Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Αρχή των Θλίψεων
ΑΠΟ τους πιο αρχαίους χρόνους η ιστορία του ανθρώπινου γένους υπήρξε ιστορία βίας και πολέμου. Ο λόγος για τον οποίον ο Θεός έφερε τον παγγήινο κατακλυσμό στις μέρες του Νώε ήταν γιατί «η γη ενεπλήσθη αδικίας [βίας, ΜΝΚ]». (Γένεσις 6:11-13) Από τότε κι έπειτα η Αγία Γραφή και η κοσμική ιστορία αναφέρουν εκατοντάδες πολέμους που διεξήχθησαν ακόμη και πριν από τις μέρες του Ιησού. Γιαυτό οι ‘πόλεμοι και οι φήμες πολέμων’ δεν θα ήταν κάτι νέο για την ανθρωπότητα.
Για να έχουν αυτοί οι ‘πόλεμοι και φήμες πολέμων’ κάποιο νόημα για τους μαθητές του Ιησού έπρεπε να ξεχωρίζουν σαν διαφορετικοί από τους άλλους με κάποιον τρόπο. Και συνέχισε και εξήγησε: «Διότι θέλει εγερθεί έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γίνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» (Ματθαίος 24:7, 8· παράβαλε με Λουκά 21:10, 11.) Έτσι δεν θα επρόκειτο για φήμες απλώς κάποιου μεμονωμένου πολέμου εδώ κι εκεί. Το χαρακτηριστικό αυτό του σημείου θα περιλάμβανε πολλά έθνη και βασίλεια. Θα ήταν ένας ολοκληρωτικός πόλεμος!
Έχουμε δει έναν τέτοιο πόλεμο; Βεβαίως έχουμε, κι αυτό άρχισε με τη γενιά του 1914. Και, στην πραγματικότητα, έχουμε δει δύο τέτοιους παγγήινους πολέμους μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα. Το ότι αυτό το είδος του πολέμου ήταν πραγματικά κάτι καινούργιο στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας επιβεβαιώνεται από τους τίτλους που έδωσαν σ’ αυτούς τους πολέμους οι ιστορικοί. Ο πρώτος είχε ονομαστεί ο Μεγάλος Πόλεμος. Αργότερα τον άλλαξαν και τον είπαν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και το διάδοχό του τον ονόμασαν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο παγκόσμιος πόλεμος έγινε ένα ξεχωριστό σημείο από το έτος 1914.
Θλίψεις Χωρίς Προηγούμενο
Σε επαλήθευση της προφητείας του Ιησού, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σημείωσε την «αρχή ωδίνων.» Όπως έγραψαν οι εκδότες στο βιβλίο Το Τέλος της Τάξεως: «Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και η Συνθήκη των Βερσαλλιών που τον ακολούθησε δημιούργησαν την πιο σοβαρή αναστάτωση στη μακρά και τρικυμιώδη πορεία της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας. Αντί να αποκαταστήσουν την παγκόσμια τάξη, οι διπλωμάτες που συναντήθηκαν το 1919 στο Παρίσι και στις Βερσαλλίες βύθισαν και πάλι τον κόσμο, αλλά αυτή τη φορά αθεράπευτα, στο χάος του εικοστού αιώνα. Αυτό ήταν το τέλος της τάξεως.»
Μέσα στο ίδιο το βιβλίο, ο συγγραφέας Τσάρλς Λ. Μη, ο νεότερος, προχωρεί και εξηγεί: «Στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου, όμως, οι διπλωμάτες αντιμετώπισαν έναν κατακομματιασμένο κόσμο, έναν κόσμο που φαινόταν να βρίσκεται στο μέσον μιας μαζικής ψυχικής καταρεύσεως, καταρεύσεως των παλαιών συνδυασμών κρατών και αυτοκρατοριών, της διαλύσεως της οικονομικής τάξεως, του καπιταλισμού του δέκατου ένατου αιώνα, του ξεσπάσματος αιφνίδιας καταστροφής, οχλαγωγιών και δολοφονιών, τυραννίας και αταξίας, ελαφρότητας και απογνώσεως, ευθυμίας και τρόμου σε τέτοιο τρομακτικό βαθμό ώστε ο νους να τα χάνει. . . . Αντί να αποκαταστήσουν την τάξη στον κόσμο, πήραν το χάος από τον Μεγάλο Πόλεμο, και . . . το σφράγισαν σαν τη μόνιμη κατάσταση του αιώνα μας.»
Οι θλίψεις αυτές—ο θάνατος και τα ανθρώπινα παθήματα που άρχισαν με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο—είναι χωρίς προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Ο σύγχρονος μηχανοποιημένος πόλεμος—τα άρματα μάχης, τα πολυβόλα, τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια,—καθώς και η εφεύρεση και χρησιμοποίηση δηλητηριωδών αερίων στον πόλεμο—έφεραν όλεθρο πάνω στον κόσμο. «Μια γενιά αποδεκατίστηκε στα πεδία των μαχών της Ευρώπης», λέει το βιβλίο Το Τέλος της Τάξεως. «Κανείς δεν είχε δει σφαγές σαν κι αυτές προηγουμένως: Οι θάνατοι των στρατιωτών κάθε μέρα ήταν δέκα φορές περισσότεροι παρά στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, 24 φορές περισσότεροι από τους θανάτους στους Ναπολεόντειους πολέμους, 550 φορές περισσότεροι από τους θανάτους στον πόλεμο των Μπόερς.»
Ωστόσο, ο Ιησούς είπε ότι αυτό θα ήταν απλώς η «αρχή ωδίνων» ή ‘αρχή των θλίψεων’. Άλλες μεταφράσεις αποδίδουν τα λόγια του Ιησού σαν «αρχή των πόνων της γέννας.» (Βίβλος της Ιερουσαλήμ· Η Νέα Διαθήκη στη Σύγχρονη Αγγλική Γλώσσα του Φίλλιπς) Μια γυναίκα, που ήρθε η ώρα της να γεννήσει, δοκιμάζει πόνους που συμβαίνουν με αυξανόμενη ένταση, συχνότητα και διάρκεια. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι θλίψεις που επακολούθησαν ήταν μόνο η αρχή αυτών των πόνων της θλίψεως.
Οι Παγκόσμιες Στενοχώριες Αυξάνουν
Γρήγορα επρόκειτο να ακολουθήσουν κι άλλοι πιο έντονοι πόνοι, καθώς ήρθε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. «Υπολογίζεται ότι το σύνολο των θανάτων από τη στρατιωτική δράση και από τις ασθένειες που οφείλονταν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ξεπέρασαν τα σαράντα εκατομμύρια και οι θάνατοι που οφείλονταν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε πάνω από εξήντα εκατομμύρια,» γράφει ο Κουήνση Ράιτ στο βιβλίο του Μια Μελέτη του Πολέμου. «Τουλάχιστον το 10 τα εκατό των θανάτων στον σύγχρονο πολιτισμό μπορεί να αποδοθεί άμεσα η έμμεσα στον πόλεμο.»
Οι θάνατοι των αμάχων ήταν ιδιαίτερα πολλοί κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Ράιτ: «Η λιμοκτονία, οι βομβαρδισμοί, οι κατασχέσεις περιουσίας, και οι τρομοκρατικοί βομβαρδισμοί που κατέστρεφαν ολόκληρες πόλεις χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εναντίον ολόκληρου του πληθυσμού και της περιοχής του εχθρού. . . . Ολόκληρη η ζωή του εχθρικού κράτους έγινε αντικείμενο επιθέσεως. Η κατάκτηση έφτασε σε τέτοια έκταση ώστε να εξαλείφουν ολόκληρους πληθυσμούς και τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας τους για να εγκαταστήσουν τους δικούς τους πληθυσμούς.»
Η θλίψη που προκλήθηκε από το βομβαρδισμό με εμπρηστικές βόμβες της Δρέσδης και του Τόκιο το 1945, με αποτέλεσμα 235.000 θανάτους, επισκιάστηκε από τη φρίκη που εξαπολύθηκε λίγους μήνες αργότερα από τις δύο ατομικές βόμβες που ρίχτηκαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Αυτό που για να γίνει απαιτούσε δεκάδες χιλιάδες βόμβες μπορούσε τώρα να κατορθωθεί με μια μόνο βόμβα. Αλλά ακόμη πιο ολέθρια ήταν τα θανατηφόρα αποτελέσματα της ραδιενεργούς δηλητηριάσεως, τα οποία εξακολουθούν μέχρι τις μέρες μας.
Γράφοντας μόνο για τη μια ατομική βόμβα που ρίχτηκε στη Χιροσίμα, το Γουώρλντ Πρες Ρηβιού του Ιουνίου 1982 δηλώνει: «οι Τέσσερις Ιππείς της Αποκαλύψεως αφέθηκαν αχαλίνωτοι. Οι τυχεροί ήταν εκείνοι που πέθαναν με την πρώτη επίθεση—γύρω στις 100.000 άντρες, γυναίκες, μαθητές, νήπια και νεογέννητα βρέφη. Οι περισσότεροι από τα επιπλέον 100.000 θύματα πέθαναν μέσα σε αγωνία που προκλήθηκε από διαρρηγμένα όργανα του σώματος, από φρικτά εγκαύματα, ή από την αργή κόλαση της ραδιενεργούς αρρώστιας.» Οι πόνοι της στενοχώριας γίνονταν δυνατότεροι.
Η Ειρήνη Αφαιρέθηκε από τη Γη
Η μνεία των «Ιππέων της Αποκαλύψεως» είναι ενδιαφέρουσα γιατί βασίζεται στη Βιβλική αφήγηση που δίνεται στο 6ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Εκεί, στο εδάφιο 4, διαβάζουμε: «Και εξήλθεν άλλος ίππος κόκκινος, και εις τον καθήμενον επ’ αυτόν εδόθη να σηκώση την ειρήνην από της γης, και να σφάξωσιν αλλήλους, και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη.» Πόσο καλά ταιριάζει αυτό το χαρακτηριστικό του σημείου που έδωσε ο Ιησούς για το ξεσήκωμα έθνους εναντίον έθνους και βασιλείας εναντίον βασιλείας!
Πραγματικά η ειρήνη έχει αφαιρεθεί από τη γη. Ενώ για την περίοδο πριν από το 1914 οι ιστορικοί έχουν αναφέρει ότι υπήρξαν χρόνια ειρήνης, για την περίοδο μετά το 1914 δεν υπήρξε ούτε ένας χρόνος ειρήνης. Οι άνθρωποι έλπιζαν μάταια ότι ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος θα έφερνε μια εποχή ειρήνης. Το βιβλίο Η Βίαιη Ειρήνη λέει: «Η ειρήνη που ήρθε το 1945 δεν σήμαινε, όπως ελπίσαμε, το τέλος του πολέμου. Από τότε κι έπειτα οι άνθρωποι έχουν πολεμήσει σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης—από την Ελλάδα ως το Νότιο Βιετνάμ, από το Κασμίρ ως το Κογκό—και οι εξεγέρσεις φυτρώνουν σαν μανιτάρια στα φτωχά έθνη της γης.»
Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ανέφερε πρόσφατα ότι έγιναν τουλάχιστον 130 διεθνείς και εμφύλιοι πόλεμοι από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. «Γύρω στα 701.600.000 του πληθυσμού της γης αναμίχθηκε σε πολέμους του ενός ή του άλλου είδους,» αναφέρει η εφημερίδα Τορόντο Στάρ της 13ης Ιουνίου 1982. «Αυτό σημαίνει ένα στα έξι άτομα σε ολόκληρη τη γήινη σφαίρα και είναι ένας αριθμός που δεν απέχει πολύ από τους αριθμούς που αναμίχθηκαν άμεσα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γύρω στους 250.000 πολεμιστές και μέχρι 2.000.000 άμαχοι πεθαίνουν σ’ αυτούς [τους πολέμους] κάθε χρόνο.»
«Οι πόλεμοι και οι φήμες πολέμων» εξακολουθούν αμείωτοι. Όπως γράφει το βιβλίο Η Βίαιη Ειρήνη: «Από [το 1945] οι άνθρωποι δεν κηρύσσουν πια τον πόλεμο ούτε τερματίζουν επίσημα τον πόλεμο. Απλώς πολεμούν. Η εποχή μας είναι μια εποχή μαζικής βίας που έχει πάρει το όνομα της ειρήνης.»
Θα υπάρξουν άραγε και άλλοι παγκόσμιοι δυνατοί πόνοι στενοχώριας με τη μορφή ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου; «Ζούμε σ’ έναν προπολεμικό και όχι σ’ έναν μεταπολεμικό κόσμο», λέει ο Ευγένιος Ροστώφ, διευθυντής της Υπηρεσίας Έλεγχου Όπλων και Αφοπλισμού των Ηνωμένων Πολιτειών. Ασφαλώς τα έθνη προετοιμάζονται για μια τέτοια σύγκρουση! Προς το παρόν δαπανούν γύρω στο ένα εκατομμύριο δολλάρια κάθε λεπτό στους εξοπλισμούς. Από τα 550 δισεκατομμύρια δολλάρια που δαπανήθηκαν για πολεμικές προετοιμασίες το 1981, γύρω στα 110 δισεκατομμύρια δολλάρια δαπανήθηκαν για πυρηνικά όπλα. Τα οπλοστάσια των πυρηνικών όπλων που υπάρχουν σήμερα αναλογούν σε καταστρεπτικότητα σε ένα εκατομμύριο ατομικές βόμβες σαν εκείνη που κατέστρεψε τη Χιροσίμα. Η ειρήνη έχει ασφαλώς αφαιρεθεί από τη γη.—Αποκάλυψις 6:4.
Η απόδειξη σχετικά με τον πόλεμο στους σύγχρονους καιρούς μας οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα: Ζούμε πράγματι στις «έσχατες μέρες» του τωρινού συστήματος.
Ωστόσο ο Ιησούς δεν ανέφερε απλώς παγκόσμιους πολέμους. Ανέφερε και μια σειρά από άλλα χαρακτηριστικά του σημείου τα οποία, όταν θα συνέβαιναν όλα μαζί, θα αποδείκνυαν οριστικά ότι ζούμε στον καιρό της ‘παρουσίας του και της συντέλειας του συστήματος [πραγμάτων]’.
Τα άλλα χαρακτηριστικά του σημείου θα συζητηθούν σε επόμενα τεύχη του περιοδικού.—Ματθαίος 24:3-12· Λουκάς 21:7-11.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]
«Τουλάχιστον το 10 τα εκατό των θανάτων στον σύγχρονο πολιτισμό μπορούν να αποδοθούν άμεσα ή έμμεσα στον πόλεμο»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]
Πάνω από 130 διεθνείς και εμφύλιοι πόλεμοι έχουν γίνει μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου