κακή μεταχείρισι στους Φιλίππους. Τα δικαιώματα τους ως Ρωμαίων πολιτών είχαν καταπατηθή. Χωρίς καμμιά δίκη, τους είχαν κτυπήσει, φυλακίσει και βάλει στα βασανιστήρια. Η θεία παρέμβασις είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωσί τους και τη μεταστροφή του φύλακα και του οίκου του.—Πράξ. 16:22-33.
Η δυσάρεστη πείρα του Παύλου και του Σίλα στους Φιλίππους δεν μείωσε το ζήλο τους. Με το θάρρος που μόνο ο Θεός μπορεί να δώση μέσω του πνεύματος του, ήλθαν στη Θεσσαλονίκη. Ο Παύλος, στο κήρυγμά του, απέφευγε κάθε είδος απάτης και προβολής. Εργαζόταν με τα ίδια του τα χέρια για να καλύπτη τις ανάγκες του και κατόπιν δαπανούσε τον εαυτό του πλήρως διδάσκοντας την αλήθεια στους Θεσσαλονικείς. Ήταν φανερό σε κάθε ειλικρινή παρατηρητή ότι αυτός ο άνθρωπος, που ήταν τόσο πιστός, δίκαιος, άμεμπτος και αυτοθυσιαστικός, δεν θα μπορούσε λογικά να είναι η πηγή του ψεύδους. Ήταν φανερό πως βρισκόταν κάτω από την κατεύθυνσι του αγίου πνεύματος και ήταν ένας πιστός μιμητής του Κυρίου Ιησού Χριστού.—1 Θεσ. 2:5-12.
Συνεπώς, τα «αγαθά νέα,» σε συνδυασμό με το ίδιο το παράδειγμα του Παύλου ως προς την καλή επιρροή που έχει το άγγελμα του Θεού στα άτομα, βοήθησε τους Θεσσαλονικείς να μιμούνται τον Ιησού Χριστό. Άρχισαν να περιπατούν μ’ έναν επιδοκιμασμένο από τον Θεό τρόπο και δεν παρέλειπαν να διακηρύττουν τα «αγαθά νέα» σε κάθε ευκαιρία. Επειδή ζούσαν σε μια παραθαλάσσια πόλι, έφθαναν εκεί πολλοί έμποροι και ταξιδιώτες, οι οποίοι μπορούσαν να πουν σε άλλους για το ζήλο των Θεσσαλονικέων, κάνοντάς το αυτό σε ευρεία κλίμακα.
ΈΧΕΤΕ ΣΕΙΣ ΕΠΗΡΕΑΣΘΗ;
Έχετε σεις, όπως οι Θεσσαλονικείς, πιστέψει στα λυτρωτικά οφέλη της θυσίας του Χριστού; Αν ναι, οι άλλοι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να βλέπουν ότι αφήνετε το πνεύμα του Θεού να είναι πραγματική δύναμις στη ζωή σας. Όταν συμβαίνη αυτό, με την πάροδο του χρόνου θα υπάρξουν ορατά σημεία που θα δείχνουν ότι προσαρμόζεστε ακόμη περισσότερο με το παράδειγμα και τη διδασκαλία του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Έχοντας εκτιμήσει βαθιά την αγάπη που δείχθηκε σ’ εσάς προσωπικά, θα προσπαθήτε ν’ αποφεύγετε την αμαρτία. Πόσο ασυμβίβαστο θα ήταν να ισχυρίζεται ένα άτομο ότι πιστεύει στην εξαγνιστική δύναμι του αίματος του Χριστού και, ωστόσο, ν’ ακολουθή εσκεμμένα μια αμαρτωλή πορεία! Αυτή η κατάστασις θα μπορούσε να παρομοιωθή μ’ ένα άτομο που εκφράζει τις ευχαριστίες του σε κάποιον επειδή του έπλυνε τα ρούχα του και, κατόπιν, αφού φορέση αυτά τα καθαρά ενδύματα, εσκεμμένα αρχίζει να κυλιέται στον πιο κοντινό λασπότοπο. (Παράβαλε με 2 Πέτρου 2:22.) Είναι φανερό ότι κανένα άτομο που έχει εκτίμησι δεν θα το έκανε αυτό. Με όμοιο τρόπο κανένας άνθρωπος που πιστεύει ειλικρινά σε ό,τι έχει κάνει ο Θεός μέσω του Χριστού δεν μπορεί να γίνη εσκεμμένα αμαρτωλός.—1 Ιωάν. 3:4-6.
Επί πλέον, η πίστις στην προμήθεια του Θεού για αιώνια ζωή μας παρακινεί να μιλούμε. Γι’ αυτό το λόγο, «εν όλη τη οικουμένη» σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επισκέπτονται τους ανθρώπους στα σπίτια τους με το άγγελμα της Βασιλείας. (Ματθ. 24:14) Και ασφαλώς, κι εμείς ατομικά θέλομε οι συγγενείς μας, οι γνωστοί μας, ναι, κάθε ένας τον οποίο μπορούμε να πλησιάσωμε προσωπικά, ν’ ακούσουν και να δεχθούν τα «αγαθά νέα.» Μόνο αν δεχθούν τα «αγαθά νέα» μπορούν να διαφύγουν τη θεία οργή που πρόκειται να ξεσπάση πάνω στο ασεβές ανθρώπινο γένος, και μ’ αυτό τον τρόπο μόνο θα δουν τον καιρό οπότε η βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού του θα μεταμορφώση αυτή τη γη σ’ έναν τόπο απαλλαγμένο από πόνο, ασθένεια και θάνατο.—2 Πέτρ. 3:13· Αποκ. 21:4, 5.
Η πάροδος των 1.900 και πλέον ετών δεν έχει ελαττώσει τη δύναμι των «αγαθών νέων.» Εξακολουθούν ακόμη να υποκινούν χιλιάδες άτομα να υποταχθούν στην επιρροή του πνεύματος του Θεού και να παραγάγουν τους καρπούς του, κυρίως την αγάπη. Οι αληθινοί Χριστιανοί, παρακινούμενοι απ’ αυτό το πνεύμα, δεν μπορούν να παύσουν να μιλούν στους άλλους για το μεγαλειώδες άγγελμα που υπάρχει σήμερα. Αληθεύει αυτό για σας; Θ’ αληθεύη μόνο αν έχετε γνήσια πίστι στα «αγαθά νέα.»