Αμαρτία—Έχει Σημασία Πια;

«ΣΑΝ έθνος, σταματήσαμε επίσημα να ‘αμαρτάνωμε’ πριν από είκοσι χρόνια περίπου.» Αυτά ήταν τα σχόλια του Δρ Καρλ Μέννινγκερ στο βιβλίο του Χουατέβερ Μπικέιμ οβ Σιν; Παρατήρησε ότι η τελευταία φορά που ο Αμερικανός πρόεδρος ανέφερε την αμαρτία σαν μια από τις μεγάλες αιτίες για εθνική αναρχία ήταν σε μια διακήρυξι το 1953.

Στις Ανατολικές χώρες, η αντίληψις περί αμαρτίας δεν είναι συνήθως τόσο σπουδαία όσο, παραδείγματος χάριν, η αντίληψις περί εντιμότητας, ή ο σεβασμός των τέκνων προς τους γονείς. Αλλά στις Δυτικές χώρες θεωρείτο κάποτε ζωτικά σπουδαία. Αν κάποιος κατηγορείτο για αμαρτία, αυτό ήταν πολύ σοβαρό. Σήμερα, τα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει. Αν οι άνθρωποι λένε ότι έχουν αμαρτήσει, συνήθως το κάνουν αυτό χαμογελώντας. Η αμαρτία δεν είναι πια κάτι το τρομερό. Αλλά έτσι πρέπει να θεωρήται;

Τι είναι ακριβώς αμαρτία; Η αλήθεια είναι ότι, πολλοί δεν είναι βέβαιοι πια γι’ αυτό. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι μιλούσαν για τα «επτά θανάσιμα αμαρτήματα»: την υπερηφάνεια, την απληστία, τη λαγνεία, το θυμό, τη λαιμαργία, το φθόνο και την οκνηρία. Σήμερα, αυτά τα χαρακτηριστικά φαίνονται κοινοτοπία. Η υπερηφάνεια ενθαρρύνεται όταν πρόκειται για εθνική υπερηφάνεια ή φυλετική υπερηφάνεια. Είναι δύσκολο να δούμε πώς οι καταναλωτικές κοινωνίες σε πολλές πλούσιες χώρες θα μπορούσαν να συνεχίσουν χωρίς κάποιο μέτρο απληστίας, φθόνου και λαιμαργίας μεταξύ του πληθυσμού. Η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία και η πορνεία—ποικιλίες της λαγνείας—ανέχονται ή ενθαρρύνονται ακόμη και από μερικούς θρησκευτικούς ηγέτες. Και η οκνηρία ενθαρρύνεται ζωηρά από τις σύγχρονες επινοήσεις όπως είναι η τηλεόρασις.

Τίνος τη Γνώμη;

Μερικές φορές οι άνθρωποι λένε: ‘Όσο αφήνετε τη συνείδησί σας να είναι οδηγός σας, δεν διαπράττετε αμαρτία.’ Είναι αλήθεια ότι η συνείδησίς μας αποτελεί μια θεόδοτη βοήθεια για να αναγνωρίζωμε τι είναι καλό και τι κακό. Αν δεν υπήρχε η συνείδησις, η ανθρώπινη κοινωνία θα είχε πιθανόν προ πολλού πέσει σε πλήρες χάος και βαρβαρότητα.—Ρωμ. 2:14, 15.

Αλλά η συνείδησις μπορεί να είναι απατηλή, επίσης. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι θα παραδέχονταν ότι ο φόνος είναι αμαρτία. Ωστόσο, ο φόνος αγιάσθηκε θρησκευτικά για τους λάτρεις της Ινδουιστικής θεάς Κάλι, καθώς επίσης και για τους Ρωμαιοκαθολικούς οπαδούς της Ιεράς Εξετάσεως του Μεσαίωνα. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.» (Ιωάν. 16:2) Ακόμη και σήμερα, περίπου 50 εκατομμύρια αγέννητα βρέφη δολοφονούνται κάθε χρόνο μέσω εκτρώσεως, συχνά με την επιδοκιμασία του νόμου της χώρας.

Επίσης, μερικοί έχουν μια αξιοσημείωτη ικανότητα να κάμπτουν τη συνείδησί τους. Όπως είπε κάποιος πολιτικός, η συνείδησίς τους γίνεται «συνεργάτης» τους μάλλον, παρά «οδηγός» τους. Συνεπώς, είναι αλήθεια ότι πολλοί θα θεωρούσαν την κλοπή σαν αμαρτία, ιδιαίτερα αν τα κλοπιμαία ήσαν τα χρήματά τους. Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα αδικήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η εμπορική αδικοπραγία, που περιλαμβάνει πράγματα όπως μικροκλοπές, απάτες στις ασφαλίσεις, δωροδοκίες και αντίποινα. Εκατομμύρια συνηθισμένων ανθρώπων επιδίδονται σ’ αυτά. Τους ενοχλεί η συνείδησίς τους; Προφανώς όχι. Γιατί; Ίσως επειδή δεν αποκαλύπτονται, ή επειδή «όλοι το κάνουν αυτό.»

Επομένως, ενώ η συνείδησις παίζει κάποιο ρόλο στην αναγνώρισι του τι είναι αμαρτία, προφανώς χρειάζεται καθοδήγησις. Αλλά από πού έρχεται η καθοδήγησις; Συχνά, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι αυθεντίες πάνω σ’ αυτό το θέμα, αντιφάσκουν με τον εαυτό τους ή ένας με τον άλλο.

Στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, για παράδειγμα, κάποτε θεωρείτο αμαρτία η βρώσις κρέατος τις Παρασκευές. Σήμερα, τις περισσότερες Παρασκευές το χρόνο, δεν συμβαίνει αυτό πια. Πολλοί διερωτώνται: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του τότε και του τώρα;

Αυτή η ίδια θρησκευτική οργάνωσις θεωρεί σοβαρή αμαρτία τη χρήσι «τεχνητών» μέσων για τον περιορισμό του μεγέθους μιας οικογένειας. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, μάλιστα Καθολικοί, βλέπουν με ανησυχία την πληθυσμιακή έκρηξι της γης και σκέπτονται τώρα διαφορετικά. Χωρίς αμφιβολία, συμφωνούν με τα σχόλια του Δρα Καρλ Μέννινγκερ : «Η ασπλαγχνία, η αδιαφορία, η έλλειψις χαλινού στην αναπαραγωγή, ή η άγνοια και η αδιαφορία σχετικά με τις παγκόσμιες συνέπειές της, κατά τη γνώμη μου αποτελούν την έκφρασι μιας πιο φρικτής αμαρτίας.» Ποια είναι η αμαρτία—να περιορίσης ή να ενθαρρύνης την αύξησι του πληθυσμού;

Αυτά τα πράγματα δημιουργούν σύγχυσι στις διάνοιες των ανθρώπων. Μια πρόσφατη έρευνα Ρωμαιοκαθολικών στις Ηνωμένες Πολιτείες διαπίστωσε «έλλειψι σαφούς εικόνας περί του τι είναι αμαρτία στους περισσότερους Καθολικούς.» Πολλοί συμφώνησαν ότι «συγχέουν το τι είναι αμαρτία,» και συνεπώς «δεν είναι βέβαιοι τι να εξομολογηθούν.»

Μερικοί διανοούμενοι μάλιστα αμφισβητούν αν υπάρχη πια αμαρτία. Προτιμούν να μιλούν για «ασθένεια», μάλλον, παρά για «αμαρτία.» Σχετικά με τον Τζιμ Τζώουνς, τον υποκινητή της πρόσφατης μαζικής αυτοκτονίας των ακολούθων του στη Γουιάνα, ένας θεολόγος σχολίασε τα εξής στο περιοδικό Τάιμ: «Νομίζω ότι εκείνο που συμβαίνει πραγματικά σε ανθρώπους όπως ο Χίτλερ και ο Τζώουνς είναι απλή ψυχολογική ασθένεια. Η μόνη απάντησις, κατά τη γνώμη μου, είναι οίκτος για όλους αυτούς, και όχι ηθική αποστροφή.»

Έχει Πραγματικά Σημασία;

Έχοντας υπ’ όψιν αυτή τη μεγάλη ποικιλία απόψεων, έχει πια πραγματικά σημασία η αμαρτία; Αν ενδιαφερώμαστε για την οικογένειά μας και τον πλησίον μας, αν θέλομε μια ελπίδα για το μέλλον και επιθυμούμε να ζούμε μια ευτυχισμένη, ικανοποιητική ζωή τώρα, τότε η απάντησις πρέπει να είναι «Ναι.»

«Αμαρτία» μερικές φορές ορίζεται ως «παράβασις των θρησκευτικών νόμων ή των ηθικών αρχών.» Η έκφρασις «θρησκευτικοί νόμοι» φέρνει στο νου το γεγονός ότι, πράγματι, Εκείνος μόνο που μπορεί δικαιωματικά να μας πη τι είναι αμαρτία και πώς να την αποφύγωμε, είναι ο Δημιουργός της αληθινής θρησκείας, ο Ιεχωβά Θεός. Αυτός δημιούργησε τον άνθρωπο να ζη σύμφωνα με ωρισμένους ηθικούς νόμους. Αν παραβούμε τους φυσικούς νόμους—όπως το νόμο της βαρύτητας—το αποτέλεσμα θα είναι καταστρεπτικό. Ομοίως, αν παραβούμε τους ηθικούς νόμους του Θεού—δηλαδή, αν αμαρτήσωμε—το αποτέλεσμα τελικά θα είναι εξ ίσου καταστρεπτικό. Η Βίβλος μάς προειδοποιεί: «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.»—Γαλ. 6:7.

Το καταστρεπτικό αποτέλεσμα της αμαρτίας σ’ ένα άτομο αποκαλύπτεται στα λόγια του Ιεζεκιήλ 18:4: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Τα κακά αποτελέσματά της σ’ ολόκληρα έθνη φαίνονται στο εδάφιο Παροιμίες 14:34, όπου διαβάζομε: «Η δικαιοσύνη υψόνει έθνος· η δε αμαρτία είναι όνειδος λαών.»

Ναι, η αμαρτία έχει σημασία. Για το καλό μας, πρέπει να αναγνωρίσωμε τι είναι αμαρτία, και πρέπει να μάθωμε να την αποφεύγωμε. Πώς είναι δυνατόν αυτό; Ας δούμε στα επόμενα άρθρα.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.»—Ψαλμ. 51:5.