Είστε Εντάξει με τον Θεό;
ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι μπορεί να θεωρούν περιττή αυτή την ερώτηση. Κατά τη γνώμη τους, είναι πιο σπουδαίο το να φρονούν ότι είναι εντάξει με τον εαυτό τους. Ένας δημοφιλής κανόνας αυτές τις μέρες είναι, ‘Κάνε ό,τι θέλεις’. Ένας άλλος είναι, ‘Μη νιώθεις ένοχος’.
Αυτή η άποψη δεν είναι απλώς μια άποψη ελάχιστων νεαρών που έχουν διαποτιστεί από τη φιλοσοφία της ζωής ‘εγώ πρώτος’. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, όπου το 82 τοις εκατό του πληθυσμού είναι βαφτισμένοι Καθολικοί, μια έρευνα που έγινε το 1983 αποκάλυψε ότι μόνο το 4 τοις εκατό των ανθρώπων δέχονται την ιδέα της αμαρτίας. Όσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, πριν από αρκετά χρόνια ο Δρ Καρλ Μέννινγκερ, που θεωρείται «πατέρας της Αμερικάνικης ψυχιατρικής», παρακινήθηκε να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο πάνω στο θέμα Τι Απέγινε η Αμαρτία; Σ’ αυτό έγραφε: «Σαν έθνος, πάψαμε επίσημα να ‘αμαρτάνουμε’ πριν από είκοσι περίπου χρόνια». Το εξώφυλλο του βιβλίου ανέφερε: «Η λέξη ‘αμαρτία’ έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το λεξιλόγιό μας».
Πραγματικά, η ιδέα της αμαρτίας είναι τόσο συγκεχυμένη σήμερα, ώστε πολλοί άνθρωποι, και εκείνοι ακόμη που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, θα δυσκολεύονταν να εξηγήσουν τι είναι πράγματι αμαρτία.
Σύγχρονες Ανησυχίες
Παρά το γεγονός ότι υποτιμάται τόσο πολύ η ιδέα της αμαρτίας, μερικές πρόσφατες εξελίξεις στην παγκόσμια σκηνή έχουν βάλει τους ανθρώπους σε σκέψεις. Μια είναι ο μεγάλος αριθμός των εκτρώσεων που γίνονται σε πολλές από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Μερικές απ’ αυτές τις χώρες, μολονότι είναι κατ’ εξοχήν «Χριστιανικές», έχουν πολύ φιλελεύθερους νόμους για την έκτρωση. Αυτή η πλημμύρα των εμβρυϊκών φόνων έχει δημιουργήσει αντιδράσεις τις οποίες πρέπει να δυσκολεύονται να εξηγήσουν αυτοί που απορρίπτουν την ιδέα της αμαρτίας.
Για παράδειγμα, γιατί μερικές γυναίκες, των οποίων η φιλοσοφία της ζωής τούς επιτρέπει να κάνουν έκτρωση, μετά έχουν αισθήματα ενοχής, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αρρωστήσουν ψυχολογικά; Κι όμως, «οι μελέτες δείχνουν ότι είναι υψηλό το ποσοστό αυτών των γυναικών που κάνουν εκτρώσεις και που δεν μπορούν μετά να συνέλθουν, ακόμη και στην κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία». (Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα) Ο Καθηγητής Χένρι Μπάροκ, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας της Ιατρικής, εξηγεί ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται στην παραβίαση «μιας βασικής αρχής που είναι γραμμένη στην καρδιά όλων των ανθρώπων». Γραμμένη από ποιον;
Ένα άλλο πρόσφατο φαινόμενο που έχει βάλει τους ανθρώπους σε σκέψη είναι η παγκόσμια επέκταση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων. Η νόσος AIDS (Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας), με το υψηλό ποσοστό θανάτων της, έχει δημιουργήσει ένα κύμα αμφιβολιών και μεγάλης στενοχώριας ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους, τους οποίους, το αχαλίνωτο σεξ, τους έχει δήθεν ελευθερώσει από τα ξεπερασμένα ταμπού. Το υψηλό τίμημα που πληρώνουν πολλοί για τη σεξουαλική τους «ελευθερία» κάνει μερικούς απ’ αυτούς να αναρωτιούνται μήπως τιμωρούνται. Τιμωρούνται από ποιον;
Αυτές οι σύγχρονες υπομνήσεις ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να περιφρονεί ατιμωρητί τους ηθικούς κανόνες, κάνουν μερικούς σκεπτόμενους ανθρώπους να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους σχετικά με την αμαρτία και την ευθύνη τους ενώπιον του Θεού.
Οι Εκκλησίες και η Αμαρτία
«Η αμαρτία αυτού του αιώνα είναι το ότι χάθηκε κάθε έννοια της αμαρτίας». Αυτή την έντονη δήλωση έκανε ο Πάπας Πίος ο ΙΒ΄ το 1946. Προφανώς, η κατάσταση από τότε έχει χειροτερέψει. Στο πρόσφατο ντοκουμέντο του για την αμαρτία και την εξομολόγηση, που έχει τον τίτλο «Συμφιλίωση και Μετάνοια», ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ παρέθεσε τα ίδια τα λόγια του προκατόχου του και αποδοκίμασε αυτό που ο ίδιος χαρακτήρισε έκλειψη της ιδέας της αμαρτίας στη σημερινή κοσμικοποιημένη κοινωνία.
Ο πάπας υπενθύμισε επίσης στους Καθολικούς ιερείς, και σ’ όλους τους Καθολικούς γενικά, ότι η ομαδική εξομολόγηση και η άφεση αμαρτιών, όπως γίνεται σε πολλές Καθολικές εκκλησίες σήμερα, δεν είναι πολύ καλή. Ανέφερε ότι η ατομική εξομολόγηση είναι «ο μόνος συνηθισμένος και φυσιολογικός τρόπος» τήρησης του μυστηρίου της μετάνοιας. Στο Καθολικό δόγμα η μετάνοια συνδέεται με καλά έργα, προκειμένου να συμφιλιωθεί ο αμαρτωλός με τον Θεό.
Οι περισσότερες Προτεσταντικές εκκλησίες αρνούνται να παραδεχθούν πως χρειάζεται να γίνεται προσωπική εξομολόγηση σε έναν ιερέα. Πιστεύουν ότι η εξομολόγηση στον Θεό είναι αρκετή για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, ενώ μερικοί είναι υπέρ της γενικής εξομολόγησης και της άφεσης αμαρτιών στην «τελετή της Θείας Ευχαριστίας». Πολλοί Προτεστάντες πιστεύουν ότι η πίστη από μόνη της είναι αρκετή για να δικαιωθεί κάποιος ενώπιον του Θεού.
Αυτές οι συγκρουόμενες διδασκαλίες μέσα στις λεγόμενες Χριστιανικές εκκλησίες για το ζήτημα της εξομολόγησης, της μετάνοιας και της δικαίωσης, δηλαδή για το πώς μπορεί να βρει κανείς δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού, αφήνουν πολλούς ανθρώπους μπερδεμένους. Έχουν ένα ακαθόριστο συναίσθημα ότι πρέπει να κάνουν κάτι για να είναι εντάξει με τον Θεό, αλλά δεν ξέρουν τι.
Το επόμενο άρθρο θα εξηγήσει γιατί πρέπει να είμαστε εντάξει με τον Θεό, και θα εξετάσει τις Καθολικές και Προτεσταντικές απόψεις για τη «δικαίωση». Δυο άλλα άρθρα θα εξηγήσουν τι διδάσκει η Βίβλος για το ζήτημα της απόκτησης δίκαιης υπόστασης ενώπιον του Θεού, και πώς αυτό σας επηρεάζει.