Στο Βάθος των Ειδήσεων
Η «Γενιά» Ζει Ακόμη
«Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γίνωσι πάντα ταύτα,» είπε ο Ιησούς όταν περιέγραφε ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων.’ (Ματθαίος 24:3, 34) Τα πράγματα που είπε ότι θα συνέβαιναν—μεγάλοι πόλεμοι, έλλειψη τροφίμων, σεισμοί, εκτεταμένος φόβος, μαινόμενες μολυσματικές ασθένειες και κήρυγμα της Βασιλείας—έχουν όλα εκπληρωθεί από το έτος 1914, όταν άρχισε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. (Ματθαίος, κεφάλαιο 24· Λουκάς, κεφάλαιο 21) Αλλά πόσο θα διαρκούσε η γενιά; Ζει ακόμη;
Μια είδηση σχετικά με μια πρόσφατα δημοσιευμένη στατιστική του 1980 η οποία δημοσιεύτηκε στη Νοτιο-Αφρικάνικη εφημερίδα «Ντη Βάντερλαντ», φανερώνει ότι πολλοί από τους ανθρώπους της γενιάς αυτής του 1914 ζουν ακόμη σήμερα. Ένας μεγάλος αριθμός του πληθυσμού της Νότιας Αφρικής είναι άτομα που ήταν 14 ετών ή μεγαλύτερα με το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου το 1914. Τον καιρό της απογραφής, γύρω στις 50.000 άντρες και γυναίκες ήταν ακόμη ζωντανοί οι οποίοι είχαν γεννηθεί το 1900 ή πριν απ’ αυτό—περίπου ένα στα 500 άτομα. «Η απογραφή φανερώνει επίσης ότι υπάρχουν σήμερα 10.480 άτομα που έχουν ηλικία πάνω από 100 ετών στη Νότια Αφρική», αναφέρει η εφημερίδα.
Αν οι αριθμοί αυτοί σχετικά με τον πληθυσμό είναι παρόμοιοι στις περισσότερες χώρες του κόσμου, γίνεται φανερό ότι πολλοί άνθρωποι από τη γενιά του 1914 εξακολουθούν να ζουν σήμερα. Βέβαια ο αριθμός τους μειώνεται σταθερά και, συνεπώς, κάποτε στο κοντινό μέλλον, με πεποίθηση περιμένουμε ότι θα έρθει «το τέλος», και θα ακολουθήσει η εποχή που η Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού θα είναι η μόνη κυβέρνηση που θα κυβερνάει τη γη.—Ματθαίος 24:14· Αποκάλυψις 21:1-5.
Καινούργια Κατεύθυνση της Ανθρώπινης Προσπάθειας
«Έχω μελετήσει τον πόλεμο και έχω γράψει ενάντια στον πόλεμο στο μεγαλύτερο μέρος της συγγραφικής μου ζωής,» γράφει ο Χέρμαν Γουκ, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Οι Άνεμοι του Πολέμου». Τώρα, λέει, «είμαστε παγιδευμένοι σε μια τερατώδη και απίστευτα τρομακτική και επικίνδυνη κλειστή παγίδα παραφροσύνης» που περιλαμβάνει «την παραγωγή και αντιπαραγωγή καταστρεπτικών όπλων» και όλοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε τη φοβερή αυτή παραφροσύνη δεδομένη. . . . Η ευφυΐα, η εργασία, και τα πλούτη που χύνονται μέσα στην κλειστή αυτή παγίδα της παραφροσύνης αληθινά εκπλήσσουν τη διάνοια.» Από την άλλη, ο Γουκ λέει: «Αν τα έθνη δεν μάθαιναν πια τον πόλεμο, δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούσε να το κάνει το ανθρώπινο γένος, και τίποτα που να μην μπορούσε να το φτιάξει από τη μικρή αυτή γήινη νησίδα πάνω στην οποία επιπλέουμε μέσα στο διάστημα.»
Ευτυχώς, ο πόλεμος θα πάψει—αν και όχι μέσω των προσπαθειών των ανθρώπων ανάμεσα στους οποίους, όπως λέει ο συγγραφέας, «υπάρχουν χίλιες διαμάχες.» Μάλλον σύμφωνα με τη Βίβλο, ο «Θεός» είναι εκείνος που «καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης.» (Ψαλμός 46:9) Σύντομα θα παρέμβει και, μέσω της κατεύθυνσης και της βοήθειάς του, το ανθρώπινο γένος θα συγκεντρώσει τις προσπάθειές του στο ξαναφτιάξιμο αυτής της γήινης σφαίρας σ’ έναν Παράδεισο ειρήνης και ευτυχίας.—Ησαΐας 2:2-4· Ψαλμός 72:7, 8.
Σεισμός Επεξηγεί τις Γραφές
«Σήμερα έχουμε την οσμή των νεκρών οι οποίοι κοιμούνταν στους τάφους,» είπε ένας εργάτης του Ερυθρού Σταυρού, περιγράφοντας το εκπληκτικό αποτέλεσμα ενός ισχυρού σεισμού που χτύπησε το Ποπαγιάν της Κολομβίας ακριβώς πριν από την εβδομάδα του Πάσχα. «Οι τάφοι των νεκροταφείων άνοιξαν και τα πτώματα βγήκαν έξω. . . . Ποτέ δεν έχω δει κάτι τέτοιο.» Όπως γράφτηκε στην εφημερίδα «Σαιντ Πήτερσμπεργκ Τάιμς», ο εργάτης του Ερυθρού Σταυρού έμεινε άναυδος στη «θέα των πτωμάτων που πετάγονταν από τους τάφους τους στα νεκροταφεία αυτής της ορεινής κωμόπολης. Ο σεισμός που συγκλόνισε την Πέμπτη την πόλη αυτή των 200.000 ατόμων χτύπησε με τέτοια δύναμη ώστε τα τοιχώματα των μαυσωλείων κατέρρευσαν, ανατρέποντας τα φέρετρα. . . . Η πόλη σείστηκε λες και ο Θεός την είχε χτυπήσει με τεράστιο σφυρί.»
Το ασυνήθιστο αυτό συμβάν μάς βοηθάει να επαληθεύσουμε και να εξηγήσουμε τη Βιβλική αφήγηση ενός παρόμοιου γεγονότος που έγινε στην Ιερουσαλήμ κάπου 1.900 χρόνια πριν, τον καιρό του θανάτου του Ιησού. Τότε, όπως μας λέει το Ματθαίος 27:51-53, «η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν, και τα μνημεία ηνοίχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ανέστησαν, και ενεφανίσθησαν εις πολλούς.» Κατόπιν, όπως και στην Κολομβία, αυτόπτες μάρτυρες είδαν τους νεκρούς που ήταν μ’ αυτόν τον τρόπο εκτεθειμένοι και πήγαν και το είπαν σ’ εκείνους που έμεναν στην πόλη, όπως δείχνει η Βιβλική αφήγηση, λέγοντας ότι άτομα «που ήρθαν ανάμεσα από τα μνήματα. . . . μπήκαν στην αγία πόλη.»—Εδάφιο 53, ΜΝΚ.