Σεισμοί—Μήπως Τους Προκαλεί ο Θεός;
«Το στερεό έδαφος γίνεται σαν ζελές κάτω από τα πόδια σου. Κάνεις τρία ή τέσσερα βήματα προς τα εμπρός και τραβιέσαι απότομα προς τα πίσω σαν να βρίσκεσαι πάνω σ’ ένα χαλί και να σε τραβάνε. Πέφτεις κάτω και το βρίσκεις δύσκολο να σηκωθείς, επειδή τραβιέσαι προς κάθε κατεύθυνση. Τα δέντρα λυγάνε, οι κορυφές τους αγγίζουν το έδαφος—τη μια προς τη μια μεριά, και την άλλη προς την άλλη μεριά—μερικά σχίζονται στα δύο. Προσπαθείς να βγεις στο δρόμο για να φύγεις· κινιέται από κάτω σου σαν φίδι που στριφογυρίζει. Πάνω στο έδαφος—παντού—βλέπεις ρωγμές που ανοίγουν και με θόρυβο ξανακλείνουν πάλι. Σε καταλαμβάνει τρόμος. Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος. Σκέφτεσαι: ‘Είναι το τέλος του κόσμου!’»—Σάρα Μπερν Πλάνκετ, μια που επέζησε από το σεισμό της Αλάσκας το 1964.
ΕΧΕΤΕ δοκιμάσει το τράνταγμα ενός σεισμού; Ακόμη κι αν όχι, οι σεισμοί επηρεάζουν τη ζωή σας. Με ποιον τρόπο; Τουλάχιστο με δύο τρόπους. Πρώτα, δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από το μέρος που ζείτε, το χώμα που πατάτε κάτω σας βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Δεύτερο και πιο σημαντικό, οι σύγχρονοι σεισμοί είναι ενδεικτικοί του «τέλους» του παγκόσμιου αυτού «συστήματος». Σε σχέση με αυτά μια φημισμένη προφητεία λέει: «Και θέλουσι γίνει. . . σεισμοί μεγάλοι.» (Λουκάς 21:9-11· Ματθαίος 24:3-8) Η Βίβλος προέβλεψε ότι οι κατά γράμμα σεισμοί θα ήταν μέρος του «σημείου» που θα χαρακτήριζε τον καιρό κατά τον οποίο η ουράνια Βασιλεία του Θεού θα έβαζε τέλος στο κακό και θα εγκαθίδρυε έναν ειρηνικό Παράδεισο πάνω στη γη. (Ψαλμός 37:10, 11· Ματθαίος 6:10) Αυτό μπορεί να παρακινήσει κάποιον να ρωτήσει: «Μήπως είναι ο Θεός υπεύθυνος για τους σεισμούς αυτούς;»
Σεισμοί στους Βιβλικούς Χρόνους
Προκαλούνται όλοι οι σεισμοί από τον Θεό; Με μια λέξη—Όχι! Οι σεισμοί είναι μια φυσική διαδικασία της γης ακριβώς όπως ο αέρας ή η βροχή. Οι σεισμικές δονήσεις έκαναν τη γη να τρέμει σ’ όλους τους αιώνες. Κατά μέσο όρο, η γη υφίσταται μια σεισμική δόνηση κάθε 30 δευτερόλεπτα.
Σε λίγες ειδικές περιπτώσεις προκλήθηκαν σεισμοί από τον Ιεχωβά Θεό. Για ποιο λόγο; Οι σεισμοί αυτοί εξυπηρέτησαν κάποιο ορισμένο σκοπό και ήταν επιλεκτικοί στην καταστροφή τους—ποτέ δεν ήταν αποτρόπαιοι. Εξετάστε αυτά τα παραδείγματα:
Πριν από είκοσι τέσσερις αιώνες, στη διάρκεια της εγκαινιάσεως μιας από τις διαθήκες του Θεού, ο λαός Ισραήλ συγκεντρώθηκε στους πρόποδες του Όρους Σινά και «όλον το όρος εσείετο σφόδρα». Σαν μια επίδειξη της ανυπέρβλητης δύναμής του, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε έτσι το σεισμό για να τονίσει τη σοβαρότητα της διαθήκης. Η σεισμική αυτή δόνηση του βουνού χρησίμευσε επίσης και σαν ένα μέσον υπενθύμισης για τους Ισραηλίτες. Δεν θα ξεχνούσαν εύκολα την υπόσχεσή τους, γιατί ο Ιεχωβά συνέδεσε τη σημαντική αυτή συμφωνία με φοβερά γεγονότα που περιλάμβαναν και ένα σεισμό.—Έξοδος 19:7-19.
Ένας άλλος σεισμός συνέβη λίγο μετά από τότε. Ξέσπασε ανταρσία ενάντια στον διορισμένο ηγέτη του Ιεχωβά από τα σπιτικά του Δαθάν, του Αβειρών και του Κορέ. Αφού τους δόθηκε αρκετή συμβουλή και την αγνόησαν, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε ένα σεισμό για να απαλλαχτεί ο λαός του από τους στασιαστές. «Εσχίσθη το έδαφος το υποκάτω αυτών. Και η γη ήνοιξε το στόμα αυτής και κατέπιεν αυτούς και τους οίκους αυτών και πάντας τους ανθρώπους τους μετά του Κορέ και πάσαν την περιουσίαν αυτών.»—Αριθμοί 16:31, 32.
Ωστόσο, ο Θεός δεν είναι η αιτία των σύγχρονων σεισμών. Γιατί, τότε, η Βίβλος τους περιλαμβάνει σαν μέρος του σημείου του «τέλους»; Και ζούμε πραγματικά στη «συντέλεια του συστήματος [πραγμάτων]»;