«Κοπιάζομεν και Αγωνιζόμεθα»

«Επειδή δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα [αγωνιζόμεθα, Κείμενον], διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.»—1 Τιμ. 4:10.

1-3. Γιατί είναι κατάλληλο για τους Χριστιανούς σήμερα να προσέχουν τη στάσι τους απέναντι στην εργασία;

ΣΑΣ ευχαριστεί να εργάζεσθε σκληρά; Εκτιμάτε την προσπάθεια και τα επιτεύγματα που αξίζουν; Αν ναι, τότε βρίσκεσθε σε αντίθεσι με πολλούς ανθρώπους σήμερα.

² Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι, μολονότι πάντοτε υπήρχαν οκνηροί άνθρωποι, η αντιπάθεια για την εργασία φαίνεται ότι μεγαλώνει. (Παρ. 20:4· 19:24· 2 Θεσ. 3:11) Αυτό το βλέπομε από διάφορες συμβουλές που πολλοί δίνουν, ‘Σιγά, με την ησυχία σου. Μην πιέζεις τον εαυτό σου.’ Αυτό όμως που ξεκινά σαν αντιπάθεια για τη σκληρή απλώς εργασία μπορεί εύκολα να καταλήξη σε περιφρόνησι για κάθε είδους εργασία.

³ Σαν Χριστιανοί, χωρίς αμφιβολία πιστεύομε ότι δεν έχομε αυτό το πνεύμα. Θα ήταν όμως εκτός πραγματικότητας το να νομίζωμε ότι είμαστε απρόσβλητοι όταν ο κόσμος γενικά έχη μια τέτοια δυνατή και διαποτιστική στάσι. Μπορούμε να ωφεληθούμε αν εξετάζωμε κατά καιρούς την άποψί μας για την εργασία, επειδή η άποψις που έχομε μπορεί να επηρεάση τη συμμετοχή μας στις Χριστιανικές δραστηριότητες που ο Θεός θεωρεί σημαντικές.

ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΜΟΥΜΕΘΑ

4. Πόσο σπουδαία είναι η εργασία;

⁴ Πολλοί άνθρωποι που έχουν μελετήσει τη ζωή και τις αξίες της έχουν μιλήσει για τη σπουδαιότητα της εργασίας. Ο Γερμανός πολιτικός Καρλ Β. φον Χούμπολτ είπε: «Η εργασία είναι τόσο αναγκαία στον άνθρωπο όσο το φαγητό και ο ύπνος.» Το γεγονός αυτό και μόνο είναι για πολλούς ένας λόγος για να είναι πολυάσχολοι και παραγωγικοί. Οι Χριστιανοί, όμως, έχουν κι άλλο λόγο για να καλλιεργήσουν εκτίμησι για τη σκληρή εργασία: Σ’ αυτό, ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός έθεσαν για μας ένα παράδειγμα που οφείλομε να μιμηθούμε.—Εφεσ. 5:1· 1 Κορ. 11:1.

5, 6. Ποιο παράδειγμα σχετικό με την εργασία μας δίνουν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς;

⁵ Ολόκληρο το σύμπαν—από τον θερμοπυρηνικό ήλιο που προξενεί δέος ως την λεπτοκαμωμένη πεταλούδα—μαρτυρεί ότι ο Θεός είναι ένας εργάτης. Όλα τα ορατά δημιουργήματά του είναι «έργα» του. Επίσης, η διαρκής προστασία και καθοδηγία των δούλων του είναι «έργα» που πρέπει να εκτιμούμε. (Ψαλμ. 145:4-6, 10· 8:4-9) Και ο Υιός του, επίσης, είναι ένας σκληρός εργάτης. Αφού άφησε το επάγγελμά του ως ξυλουργού σε μια πόλι της Γαλιλαίας, ο Ιησούς ταξίδεψε εκατοντάδες μίλια σε θερμές σκονισμένες περιοχές στην ύπαιθρο χώρα για να βοηθήση τους ανθρώπους—να ιατρεύση, να κηρύξη, να διδάξη. (Ματθ. 4:17, 23-25· Λουκ. 8:1· 9:57, 58) Μολονότι ήταν τέλειος, αισθανόταν κούρασι και πείνα επειδή εργαζόταν για μακρό διάστημα και ως αργά.—Ματθ. 21:18· Μάρκ. 1:32, 35· 6:32-34· Ιωάν. 4:3-6, 34.

⁶ Επομένως, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ούτε ο Θεός ούτε ο Ιησούς έχουν τη στάσι του ‘σιγά, με την ησυχία σου.’ Ο Χριστός δήλωσε: «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.» (Ιωάν. 5:17) Εξήγησε μάλιστα ότι τα «έργα» του—αυτά που έκανε με την υποστήριξι του Θεού—μαρτυρούσαν ότι είχε την επιδοκιμασία του Θεού. (Ιωάν. 10:25, 38) Και αυτά τα έργα σχετίζονται με τη ζωή μας. Όλες οι ελπίδες μας που βασίζονται στη Γραφή εξαρτώνται για εκπλήρωσι απ’ αυτά που έκανε ο Ιησούς σαν ένας σκληρά εργαζόμενος λάτρης του Θεού.

7. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας όταν σκεπτώμαστε την άποψί μας για την εργασία;

⁷ Ο καθένας από μας μπορεί, και πρέπει, να σκέπτεται ποια άποψι έχει και τι παράδειγμα είναι σχετικά με το έργο. Σ’ αυτό δεν χρειάζεται να είμαστε πολύ επικριτικοί ή υπερβολικά απαιτητικοί με τον εαυτό μας. Όλοι μας έχομε σωματικούς περιορισμούς καθώς και περιορισμούς λόγω περιστάσεων. Επίσης, η πορεία του Ιησού δείχνει ότι έχομε δικαίωμα να κοιμώμαστε και να ξεκουραζόμαστε, να απολαμβάνωμε ευχάριστη συντροφιά και μερικές ανέσεις. (Μάρκ. 6:31· Λουκ. 5:29· 7:34· Ιωάν. 2:2-10· 12:2, 3) Αλλά αυτή ακριβώς η ατέλεια που τονίζει έντονα την ανάγκη μας για ανάπαυσι μπορεί να μας ωθήση να φθάσωμε σε υπερβολές στο θέμα της αναπαύσεως, όπως τονίζει η Γραφή με πολλές προειδοποιήσεις για την οκνηρία. Το γεγονός είναι ότι, όπως όταν πεινάμε το φαγητό φαίνεται πιο νόστιμο, έτσι και η σκληρή εργασία κάνει τον ύπνο και την ανάπαυσι πιο απολαυστικά.—Εκκλ. 2:24· 5:12, 18.

8, 9. Πότε πρέπει, οι Χριστιανοί να εργάζωνται σκληρά;

⁸ Η λέξις «εργασία» ίσως να φέρνη ιδιαίτερα στο νου μας την κοσμική εργασία που πολλοί από μας κάνομε για να κερδίσωμε τα αναγκαία της ζωής. Η συμβουλή της Γραφής δείχνει ότι στην εργασία μας πρέπει να είμαστε ευσυνείδητοι, φιλόπονοι. (Παρ. 10:4· 22:29) Το ίδιο πρέπει να αληθεύη και με τα καθήκοντά μας στο σπίτι ή και στα μαθήματά μας στο σχολείο, διότι όλες οι απόψεις της ζωής μας μπορούν να αντανακλούν τη βελτίωσι που κάναμε εφαρμόζοντας τις Χριστιανικές αρχές. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Και παν ότι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας.»—Κολ. 3:23, 24.

⁹ Ας συγκεντρώσωμε, όμως, τώρα την προσοχή μας σ’ ένα ειδικό μέρος της Χριστιανικής ζωής—στην απόδοσι αίνου προς τον Θεό με το κήρυγμα και τη διδασκαλία. Το έργο αυτό είναι ζωτικό, γιατί μέσω αυτού ‘μπορούμε να σώσωμε τόσο τους εαυτούς μας όσο και κείνους που μας ακούουν.’—1 Τιμ. 4:16.

10, 11. Ποιους ειδικούς λόγους έχομε για να εργαζώμαστε σκληρά στη διάδοσι της Χριστιανικής πίστεως;

¹⁰ Παρατηρήστε ότι ο Παύλος δεν είπε ότι ο Χριστιανός πρέπει να ενδιαφέρεται για τη δική του μόνο σωτηρία. Οφείλει να ενδιαφέρεται να βοηθήση κι άλλους να δεχθούν τον Ιησού ως τον Χριστό και να ακολουθήσουν την ευσέβεια που έχει «επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Αφού αναφέρει αυτή την προοπτική, ο Παύλος έγραψε:

«Επειδή δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα [αγωνιζόμεθα, Κείμενο], διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.»—1 Τιμ. 4:10.

¹¹ Σκεφθήτε λοιπόν. Η σωτηρία από τον Θεό—αιώνια ζωή με ευτυχία—είναι ανοιχτή «εις πάντας ανθρώπους.» Αλλά ποιοι θα σωθούν τελικά; Μόνο οι ‘πιστοί,’ εκείνοι που αναπτύσσουν και ασκούν πίστι. Επειδή ο απόστολος το εκτιμούσε αυτό δεν μπορούσε να πηγαίνη ‘σιγά με την ησυχία του’ και να ζη μια μάλλον φυσιολογική ζωή και μερικές φορές όταν τον βόλευε να μιλά λίγο και στους άλλους γι’ αυτή την πιθανή σωτηρία. Όχι! Η πιθανότης να μπορέσουν κι άλλοι να μάθουν το Χριστιανικό άγγελμα και να έλθουν στο δρόμο της σωτηρίας ήταν τόσο επιτακτική για τον Παύλο, τόσο πολύ σπουδαία, ώστε ‘κοπιούσε και αγωνιζόταν.’ Αισθάνεσθε και σεις το ίδιο γι’ αυτό; Αναλογισθήτε προσωπικά τη δράσι που είχατε τον περασμένο μήνα ή τους έξι μήνες. Είναι πλήρως σαφές σε σας—καθώς και στους άλλους, περιλαμβανομένου και του Θεού—ότι εργάζεσθε σκληρά, ότι αγωνίζεσθε;

ΚΟΠΙΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΣΙ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

12. Τι σχέσι έχουν τα έργα με τη σωτηρία;

¹² Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να σωθούν με το να εκτελούν απλώς ωρισμένα έργα, σαν να μπορούσαν να κερδίσουν μ’ αυτά δικαιοσύνη και σωτηρία. (Ρωμ. 3:28) Είναι, όμως, αλήθεια ότι αν έχωμε γνήσια πίστι, θα παράγωμε έργα σαν αποτέλεσμα αυτής της πίστεως. (Ιακ. 2:18-26) Έτσι είναι κατάλληλο να κάνωμε σκέψεις με προσευχή για την πίστι μας και τα έργα μας.

13. Σύμφωνα με τον Ιησού, τι θα έκαναν οι μαθητές του μετά τον θάνατό του;

¹³ Με το να ‘κοπιάζωμεν και να αγωνιζώμεθα,’ όπως έκανε ο Παύλος, μπορούμε να συμμετέχωμε στην εκπλήρωσι μιας προφητικής αλήθειας που είπε ο Ιησούς. Σκεφθήτε—μπορείτε να βοηθήσετε να αποδειχθούν τα λόγια του Ιησού αληθινά. Ποια λόγια; Αυτά που ειπώθηκαν σε απάντησι στο αίτημα του Φιλίππου, «Δείξον εις ημάς τον Πατέρα.» (Ιωάν. 14:8) Ο Ιησούς είπε:

«Όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα. . . . Τους λόγους τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα. Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.»—Ιωάν. 14:9, 10, 12.

14, 15. Στο εδάφιο Ιωάννης 14:12 μήπως ο Ιησούς εννοούσε ότι οι ακόλουθοί του θα έκαναν θαύματα μεγαλύτερα από τα δικά του; Γιατί;

¹⁴ Πώς μπορούσαν οι μαθητές του Ιησού να κάνουν έργα μεγαλύτερα απ’ αυτά που έκανε ο ίδιος; Θα μπορούσατε να συμμετάσχετε και σεις στο να κάνετε αυτά τα μεγαλύτερα έργα; Η Γραφή αποκαλύπτει ότι ο Θεός έδωσε την ικανότητα σε μερικούς Χριστιανούς να κάνουν θαύματα, όπως το να εκβάλουν δαιμόνια, να ιατρεύουν αρρώστους και, σε λίγες περιπτώσεις, ν’ αναστήσουν νεκρούς. Αυτό έγινε για να δείξη ότι τώρα πολιτευόταν και ευλογούσε τη Χριστιανική εκκλησία. (Πράξ. 3:2-8· 5:12-16· 9:36-40· 16:16-18) Ήσαν όμως εκείνα τα έργα μεγαλύτερα απ’ αυτά που έκανε ο Ιησούς; Αυτός θεράπευε όλους εκείνους που έρχονταν σ’ αυτόν και μάλιστα μερικούς από απόστασι, έθρεψε θαυματουργικά χιλιάδες ανθρώπους, ανέστησε νεκρούς και έθεσε υπό έλεγχο τις δυνάμεις της φύσεως. (Ματθ. 8:5-16, 23-27· 14:14-33· Ιωάν. 11:39-44) Επί πλέον, τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος που εκδήλωναν μερικοί Χριστιανοί επρόκειτο να παύσουν ή να παρέλθουν. (1 Κορ. 13:8-10) Έτσι, πώς επρόκειτο οι Χριστιανοί να κάνουν μεγαλύτερα έργα από τον Ιησού;

¹⁵ Ο Ιησούς είχε μιλήσει γι’ αυτά που ήθελε ο Πατέρας του. Έκανε το μεγαλύτερο και πιο διαρκές καλό, όχι με τα θαύματά του, αλλά με την υπέροχη διδασκαλία του για τη Βασιλεία.a (Λουκ. 4:32, 43) Μετά την ανάστασί του ο Ιησούς απέστειλε τους ακολούθους του να ‘μαθητεύσουν πάντα τα έθνη, διδάσκοντες αυτούς.’ (Ματθ. 28:19, 20) Ναι, οι Χριστιανοί επρόκειτο να εκτελέσουν ένα τεράστιο έργο μαρτυρίας. Θα γινόταν σε κλίμακα μεγαλύτερη από το κήρυγμα του Ιησού, για μακρότερο χρονικό διάστημα και σε πολύ περισσότερους ανθρώπους. Μ’ αυτό τον τρόπο οι Χριστιανοί θα έκαναν έργα μεγαλύτερα απ’ όσα εκείνος έκανε.

16. Θα σταματούσε το έργο του Ιησού με τον θάνατό του και την ανάληψί του στον ουρανό;

¹⁶ Το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας για τη Βασιλεία που έκανε ο Ιησούς δεν επρόκειτο να σταματήση με τον θάνατό του και την ανάληψί του στον ουρανό. Από εκεί θα συνέχιζε να διευθύνη αυτή τη σπουδαία εκπαιδευτική εκστρατεία αλλά θα το έκανε αυτό μέσω των ακολούθων του. Ο Λουκάς προχωρεί και λέει ότι, πριν από την ανάληψί του, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του περισσότερα «περί της βασιλείας του Θεού.» (Πράξ. 1:3) Τελικά, τους είπε: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.»—Πράξ. 1:8.

17, 18. Πώς την ημέρα της Πεντηκοστής το 33 μ.Χ., άρχισαν οι ακόλουθοι του Ιησού να εκπληρώνουν τους λόγους του για μεγαλύτερα έργα;

¹⁷ Σύντομα άρχισαν να κάνουν έργα μεγαλύτερα από τα έργα του Ιησού. Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. ο Ιησούς εξέχυσε το άγιο πνεύμα στους 120 μαθητές που περίμεναν στην Ιερουσαλήμ. Τι έκαναν τότε; Πολλαπλασίασαν τα τρόφιμα; Δίδαξαν τους ανθρώπους περί γεωργίας; Μήπως ακόμη θεράπευσαν και μερικούς αρρώστους; Όχι, άρχισαν να μιλάνε, να διακηρύττουν «τα μεγαλεία του Θεού.» (Πράξ. 2:1-11) Τότε ο απόστολος Πέτρος έδωσε μια τόσο πειστική μαρτυρία ώστε χιλιάδες από τους ακροατές τους δέχθηκαν τον Χριστό.

¹⁸ Θα ήταν ασφαλώς ένα πολύ μεγάλο έργο, και το να βαπτίση μόνο κανείς τόσους πολλούς που πίστεψαν την ημέρα εκείνη. Πιθανόν να διαμοιράσθηκαν σε δεξαμενές σ’ όλη την πόλι. Στο τέλος της ημέρας προφανώς οι μαθητές έκαναν κάποιο απολογισμό για το τι έγινε, διότι η αφήγησις λέει ότι ‘αυτοί που δέχθηκαν το λόγο και βαπτίσθηκαν ανήλθαν σε τρεις χιλιάδες περίπου ψυχές.’ Από 120 περίπου σε περισσότερους από 3.000 (μια αύξησις πάνω από 2.500 τοις εκατό) μέσα σε μια μέρα. (Πράξ. 1:15· 2:41) Πραγματικά είχαν αρχίσει να κάνουν έργα μεγαλύτερα απ’ αυτά που έκανε ο Ιησούς.

19. Ήταν αυτό ένα έργο μόνο για τους αποστόλους ή τους πρεσβυτέρους στην εκκλησία;

¹⁹ Αλλά μερικοί Χριστιανοί σήμερα μπορεί να σκέπτωνται ‘Εγώ δεν είμαι ούτε Πέτρος ούτε Παύλος. Δεν ήσαν εκείνοι τα πρόσωπα που θα έκαναν έργα μεγαλύτερα από του Ιησού;’ Αυτή είναι μια αξιόλογη ερώτησις. Το βιβλίο των Πράξεων δείχνει ότι οι απόστολοι, οι ειδικοί ευαγγελιστές και οι πνευματικοί πρεσβύτεροι στις εκκλησίες ασφαλώς ενασχολήθηκαν στο κήρυγμα της Βασιλείας. Αλλά σημειώστε αυτό το ιστορικό γεγονός που αφηγείται ο μαθητής Λουκάς: «Έγινεν . . . διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις· και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων.» (Πράξ. 8:1) Και τι έκαναν αυτοί οι διασπαρέντες Χριστιανοί, νέοι και ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες; «Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξ. 8:4) Ναι, όλοι εκήρυτταν.

20. Γιατί τώρα είναι ιδιαίτερα σπουδαίο για μας να σκεφτώμαστε τη συμμετοχή μας στην εκπλήρωσι του εδαφίου Ιωάννης 14:12;

²⁰ Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα συνεχίζουν το κήρυγμα και τη διδασκαλία που άρχισε ο Ιησούς και που συνέχισαν οι αδελφοί τους κι οι αδελφές τους του πρώτου αιώνα. Αλλά τα σημερινά γεγονότα που εκπληρώνουν τη Βιβλική προφητεία μάς δείχνουν ότι ο Θεός θα φέρη σύντομα το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων, τερματίζοντας έτσι το τωρινό κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας.» (Ματθ. 24:14) Επομένως, ο καθένας από μας μπορεί να ρωτήση, ‘Έχω τώρα πλήρη συμμετοχή στο ζωτικό έργο για το οποίο μίλησε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 14:12; Κοπιάζω εγώ και αγωνίζομαι; Όταν αυτό το έργο τελειώση, θα είμαι ικανοποιημένος που είχα συμμετάσχει πλήρως σ’ αυτό;’

ΠΟΣΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ;

21-23. Τι επανεκτίμησι μπορούμε να κάνωμε για τις περιστάσεις μας;

²¹ Με το να έχωμε μια ικανοποιητική συμμετοχή στο Χριστιανικό έργο κηρύγματος, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να αγνοούμε τις ισχύουσες Γραφικές υποχρεώσεις για την οικογένειά μας, τους συγγενείς, την εργασία ή το σχολείο. (1 Τιμ. 5:8) Ούτε θα ήθελε ο Θεός να αισθανώμαστε ένοχοι καθώς φροντίζομε γι’ αυτές τις υποχρεώσεις· πρέπει να το κάνωμε αυτό με χαρά. Αλλά μερικές φορές μπορούμε να εξετάσωμε προσεκτικά το χρόνο μας και τη δράσι μας.

²² Πολλοί από μας θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μια ισορροπημένη αυτοεξέτασι και διαπαιδαγώγησι του εαυτού τους. Ίσως να μας βοηθούσε σ’ αυτό αν περιωρίζαμε πολλά από τα πράγματα που δεν είναι αναγκαία για να έχωμε μια ευπρεπή ζωή.

²³ Κανείς δεν πρέπει να είναι επικριτικός για το τι κάνουν οι άλλοι σ’ αυτόν τον τομέα. Το σπουδαίο είναι να εξετάσωμε αν εμείς προσωπικά συνεχίζωμε να εκδηλώνωμε βαθειά εκτίμησι για το ρόλο μας να κάνωμε έργα μεγαλύτερα απ’ αυτά που έκανε ο Ιησούς.

24. Ποιο καλό παράδειγμα μας έδωσε μια φτωχή χήρα;

²⁴ Ίσως εμείς να δίνωμε το παν, καίτοι αυτό είναι λιγότερο από κείνο που δίνει κάποιος άλλος που έχει καλύτερη υγεία και περιστάσεις. Αλλά το κριτήριο δεν είναι μόνο η ποσότητα. Θυμηθήτε τα ευνοϊκά σχόλια του Ιησού για τη φτωχή χήρα που συνεισέφερε δυο μικρά νομίσματα, «δύο λεπτά.» Αυτά τα δυο λεπτά ήσαν το ένα εξηκοστό τέταρτο ενός ημερομισθίου. Τι αξία έχει αυτό στον τόπο που ζήτε; Ο Ιησούς, όμως, επαίνεσε τη χειρονομία της γιατί «έβαλε πάντα όσα είχεν, όλην την περιουσίαν αυτής.» (Μάρκ. 12:41-44) Μπορούμε κι εμείς να είμαστε βέβαιοι ότι θα έχωμε αυτή την επιδοκιμασία αν δώσωμε το παν που μπορούμε—κοπιάζοντες και αγωνιζόμενοι—στο έργο της μαρτυρίας.

25. Τι έκανε η Μαρία στον Ιησού λίγο πριν από τον θάνατό του;

²⁵ Μπορούμε επίσης να θυμηθούμε πώς η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, άλειψε τον Ιησού με ακριβό μύρο. Μερικοί μαθητές παραπονέθηκαν γιατί το μύρο άξιζε 300 δηνάρια. Αν αφαιρέσωμε τα Σάββατα και τις γιορτές αυτό ήταν όσο θα κέρδιζε ένας εργάτης σ’ ένα ολόκληρο χρόνο. Πόσα κερδίζετε σεις ή ένα μέλος της οικογενείας σας σ’ ένα χρόνο; (Ιωάν. 12:3-8· Ματθ. 20:2) Ο Ιησούς είπε για την προσπάθεια της Μαρίας:

«Καλόν έργον έπραξεν εις εμέ . . . Ότι ηδύνατο αύτη έπραξε· προέλαβε να αλείψη με μύρον το σώμα μου δια τον ενταφιασμόν. Αληθώς σας λέγω: Όπου αν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εις όλον τον κόσμον, και εκείνο το οποίον έπραξεν αύτη θέλει λαληθή εις μνημόσυνον αυτής.»—Μαρ 14:6-9.

26, 27. Με ποιο τρόπο ήταν η Μαρία παράδειγμα;

²⁶ Σημειώστε αυτά τα λόγια: «Ό,τι ηδύνατο αύτη έπραξε.» Δεν υπάρχει απόδειξις ότι η Μαρία είχε λάβει δύναμι να κάνη θαύματα· δεν μπορούσε να ήταν απόστολος, ούτε πρεσβύτερος όταν σχηματίσθηκε η Χριστιανική εκκλησία· και ίσως να μη μπορούσε να ταξιδεύη πολύ για το «ευαγγέλιον.» Αλλά «Ό,τι ηδύνατο αύτη έπραξε.» Τι νόημα έχει αυτό; Σε μερικές γλώσσες η έκφρασις «Κάνε ό,τι μπορείς» σημαίνει ‘Μην πιέζεις τον εαυτό σου· με την ησυχία σου.’ Αλλ’ ο Ιησούς δεν εννοούσε αυτό. Η Μαρία είχε καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Μερικοί Βιβλικοί μεταφραστές μετέφρασαν τα λόγια ως εξής: «Έκανε το παν που μπορούσε,» ή «Έκανε όλο όσο η δύναμίς της τής επέτρεπε να κάνη.»—Σ. Κ. Γουίλλιαμς Γ. Μπάρκλευ.

²⁷ Το βαθύ ενδιαφέρον της Μαρίας ήταν να προσφέρη τον εαυτό της πλήρως και συνεχώς, και όχι να το κάνη αυτό μια φορά μόνο. Νωρίτερα η Μαρία έδειξε που ήταν η καρδιά της με το να καθίση «παρά τους πόδας» του Ιησού για ν’ ακούση τη διδασκαλία του. (Λουκ. 10:38-42) Τώρα εξακολουθούσε να υποστηρίζη αυτόν τον έξοχο κήρυκα, τον Ιησού. Και είναι ενδιαφέρον το ότι ο Ιησούς συνέδεσε την πράξι της Μαρίας με το παγκόσμιο έργο κηρύγματος, λέγοντας ότι οπουδήποτε θα γινόταν διάδοσις του «ευαγγελίου» θα μνημονευόταν κι αυτή. Η Μαρία ενδιαφερόταν για το κήρυγμα. Το ίδιο και ο Ιησούς, ως το θάνατό του.

28. Τι είδος θρησκείας είναι η Χριστιανοσύνη και τι σημαίνει αυτό για μας;

²⁸ Είμαστε σαν εκείνες τις δυο γυναίκες που έδωσαν ότι μπορούσαν; Ενδιαφερόμαστε βαθιά για το έργο κηρύγματος που άρχισε ο Ιησούς όταν ήταν στη γη και τώρα συνεχίζεται μέσω των Χριστιανών σ’ όλη τη γη; Πρέπει να ενδιαφερώμαστε. Ο Θεός ενδιαφέρεται. Όταν η Χριστιανοσύνη ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής το 33 μ.Χ., ήταν μια θρησκεία που έδινε μαρτυρία, και ο Θεός την υποστήριζε με το πνεύμα του. Αυτό το κάνει και σήμερα ακόμη, διότι δεν άλλαξε. Είναι «ζων Θεός,» διότι και ο ίδιος είναι ζωντανός αλλά και προσφέρει ζωή σ’ όλους τους λάτρεις του. Έτσι η Χριστιανοσύνη σήμερα πρέπει να είναι, και πράγματι είναι, μια θρησκεία που δίνει μαρτυρία. Και οι Χριστιανοί έχουν κάθε λόγο να είναι ενθουσιώδεις εργάτες στην υπηρεσία του Θεού «όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.»—1 Τιμ. 4:10.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Έκαναν όλο εκείνο που μπορούσαν