“Εργάζεσθε την Εαυτών Σωτηρίαν”
«Μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν.»—Φιλιππησίους 2:12.
1. (α) Ποιος ή τι αινεί τον Ιεχωβά χωρίς λόγια, και πώς αυτό είναι δυνατό; (β) Ποιοι άλλοι προσκαλούνται να το κάνουν αυτό;
ΤΑ ΕΡΓΑ του Ιεχωβά τον αινούν. «Αινείτε αυτόν, ήλιε και σελήνη· Αινείτε αυτόν, πάντα τα άστρα του φωτός.» Μολονότι δεν έχουν τη δύναμη να μιλούν, αυτά διαλαλούν τους αίνους του. Το ίδιο κάνουν και τα βουνά και οι λόφοι, τα φυτά και τα ζώα, τα πουλιά και τα ερπετά. (Ψαλμός 148:3, 9, 10· 19:1-4) Πώς μπορεί να γίνεται αυτός ο αίνος χωρίς λόγια; Αυτό είναι δυνατόν, γιατί τα έργα αντανακλούν τον εργάτη. Αυτό δηλώνεται σαφώς σχετικά με τα έργα του Ιεχωβά: «Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, ή τε αΐδιος [αιώνιος] αυτού δύναμις και η θειότης.» (Ρωμαίους 1:20) Αν τα άφωνα δημιουργήματα πρέπει να τον αινούν, πόσο περισσότερο πρέπει να το κάνουν αυτό εκείνοι που έχουν την ικανότητα της ομιλίας! Γι’ αυτό είναι κατάλληλο που οι Ψαλμοί 146 ως και 150 αρχίζουν και τελειώνουν με την πρόσκληση, «Αλληλούια! [Αινείτε τον Γιαχ!]»
2. Ποια έργα πρέπει ν’ αντανακλούν τη Χριστιανοσύνη μας;
2 Όπως ακριβώς τα έργα του Ιεχωβά δείχνουν ποιος είναι, έτσι και τα έργα μας δείχνουν ποιοι είμαστε εμείς. Αποκαλύπτουν ότι επιδιώκουμε πλούτη ή επιδιώκουμε να είμαστε υμνητές του Ιεχωβά; Το κύριο έργο, που πρέπει να κάνουν τώρα οι Χριστιανοί, είναι να εκπληρώσουν τα λόγια του Ιησού: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Τα αποχαιρετιστήρια λόγια στους ακολούθους του ήταν: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Καθώς ‘δίνουμε πλήρη μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι,’ το έργο του κηρύγματός μας πρέπει να είναι εξαιρετικά υψηλής ποιότητας. Έτσι θα μπορούμε να έχουμε μια καλή στάση μπροστά στους Βασιλιάδες Ιεχωβά και Χριστό Ιησού. «Είδες άνθρωπον επιτήδειον εις τα έργα αυτού; αυτός θέλει παρασταθή ενώπιον βασιλέων.»—Πράξεις 20:20, 21· Παροιμίαι 22:29.
3. Πώς εκπαιδευόμαστε για το έργο, και γιατί πρέπει να γίνουμε επιδέξιοι σ’ αυτό;
3 Για την αναγκαία διδασκαλία και εκπαίδευση, έχει δοθεί η Βίβλος, για να «ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» Έτσι με ατομική και ομαδική μελέτη, με τακτική παρακολούθηση των εκκλησιαστικών συναθροίσεων και με συμμετοχή στα εκπαιδευτικά προγράμματα «σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» (2 Τιμόθεον 3:17· 2:15) Ο Σατανάς, ο Θεός του παρόντος πονηρού κόσμου, έχει υφάνει ένα τεράστιο ύφασμα από θρησκευτικά ψέματα και το απλώνει σαν κάλυμμα πάνω σ’ όλα τα έθνη ώστε να τυφλωθούν οι άπιστοι και να μη δουν τα διαφωτιστικά αγαθά νέα της Βασιλείας του Θεού. Αλλά ο Λόγος του Ιεχωβά είναι σαν δίκοπο μαχαίρι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να γίνουν επιδέξιοι στη χρησιμοποίησή του για να κατακουρελιάσουν το τυφλωτικό κάλυμμα και ν’ αφήσουν το φως να λάμψει στις ειλικρινείς διάνοιες και καρδιές των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών που έχουν αγαθή διάθεση σαν πρόβατα.—2 Κορινθίους 4:3, 4.
Ευπρόσδεκτες Θυσίες Αίνου
4. Με τι παρομοιάζεται ο αίνος μας, και ποια παράλειψη αναφέρεται στο Μαλαχίας 1:6-8;
4 Τα λόγια μας αίνου στον Ιεχωβά παρομοιάζονται με τις θυσίες που απαιτούσε ο Μωσαϊκός νόμος: «Ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» (Εβραίους 13:15· Ωσηέ 14:2) Οι θυσίες που απαιτούσε ο Μωσαϊκός νόμος να προσφέρονται έπρεπε να είναι άμωμες, και οι ιερείς που παραμελούσαν αυτές τις απαιτήσεις επιπλήττονταν από τον Ιεχωβά όπως περιγράφεται στο Μαλαχίας 1:6-8:
«Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, που είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, που ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες καταφρονείτε το όνομά μου, και λέγετε, Εις τι κατεφρονήσαμεν το όνομά σου; Προσεφέρετε άρτον μεμιασμένον επί του θυσιαστηρίου μου και είπετε, Εις τι σε εμιάναμεν; Εις το ότι λέγετε, Η τράπεζα του Κυρίου είναι αξιοκαταφρόνητος. Και αν προσφέρητε τυφλόν εις θυσίαν, δεν είναι κακόν; και αν προσφέρητε χωλόν ή άρρωστον, δεν είναι κακόν; πρόσφερε τώρα τούτο εις τον αρχηγόν σου· θέλει άρα γε ευαρεστηθή εις σε ή υποδεχθή το πρόσωπόν σου;»
5. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγουμε να προσφέρουμε ελαττωματικές θυσίες αίνου;
5 Είναι σήμερα οι θυσίες μας, «ο καρπός των χειλέων υμών,» τόσο άμεμπτες όσο εξαρτάται από τη δική μας δύναμη; Έχουμε κάνει με μελέτη και με άσκηση και εκπαίδευση των ικανοτήτων μας τις θυσίες μας αίνου τόσο καλές όσο μπορούμε; Ψάχνουμε να βρούμε λόγια αλήθειας και κάνουμε σκέψεις πάνω σ’ αυτά, για να τα παρουσιάσουμε στα σπίτια των ανθρώπων μ’ ένα ευχάριστο τρόπο; «Και όσον περισσότερον ο Εκκλησιαστής εστάθη σοφός, τόσον περισσότερον εδίδαξε την γνώσιν εις τον λαόν· μάλιστα επρόσεξε και ηρεύνησε και έβαλεν εις τάξιν πολλάς παροιμίας. Ο Εκκλησιαστής εζήτησε να εύρη λόγους ευαρέστους· και το γεγραμμένον ήτο ευθύτης και λόγοι αληθείας.»—Εκκλησιαστής 12:9, 10.
6. Πώς μπορούμε να διευκολύνουμε τους ανθρώπους να δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας;
6 Είναι δύσκολο να αναγνωρίσουν μερικοί ότι έκαναν λάθος και ότι χρειάζεται ν’ αλλάξουν τον τρόπο της σκέψεώς τους, ιδιαίτερα αν πρόκειται για κάτι συναισθηματικό όπως είναι οι θρησκευτικές απόψεις. Προσπαθούμε να τους το κάνουμε ευκολότερο αυτό; Βάζουμε τους εαυτούς μας στη θέση τους, όπως έκανε ο απόστολος Παύλος; Είπε: « Έγινα εις τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, δια να κερδήσω τους Ιουδαίους· εις τους υπό νόμον ως υπό νόμον, δια να κερδήσω τους υπό νόμον· εις τους ανόμους ως άνομος, (μη ων άνομος εις τον Θεόν, αλλ’ έννομος εις τον Χριστόν,) δια να κερδήσω ανόμους· έγεινα εις τους ασθενείς ως ασθενής, δια να κερδήσω τους ασθενείς· εις πάντας έγεινα τα πάντα, δια να σώσω παντί τρόπω τινάς. Κάμνω δε τούτο δια το ευαγγέλιον, δια να γείνω συγκοινωνός αυτού.»—1 Κορινθίους 9:20-23.
7. Πώς μπορούμε να κάνουμε το κήρυγμά μας πιο πειστικό;
7 Δείχνουμε κατανόηση και είμαστε φιλάγαθοι, γιατρεύοντας με τα λόγια μας; «Ο σοφός την καρδίαν θέλει ονομάζεσθαι φρόνιμος· και η γλυκύτης των χειλέων προσθέτει μάθησιν. Κηρήθρα μέλιτος οι ευάρεστοι λόγοι· γλυκύτης εις την ψυχήν και ίασις εις τα οστά.» Μελετάμε ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε αυτά που απασχολούν τους άλλους όταν δίνουμε μαρτυρία σ’ άλλους για τη βασιλεία του Θεού, κάνοντας έτσι πιο πειστική την ομιλία μας; «Η καρδία του σοφού συνετίζει το στόμα αυτού, και εις τα χείλη αυτού προσθέτει μάθησιν.» (Παροιμίαι 16:21, 24, 23) Το αλάτι νοστιμίζει το φαγητό που αλλιώς θα ήταν άνοστο, και ο Παύλος χρησιμοποιεί αυτό το γεγονός για να δείξει ότι η πνευματική τροφή που προσφέρουμε στους άλλους πρέπει να είναι ευχάριστη για να την παίρνουν: «Ο λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, δια να εξεύρητε πώς πρέπει να αποκρίνησθε προς ένα έκαστον.»—Κολοσσαείς 4:6.
Στολίστε τη Διδασκαλία Σας Με Καλά Έργα
8. Ποιο πράγμα είναι ζωτικό για ν’ αποφύγουμε να καταδικαστούμε σαν υποκριτές;
8 Εκτός από το κήρυγμα των αγαθών νέων, είναι ζωτικό να εφαρμόζουμε αυτά που κηρύττουμε για να μην καταδικαστούμε σαν υποκριτές. Ο απόστολος Παύλος το ήξερε πολύ καλά αυτό. Κατέκρινε ορισμένους Ιουδαίους δασκάλους των ημερών του σαν υποκριτές: «Ο διδάσκων λοιπόν άλλον, σεαυτόν δεν διδάσκεις; ο κηρύττων να μην κλέπτωσι κλέπτεις; Ο λέγων να μη μοιχεύωσι μοιχεύεις; ο βδελυττόμενος τα είδωλα ιεροσυλείς; ο καυχώμενος εις τον νόμον, ατιμάζεις τον Θεόν δια της παραβάσεως του νόμου;» (Ρωμαίους 2:21-23) Ο Παύλος ήξερε πολύ καλά πόσο κινδύνευε κι ο ίδιος, λέγοντας: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.»—1 Κορινθίους 9:27.
9. Ποια επιχειρήματα αποδεικνύουν ψεύτικη τη θρησκευτική πλάνη ‘άπαξ εσώθημεν, δια παντός εσώθημεν’;
9 Αυτό δείχνει ότι ο Παύλος δεν συμφωνούσε με την άποψη που έχουν πολλοί θρησκευόμενοι σήμερα, δηλαδή, ‘άπαξ εσώθημεν, δια παντός εσώθημεν.’ Αφού δεχτήκαμε τον Ιησού σαν σωτήρα μας και λυτρωτή μας, και αφιερώσαμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά Θεό, απλώς ξεκινήσαμε για το δρόμο της σωτηρίας, δεν τον τελειώσαμε. Γι’ αυτό ο Παύλος μάς συμβουλεύει να ‘εξακολουθούμε να εργαζόμαστε’ για τη σωτηρία μας με ‘φόβο και με τρόμο’. (Φιλιππησίους 2:12) Γιατί ‘να εξακολουθούμε να εργαζόμαστε’ και γιατί ‘με φόβο και με τρόμο’, αν ‘άπαξ σωθήκαμε, για πάντα σωθήκαμε’; Επειδή είναι δυνατόν να αποστατήσουμε και για μερικούς απ’ αυτούς θα είναι αδύνατον να ξαναμετανοιώσουν, γιατί έτσι ‘ξανασταυρώνουν τον Υιόν του Θεού’. Και ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι είναι δυνατόν κάποιος άλλος να «λάβη τον στέφανόν σας.» Είπε επίσης στις παρατηρήσεις του για τη «συντέλειαν του αιώνος»: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Εβραίους 6:4-6· Αποκάλυψις 3:11· Ματθαίος 24:3, 13) Εκείνο που υπολογίζει ο Θεός δεν είναι τι ήμαστε κάποτε, αν ήμαστε καλοί ή κακοί, αλλά την τωρινή μας στάση. (Ιεζεκιήλ 33:12-16) Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο πρέπει να εξακολουθούμε να εργαζόμαστε στο κήρυγμα της βασιλείας, να εξακολουθούμε να έχουμε δίκαιη διαγωγή, και να τα κάνουμε και τα δύο με το σωστό φόβο μήπως υστερήσουμε.
10. Ποιος στολισμός πρέπει να συνοδεύει τη διδασκαλία μας, και με ποια αποτελέσματα;
10 Οι Χριστιανοί και οι Χριστιανές συμβουλεύονται να είναι ‘σεμνοί, σώφρονες, ευπρεπείς, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμένοι εις πολλήν οινοποσίαν, φίλανδροι, φιλότεκνοι, καθαροί οικοφύλακες.’ Και γιατί όλα αυτά; «Δια να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.» Επίσης, για να μπορούν μ’ αυτή τη διαγωγή να «στολίζωσι κατά πάντα την διδασκαλίαν του σωτήρος ημών Θεού.» Αν προσθέσουν αυτόν το στολισμό της καλής διαγωγής στο κήρυγμά τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα γίνουν «διδάσκαλοι των καλών έργων.» (Τίτος 2:1-10) «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν, να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις καλά έργα, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμόθεον 6:17-19.
11. Ποια ζωτική ανάγκη εξυπηρετείται μ’ αυτή την παρούσα ζωή, παρά τις λίγες και γεμάτες ταραχή μέρες της;
11 Αυτή η τωρινή ζωή, όπως τη ζει ο κόσμος, δεν είναι η πραγματική ζωή. «Η δεδομένη όμως εις τας ηδονάς ενώ ζη είναι νεκρά.» (1 Τιμόθεον 5:6) Αυτή η ζωή, όμως, εξυπηρετεί μια μόνο κύρια ανάγκη, δηλαδή, ‘να είμαστε πλούσιοι σε καλά έργα,’ ‘να θησαυρίζουμε καλό θεμέλιο για το μέλλον’ να ‘κρατάμε στερεά την πραγματική ζωή’ στην επικράτεια της βασιλείας του Ιεχωβά κάτω από τον Χριστό. Μπορεί ν’ αποκτήσουμε όλα όσα προσφέρει αυτή η ζωή, αν όμως δεν έχουμε καλά έργα θα ήταν σπαταλημένη και άχρηστη. Οι μέρες της ζωής αυτής είναι λίγες και γεμάτες βάσανα και πόνο, λύπη και παθήματα, θλίψη και απογοήτευση, κακία και θάνατο. Οι μέρες είναι λίγες, αλλά αρκετές για να πλουτίσουμε σε καλά έργα αν δεν καθυστερούμε. Τα έργα αυτά, αν τα κάνουμε, μας φέρνουν χαρά και ικανοποίηση, και ειρήνη κι’ ευχαρίστηση, αισθήματα γεμάτα σημασία και σκοπό, πνευματική υγεία και αιώνια ζωή.
Αναψυκτικά Έργα για Σωτηρία
12. Ποιο πράγμα εξαντλεί τους πιστούς μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά τι τους φέρνει αναψυχή;
12 Όσο κι’ αν φαίνεται παράξενο, σ’ αυτούς τους καιρούς της μεγάλης αδιαφορίας κι’ εναντιώσεως, οι συνειδητοί Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να σταματήσουν το κήρυγμα της βασιλείας του Ιεχωβά, γιατί αυτό θα τους εξουθένωνε. Όταν μιλούν αυτό τους φέρνει ανακούφιση και αναψυχή. Όταν ο Ιερεμίας αποφάσισε να μην κηρύξει, το άγγελμα ήταν σαν φωτιά στα κόκκαλά του και τελικά φώναξε: «Απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν και δεν ηδυνάμην πλέον.» (Ιερεμίας 20:9) Ο Ελιού αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακουφιστεί μιλώντας για τις αλήθειες που κρατούσε μέσα του για πολύ καιρό: «Είμαι πλήρης λόγων· το πνεύμα εντός μου με αναγκάζει. Ιδού, η κοιλία μου είναι ως οίνος όστις δεν ηνοίχθη· είναι έτοιμη να σπάση, ως ασκοί γλεύκους. Θέλω λαλήσει δια να αναπνεύσω.» (Ιώβ 32:18-20) Αφού πια είχε κάνει το έργο αυτό, ο Ελιού αναζωογονήθηκε. Ο Ιεχωβά ευφράνθηκε όταν τελείωσε το έργο της δημιουργίας του. Η εκτέλεση του έργου του Ιεχωβά ήταν σαν δυναμωτική τροφή για τον Ιησού. Έτσι και τώρα, η εκτέλεση του έργου του κηρύγματος είναι αναψυκτική στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. ‘Ανεβαίνουν με φτερούγες σαν αητοί.’—Ησαΐας 40:31.
13. Τι είναι επίκαιρο να κάνουμε σήμερα, και σε ποιους και πώς είναι αυτό υποβοηθητικό;
13 Τώρα είναι ο καιρός να μελετούμε τον Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, να μη συμμορφωνόμαστε με το παλιό πονηρό αυτό σύστημα, να μεταμορφωνόμαστε για να ανακαινίζουμε τη διάνοιά μας. «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω.» «Ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάννου 2:15, 17· Ρωμαίους 12:2) Καταρτισθήτε για να παρηγορήσετε τους πενθούντες με τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Στολίστε τη διδασκαλία σας παράγοντας πνευματικούς καρπούς στην προσωπική ζωή σας—‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια’. (Γαλάτας 5:22, 23) Βοηθήστε τους πράους να ανακαινίσουν τη διάνοιά τους, να πλουτίσουν σε καλά έργα, και να παραμείνουν για πάντα πάνω στην παραδεισένια γη. (Ψαλμός 37:11, 29) Βοηθήστε τους να εργαστούν για τη σωτηρία τους καθώς και σεις εξακολουθείτε να εργάζεστε για τη δική σας.
14. (α) Ποια νουθεσία για απόκτηση σωτηρίας γίνεται, και γιατί είναι τώρα τόσο επίκαιρη; (β) Τι μπορούμε να είμαστε και να κάνουμε αν την εφαρμόζουμε στον εαυτό μας;
14 Αυτές οι μέρες είναι κρίσιμες και ο καιρός που απέμεινε είναι σύντομος, γι’ αυτό η νουθεσία από τον Θεό είναι: «Κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως, ακαίρως.» «Γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου.» «Εις την σπουδήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύριον δουλεύοντες.» (2 Τιμόθεον 4:2· 1 Κορινθίους 15:58· Ρωμαίους 12:11) Με όλους αυτούς τους τρόπους «μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν . . . δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής.»—Φιλιππησίους 2:12, 15, 16.
□ Πώς τα έργα του Ιεχωβά τον αινούν;
□ Ποιες θυσίες είναι ευπρόσδεκτες στον Θεό σήμερα;
□ Πώς μπορούμε να διευκολύνουμε τους άλλους να δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας;
□ Με ποια καλά έργα πρέπει να στολίζουμε τη διδασκαλία μας;
□ Ποια δράση είναι αναψυκτική για τους δούλους του Θεού;
□ Ποιο πράγμα είναι καιρός τώρα να κάνουμε;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]
Ψάχνουμε να βρούμε λόγια αλήθειας και κάνουμε σκέψεις πάνω σ’ αυτά, ώστε να τα παρουσιάζουμε στα σπίτια των ανθρώπων μ’ έναν ευχάριστο τρόπο;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]
Είναι ζωτικό να εφαρμόζουμε αυτά που κηρύττουμε για να μη καταδικαστούμε σαν υποκριτές
[Εικόνα στη σελίδα 12]
Τα μεγαλειώδη έργα του Ιεχωβά αντανακλούν τι Θεός είναι. Τα δικά μας έργα δείχνουν τι άτομα είμαστε εμείς
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Το να μιλάμε στους άλλους για τις Βιβλικές αλήθειες, είναι ένα αναζωογονητικό έργο