Οι Διάκονοι της Βασιλείας Ανταποκρίνονται στην Πρόκληση
«Τι είναι, λοιπόν, ο Απολλώς; Και τι είναι ο Παύλος; Διάκονοι μέσω των οποίων πιστέψατε».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:5, ΜΝΚ.
1. (α) Από θρησκευτική άποψη, τι αμφισβητείται σήμερα, και γιατί; (β) Ποια αυτοκρατορία απειλείται, και τι θα συμβεί σ’ αυτήν;
ΣΗΜΕΡΑ αμφισβητείται το κύρος των θρησκευτικών διακόνων. Όλο και περισσότερο αληθεύει αυτό, καθώς το πολιτικό στοιχείο αυτού του κόσμου στρέφεται ενάντια στη θρησκεία, περιλαμβανομένης και της «Χριστιανικής» θρησκείας, θεωρώντας την κερδοσκοπική επιχείρηση. Ακόμη και αυτοί που έχουν τελειώσει θρησκευτικές σχολές δεν λαβαίνονται υπόψη σαν κατάλληλα εξουσιοδοτημένοι διάκονοι και είναι υπό απαγόρευση σε έθνη με αντιθρησκευτικές τάσεις. Ναι, η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας βρίσκεται κάτω από βίαιη επίθεση και απειλείται με παγκόσμια επίθεση που θα σημάνει την εκμηδένισή της. Ο θείος Πρωτουργός της αληθινής λατρείας το προείπε αυτό και καθόρισε τον δικό του κατάλληλο χρόνο για να εκπληρωθεί η προφητεία του. Τα ζωντανά πλάσματα σ’ ολόκληρο το σύμπαν θα ωφεληθούν απ’ αυτό το καταπληκτικό γεγονός!
2. Ως προς τη θρησκεία, τι θα παραμείνει και τι όχι;
2 Ωστόσο, η ανευλάβεια δεν θα παραμείνει πολύ για να κυριαρχεί στη γη, ενώ ο δικαιωμένος Δημιουργός του σύμπαντος θα παραμείνει! Ναι, θα παραμείνει και η αληθινή θρησκεία αυτού του αθάνατου και Ύψιστου Θεού! Για το ζήτημα αυτό, μολονότι δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη αρνούνται τα γεγονότα, πάνω στη γη υπάρχουν τώρα ζωντανοί και δραστήριοι άνθρωποι που ασκούν την αγνή λατρεία του Θεού. Και σήμερα αληθεύει η ακόλουθη δήλωση που έγινε πριν από αιώνες: «Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι».—Ρωμαίους 1:20.
3, 4. (α) Πώς μπορεί ν’ αποδειχθεί ότι ο Ιεχωβά έχει διακόνους στη γη; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι οι θρησκευτικοί διάκονοι της Βαβυλώνας της Μεγάλης σύντομα θα βρεθούν χωρίς δουλειά;
3 Όταν γράφτηκαν τα λόγια αυτά στη διάρκεια του πρώτου αιώνα μ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός είχε τους διακόνους του πάνω στη γη. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψει: «Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται [διάκονοι, Κείμενο], διά των οποίων επιστεύσατε, και όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον; Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν».—1 Κορινθίους 3:5-9.
4 Και σήμερα ο Ιεχωβά πρέπει να έχει διακόνους πάνω στη γη. Δεν χρησιμοποιεί όμως τους θρησκευτικούς διακόνους της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Αυτοί σύντομα θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Αυτό θα γίνει όταν πάψει να υπάρχει η Βαβυλώνα η Μεγάλη. Προλέγοντάς το αυτό, το εδάφιο Αποκάλυψις 16:19 λέει: «Και διηρέθη η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη, και αι πόλεις των εθνών έπεσον. Και Βαβυλών η μεγάλη ήλθεν εις ενθύμησιν ενώπιον του Θεού διά να δώση εις αυτήν το ποτήριον του οίνου του θυμού της οργής αυτού».
5. Τι συνέβη στην αρχαία Βαβυλώνα το 539 π.Χ., και τι μπορούμε να πούμε για τους διακόνους και τους άλλους υποστηρικτές των θρησκειών της Βαβυλώνας της Μεγάλης;
5 Τι θα γίνει, λοιπόν, με αυτούς οι οποίοι παραμένουν όσιοι υποστηρικτές των θρησκευτικών συστημάτων που υπηρετήθηκαν από επαγγελματίες διακόνους της Βαβυλώνας της Μεγάλης; Σκεφθείτε τι συνέβη τη νύχτα του 539 π.Χ. όταν ο Βασιλιάς Βαλτάσαρ και οι προσκεκλημένοι του κύριοι υμνούσαν τους Βαβυλώνιους θεούς σε ένα εξέχον συμπόσιο περιφρονώντας τους Μήδους και τους Πέρσες που τους πολιορκούσαν. Στην αρχή, οι συμποσιαστές προειδοποιήθηκαν όταν είδαν τη θαυματουργική γραφή στον τοίχο της αίθουσας του συμποσίου και άκουσαν την ερμηνεία που έδωσε ο προφήτης του Ιεχωβά Δανιήλ. Έπειτα, με την πτώση της Βαβυλώνας την ίδια εκείνη νύχτα, ο βασιλιάς και προφανώς και οι άλλοι συμποσιαστές που εξυμνούσαν τους ψεύτικους θεούς σφαγιάστηκαν από τους εισβολείς κατακτητές. (Δανιήλ, κεφάλαιο 5) Μια παρόμοια καταστροφή περιμένει τους διακόνους και εκείνους που παρέμειναν όσιοι στα θρησκευτικά συστήματα της Βαβυλώνας της Μεγάλης.
Χρειάζονται Επειγόντως Διάκονοι του Θεού
6. (α) Σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο, τι πρέπει να έχει ο Θεός για την ανθρώπινη οικογένεια; (β) Πότε τελείωσαν οι Καιροί των Εθνών, και τι είπε ο Ιησούς γι’ αυτό;
6 Κανένας δεν μπορεί λογικά να αμφισβητήσει το γεγονός ότι τώρα ζούμε στην πιο κρίσιμη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας μετά από τον παγκόσμιο Κατακλυσμό της εποχής του Νώε. (2 Τιμόθεον 3:1-5) Γι’ αυτό, είναι ζωτικό να υπάρχουν τώρα γνήσιοι διάκονοι του Θεού του Νώε. Ασφαλώς, όπως ο Ιεχωβά έδωσε προειδοποιήσεις στους ανθρώπους της εποχής του Νώε και στους συμποσιαστές στο συμπόσιο του Βαλτάσαρ, πρέπει να έχει και ένα επείγον μήνυμα για την ανθρώπινη οικογένεια από το 1914, όταν ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Πραγματικά, σε πλατιά δημόσια κλίμακα, για τέσσερις περίπου δεκαετίες οι δούλοι του Θεού υποδείκνυαν εκείνο το έτος σαν χαρακτηριστικό που σημείωνε το τέλος των Καιρών των Εθνών, σχετικά με το οποίο ο Ιησούς είχε πει: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών».—Λουκάς 21:24.
7. (α) Μέχρι πότε θα καταπατιόταν η επίγεια Ιερουσαλήμ από μη Ιουδαϊκά έθνη; (β) Σε τι αναφερόταν τελικά ο Ιησούς όταν είπε ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν «πατουμένη υπό εθνών»;
7 Για 53 περίπου χρόνια μετά το 1914, ή μέχρι τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, η επίγεια Ιερουσαλήμ εξακολούθησε να ποδοπατιέται από μη Ιουδαϊκά έθνη. Προφανώς, όμως, ο Ιησούς δεν αναφέρθηκε τελικά στη σημερινή Ιουδαϊκή Ιερουσαλήμ αλλά σ’ εκείνο που αντιπροσώπευε εκείνη η πόλη μέχρι το 607 π.Χ. Και τι αντιπροσώπευε; Τη Βασιλεία του Ιεχωβά Θεού μέσω του χρισμένου του Βασιλιά από τον βασιλικό οίκο τού Δαβίδ!—Λουκάς 1:32· 1 Χρονικών 29:11.
8. Σε ποιον θα έδινε ο Ιεχωβά τη βασιλεία του Δαβίδ, και γιατί οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να δουν την προλεχθείσα ενθρόνιση;
8 Ο Ιησούς Χριστός ήταν εκείνος στον οποίο θα έδινε ο Ιεχωβά Θεός τη βασιλεία του αρχαίου προπάτορά του Δαβίδ. Μπροστά στον Πιλάτο σαν δικαστή, ο Ιησούς είπε ότι η Βασιλεία Του δεν ήταν απ’ αυτό τον κόσμο, εννοώντας ότι θα ήταν ουράνια. (Ιωάννης 18:36) Λογικά, λοιπόν, η μελλοντική ενθρόνιση του Ιησού στη Βασιλεία στο τέλος των Καιρών των Εθνών θα λάβαινε χώρα στους αόρατους ουρανούς. Έτσι, η ενθρόνισή του θα ήταν αόρατη στα ανθρώπινα μάτια, και αυτός είναι ο λόγος που ούτε εμείς ούτε τα έθνη τον είδαν κατά γράμμα να ενθρονίζεται στη δικαιωματική, θεόδοτη Βασιλεία το 1914. Τα έθνη εκείνα ασφαλώς δεν πίστεψαν ότι έλαβε χώρα αυτό το γεγονός, μολονότι ο λαός του Ιεχωβά το διακήρυττε από τη δεκαετία του 1870.
9. (α) Τι έκαναν τα έθνη αδιαφορώντας για το άγγελμα της Βασιλείας; (β) Έχοντας υπόψη το τι έκαναν τα έθνη το 1914, τι καταστάθηκε αναγκαίο;
9 Αδιαφορώντας για το άγγελμα της Βασιλείας, το φθινόπωρο του 1914 τα έθνη ενεπλάκησαν σε πόλεμο. Όπως προειπώθηκε στον Ψαλμό 2:1-12, αποδείχθηκαν εχθροί του Ιησού, αρνούμενοι να ‘φιλήσουν’ τον νεοενθρονισμένο Βασιλιά σαν σημείο της υποταγής τους και της αφοσίωσής τους. Έτσι, καταστάθηκε αναγκαίο να εκπληρωθεί ο Ψαλμός 110:1, 2, όπου διαβάζουμε: «Είπεν ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου».
10. (α) Κάτω από ποιες περιστάσεις άρχισε ο Ιησούς να κυβερνάει το 1914; (β) Ποιοι αντιπροσωπεύουν τον Ιεχωβά στον 20ό αιώνα;
10 Οι Ιουδαίοι εναντιούμενοι έδειξαν την εχθρότητά τους στους αποστόλους του Ιησού όταν ο Ιησούς κάθησε στα δεξιά του Θεού περιμένοντας να έρθει ο καιρός για να αρχίσει να κυβερνάει ανάμεσα στους εχθρούς του. (Πράξεις 4:24-26) Αντίστοιχα, ανάμεσα σε εχθρούς άρχισε να κυβερνάει ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Έτσι, σ’ αυτό τον 20ό αιώνα, όπως και στο παρελθόν, ανάμεσα σε εχθρούς ο Ιεχωβά έχει τους αγγελιοφόρους του, τους γνήσιους διακόνους της Βασιλείας του. Αυτοί είναι οι μάρτυρές του.—Ησαΐας 43:10-12.
Υπερασπίζοντας τα Προσόντα μας σαν Διακόνων
11. Από ποιους έχει αμφισβητηθεί η εξουσιοδότηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά σαν χειροτονημένων από τον Θεό διακόνων της Βασιλείας;
11 Πάντοτε ήταν αναγκαίο οι ειλικρινείς χειροτονημένοι από τον Θεό διάκονοι της Βασιλείας να υπερασπίζουν την εξουσιοδότηση που έχουν για τη διακονία. Αυτό βέβαια αληθεύει και για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτό τον 20ό αιώνα. Τα προσόντα τους σαν κατάλληλα χειροτονημένων διακόνων του Θεού έχουν αμφισβητηθεί και αγνοηθεί. Από ποιους; Ιδιαίτερα από τους απόφοιτους θεολογικών σχολών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, οι οποίοι παίρνουν κάποιο πτυχίο χειροτονίας και γίνονται αμειβόμενοι κληρικοί. Θεωρούν τους εαυτούς τους κατάλληλα εκπαιδευμένους και επαρκώς ικανούς για να είναι οι αποκλειστικοί επαγγελματίες διάκονοι του Θεού της Βίβλου.
12. Η εξουσιοδότηση ποιου εξέχοντος Χριστιανού του πρώτου αιώνα αμφισβητήθηκε, και πώς έπρεπε να θεωρείται καθένας που έφερνε διαφορετικό ευαγγέλιο;
12 Παρόμοια ήταν η κατάσταση τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Στη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας, ακόμη και ο θεόπνευστος συγγραφέας των μισών περίπου βιβλίων των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών αντιμετώπισε την εξέλιξη ενός γεγονότος που αμφισβητούσε τα προσόντα του σαν αποστόλου του Ιησού Χριστού, γιατί τέθηκε υπό αμφισβήτηση η ορθότητα αυτού που δίδασκε η Χριστιανοσύνη. Έτσι, υποχρεώθηκε να πει στους Γαλάτες: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσι τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα».—Γαλάτας 1:6-9.
13. Γιατί θα έπρεπε οι Γαλάτες να μην αμφισβητήσουν την εξουσία του Παύλου;
13 Είναι αλήθεια πως εκείνος ο συγγραφέας, ο απόστολος Παύλος, δεν πρωτοέμαθε τις Χριστιανικές διδασκαλίες από προσωπική επαφή με τον Ιησού Χριστό ή τους 12 αποστόλους Του. Αργότερα, ο Παύλος δαπάνησε μερικό χρόνο μαζί με τον απόστολο Πέτρο ή Κηφά. (Ιωάννης 1:42· Γαλάτας 1:18, 19) Αλλά υπερασπιζόμενος τον εαυτό του ότι ήταν ικανός διάκονος των καλών νέων από τον Θεό μέσω του Χριστού, ο Παύλος μπορούσε να πει στους ασταθείς Χριστιανούς Γαλάτες: «Και αφού εγνώρισαν την χάριν την δοθείσαν εις εμέ Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν, διά να υπάγωμεν ημείς μεν εις τα έθνη, αυτοί δε εις τους περιτετμημένους». (Γαλάτας 2:9) Αυτοί λοιπόν οι Γαλάτες πρέπει να ρώτησαν τον εαυτό τους: Αν οι απόστολοι του Ιησού Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης αναγνώριζαν τον Παύλο σαν φορέα των αληθινών καλών νέων, ποια βάση έχουμε εμείς να αμφισβητούμε το άγγελμά του και να απομακρυνόμαστε απ’ αυτό;
14. Γιατί δεν είναι παράξενο που αμφισβητείται η υπόσταση των Μαρτύρων του Ιεχωβά σαν διακόνων;
14 Αλλά τι γίνεται με το λαό του Ιεχωβά σήμερα; Αφού ένας άνθρωπος σαν τον Παύλο υποχρεώθηκε να υπερασπίσει τα προσόντα του σαν διακόνου του Θεού και του Χριστού, γιατί να εκπλησσόμαστε αν και εμείς, σαν αφιερωμένοι, βαφτισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά, αμφισβητούμαστε και χρειάζεται να υπερασπίσουμε την υπόστασή μας σαν διακόνων της Βασιλείας; Φυσικά, όπως στην περίπτωση του Παύλου, τέτοιες αβάσιμες αμφισβητήσεις για μας δεν αποδεικνύουν τίποτα.
Ακόμη και ο Ιησούς Αμφισβητήθηκε
15. Ποιος, που κατατάσσεται πιο ψηλά από τους αποστόλους, αμφισβητήθηκε επίσης ως προς την διδακτική του εξουσία, και σε ποιον απέδωσε αυτός την εξουσία του;
15 Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός αμφισβητήθηκε και αντιμετώπισε την απροθυμία τού ίδιου τού λαού του να τον δεχθεί σαν εξουσιοδοτημένο διάκονο του Θεού. Για παράδειγμα, διαβάζουμε: «Και ενώ η εορτή [της σκηνοπηγίας] ήτο ήδη περί τα μέσα, ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. Και εθαύμαζον οι Ιουδαίοι, λέγοντες· Πώς ούτος εξεύρει γράμματα, ενώ δεν έμαθεν;» Ο Ιησούς αντιμετώπισε αμέσως εκείνη την πρόκληση, δηλώνοντας: «Η ιδική μου διδαχή δεν είναι εμού, αλλά του πέμψαντός με. Εάν τις θέλη να κάμη το θέλημα αυτού, θέλει γνωρίσει περί της διδαχής, αν ήναι εκ του Θεού ή αν εγώ λαλώ απ’ εμαυτού. Όστις λαλεί αφ’ εαυτού, ζητεί την δόξαν την ιδικήν αυτού, όστις όμως ζητεί την δόξαν του πέμψαντος αυτόν, ούτος είναι αληθής, και αδικία εν αυτώ δεν υπάρχει».—Ιωάννης 7:14-18.
16. Γιατί οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ιουδαϊσμού πίστευαν ότι είχαν λόγους να αμφισβητούν την διδακτική ικανότητα του Ιησού;
16 Οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ιουδαϊσμού έβλεπαν τον Ιησού Χριστό σαν έναν απλό Γαλιλαίο. Φυσικά, δεν πίστευαν ότι δεν θα μπορούσε να διαβάζει επειδή δεν είχε πάει σχολείο, ιδιαίτερα σε κάποια θεολογική σχολή. Στο κάτω-κάτω, ο Ιησούς είχε ήδη δείξει ότι μπορούσε να διαβάζει το κείμενο των Εβραϊκών Γραφών. (Λουκάς 4:16-21) Εκείνο που θεωρούσαν απαράδεκτο οι Ιουδαίοι της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ ήταν ότι αυτός ο πρώην ξυλουργός δεν ήταν θεολόγος και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ισάξιος με τους γραμματείς, τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους του έθνους τους. Γιατί, λοιπόν, να τολμάει δημόσια να γνωστοποιεί τι σήμαιναν οι Εβραϊκές Γραφές και πώς εφαρμόζονταν, μιλώντας με την εξουσία που μιλούσε; Αυτό ήταν εκείνο που έκανε τους Ιουδαίους τόσο κωφούς πνευματικά ώστε δεν άκουσαν τον ήχο της θείας αλήθειας. Ήταν τόσο περήφανοι ώστε δεν δέχτηκαν οτιδήποτε ερχόταν από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είχε αποφοιτήσει από κάποια θεολογική σχολή.
‘Διδακτοί του Ιεχωβά’
17. Σε σχέση με τον Ιησού Χριστό, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες ποιο Δάσκαλο αγνοούσαν, και τι είδους λόγιος ήταν ο Ιησούς;
17 Εκείνοι οι σοφοί κατά κόσμο Ιουδαίοι αγνοούσαν Εκείνον ο οποίος δίδασκε πραγματικά τον Ιησού Χριστό. Η επιδεξιότητα που είχε ο Ιησούς σαν δάσκαλος είχε προέλθει από τον ‘μεγαλύτερο δάσκαλο όλων’, τον Ιεχωβά Θεό! (Ιώβ 36:22, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση) Αναφερόμενος στον Θεό μ’ αυτή την ιδιότητα, ο Ιησούς είπε: «Όταν υψώσητε τον Υιόν του ανθρώπου, τότε θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι, και απ’ εμαυτού δεν κάμνω ουδέν, αλλά καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ». (Ιωάννης 8:28) Έτσι, ο Ιησούς αποδείχθηκε ο καλύτερος μαθητής της παγκόσμιας σχολής του μεγαλύτερου Δασκάλου που υπήρξε ποτέ. Αυτό ήταν ένας έπαινος για Εκείνον που τον δίδαξε. Δεν απορεί κανείς που οι Ναζωραίοι είπαν για τον πρώην συμπολίτη τους: «Πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη και αι δυνάμεις;»—Ματθαίος 13:54.
18. (α) Τι είδους δάσκαλο πρέπει να θέλουμε; (β) Τι είπε ο Ιησούς για τον πιο μεγάλο Δάσκαλο και τους διδακτούς Του;
18 Για να καταλάβουμε τη Βίβλο, θέλουμε και χρειαζόμαστε τον καλύτερο δάσκαλο. Και αυτός ο δάσκαλος είναι ο Εμπνευστής αυτού του ανυπέρβλητου Βιβλίου. Μιλώντας σ’ αυτούς που ήταν μέλη της ορατής, επίγειας οργάνωσης του Δασκάλου στη διάρκεια της επίγειας ζωής του, ο Ιησούς είπε: «Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Είναι γεγραμμένον εν τοις προφήταις· και πάντες θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Θεού. Πας λοιπόν, όστις ακούση παρά του Πατρός και μάθη, έρχεται προς εμέ». (Ιωάννης 6:44, 45) Ο Ιησούς εκεί παρέθεσε από τον Ησαΐα 54:13, όπου λέει: «Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Κυρίου, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου».
19. Τίνος οι «υιοί» θα ήταν διδακτοί του Ιεχωβά;
19 Ωστόσο, ρωτάμε: Τίνος οι «υιοί» θα ήταν «διδακτοί του Κυρίου»; Αυτή η προφητική υπόσχεση έγινε σε μια συμβολική ‘γυναίκα’, μελλοντική μητέρα ορισμένων «υιών», ή παιδιών. Αυτή η ‘γυναίκα’ είναι αυτή στην οποία απευθύνεται το Ησαΐας 54:1, όπου λέει: «Ευφράνθητι, στείρα, η μη τίκτουσα· αναβόησον εν αγαλλιάσει και τέρπου, η μη ωδίνουσα· διότι πλειότερα είναι τα τέκνα της ηρημωμένης παρά τα τέκνα της εχούσης τον άνδρα, λέγει Κύριος».
20. Έχοντας υπόψη το εδάφιο 2 Κορινθίους 13:5, τι πρέπει να συνεχίσουν να κάνουν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί, και τι σημασία έχει αυτό σχετικά με τα προσόντα τους σαν διακόνων της Βασιλείας;
20 Επειδή ο Ιεχωβά είναι Αυτός που απευθύνεται σ’ αυτή τη ‘γυναίκα’ και αυτός θα είναι ο Δάσκαλος των «υιών» της, πρέπει να είναι αυτός ο συμβολικός Σύζυγός της, κι αυτή πρέπει να είναι η σαν γυναίκα ουράνια οργάνωσή του. Οι «υιοί», ή παιδιά της, είναι μαθητές του ‘μεγαλύτερου δασκάλου όλων’. Φυσικά, είναι απαραίτητο γι’ αυτούς τους «υιούς», τους χρισμένους ακολούθους του Ιησού, και τους συντρόφους τους, τον «πολύ όχλο», να εφαρμόζουν συνεχώς την εκπαίδευση που παρέχει ο Ιεχωβά. (Αποκάλυψις 7:9) Αυτός ασφαλώς είναι ένας τρόπος για να δώσουν προσοχή στη νουθεσία του Παύλου: «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε». (2 Κορινθίους 13:5) Αν οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Χριστιανοί συνεχίσουν να το κάνουν αυτό και παραμένουν επιμελείς σπουδαστές του μεγαλύτερου Δασκάλου, θα έχουν τα απαραίτητα προσόντα σαν διάκονοι της Βασιλείας εξουσιοδοτημένοι από τον Ιεχωβά. Στη συνέχεια θα δούμε πώς οι διάκονοι του Θεού αποδεικνύουν ότι έχουν τα προσόντα.
Τι Θα Λέγατε;
◻ Πώς μπορείτε να αποδείξετε ότι ο Ιεχωβά έχει διακόνους πάνω στη γη;
◻ Τι αντιπροσώπευε η Ιερουσαλήμ που ήταν «πατουμένη υπό εθνών»;
◻ Επειδή τα έθνη περιφρόνησαν τη Βασιλεία, τι χρειάστηκε να κάνει ο Ιησούς;
◻ Γιατί δεν είναι περίεργο που αμφισβητείται η υπόσταση των Μαρτύρων του Ιεχωβά σαν διακόνων;
◻ Τι αγνοούσαν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες οι οποίοι αμφισβητούσαν την διδακτική ικανότητα του Ιησού;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Όπως ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον Δανιήλ για να προειδοποιήσει τους συμποσιαστές στο συμπόσιο του Βαλτάσαρ, έτσι και σήμερα έχει διακόνους για να μεταδώσουν ένα επείγον μήνυμα
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν πολύ υπερήφανοι και δεν δέχτηκαν ούτε τον Ιησού Χριστό σαν διάκονο του Θεού