Οι Κήρυκες της Βασιλείας Αναφέρουν

Από το Στόμα Νηπίων

Ο ΙΗΣΟΥΣ είπε ότι «εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν». (Ματθαίος 21:16) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό στην περίπτωση ενός τρίχρονου κοριτσιού στη Γουαδελούπη, η μητέρα του οποίου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το μικρό κορίτσι συχνά αφηνόταν μαζί με τη γιαγιά του όταν η μητέρα του παιδιού εργαζόταν, και το παιδί έδινε μαρτυρία στη γιαγιά του.

Η μητέρα είπε: «Η μικρή μου κόρη είχε πάντοτε από κοντά τη γιαγιά της, βάζοντάς την να μελετήσει το βιβλίο Το Βιβλίο μου με τις Βιβλικές Ιστορίες μαζί της». Η απάντηση συνήθως ήταν: «Συγνώμη, αλλά ξέρεις ότι βιάζομαι και δεν έχω χρόνο γι’ αυτό, καθώς πρέπει να κάνω τις δουλειές της μητέρας σου». Αλλά μια μέρα το τρίχρονο κοριτσάκι επέμενε να κάνει τη μελέτη, άνοιξε το βιβλίο και άρχισε να εξηγεί στη γιαγιά του τις εικόνες του που βασίζονταν στη Βίβλο. Έκπληκτη με τις γνώσεις της εγγονής της, η γυναίκα πήρε το βιβλίο και άρχισε να το διαβάζει. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι αυτά που της έλεγε το μικρό κοριτσάκι ήταν σωστά. Παρακινήθηκε το ενδιαφέρον της, και διάβασε περισσότερα και περισσότερα.

Λίγο καιρό αργότερα, η γιαγιά είπε στη μητέρα του κοριτσιού: «Στο παρελθόν, δεν έδινα και πολλή προσοχή σ’ αυτά που μου λέγατε σχετικά με το Λόγο του Θεού. Αλλά δεν μπορώ να το πω αυτό πια, καθώς τώρα διαβάζω την Αγία Γραφή».

Το κοριτσάκι παρότρυνε τη γιαγιά του να παρακολουθήσει τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και η γυναίκα το έκανε αυτό για να ευχαριστήσει το παιδί. Εντυπωσιάστηκε βαθιά από αυτά που άκουσε. Σήμερα, η γιαγιά είναι μια αφιερωμένη βαφτισμένη Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Πραγματικά από το στόμα νηπίων ο Ιεχωβά έχει παράσχει αίνο. Πόσο χαρούμενοι είναι και οι τρεις τους τώρα καθώς υπηρετούν τον Ιεχωβά μαζί!

◻ Μια άλλη πείρα από μια μικρούλα έρχεται από τη Νιγηρία. Διεξαγόταν μια Γραφική μελέτη με μια οικογένεια που αποτελούνταν από τον πατέρα, τη μητέρα και τα δυο κοριτσάκια. Ο πατέρας πέθανε, και η μητέρα έχασε το ενδιαφέρον και επέστρεψε στην προηγούμενη εκκλησία της. Πίεζε τα νεαρά κορίτσια, 7 και 12 ετών, να πηγαίνουν μαζί της. Τα κορίτσια έκαναν σκληρή μάχη για την πίστη, έφτασαν στο σημείο να διεξάγουν συζητήσεις με επιχειρήματα με εκκλησιαστικούς ηγέτες, ακόμη και με τον πάστορα. Αυτός νικημένος από τις Βιβλικές αλήθειες, σταμάτησε να επισκέπτεται το σπίτι τους. Επειδή η εφτάχρονη δε συνόδευε τη μητέρα της στην εκκλησία της, η γυναίκα άφηνε το παιδί νηστικό.

Μια μέρα, το παιδί πήγε στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά δεν ήταν κανένας εκεί, καθώς οι Μάρτυρες είχαν πάει σε συνέλευση. Παρ’ όλα αυτά, το παιδί ύμνησε, προσευχήθηκε και μελέτησε σαν να γινόταν τακτική συνάθροιση.

Στο σπίτι το βράδι εκείνο, το παιδί δεν έδειξε έλλειψη σεβασμού στη μητέρα του. Η συμπεριφορά αυτή εντυπωσίασε τη μητέρα της και τη βοήθησε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον της για την αλήθεια. Ξανάρχισε τη Γραφική της μελέτη με τους Μάρτυρες, παρακολούθησε συναθροίσεις και συνέχισε την πρόοδό της στη Βιβλική γνώση. Σήμερα η μητέρα είναι μια αφιερωμένη, βαφτισμένη δούλη του Ιεχωβά και η εφτάχρονη τα πάει ωραία με την αλήθεια.

Ο Ιεχωβά πράγματι ευλόγησε την στάση ακεραιότητας της εφτάχρονης αυτής μικρούλας. Πόση χαρά έχει τώρα που βλέπει τη μητέρα της μια βαφτισμένη Μάρτυρα! Και πόσο ευγνώμων είναι η μητέρα που το κοριτσάκι της διακράτησε ακεραιότητα στον Ιεχωβά!