Άλλα Χαρακτηριστικά της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου

Υπάρχουν επίσης πολλά ακόμη χαρακτηριστικά που συστήνουν τη Μετάφραση Νέου Κόσμου σ’ αυτούς που αγαπούν τη Βίβλο. Ένα από αυτά είναι ότι, σε αρμονία με τα Εβραϊκά και τα Ελληνικά ρήματα, κάνει συνεπή διάκριση ανάμεσα στην πράξη που γίνεται μια φορά και σε κείνη που επαναλαμβάνεται, που είναι συνεχής. Άλλες μεταφράσεις, όπως εκείνη του «Βασιλέως Ιακώβου», που δεν κάνουν τη διάκριση αυτή, κάνουν τον απόστολο Ιωάννη να αντιφάσκει με τον εαυτό του. Πώς συμβαίνει αυτό; Στην 1 Ιωάννου 2:1 λέει: «Και εάν τις αμαρτάνει, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα.» Αλλά στην 1 Ιωάννου 3:6 διαβάζουμε: «Πας όστις μένει εν αυτώ, δεν αμαρτάνει.» Αλλά η Μετάφραση Νέου Κόσμου τα διασαφηνίζει όλα αυτά, γιατί στην 1 Ιωάννου 2:1 αποδίδει: «Αν κανείς διαπράξει μία αμαρτία, [αμαρτήσει, κείμενο] έχουμε βοηθό στον Πατέρα.» Ενώ την 1 Ιωάννου 3:6 αποδίδει: «Καθένας που μένει ενωμένος μαζί του δεν αμαρτάνει συστηματικά».

Παρόμοια στο Λουκάς 11:5-10 ο Ιησούς χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα για να εντυπώσει στο νου μας ότι πρέπει να επιμένουμε στην προσευχή. Ώστε δεν λέει απλώς ότι αν ‘ζητήσουμε’, ‘ψάξουμε’ και ‘χτυπήσουμε’ ο Θεός θα μας απαντήσει, αλλά ότι «καθένας που ζητάει παίρνει, και καθένας που ψάχνει βρίσκει και σε όποιον χτυπάει θα ανοιχτεί.» Ώστε υποδηλώνεται διαρκής δράση.

Επιπρόσθετα, η Μετάφραση Νέου Κόσμου κάνει διάκριση ανάμεσα στο επίθετο «καλός», που σημαίνει άριστος, εξαιρετικός, υπέροχος, εκλεκτός, και στο «αγαθός», που κυρίως σημαίνει εκείνον που είναι ηθικά καλός. Έτσι, στο Ιωάννης 10:2-16, ο Ιησούς δεν αναφερόταν στον εαυτό του σαν να ήταν απλώς ένας καλός ποιμένας, αλλά σαν άριστος, εξαιρετικός, υπέροχος ποιμένας.

Η Μετάφραση Νέου Κόσμου συστήνεται επίσης για τη διάκριση που μόνο αυτή κάνει ανάμεσα στις πέντε Εβραϊκές λέξεις που συνήθως χωρίς διάκριση μεταφράζονται «άνθρωπος». Υπάρχει μια διαφορά στη σημασία των λέξεων αυτών, και οι συγγραφείς των Εβραϊκών Γραφών γνώριζαν τη διαφορά. Έτσι, σε αρμονία με την πρωτότυπη έννοια, η Μετάφραση Νέου Κόσμου αποδίδει τον αδάμ σαν «γήινο άνθρωπο», [χοϊκός] που αναφέρεται στον άνθρωπο «θνητός άνθρωπος», πράγμα που τονίζει την ασήμαντη, αδύναμη κατάσταση του ανθρώπου. Το Γκεμπέρ αποδίδεται σαν «εύρωστος άνθρωπος», γιατί η Εβραϊκή λέξη δείχνει το δυνατό άνθρωπο. Το Ις αποδίδεται απλώς σαν «άνθρωπος ή άνδρας», για να διακρίνεται από την ισάχ, τη γυναίκα, ή σημαίνει απλώς ένα άτομο· και το ζακάρ αποδίδεται σαν «αρσενικό», γιατί γενικά χρησιμοποιείται σε αναφορά με τις σχέσεις των φύλων.