Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Η Ραδιενεργός Χρονολόγησις Αμφισβητείται

● Πόσο ακριβείς είναι οι χρονομετρικές διαβαθμίσεις που εκτείνονται σε δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν και αναφέρονται με τέτοιο κύρος σε επιστημονικά βιβλία για να καθορίσουν πότε άρχισε η ζωή στη γη; Ίσως δεν είναι τόσο στερεά θεμελιωμένες όσο έχει οδηγηθή το κοινό να πιστεύη. Η έκδοσις «Δημοφιλής Επιστήμη,» στο τεύχος της του Νοεμβρίου 1979, αναφέρει ότι ο φυσικός Ρόμπερτ Τζέντρυ του Κολλεγίου Ενώσεως της Κολόμπια στη Μαίρυλαντ «πιστεύει ότι όλες οι χρονολογίες που έχουν καθορισθή μέσω ραδιενεργού φθοράς μπορεί να πέφτουν έξω—όχι μόνο μερικά χρόνια, αλλά ίσως χιλιάδες χρόνια.» Πράγματι, ο Τζέντρυ επιβεβαιώνει ότι «οι προς το παρόν παραδεκτές ηλικίες μπορεί να είναι κατά χιλιάδες μεγαλύτερες.»

Ο φυσικός αυτός βασίζει τα συμπεράσματά του στην ένδειξι της ραδιενεργού φθοράς σε ξύλο που έχει σχεδόν μετατραπή σε κάρβουνο. Σε αποθέματα «που υποτίθεται ότι είχαν ηλικία τουλάχιστον δεκάδες εκατομμυρίων ετών,» λέει, «η αναλογία μεταξύ του ουρανίου-238 και του μολύβδου-206 πρέπει να είναι χαμηλή.» Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Παρατηρεί τα εξής σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνάς του: «Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να το πιστέψη κανείς αυτό. Θα ανέτρεπε ολόκληρη τη βασική αρχή της ραδιενεργού χρονολογήσεως, που λέει ότι οι αναλογίες φθοράς είναι πάντοτε αμετάβλητες—πράγμα που αποτελεί μια αναπόδεικτη υπόθεσι.»

Η φανερή σημασία που έχει αυτό για την ηλικία του ανθρώπου αναφέρθηκε στην έκδοσι «Δημοφιλής Επιστήμη»: «Ο άνθρωπος, αντί να βρίσκεται στη γη επί 3,6 εκατομμύρια χρόνια, μπορεί να βρίσκεται εδώ λίγες μόνο χιλιετηρίδες.» Αυτό συμφωνεί με τη χρονολογία που δίνει η Αγία Γραφή, η οποία ορίζει την ηλικία του ανθρώπου σε 6.000 περίπου χρόνια.

Μιλούν οι Πίθηκοι;

● Μήπως οι διάσημοι χιμπατζήδες που επικοινωνούν με τον άνθρωπο, ο Γουάσου, η Λάνα και άλλοι, έμαθαν πραγματικά να μιλούν με την ανθρώπινη έννοια; Τρεις ειδικοί που έγραψαν στο τεύχος του Νοεμβρίου 1979 του περιοδικού «Η Ψυχολογία Σήμερα» λέγουν Όχι. Ο καθηγητής Χ. Σ. Τέρρας του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, παραδείγματος χάρι, είπε ότι όταν άρχισε τη μελέτη του για ένα χιμπατζή, «ήλπιζε ν’ αποδείξη ότι οι πίθηκοι μπορούν, πράγματι, να σχηματίσουν προτάσεις,» αφού «η ανθρώπινη γλώσσα διακρίνεται περισσότερο λόγω της χρήσεως των προτάσεων από μέρους της.» Αντιθέτως, λέει, «ανακάλυψα ότι η διαδοχή λέξεων που έμοιαζαν με προτάσεις, αποτελούσε έξυπνη απομίμησι της [εκπαιδευτικής] σειράς λέξεων των καθηγητών. Δεν μπόρεσα να βρω καμμιά ένδειξι . . . που να μην μπορή να εξηγηθή με απλούστερες μεθόδους.»

Οι ανθρωπολόγοι Τόμας Α. Σέμπεοκ και Τζην Ουμάικερ-Σέμπεοκ συμφωνούν, εξηγώντας ότι οι πειραματιστές συχνά «πείθονται άθελά τους, με βάσι τους δικούς τους ανθρώπινους κανόνες ερμηνείας, ότι οι αντιδράσεις των πιθήκων μοιάζουν περισσότερο με των ανθρώπων απ’ ότι δικαιολογούν οι άμεσες ενδείξεις. Το πραγματικό κατόρθωμα επικοινωνίας του ανθρώπου με τον πίθηκο εξακολουθεί ακόμη να είναι παραμύθι.»

Ο καθηγητής Τέρρας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η γλώσσα αποτελεί ακόμη ένα σπουδαίο στοιχείο καθορισμού του ανθρωπίνου είδους.» Και το περιοδικό «Η Ψυχολογία Σήμερα» στοχαστικά παρατήρησε σ’ ένα κύριο άρθρο, τα εξής: «Άσχετα με τις πολλές λεξικές σχέσεις που μαθαίνουν οι χιμπατζήδες, άσχετα με τις πολλές αρχικές χρήσεις που παράγουν, κανείς από τους πιθήκους δεν μπορεί να φθάση τη γλωσσική επιδεξιότητα και τον αυθορμητισμό ενός μέσου παιδιού ηλικίας τριών ετών.» Και πάλι η επιστήμη βρίσκεται αντιμέτωπη με το ερώτημα που ετέθη πριν από καιρό στον Μωυσή: «Τις έδωκε στόμα [λόγο, «Η Νέα Αγγλική Βίβλος»] εις τον άνθρωπον;»—Έξοδ. 4:11.

Η Άποψις Περί Αίματος Λογική

● Ένα άρθρο με τον τίτλο «Υποκατάστατα Συνθετικού Αίματος» πήρε βραβείο σ’ ένα διαγωνισμό διατριβών που έγινε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Το άρθρο εξέταζε την πρόσφατη ανάπτυξι υποκαταστάτων συνθετικού αίματος. Εξηγούσε ότι πειράματα απέδειξαν ότι ζώα των οποίων το αίμα είχε μερικώς ή ολικώς αντικατασταθή από υποκατάστατα συνθετικού αίματος, όχι μόνο επέζησαν, αλλά εξακολούθησαν ν’ αναπτύσσονται φυσιολογικά. Τελείωνε ως εξής: «Παρά τα πολλά άλυτα προβλήματα, έχομε αποδείξεις ότι για μια ωρισμένη χρονική περίοδο τα συνθετικά υποκατάστατα μπορούν ν’ αναλάβουν μερικές από τις λειτουργίες του αίματος. Αυτό σημαίνει ότι η χρήσις υποκατάστατων συνθετικού αίματος για άτομα που έχουν υποστή σοβαρή απώλεια αίματος . . . έχει εισέλθει τώρα στο βασίλειο της δυνατότητας.»

Ένα τέτοιο υποκατάστατο αίματος που έχει αναπτυχθή πρόσφατα, χρησιμοποιήθηκε μάλιστα σε ανθρώπους στην Ιαπωνία, και λέγεται ότι έσωσε τη ζωή ενός ασθενούς. Το βασικό στοιχείο αυτών των υποκατάστατων είναι ότι έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν οξυγόνο, όμοια με την ικανότητα του αίματος.

Αυτά τα γεγονότα επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενεργούν ανεύθυνα ούτε παράλογα όταν, για θρησκευτικούς λόγους αρνούνται να δεχθούν μεταγγίσεις αίματος και ζητούν άλλα υποκατάστατα.—Πράξ. 15:29· 21:25.