Πότε να ΜΗ Γίνεστε «Ίλεως» στον Εαυτό Σας

ΠΟΙΟΣ δεν προσπαθεί να είναι καλός στον εαυτό του; Ποιος δεν εκτιμά την καλωσύνη των άλλων; Κανείς ποτέ δεν μίσησε τη σάρκα του, αλλά εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν. Ωστόσο, θα μπορούσε να υπάρξη περίπτωσις εσφαλμένης καλωσύνης κάποιου προς τον εαυτό του; Ναι, αυτό θα μπορούσε να συμβή στην περίπτωσι ενός που θα είχε μυωπική άποψι των ζητημάτων μάλλον παρά πλατειά άποψι.

Για παράδειγμα, πάρτε την παχύσαρκη διαβητική γυναίκα. Είναι ανόητο γι’ αυτή να ικανοποιή τις επιθυμίες της για γλυκά. Με το να είναι προσωρινά καλή με τον εαυτό της, χειροτερεύει τα πράγματα. Το ίδιο αληθεύει και για τον αλκοολικό. Με το να είναι μυωπικά καλός με τον εαυτό του, εξακολουθεί να πίνη κι έτσι επιταχύνει την ημέρα αποδόσεως λογαριασμού.

Κάποιος που δεν άφησε τον εαυτό του να επηρεασθή σε μια πορεία μυωπικής καλωσύνης για τον εαυτό του, ήταν ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Σε μια περίπτωσι είπε στους μαθητές του τι βρισκόταν μπροστά του, δείχνοντάς τους «ότι πρέπει να υπάγη εις Ιεροσόλυμα και να πάθη, και την τρίτην ημέραν να αναστηθή.» Ο απόστολος Πέτρος, όταν το άκουσε αυτό, «παραλαβών αυτόν . . . κατ’ ιδίαν ήρχισε να επιτιμά αυτόν, λέγων· Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε. Εκείνος δε στραφείς είπε προς τον Πέτρον. Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.»—Ματθ. 16:21-23

Είναι σαφές ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν πολύ ευαίσθητος σ’ αυτό το ζήτημα. Διαφορετικά δεν θα χρησιμοποιούσε μια τόσο έντονη χειρονομία και τόσο έντονα λόγια. Χωρίς αμφιβολία, αντιλήφθηκε ότι ο Πέτρος τον έθετε σε δοκιμασία εδώ ν’ ακολουθήση τη γραμμή της ελάχιστης αντιστάσεως, να λάβη την εύκολη πορεία, όπως προσπάθησε και ο ίδιος ο Διάβολος να πειράξη τον Ιησού με παρόμοιο τρόπο στην αρχή της διακονίας του.—Ματθ. 4:1-10.

Ναι, μια εκπαιδευμένη συνείδησις ίσως σας πει ότι πρέπει να είσθε εγκρατής στο τραπέζι ως προς το φαγητό και το ποτό. Ή, μετά από πολλές προσπάθειες και σφάλματα, ίσως έχετε φθάσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας ως προς τις απολαύσεις ή την αναψυχή έτσι, ώστε να αναπαύεσθε και να κοιμάσθε αρκετά. Αν το κάνετε αυτό, τότε θα θέλετε να εμμείνετε σ’ εκείνο που ξέρετε ότι είναι το καλύτερο για σας και δεν θα αφήνετε τους καλοπροαίρετους φίλους να γίνουν αιτία να παραπλανηθήτε από το στενό μονοπάτι της σοφίας και της καλής κρίσεως. Ο κόσμος έχει ένα γνωμικό, «Μη χολοσκάς!» Αλλά ένας αληθινός Φίλος του ανθρώπινου γένους και ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος που έζησε ποτέ στη γη είπε ακριβώς το αντίθετο. Συμβουλεύοντας τους ακολούθους του, τους είπε: «Αγωνίζεσθε.»—Λουκ. 13:24.

Στην πραγματικότητα, η ζωή είναι κενή και μάταιη χωρίς ένα αξιόλογο σκοπό. Και τίποτε αξιόλογο δεν επιτυγχάνεται χωρίς ευσυνείδητη πειθαρχημένη προσπάθεια. Ένας σπουδαστής μουσικής που θέτει ενώπιόν του ως στόχο να παίξη σε συμφωνική ορχήστρα ή να γίνη μουσικός κονσέρτων δεν μπορεί να είναι καλός με τον εαυτό του όταν πρέπει να εξασκηθή. Πρέπει να δαπανά πολλές ώρες για εξάσκησι, συγκέντρωσι, να πειθαρχήται, να στερή τον εαυτό του από πολλές απολαύσεις αν πρόκειται να επιτύχη το στόχο του. Το ίδιο αληθεύει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό για οποιονδήποτε άλλο επαγγελματικό στόχο που μπορεί να θέση κανείς για τον εαυτό του. Η πειθαρχημένη προσπάθεια επιβάλλεται αν πρόκειται να επιτευχθή επιδεξιότης και ικανότης.

Ιδιαίτερα, ο αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει να είναι άγρυπνος να μην είναι πάρα πολύ καλός με τον εαυτό του όταν πρέπει να επιβάλλη πειθαρχία. Πόσο εύκολο είναι να προβάλλη σαν δικαιολογία τον κακό καιρό για να μην πηγαίνη στις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας, ή να μη μετάσχη δραστήρια στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως! Ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα μπορεί να γίνη αιτία σε κάποιον να παραμελήση τις υποχρεώσεις της Χριστιανικής διακονίας. Δημοφιλή περιοδικά ή μυθιστορήματα μπορεί ν’ αποδειχθούν τόσο απορροφητικά ώστε να γίνουν αιτία σε κάποιον να παραμελήση τις πνευματικές του ανάγκες. Όλες αυτές οι στιγμιαίες καλωσύνες κάποιου προς τον εαυτό του οπωσδήποτε θα έχουν παρατεταμένα επιβλαβή αποτελέσματα. Πόσο εύστοχο είναι το ρητό, «Όταν το καθήκον και η απόλαυσις συγκρούωνται, αφήστε την απόλαυσι να συντριβή.» Περιμένετε τη φορά που η απόλαυσις δεν θα συγκρούεται με το καθήκον.

Θα μπορούσατε να είσαστε αφιλάγαθοι προς τον εαυτό σας με ακατάλληλο τρόπο; Ναι, αν έχετε τη φιλοδοξία να γίνετε πλούσιος, η αγάπη για το χρήμα μπορεί να σας παρακινήση σε εργασία, ιδρώτα, έντασι και μηχανορραφίες. Μπορεί να σας κάνη να παραβήτε νόμους ή να σας επιφέρη νευρική κατάπτωσι. Το ότι αυτή η επιδίωξις πλούτου κάνει κακό στον εαυτό σας, το διασαφηνίζει ο Λόγος του Θεού, διότι λέει: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» Διαπερνούν «εαυτούς με οδύνας πολλάς.» Αλήθεια, με το ν’ ακολουθήση κανείς μια τέτοια πορεία κάνει κακό στον εαυτό του, αν όχι επίσης και στην οικογένειά του.—1 Τιμ. 6:9, 10.

Στο σημείο αυτό περιλαμβάνεται η δεύτερη μεγάλη εντολή που είπε ο Ιησούς Χριστός—«θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Πρέπει να αγαπούμε τον εαυτό μας. Πρέπει να εκδηλώνωμε καλωσύνη στον εαυτό μας. Αλλά δεν πρέπει να το κάνωμε αυτό ιδιοτελώς, άσοφα. Η αγάπη για τον εαυτό μας περιορίζεται από την πρώτη εντολή, η οποία απαιτεί από μας να αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμι. Η εκτέλεσις αυτής της εντολής θα απαιτήσει μερικές φορές να είμαστε «αφιλάγαθοι» προς τον εαυτό μας. Και η αγάπη για τον εαυτό μας περιορίζεται επίσης από τη δεύτερη εντολή, να αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. (Μάρκ. 12:29-31) Αν θυμώμαστε τις υποχρεώσεις μας προς τον Θεό μας και τον πλησίον μας, θα μπορέσωμε να σύρωμε τη γραμμή ανάμεσα στο πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να είμαστε καλοί προς τον εαυτό μας.