Μπορεί να Έρθει Ποτέ Ενότητα από Αυτόν τον Κόσμο;
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ το όνειρο για ενότητα του κόσμου να πραγματοποιηθεί ποτέ με τις προσπάθειες αυτού του κόσμου; Είναι άραγε πιθανό ότι ένα από τα βασικά στοιχεία που κυβερνούν τις υποθέσεις του κόσμου θα μπορούσε να κατευθύνει τους ανθρώπους προς αυτό το σκοπό;
Ο κόσμος αυτός πειραματίστηκε επί χιλιάδες χρόνια με διαφορετικές διακυβερνήσεις, καθώς και διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά συστήματα. Μήπως κανένα από αυτά υπήρξε ποτέ δύναμη για ενότητα; Θα μπορούσε οποιοδήποτε από αυτά να αντιστρέψει την τραγικά διαιρεμένη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ανθρώπινη οικογένεια; Αν όχι, ποια δύναμη θα ήταν εκείνη που θα το έκανε αυτό;
Η Ιστορία της Πολιτικής
Μια ισχυρή δύναμη στις ανθρώπινες υποθέσεις είναι η πολιτική ηγεσία. Αλλά είναι λυπηρό το γεγονός ότι η ιστορία δείχνει καθαρά πως η πολιτική δεν ήταν μια δύναμη για την ενοποίηση των ανθρώπων. Απεναντίας, μετά από χιλιάδες χρόνια προσπάθειες πάνω σε κάθε δυνατή πολιτική ιδεολογία, ο κόσμος είναι περισσότερο χωρισμένος απ’ όσο ποτέ. Υπάρχουν τώρα περισσότερα ανεξάρτητα έθνη και διαφορετικές μορφές πολιτικών συστημάτων απ’ όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία.
Αν η ανθρώπινη κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι μια δύναμη για την ενότητα του κόσμου, ασφαλώς θα έπρεπε να το είχε δείξει μέχρι τώρα. Απεναντίας, κάθε αιώνας ήταν γεμάτος με αίματα συνεχών πολέμων—χιλιάδων πολέμων. Και αντί να έχει γίνει κάποια βαθμιαία πρόοδος προς την ενότητα στους σύγχρονους καιρούς, ο 20ός μας αιώνας έχει αποδειχτεί ότι είναι πιο καταστροφικά διαιρεμένος από όλους τους άλλους αιώνες. Έχουν διεξαχθεί δύο τρομεροί παγκόσμιοι πόλεμοι, με κόστος 70 εκατομμύρια ζωές. Και σαν να μην έφταναν αυτές, το βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα Πόλεμος σε Ειρήνη δηλώνει ότι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν διεξαχθεί κάπου 130 στρατιωτικές διαμάχες σε παραπάνω από εκατό χώρες στις οποίες έχουν σκοτωθεί γύρω στα 35 εκατομμύρια άνθρωποι. Για φανταστείτε το αυτό! Σε έναν καιρό ειρήνης, καταπώς λένε!
Ο βασικός λόγος γι’ αυτή την αξιοθρήνητη κατάσταση, είναι η αφοσιωμένη προσκόλληση του ανθρώπου στις πολιτικές και εθνικές υποθέσεις. Αυτές έχουν κρατήσει την ανθρώπινη οικογένεια κάτω από φοβερή διαίρεση και την κάνουν να εργάζεται για αντιμαχόμενους σκοπούς. Αυτός είναι ο λόγος που ο ιστορικός Άρνολντ Τόυνμπη είπε ότι ο εθνικισμός «στην πραγματικότητα είναι η κυριαρχική θρησκεία», εφόσον πολλοί άνθρωποι του απονέμουν υπακοή λατρείας. Ο Τόυνμπη δήλωσε ότι αυτή η λατρεία των κυρίαρχων κρατών φέρνει τους πολίτες των κρατών τον ένα ενάντια στον άλλο «επειδή αυτή η θρησκεία είναι μια έκφραση εγωκεντρισμού». Και όπως νομίζει, αυτός ο «εγωκεντρισμός είναι η πηγή κάθε διαμάχης».
Οι πολιτικές διαιρέσεις είναι πολύ πιο καταστροφικές τώρα, επειδή το ανθρώπινο γένος βρίσκεται αρκετά μέσα στην πυρηνική εποχή. Κάθε έθνος φοβάται τον πυρηνικό πόλεμο, ιδιαίτερα αναλογιζόμενο τη δυνατότητα που έχουν τα πυρηνικά όπλα σήμερα. Στο βιβλίο Το Πεπρωμένο της Γης, ο Ιωνάθαν Σελ γράφει: «Αυτό που συνέβη στη Χιροσίμα ήταν λιγότερο από το ένα εκατομμυριοστό του ολοκαυτώματος που μπορούν να προξενήσουν τα σημερινά επίπεδα των παγκόσμιων πυρηνικών εξοπλισμών».
Ο Σελ πρόσθεσε: «Κατά συνέπεια η πολιτική είναι πλήρως προσκολλημένη στη φοβερή παραλογία ότι, ενώ με το ένα της χέρι οικοδομεί για το μέλλον, με το άλλο της χέρι προετοιμάζεται για καταστροφή. Κάθε φορά που κάποιος πολιτικός σηκώνει τη φωνή του για να μιλήσει για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας . . . ο κίνδυνος της εξάλειψης του ανθρώπινου γένους είναι παρών για να τον αντικρούσει με τη συντριπτική διάψευση: Ίσως όμως δεν υπάρξουν καθόλου παιδιά ή εγγόνια».
Προλέγοντας αυτή την ίδια κατάσταση για τις μέρες μας, τα προφητικά λόγια του Ιησού Χριστού, που είναι καταγραμμένα στα εδάφια Λουκάς 21:25, 26 λένε: «Επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα, οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην». Πόσο ταιριαστή περιγραφή της τωρινής διαιρεμένης κατάστασης του ανθρώπινου γένους!
Με τέτοιες φοβερές προοπτικές μπροστά μας, μπορούν να εγερθούν τα ερωτήματα: Εφόσον κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ενώσει την ανθρώπινη οικογένεια, μήπως θα μπορούσε ο ΟΗΕ να το κάνει αυτό; Η απάντηση πρέπει να είναι όχι. Γιατί; Επειδή, στην πραγματικότητα, ο ΟΗΕ είναι απλά μια αντανάκλαση του διαιρεμένου κόσμου μας. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αναγνώρισε: «Ασφαλώς έχουμε ξεφύγει πολύ από την εφαρμογή του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ». Επισήμανε το γεγονός ότι οι αποφάσεις του σώματος «αγνοούνται ολοένα και περισσότερο από εκείνους που νομίζουν ότι είναι αρκετά ισχυροί για να τις αγνοήσουν». Σαν αποτέλεσμα, κατέληξε: «Είμαστε επικίνδυνα κοντά σε μια νέα διεθνή αναρχία». Έτσι έχοντας υπόψη την ιστορία του ΟΗΕ, η αξιοπιστία του σαν ενός οργανισμού για την ενοποίηση του ανθρώπινου γένους αμφισβητείται ακόμη και από τους ίδιους τους αξιωματούχους του.
Αν αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα έντιμα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ιστορία δείχνει ότι κανένα πολιτικό σύστημα ατελών ανθρώπων δεν μπορεί να ενώσει το ανθρώπινο γένος, ανεξάρτητα από την ειλικρίνεια των ηγετών του. Κατάλληλα, στον Ψαλμό 146:3, ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού συμβουλεύει: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία».
Οικονομική Σύγχυση
Θα μπορούσαμε να αποβλέψουμε σε οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα αυτού του κόσμου σαν μια ενοποιητική δύναμη, έτσι ώστε να ωφεληθεί ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια από την ικανότητα της γης να παράγει με αφθονία; Και πάλι, η ιστορία απαντάει όχι. Κανένα από τα οικονομικά συστήματα του ανθρώπου δεν έχει παράγει ποτέ ένα πρότυπο ενιαίας αντιμετώπισης του προβλήματος, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται τα καλύτερα συμφέροντα όλου του ανθρώπινου γένους. Κάθε οικονομικό σύστημα έχει φέρει μεγάλη έλλειψη ικανοποίησης και κακουχίες σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Στα πρόσφατα χρόνια η μια κρίση ακολουθεί την άλλη στην παγκόσμια οικονομία. Τα εξωτερικά χρέη των υπανάπτυκτων χωρών έχουν ανέβει σε τρομακτικά ύψη, αλλά η ικανότητά τους να πληρώσουν δεν είναι ανάλογη. Ακόμη και τα χρέη και των πιο αναπτυγμένων εθνών έχουν ανέβει σε αστρονομικά ύψη. Η φτώχεια είναι διάχυτη. Εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι. Κάθε χρόνο πρόσθετα εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να πεθαίνουν από πείνα ή από αρρώστιες που φέρνει η κακή διατροφή. Για τις μάζες του φτωχού λαού σε όλη τη γη, επαληθεύεται η αξιοπιστία του προφητικού λόγου στο εδάφιο Αποκάλυψις 6:6: «Ο μισθός μιας ολόκληρης ημέρας για ένα κιλό αλεύρι». (Η Νέα Αγγλική Βίβλος) Ναι, σε πολλά μέρη ο μισθός μιας μέρας μόλις που φτάνει για να αγοράσεις απλώς μια φρατζόλα ψωμί.
Ανεξάρτητα από τις προσωρινές βελτιώσεις μετά από τις οικονομικές υφέσεις, η οικονομική εικόνα συνεχίζει να είναι παρόμοια με αυτή που ανέφερε η εφημερίδα Δη Νιου Γιορκ Τάιμς: «Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει την πιο σοβαρή απειλή της συνοχής της και της ευημερίας στη μεταπολεμική περίοδο. Πληθωρισμός, οικονομική ύφεση, υψηλή ανεργία και εξωφρενικές εμπορικές και οικονομικές πιέσεις θέτουν τις αρχές και τους θεσμούς της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας κάτω από τρομακτική πίεση». Και ο εκδότης της Γαλλικής εφημερίδας Αντρέ Φονταίν διακήρυξε: «Δε βλέπω να υπάρχει καμιά ικανή κυβέρνηση στον κόσμο σήμερα η οποία να μπορεί να αντιμετωπίσει πετυχημένα τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα του καιρού μας. Αυτό συμβαίνει επειδή τα προβλήματα αυτά είναι πραγματικά παγκόσμια, και καμιά χώρα δεν μπορεί να τα επιλύσει από μόνη της».
Αυτός είναι και ο πυρήνας του ζητήματος. Τα παγκόσμια οικονομικά προβλήματα απαιτούν ενωμένη, παγγήινη δράση. Αλλά μπαίνουν στη μέση πολλά διαφορετικά ιδιοτελή συμφέροντα έτσι ώστε να μην μπορεί να επέλθει καμιά διαρκής λύση από τους παγκόσμιους ηγέτες.
Τα Κοινωνικά Προβλήματα Πολλαπλασιάζονται
Τα κοινωνικά προβλήματα επίσης αντανακλούν την έλλειψη ενότητας που αυξάνει στο ανθρώπινο γένος. Μίσος και προκατάληψη, έγκλημα και βία, τρομοκρατία και ένοπλες διαμάχες—σε όλες τις ηπείρους—είναι συμπτώματα ενός άρρωστου κόσμου. Η ζωή σε πολλές μεγάλες πόλεις έχει γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνη. Έτσι, όταν ένας αξιωματούχος της αστυνομίας στην Ιταλία προσπάθησε να ενθαρρύνει έναν φυλακισμένο, λέγοντας του ότι θα απελευθερωθεί σύντομα, η εκπληκτική αντίδραση του φυλακισμένου ήταν, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Λα Νατσιόνε: «Είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει αυτή τη στιγμή. Περνάμε κρίσιμη περίοδο. Προτιμώ να μείνω στη φυλακή. Είναι πολύ εύκολο να σκοτωθώ έξω από τη φυλακή».
Υπάρχουν επίσης ανθρώπινες αδυναμίες που διαιρούν τις οικογένειες και υπονομεύουν την ποιότητα της ζωής σε κάθε μορφή πολιτικού συστήματος. Τα διαζύγια βρίσκονται σε αύξηση σχεδόν παντού· σε πολλούς τόπους σχεδόν οι μισοί από όλους τους γάμους τελειώνουν με διαζύγιο. Η φυγή, επίσης, με τη μορφή της μεγάλης κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών επηρεάζει τόσο τον ανατολικό όσο και τον δυτικό κόσμο. Ένα αποτέλεσμα είναι ότι κάθε μέρα οι άνθρωποι οδηγούν αυτοκίνητα κάτω από την επιρροή του αλκοόλ κι έτσι προσθέτονται θύματα σε μια παγκόσμια σφαγή που είναι υπόλογη για περίπου 300.000 θανάτους το χρόνο.
Η μάστιγα των ναρκωτικών έχει φέρει δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους. Η διάχυτη σεξουαλική ανεκτικότητα καταλήγει σε μια φοβερή σοδειά τρομερών αφροδισίων νοσημάτων, μερικά από τα οποία δεν έχουν θεραπεία. Και τη μάστιγα τη συνοδεύει μια πλημμύρα από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και εκτρώσεις.
Η κατάσταση είναι ακριβώς όπως την είχε προβλέψει η Βιβλική προφητεία γι’ αυτή την εποχή όταν έλεγε: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί». Η προφητεία περιέχει καταστάσεις που μοιάζουν σαν να διαβάζουμε καθημερινά την εφημερίδα. Λέει ότι οι άνθρωποι θα ήταν «φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι».—2 Τιμόθεον 3:1-5.
Τα κοινωνικά προβλήματα επιδεινώνονται από τα 800 δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύονται κάθε χρόνο στους εξοπλισμούς. Το ποσό αυτό μας κάνει πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια τη μέρα! Ωστόσο, εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από κακή διατροφή κάθε χρόνο, καθώς επίσης και πολλοί ενήλικες. Έτσι, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την αλήθεια που υπάρχει στο εξής θέμα: Τα κοινωνικά προβλήματα και οι ανισότητες αυξάνουν. Εκατοντάδες εκατομμύρια απογοητευμένοι και καταπιεσμένοι άνθρωποι βρίσκονται χωρίς ελπίδα. Και κανένα κοινωνικό σύστημα σ’ αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να επιλύσει αυτά τα προβλήματα εφόσον δεν υπάρχει ενιαία προσέγγιση σε αυτά.
Ασφαλώς, είναι φανερό μέχρι τώρα ότι κανένα πολιτικό, οικονομικό ή κοινωνικό σύστημα αυτού του κόσμου δεν μπορεί να υπηρετήσει σαν ενοποιητική δύναμη για το ανθρώπινο γένος. Αλλά τι θα πούμε για τις θρησκείες αυτού του κόσμου; Μπορούμε να αποβλέψουμε σε αυτές σαν ενοποιητικό παράγοντα; Σε τι ακριβώς μπορούμε να αποβλέψουμε σαν μια δύναμη για να ενωθεί αυτή η απελπιστικά διαιρεμένη ανθρώπινη οικογένεια; Τα επόμενα δύο άρθρα θα εξετάσουν αυτά τα ερωτήματα.
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Το ανθρώπινο γένος έχει τώρα την ικανότητα να καταστρέψει κάθε ζωή πάνω στη γη
[Εικόνα στη σελίδα 8]
Εκατοντάδες εκατομμύρια πεινούν