Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Το Ρωμαίους 8:30 λέει ότι οι Χριστιανοί ‘εδοξάσθησαν.’ Πότε συμβαίνει αυτό, και πώς συνδέεται αυτή η ‘ενδόξασις’ με το ότι τους «εκάλεσε» και «εδικαίωσε»;

Στους Ρωμαίους κεφάλαιο 8, ο απόστολος Παύλος κάνει σχόλια για την πολιτεία του Θεού με τους χρισμένους από το πνεύμα Χριστιανούς. Ο Θεός έφερνε σε πέρας το σκοπό του με το να τους τιμά ή να τους δοξάζει δίνοντάς τους γνώση για τις αλήθειες του, περιλαμβανομένου και του σκοπού του να τους κάνει «συγκληρονόμους Χριστού» στον ουρανό. (Ρωμ. 8:14-17) Ο Παύλος επίσης έγραψε:

«Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.»​—Ρωμ. 8:29, 30.

Μερικοί απορούν για τη διαδοχική αυτή σειρά: ‘εκάλεσε, εδικαίωσε, εδόξασε.’ Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια σειρά βημάτων που αποκορυφώνεται όταν οι χρισμένοι Χριστιανοί λαμβάνουν ένδοξη πνευματική ζωή στον ουρανό. Σημειώστε όμως το χρόνο του ρήματος στα λόγια του Παύλου: «Όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.» Φαίνεται ότι μιλά για κάτι που ήδη έχει συμβεί, πράγμα που δεν θ’ αλήθευε αν μιλούσε για την ενδόξαση των Χριστιανών με την ανάστασή τους σε ουράνια ζωή στο μέλλον.

Επί πλέον, ακόμη και αν η ανάσταση κάποιου να είναι άρχοντας στο πνευματικό βασίλειο είναι μια ‘ενδόξασις,’ άτομα μπορούν να ‘δοξασθούν’ με πολλούς άλλους τρόπους, (Βλέπε Ρωμαίους 8:17· Ιωάννης 7:39.) Ο Ιησούς ‘δοξάσθηκε’ στη γη με τα θαύματά του. (Ιωάν. 11:4) Ο Ιησούς μίλησε για έναν ταπεινό άνθρωπο ότι ‘τιμήθηκε,’ ή δοξάσθηκε, με το ότι του δόθηκε μια εξέχουσα θέση σ’ ένα γιορταστικό δείπνο. (Λουκ. 14:10) Ο Μωυσής απόχτησε «δόξα» σαν εκπρόσωπος του Θεού σε σχέση με τη διαθήκη του Νόμου. (2 Κορ. 3:7) Η Γραφή μιλάει ακόμη και για μια γυναίκα ότι παίρνει «δόξα,» ή ‘δοξάζεται,’ με τα μακρυά μαλλιά της. (1 Κορ. 11:15) Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιούνται τύποι της ίδιας ριζικής λέξεως όπως εκείνη που αποδίδεται «εδόξασε» στο Ρωμαίους 8:30.​—Λουκ. 12:27· Ρωμ. 2:10· 1 Θεσ. 2:6.

Είναι ενδιαφέρον ότι πίσω στο 1904 το βιβλίο «Η Νέα Κτίσις» (Τόμος VI, των Γραφικών Μελετών) έγραψε τα εξής σχετικά με το Ρωμαίους 8:28-30:

«Το χωρίον τούτο συνήθως παρεξηγείται, διότι οι Νέα Κτίσις» (Τόμος Ι, των Γραφικών Μελετών) ενταύτα χαράσσει την Χριστιανικήν πείραν, ως αύτη συνήθως συμβαίνει . . . αλλ’ ο Απόστολος ενταύθα λαμβάνει την ετέραν όψιν του ζητήματος, και αρχίζει εκ του ετέρου άκρου . . . Ζωγραφίζει προς τα όπισθεν την ανάπτυξιν της Εκκλησίας της νέας κτίσεως. Δεικνύει δε, ότι ουδείς θέλει αφιχθή εις την μεγάλην εκείνην θέσιν, των ενδόξων εκλεκτών του Θεού, εκτός εκείνων, οίτινες εκλήθησαν προς τούτο διά της χάριτος του Θεού· και ότι πάντες οι κληθέντες, πρέπει προηγουμένως να δικαιωθώσι·. . . Ούτοι δε οι δεδικαιωμένοι, πρέπει προηγουμένως, προ της δικαιώσεώς των να έχωσι τιμηθή, «δοξασθή» . . . υπό του Θεού, διά της προς αυτούς αποστολής γνώσεως εαυτού και του Αγαπητού Αυτού Υιού.»​—Σ. 161.

Δεν είναι εξαίρεση για τον Παύλο να παρουσιάζει εδώ μια σειρά συνδεμένων ζητημάτων με αντίστροφη τάξη, πηγαίνοντας σαν να λέμε προς τα πίσω. Έκανε το ίδιο πράγμα στο Ρωμαίους 10:13-15.

Στο Ρωμαίους 8:28-30, ο Παύλος εξηγεί ότι «πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.» Αυτό είναι για το καλό εκείνων που συμμετέχουν στην εκτέλεση του σκοπού του. Πίσω στον καιρό του κήπου της Εδέμ ο Ιεχωβά προφήτευσε για ένα ερχόμενο «σπέρμα.» (Γέν. 3:15) Ο Ιησούς Χριστός έγινε το κύριο μέρος αυτού του «σπέρματος» και του σπέρματος του Αβραάμ. Αλλά ο Θεός εξέλεξε επίσης έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων να σχηματίσουν το δευτερεύον μέρος αυτού του «σπέρματος.» (Γαλ. 3:16, 29) Έτσι, από τον καιρό του κήπου της Εδέμ, ο Θεός «προεγνώρισε [αναγνώρισε πρώτα]» εκείνους που θ’ αποτελούσαν το «σπέρμα.» Και «προώρισε» ότι εκείνοι οι εκλεγμένοι άνθρωποι θα γίνονταν ένα σώμα αδελφών του Χριστού στον ουρανό, κατά το ομοίωμά του.

Κατόπιν στο Ρωμαίους 8:30, ο απόστολος περιγράφει ορισμένα βήματα που προηγούνται της ενώσεως με τον Χριστό στον ουρανό. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ‘κληθεί’ ή προσκληθεί για να γίνουν μέρος της ουράνιας βασιλείας. (Ρωμ. 1:7· Φιλιπ. 3:14· 1 Θεσ. 2:12· Εβρ. 3:1) Αλλά πώς θα μπορούσε ο Θεός να τους ‘καλέση’ αν ήταν ακόμη αμαρτωλοί, μέλη της ατελούς οικογένειας του Αδάμ; Πριν τους ‘καλέση’ ο Θεός έπρεπε να τους ‘δικαιώση,’ συγχωρώντας τις αμαρτίες τους με βάση την πίστη τους στον Χριστό και στη θυσία του. (Ρωμ. 3:23-26· 4:25· 5:18) Πώς όμως θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν αυτή την απαιτούμενη πίστη; Πριν μπορέσουν να το κάνουν αυτό θα έπρεπε να λάβουν γνώση για τον Ιησού Χριστό, που ο Παύλος αλλού την αποκαλεί «ευαγγέλιον της δόξης του Χριστού.» (2 Κορ. 4:4· παράβαλε με 1 Τιμόθεον 1:11.) Εκείνοι που δέχονται αυτό το ‘ένδοξο ευαγγέλιο’ και μπαίνουν στο δρόμο που τους οδηγεί στην ουράνια δόξα μπορούμε μετά βεβαιότητος να πούμε ότι ‘δοξάζονται’ ή τιμώνται, με το να λάβουν αυτό το ευαγγέλιο.