Τώρα Είναι Καιρός για Υπηρεσία με Ζήλο

«Ο δε υπομεινας έως τέλους ούτος θέλει σωθή».—ΜΑΡΚΟΣ 13:13.

1, 2. (α) Ποιες συνθήκες δείχνουν καθαρά ότι ζούμε στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων; (β) Με ποιους δύο τρόπους θα μπορούσατε να έχετε αντιδράσει;

ΜΕΡΙΚΟΙ άνθρωποι αμφιβάλλουν ακόμη ότι ζούμε στο τέλος αυτού του παρόντος συστήματος, αν και είναι δύσκολο να φανταστούμε γιατί θα πρέπει να αμφιβάλλουν γι’ αυτό το γεγονός. Τα ήθη καταρρέουν. Οι οικονομικές συνθήκες χειροτερεύουν. Η βία αφθονεί. Η πληθυσμιακή έκρηξη συνεχίζεται, η μόλυνση αυξάνει, τα κατάλοιπα της ατομικής ενέργειας αυξάνουν, τα ατομικά όπλα πολλαπλασιάζονται και αυτοί που δεν πιστεύουν στο Θεό συχνά αναρωτιούνται αν θα επιζήσει κανείς στη γη.

² Ωστόσο, το τέλος αυτού του παλαιού συστήματος δεν έχει έρθει ακόμη. Μερικοί αφιερωμένοι Χριστιανοί μπορεί να έχουν κουραστεί με την υπηρεσία της Βασιλείας. Αν κάποιος, έχει αφιερώσει τη ζωή του, όχι στο Θεό, αλλά σε μια ημερομηνία, μπορεί να έχει κοσκινιστεί και αποχωρήσει. Αλλά εκείνοι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό, να κάνουν πάντοτε το θέλημα του και να ακολουθούν τους δρόμους του, είναι πιο ισχυροί από οποτεδήποτε άλλοτε και οι αριθμοί τους συνεχίζουν να αυξάνουν.

3. (α) Γιατί εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη περιμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον να δουν να τελειώνει αυτό το παλαιό σύστημα; (β) Και μέχρις ότου γίνει αυτό, τι θα πρέπει να κάνουμε;

³ Οι άνθρωποι που αγαπούν τη δικαιοσύνη περιμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον να δουν αυτό το παλαιό σύστημα να τελειώνει, γιατί θα αντικατασταθεί από έναν επίγειο Παράδεισο, από τη δίκαιη Νέα Τάξη που υπόσχεται η Βίβλος. (Ησαΐας 9:6, 7· Ματθαίος 6:9, 10· 2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψις 21:1-4) Βέβαια, οι δούλοι του Ιεχωβά θέλουν να έρθει αυτή η αλλαγή μόλις το θελήσει ο Θεός. Αλλά, έχοντας κάνει γνήσια αφιέρωση στο Θεό, περιμένουν υπομονετικά τον δικό του καιρό καθώς προχωρούν με ζήλο στο συναρπαστικό έργο του κηρύγματος της Βασιλείας που τους έχει δώσει να κάνουν.—Ματθαίος 24:14.

Παραδείγματα που Εμπνέουν

4. Ποιο καλό παράδειγμα τέθηκε από άντρες και γυναίκες πίστης στους αρχαίους καιρούς;

⁴ Δεν υπάρχει κανένας λόγος για οποιονδήποτε να αποσυρθεί, να χαλαρώσει, ή να παραμείνει αδρανής. Ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι εργάτες. (Ιωάννης 5:17) Επιπλέον, η Βίβλος είναι γεμάτη με αφηγήσεις από σκληρά εργαζόμενους, ευτυχισμένους άντρες και γυναίκες πίστης, που είναι παραδείγματα που μας εμπνέουν και μας ενθαρρύνουν. Ωστόσο πολλοί από εκείνους τους πιστούς άντρες και γυναίκες γνώριζαν ότι οι υποσχέσεις που περίμεναν δε θα εκπληρώνονταν στον καιρό που ζούσαν. Γενιές, και σε μερικές περιπτώσεις χιλιάδες χρόνια, έπρεπε να περάσουν προτού συμβούν τα πράγματα που περίμεναν. Και ωστόσο ποτέ δε χαλάρωσαν τη δραστηριότητά τους. Πολλοί υπηρέτησαν χαρωπά μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά, σταθεροί στην πίστη, γεμάτοι ζήλο και υπακοή στο Θεό, περιμένοντας υπομονετικά την εκπλήρωση των σκοπών του. Επιπλέον, με το πέρασμα των αιώνων, ο Θεός έδινε την αποκάλυψή του προοδευτικά. Γι’ αυτό, εκείνοι οι αρχαίοι άντρες πίστης είχαν πολύ λιγότερη γνώση από όση μπορεί να έχετε εσείς σήμερα για το πώς θα εκπλήρωνε ο Θεός τα πράγματα που είχε υποσχεθεί.

5. Τι παράδειγμα έθεσε ο Άβελ;

⁵ Για παράδειγμα, σκεφτείτε πόσο λίγη πληροφορία είχε ο Άβελ. Γνώριζε μόνο ότι ο Θεός είχε υποσχεθεί ένα «σπέρμα» και ότι κάποτε σε έναν μελλοντικό καιρό εκείνο το «σπέρμα» θα συνέτριβε την κεφαλή του φιδιού. (Γένεσις 3:15) Ωστόσο ο Ιησούς ονόμασε τον Άβελ «δίκαιο», και αναφέρεται πρώτος στον κατάλογο τού Παύλου σχετικά με τους εξέχοντες άντρες πίστης. (Ματθαίος 23:35· Εβραίους 11:4) Θα είχατε εσείς τέτοια πίστη με την περιορισμένη πληροφορία που ήταν διαθέσιμη στον καιρό του Άβελ;

6, 7. Αν και μερικές θεόδοτες υποσχέσεις δεν εκπληρώθηκαν στις μέρες του Αβραάμ, πώς έθεσε αυτός ένα καλό παράδειγμα για μας;

⁶ Ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ έζησαν όλοι προτού ο Ιεχωβά δείξει τη θαυμαστή δύναμη του τον καιρό της εξόδου του Ισραήλ από την Αίγυπτο. Αυτοί δε γνώριζαν τίποτα για τα φοβερά γεγονότα που θα συνέβαιναν όταν θα δινόταν ο Νόμος κοντά στο Σινά. Όταν ζούσαν, δεν είχε ακόμη γραφτεί ούτε το πρώτο βιβλίο της Γραφής.

⁷ Ο Αβραάμ δεν είχε καμιά ελπίδα ότι ένας Παράδεισος θα αποκατασταινόταν στη γη στη διάρκεια της ζωής του. Αντίθετα, του ειπώθηκε ότι το σπέρμα του θα καταθλιβόταν για 400 χρόνια. Μόνο σε κάποιο μακρινό μελλοντικό καιρό θα εκπληρωνόταν η υπόσχεση του Θεού ότι ‘δια του σπέρματος του Αβραάμ όλα τα έθνη της γης θα ευλογούσαν τον εαυτό τους’. (Γένεσις 15:13· 22:18· Γαλάτας 3:8) Ο Αβραάμ «περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». (Εβραίους 11:10) Το γεγονός ότι ο Αβραάμ δε θα την έβλεπε στις μέρες του αλλά μόνο στην ανάσταση, δεν ελάττωσε την πίστη του, την υπακοή του και το ζήλο του καθώς υπηρετούσε το Θεό. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Έχω εγώ το είδος της πίστης, της υπακοής και του ζήλου που είχε ο Αβραάμ;

8. Τι μαθαίνουμε από το Μωυσή, σχετικά με την υπομονή και την εγκαρτέρηση;

⁸ Ο Μωυσής νόμισε ότι δε θα μπορούσε να κάνει το έργο που του είχε αναθέσει ο Θεός. Είπε ότι δε μιλούσε με ευχέρεια και αισθάνθηκε ότι ούτε ο λαός του ούτε ο Φαραώ θα τον άκουγαν. (Έξοδος 4:1, 10· 6:12) Ωστόσο ο Μωυσής υπάκουσε. Έκανε αυτό που του είπε ο Ιεχωβά, και το έκανε αυτό για πάρα πολύ καιρό. Στην έρημο ο Μωυσής γνώριζε ότι θα περνούσαν 40 ακόμη χρόνια προτού μπει ο λαός του στην Υποσχεμένη Γη, και λόγω της αμαρτίας του αργότερα τού ειπώθηκε ότι ο ίδιος δε θα έμπαινε στη γη ούτε τότε. Ωστόσο τον ένα χρόνο μετά τον άλλο συνέχιζε στο δρόμο του Ιεχωβά. (Αριθμοί 14:33, 34· 20:9-12· Δευτερονόμιον 3:23-28· 34:1-6) Η αγάπη σας για το Θεό θα σας είχε παρακινήσει σε τέτοια υπομονή και επιμέλεια στην υπηρεσία του; Θα οδηγούσατε εσείς άλλους πιστά προς το σκοπό που γνωρίζατε ότι εσείς προσωπικά δε θα φθάνατε;

9, 10. Πώς έδειξαν εγκαρτέρηση ο Ησαΐας και ο Ιερεμίας, χωρίς να ελπίζουν ότι θα λάβουν μια επιθυμητή αμοιβή στη διάρκεια της ζωής τους;

⁹ Όταν ο Ιεχωβά ρώτησε ποιος θα πήγαινε και θα μιλούσε γι’ αυτόν, ο Ησαΐας είπε: «Ιδού, εγώ, απόστειλόν με». (Ησαΐας 6:8-11) Για περισσότερο από 40 χρόνια υπηρέτησε σαν προφήτης του Ιεχωβά. Μεταξύ άλλων πραγμάτων, ο Ησαΐας μετέδωσε την υπόσχεση του Θεού για «νέους ουρανούς και νέα γη», αν και δεν υπήρχε ελπίδα για ένα δίκαιο νέο σύστημα στη διάρκεια της ζωής του. (Ησαΐας 65:17-25) Θα ήσαστε εξίσου πιστός απλώς γιατί το να διατηρείτε πιστότητα θα ήταν ορθό και σε αρμονία με τη βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό;

¹⁰ Ο Ιερεμίας χρησιμοποιήθηκε να διακηρύξει μη δημοφιλείς προειδοποιήσεις σ’ έναν άπιστο λαό. Κανένας δίκαιος επίγειος Παράδεισος δεν αναμενόταν να διαδεχθεί το κήρυγμά του. Αντίθετα, η αγαπημένη του Ιερουσαλήμ επρόκειτο να γίνει «ερήμωσις και θάμβος», και θα καταστρεφόταν λόγω έλλειψης πίστης των κατοίκων της. Ο Ιερεμίας γνώριζε ότι θα γινόταν αποκατάσταση, αλλά αυτό δε θα συνέβαινε μέχρις ότου περνούσαν 70 χρόνια—σχεδόν άλλη μια ζωή! (Ιερεμίας 25:8-11· 29:10) Το γεγονός ότι δε θα ζούσε για να δει την προειπωμένη αποκατάσταση δεν εμπόδισε τον Ιερεμία από το κήρυγμα. Ακόμα και όταν προσπάθησε να σταματήσει, ο λόγος του Ιεχωβά ήταν «ως καιόμενον πυρ» στα κόκαλά του. Αισθανόταν την ανάγκη να μιλήσει, και ο Ιεχωβά ήταν μαζί του «ως ισχυρός πολεμιστής».—Ιερεμίας 20:7-11.

Βοηθήματα για να Εγκαρτερούμε

11, 12. Σε τι δείχνει η Βίβλος ότι πρέπει να μας παρακινήσουν τα αρχαία παραδείγματα πίστης;

¹¹ Ο απόστολος Παύλος έδειξε την επίδραση που θα έπρεπε να έχουν αυτά τα παραδείγματα πάνω μας. Έγραψε: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα».—Εβραίους 12:1.

¹² Ο Παύλος έγραψε επίσης: «Διότι όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών. Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγοριάς είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, διά να δοξάζητε ομοθυμαδόν εν ενί στόματι τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». (Ρωμαίους 15:4-6) Έτσι αυτά τα αρχαία παραδείγματα πίστης θα πρέπει να μας εμπνεύσουν να υπομένουμε, να παραμένουμε προσκολλημένοι στο διορισμό που έχουμε για το κήρυγμα και τη μαθήτευση, και έτσι με ζήλο να δοξάζουμε τον Ιεχωβά, το Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

13. Τι γνωρίζουμε εμείς που οι αρχαίοι άντρες πίστης ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να μάθουν;

¹³ Απλώς σκεφτείτε τα πράγματα που γνωρίζουμε και ενισχύουν την πίστη και τα οποία οι αρχαίοι πιστοί προφήτες δεν μπορούσαν να γνωρίζουν. Όταν ζούσαν, κανένας τους δε γνώριζε ακόμα ποιος θα ήταν ο Μεσσίας. Εμείς όχι μόνο γνωρίζουμε ποιος είναι· αλλά γνωρίζουμε επίσης για τη γέννηση, τη διδασκαλία, το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Επιπλέον, γνωρίζουμε για το αντίλυτρο, τη Βασιλεία και το «σπέρμα» που εκείνοι οι άντρες περίμεναν πιστά. Επιπλέον, έχουμε όλες τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές—από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου μέχρι την Αποκάλυψη. Και έχουμε την ευκαιρία να κατανοούμε το θαυμάσιο βιβλίο της Αποκάλυψης, με τις προφητείες του που ενισχύουν την πίστη και οι οποίες εκπληρώνονται στην εποχή μας και θα εκπληρωθούν ακόμη στο μέλλον. Πραγματικά, ζούμε σε συναρπαστικό και κρίσιμο καιρό—έναν καιρό που περίμεναν με μεγάλη προσδοκία εκείνοι οι αρχαίοι άντρες.

Παραδείγματα Γεμάτης Ζήλο Υπηρεσίας

14, 15. Μήπως αποθάρρυνε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα το γεγονός ότι η Βασιλεία ήταν ακόμη μελλοντική; Εξηγήστε.

¹⁴ Οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού ανυπομονούσαν να δουν την υποσχεμένη Βασιλεία. Ρώτησαν τον Ιησού: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» Εκείνοι οι μαθητές δεν είχαν καταλάβει ότι η Βασιλεία θα ήταν ουράνια. Θα το καταλάβαιναν αυτό αργότερα κάτω από την επιρροή του πνεύματος του Θεού. Αλλά ο Ιησούς τους γνωστοποίησε ότι είχαν ένα μεγάλο έργο να κάνουν. Είπε ότι επρόκειτο να είναι «μάρτυρες (του) και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης». (Πράξεις 1:6-8) Εκείνο το έργο δεν τους φάνηκε πολύ μεγάλο για να το αναλάβουν. Τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. 120 περίπου μαθητές, κάτω από την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος, άρχισαν να κηρύττουν τα καλά νέα. Κάπου 3.000 άνθρωποι δέχτηκαν το λόγο εκείνη τη μέρα! Και σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Ιουδαίος αρχιερέας έφτασε να πει: «Ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας».—Πράξεις 2:41· 5:28.

¹⁵ Άνθρωποι, λοιπόν, που ήταν παρόντες στην Ιερουσαλήμ από τα διάφορα μέρη της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής μετέφεραν προφανώς τα καλά νέα στις χώρες τους. (Πράξεις 2:5-11) Σύντομα ο Παύλος κήρυττε με ζήλο και βοηθούσε στην ίδρυση Χριστιανικών εκκλησιών σε όλη τη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας και στην Ελλάδα. Πήγε στη Ρώμη και πιθανόν ακόμη και στην Ισπανία. Ο Πέτρος πήγε σε άλλη κατεύθυνση, μέχρι τη Βαβυλώνα. Σε λιγότερο από 30 χρόνια δράσης απ’ αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς και από τα πλήθη που αυτοί δίδαξαν, ο Παύλος μπορούσε να πει ότι τα καλά νέα κηρύχθηκαν «εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν». (Κολοσσαείς 1:23) Και τι έργο έκαναν, υπακούοντας με ζήλο στην εντολή του Ιησού να διδάξουν άλλους!—Ματθαίος 28:19, 20^· Τίτον 2:13, 14.

Ένα Σύστημα Τελειώνει

16. Για ποιο γεγονός ήταν άγρυπνοι οι πρώτοι Χριστιανοί;

¹⁶ Υπήρχε, ωστόσο, μια περίοδος χρόνου ιδιαίτερης σπουδαιότητας για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Ο Ιησούς είχε πει: «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω, και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν, διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα».—Λουκάς 21:20-22.

17, 18. (α) Πότε και πώς ενήργησαν οι Χριστιανοί σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού που αναφέρονται στα εδάφια Λουκάς 21:20-22; (β) Ποια περαιτέρω δοκιμή θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπίσει;

¹⁷ Είχαν περάσει πάνω από 30 χρόνια. Και τότε, το έτος 66 μ.Χ., οι Ρωμαϊκές δυνάμεις πολιόρκησαν την Ιερουσαλήμ. Όταν είχαν φτάσει κοντά στη νίκη, αποσύρθηκαν. Οι Ιουδαίοι ενθουσιασμένοι από τη σκέψη ότι είχαν νικήσει καταδίωξαν τους Ρωμαίους.a Αλλά τι θα έκαναν οι Χριστιανοί; Ο Ευσέβιος, που έζησε το πρώτο μέρος του τέταρτου αιώνα, αναφέρει ότι «εκείνοι που πίστευαν στο Χριστό έφυγαν από την Ιερουσαλήμ» σε μια πόλη στην Περαία που ονομαζόταν Πέλλα.b

¹⁸ Ο καιρός περνούσε. Το έτος 66 μ.Χ. πέρασε και ήρθε το 67. Μετά ήρθε και πέρασε το 68, επίσης το 69. Δοκιμάστηκαν εκείνοι οι Χριστιανοί με το πέρασμα του χρόνου; Μήπως τα πράγματα καθυστερούσαν για μερικούς; Μήπως είχαν κάνει λάθος; Ο Ιησούς δεν τους είχε πει πόσο καιρό να περιμένουν. Αλλά αν μερικοί επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, αυτό θα ήταν θλιβερό γι’ αυτούς, γιατί το 70 οι Ρωμαίοι επέστρεψαν, κατέλαβαν την πόλη και σκότωσαν πολλούς από τους κατοίκους της. Ο ιστορικός Ιώσηπος λέει ότι 1.100.000 άνθρωποι πέθαναν, γιατί η Ιερουσαλήμ ήταν «γεμάτη από κατοίκους», πλήθη μεγάλα που είχαν έρθει «από όλη τη χώρα» στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα.c

19. (α) Σήμερα, ποιες είναι οι πραγματικά σημαντικές ερωτήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσουν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί; (β) Τι πρέπει να μας παρακινεί να συμμετέχουμε στην ιερή υπηρεσία;

¹⁹ Σας κάνει αυτό να σκέφτεστε την κατάσταση σήμερα; Το ερώτημα δεν είναι: Πότε θα τελειώσει αυτό το παλαιό σύστημα; Αυτό θα συμβεί στον ορισμένο καιρό του Θεού. Αυτό που θα πρέπει να σκεφτόμαστε είναι τι κάνουμε εμείς. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Έχω μελετήσει με επιμέλεια το Λόγο του Θεού και έχω αφιερώσει τη ζωή μου ανεπιφύλακτα σ’ αυτόν; Ζω σύμφωνα με την αφιέρωσή μου; Εκείνο που θα πρέπει να μας υποκινεί να μετέχουμε σε ιερή υπηρεσία δεν είναι το πού βρισκόμαστε στο ρεύμα του χρόνου. Σαν τον Άβελ, τον Αβραάμ, το Μωυσή, τον Ησαΐα και άλλους, η αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό θα πρέπει να μας παρακινεί να το κάνουμε αυτό. Θα πρέπει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά πρόθυμα, άσχετα με το πότε θα έρθει το τέλος. Αλλά έχουμε ένα ειδικό κίνητρο τώρα. Έχουμε φτάσει στο τελικό μέρος των «εσχάτων ημερών» αυτού του παρόντος συστήματος. (2 Τιμόθεον 3:1) Αυτό το γεγονός θα πρέπει να μας παρακινήσει σε υπηρεσία πέρα της συνηθισμένης.

20. Πώς τα γεγονότα που έχετε δει συγκρίνονται μ’ εκείνα που είδαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

²⁰ Αυτοί οι Χριστιανοί έφυγαν από την Ιερουσαλήμ γιατί είχαν δει να αληθεύουν οι πολλές πλευρές του «σημείου» του Ιησού και είχαν δει επίσης την εκπλήρωση των λόγων του για τα στρατεύματα που θα περικύκλωναν την πόλη. Από το μοιραίο έτος 1914 έχουμε παρατηρήσει την εκπλήρωση πολλών προφητειών σχετικά με τον καιρό του τέλους. (Ματθαίος, κεφάλαια 24, 25· Αποκάλυψις 6:1-8· 2 Τιμόθεον 3:1-5) Αυτά τα προφητευμένα γεγονότα άρχισαν να λαβαίνουν χώρα πριν από 70 περίπου χρόνια. Ωστόσο ο Ιησούς είπε ότι όλα θα συνέβαιναν στη διάρκεια της ζωής μιας γενιάς. (Ματθαίος 24:32-34) Προφανώς, βρισκόμαστε αρκετά βαθιά σ’ αυτή τη γενιά!

Ζηλωτές στην Πίστη

21. Γιατί είναι επείγον ζήτημα η γεμάτη ζήλο υπηρεσία στο Θεό;

²¹ Ένα ζωοσωτήριο έργο πρέπει συχνά να γίνει με βιασύνη. Ο δικός μας καιρός είναι ένας ασυνήθιστος καιρός δραστηριότητας, εντατικής υπηρεσίας και μεγάλης πίστης και ζήλου. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι μια μέρα θα είναι η τελευταία μας μέρα σ’ αυτό το παλαιό σύστημα. Είτε θα περάσουμε ζωντανοί μέσα από το τέλος αυτού του συστήματος ή η ζωή μας θα τελειώσει πριν απ’ αυτό. Η ζωή τώρα είναι σύντομη, περαστική. Κανείς δε γνωρίζει αν θα είναι ζωντανός αύριο. Έχουμε μόνο ένα σύντομο χρόνο για να αποδείξουμε την πιστότητά μας και την ακεραιότητά μας στο Θεό. (Ψαλμός 39:5^· Εκκλησιαστής 12:1· Λουκάς 12:18-21) Έτσι θα ήταν κατάλληλο να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Είμαι ικανοποιημένος με ό,τι έκανα σήμερα;

22. Τι λένε οι Γραφές για την αμοιβή;

²² Είναι σπουδαίο να μην ξεχνάμε την αμοιβή. Κρατάτε τα μάτια σας στο βραβείο. Ο Ιησούς είπε: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή». Ο Παύλος έγραψε ότι «έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά τον κόπον αυτού». Είπε επίσης: «Έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν».—Μάρκος 13:13· 1 Κορινθίους 3:8· Εβραίους 10:36.

23, 24. Εν όψει της συμβουλής από τα Γραφικά εδάφια που αναφέρονται εδώ, τι είστε αποφασισμένος να κάνετε σχετικά με την πίστη σας και την υπηρεσία σας της Βασιλείας;

²³ Οι Γραφές μάς συμβουλεύουν: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού». Επιπλέον, μας λέγεται: «Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. . . . Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλά ας αγρυπνώμεν, και ας εγκρατευώμεθα».—2 Πέτρου 3:11, 12· 1 Θεσσαλονικείς 5:1-6.

²⁴ Είθε λοιπόν, να διατηρούμε στερεή πίστη και να παραμένουμε γεμάτοι ζήλο στην υπηρεσία της Βασιλείας, χωρίς να αμφιβάλλουμε καθόλου. Αν το κάνουμε αυτό, μπορούμε να πούμε μαζί με τον απόστολο: «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής».—Εβραίους 10:39.

[Υποσημειώσεις]

Πράγματα για να Σκεφτείτε

◻ Πώς μας ενθαρρύνουν πολύ σήμερα τα παραδείγματα του Άβελ, του Αβραάμ, του Μωυσή και του Ιερεμία;

◻ Ποια επίδραση είχε στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα το γεγονός ότι η Βασιλεία δεν είχε έρθει ακόμα;

◻ Ποια δοκιμή θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπίσει οι πρώτοι Χριστιανοί μετά τη φυγή τους από την Ιερουσαλήμ;

◻ Ποιο θα πρέπει να είναι το κύριο ενδιαφέρον μας τώρα;

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Δεν εγκατέλειψαν!

Άβελ

Αβραάμ

Δαβίδ

Ιερεμίας

Παύλος