Το Όνομα του Θεού στις Χριστιανικές Γραφές

ΟΤΑΝ ο Ιησούς αποκάλεσε τον Θεό Πατέρα του, οι Ιουδαίοι ακροατές του γνώριζαν Εκείνον για τον οποίον μιλούσε. Έβλεπαν το όνομα του Θεού στους ρόλους της Εβραϊκής Γραφής που είχαν στις συναγωγές τους. Ένας τέτοιος ρόλος δόθηκε στον Ιησού στη συναγωγή της Ναζαρέτ στην πατρίδα του. Διάβασε ένα εδάφιο από τον Ησαΐα που περιλάμβανε δυο φορές το όνομα του Ιεχωβά.—Λουκάς 4:16-21, ΜΝΚ.

Και οι πρώτοι μαθητές του Ιησού έβλεπαν επίσης το όνομα του Θεού στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα—τη μετάφραση της Βίβλου στην Ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί για να διδάσκουν και να γράφουν. Είναι αλήθεια ότι κάποτε νόμιζαν πως το όνομα του Θεού δεν υπήρχε στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, αλλά τώρα είναι οριστικά γνωστό ότι αυτό το όνομα ήταν τόσο σεβαστό, ώστε το Τετραγράμματο (ο όρος που χρησιμοποιείται από τους λόγιους για τα τέσσερα γράμματα με τα οποία γράφεται το όνομα του Θεού στην Εβραϊκή) γραφόταν με Εβραϊκά γράμματα, μέσα στο Ελληνικό κείμενο.

Ο Ακύλας έγραψε το όνομα του Θεού με Εβραϊκά γράμματα στο Ελληνικό του κείμενο το δεύτερο αιώνα. Τον τρίτο αιώνα ο Ωριγένης έγραψε ότι «στα πιο πιστά χειρόγραφα το ΟΝΟΜΑ είναι γραμμένο με Εβραϊκούς χαρακτήρες». Τον τέταρτο αιώνα ο μεταφραστής της Βίβλου Ιερώνυμος έγραψε: «Βρίσκουμε και σήμερα ακόμη το τετραγράμματο όνομα του Θεού (δηλαδή הוהי) σε ορισμένους Ελληνικούς τόμους γραμμένο με τα αρχαία γράμματα».

Ο Δρ Πωλ Ε. Κάλε γράφει: «Τώρα γνωρίζουμε ότι το Ελληνικό κείμενο της Βίβλου [η Μετάφραση των Εβδομήκοντα] όσο γραφόταν από Ιουδαίους για Ιουδαίους δεν μετέφραζε το Θείο όνομα με τη λέξη κύριος, αλλά άφηναν το Τετραγράμματο γραμμένο με Εβραϊκά ή Ελληνικά γράμματα στα χειρόγραφα αυτά».—Δη Κάιρο Γκενίζα, σελίδες 222, 224.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι άσχετα με το αν μιλούσαν Εβραϊκά ή Ελληνικά, όταν οι ακροατές του Ιησού διάβαζαν τις Γραφές, έβλεπαν σ’ αυτές το όνομα του Θεού. Έτσι, είναι λογικό ότι, όταν παρέθεταν απ’ αυτά τα κείμενα, ακολουθούσαν τη συνήθεια που υπήρχε—να βάζουν τα τέσσερα Εβραϊκά γράμματα για το όνομα του Ιεχωβά στο κείμενο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών.

Στην Τζόρναλ οβ Μπίμπλικαλ Λίτερατσουρ, ο Τζώρτζ Χάουαρντ, καθηγητής της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο της Τζώρτζια έγραψε: «Αφού το Τετράγραμμα γραφόταν ακόμη σε αντίγραφα της Ελληνικής Βίβλου που αποτέλεσαν τις Γραφές της πρώτης εκκλησίας, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι οι συγγραφείς της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης], όταν παρέθεταν από τις Γραφές, διατήρησαν το Τετραγράμματο μέσα στο βιβλικό κείμενο».—1977, Τόμος 96, Αρ. 1, σελίδα 77.

Η Αντικατάσταση του Ονόματος του Θεού

Φαίνεται ότι το θείο όνομα αφαιρέθηκε αργότερα και από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα και από την «Καινή Διαθήκη» όταν οι μη Ιουδαίοι Χριστιανοί δεν καταλάβαιναν πια τα Εβραϊκά γράμματα. Έτσι ο Δρ Κάλε γράφει: «Οι Χριστιανοί ήταν εκείνοι που αντικατέστησαν το Τετραγράμματο με τη λέξη κύριος, όταν δεν το καταλάβαιναν πια το θείο όνομα που ήταν γραμμένο με Εβραϊκά γράμματα».—Δη Κάιρο Γκενίζα, σελίδα 224.

Πόσο σπουδαία ήταν αυτή η απώλεια; Ο καθηγητής Χάουαρντ λέει: «Αυτή η αφαίρεση του Τετραγράμματου, κατά την άποψη μας, δημιούργησε μια σύγχυση στις διάνοιες των πρώτων Εθνικών Χριστιανών για τη σχέση ανάμεσα στον, ‘Κύριο το Θεό’ και στον ‘Κύριο το Χριστό’».—Σελίδα 63 από το άρθρο που αναφέρθηκε παραπάνω.

Για παράδειγμα, ο Ψαλμός 110:1 (στο Εβραϊκό κείμενο, ΜΝΚ) λέει: «Είπε ο Ιεχωβά στον Κύριο μου». Αυτό παρατέθηκε στο εδάφιο Ματθαίος 22:44, όπου, μετά από τότε που παραλείφθηκε το όνομα του Ιεχωβά, οι περισσότερες σύγχρονες μεταφράσεις γράφουν: «Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριον μου». Έτσι, σε μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου η σαφής διάκριση μεταξύ του Ιεχωβά («ο Κύριος») και του Ιησού («Κύριον μου») χάθηκε.

Υπάρχουν μεγάλα πλεονεκτήματα αν ακολουθούμε το Βιβλικό παράδειγμα να χρησιμοποιούμε το όνομα του Θεού: (1) Μας βοηθάει να βλέπουμε τον Θεό σαν ένα Πρόσωπο όχι απλώς σαν μια δύναμη. (2) Μας βοηθάει να τον πλησιάζουμε περισσότερο. (3) Αφαιρεί τη σύγχυση, κάνει πιο σαφείς τις σκέψεις μας γι’ αυτόν, φέρνει τις σκέψεις μας κοντά σ’ αυτά που πραγματικά διδάσκει η Βίβλος.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Το Θείο Όνομα, με Εβραϊκούς χαρακτήρες, εμφανιζόταν στις πρώτες Ελληνικές μεταφράσεις των Εβραϊκών Γραφών.