Σύγχρονες Περιβόητες Καταχρήσεις Δύναμης
ΣΤΟ ΝΟΜΟ που δόθηκε διαμέσου του Μωυσή, ο Δημιουργός καταδίκασε έντονα την αποδοχή δωροδοκίας από μέρους των κριτών. (Έξοδος 23:8· Δευτερονόμιον 10:17· 16:19) Μπορούμε να δούμε πόσο σοφές ήταν τέτοιες οδηγίες αν εξετάσουμε ορισμένες σύγχρονες περιπτώσεις κατάχρησης δύναμης από μέρους επισήμων.
Μια τέτοια περίπτωση περιελάμβανε τον Δικαστή Μάρτην Τ. Μάντον. Το 1918 αυτός προσπάθησε να ανατρέψει τις προσπάθειες που έκαναν οι Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήταν γνωστοί τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, για να αποφυλακιστούν με εγγύηση ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ και εφτά από τους συνεργάτες του. Αυτοί οι οχτώ Χριστιανοί διάκονοι κατηγορήθηκαν ότι παρεμπόδιζαν τις πολεμικές προσπάθειες και στάλθηκαν στο ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο στην Ατλάντα της Γεωργίας. Το εφετείο που εκδίκασε την υπόθεσή τους αποτελούνταν από τρεις δικαστές μεταξύ των οποίων ήταν και ο Μάντον. Αυτός διαφώνησε, αλλά οι άλλοι δύο δικαστές δέχτηκαν την έφεση και η ακατάλληλη καταδίκη αναιρέθηκε.
Τι είδους δικαστής ήταν ο Μάντον; Ο τύπος τον αποκάλεσε «ο ανώτατος κατά σειρά δικαστικός υπάλληλος [στις Ηνωμένες Πολιτείες] μετά από τους εννιά Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου». Ήταν επίσης ένας από τους πιο επιφανείς πολίτες της Αμερικής και ο πάπας τον έκανε «Ιππότη του Αγίου Γρηγορίου». Η πτώση του Μάντον ήρθε όταν ανακηρύχθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλάκιση και σε πρόστιμο 10.000 δολαρίων. Για ποιο λόγο; Επειδή πουλούσε δικαστικές αποφάσεις. Και εκτός απ’ αυτό, είχε το θράσος να εκβιάζει εκείνους που εμφανίζονταν μπροστά του, φοβερίζοντάς τους ότι αν δεν τον πλήρωναν με ένα μεγάλο ποσό, θα έβγαζε απόφαση εναντίον τους. Οι The New York Times είπαν σχετικά μ’ αυτόν: «Ο εκβιασμός πήγαζε από το κτίριο του Ομοσπονδιακού δικαστηρίου». Τι κατάχρηση δικαστικής δύναμης!
Έπειτα από χρόνια μια άλλη πασίγνωστη περίπτωση ήρθε στην επιφάνεια, που περιελάμβανε τον Σπύρο Άγκνιου, αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών στην περίοδο 1969-73. Κατηγορήθηκε ότι έκανε απάτη εναντίον της κυβέρνησης που περιελάμβανε χιλιάδες δολάρια και έτσι παραιτήθηκε. Μόλις το 1983, πλήρωσε πάνω από 250.000 δολάρια στην πολιτεία του Μέρυλαντ για τις δωροδοκίες που είχε δεχτεί.
Ύστερα ήταν ο Ρίτσαρντ Μ. Νίξον, που είχε διαλέξει τον Άγκνιου ως αντιπρόεδρο. Η επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ που ασχολήθηκε με την υπόθεση του Γουότεργκεϊτ σύστησε να απαγγελθούν τρεις κατηγορίες κατά του Νίξον: ότι είχε κάνει κατάχρηση της προεδρικής του δύναμης· ότι παρεμπόδισε τη δικαιοσύνη· και ότι είχε αγνοήσει δικαστικές κλήσεις. Πιθανόν να γνωρίζετε ότι παραιτήθηκε στις 9 Αυγούστου 1974, ενώ του απέμεναν άλλα δυόμισι χρόνια στην προεδρία.
Αυτή η κατάχρηση δύναμης είναι παγκόσμια. Για παράδειγμα, το περιοδικό του Καναδά Maclean’s της 15ης Ιουλίου 1985, ανέφερε για τα «οργιαστικά γλέντια στο Πάρλεμεντ Χιλ . . . και οικονομικές εξοφλήσεις χωρίς εξουσιοδότηση». Ανέφερε ότι σ’ ένα γλέντι ένας ανώτατος κυβερνητικός προσωπάρχης είπε σε μια 30χρονη γυναίκα: «Αν δεν ξεντυθείς, δεν πρόκειται να έχεις δουλειά».
Σχεδόν τον ίδιο καιρό, ένα διεθνές ειδησεογραφικό περιοδικό δημοσίευσε το άρθρο «Η Διαφθορά Επιβραδύνει την Αλλαγή στην Κίνα». Ανέφερε: «Σχεδόν κάθε μέρα, ο επίσημος τύπος δημοσιεύει αφηγήσεις για οικονομικές απάτες, μερικές από τις οποίες περιλαμβάνουν ανώτερους αξιωματούχους».
Πιο πρόσφατα, το New Zealand Herald, κάτω από την επικεφαλίδα: «Η Κατάρα της Διαφθοράς Κύρια Απειλή στην ‘Τυχερή Χώρα’», ανέφερε την άποψη ενός συνταξιούχου δικαστή: «Η Αυστραλία στα μέσα της δεκαετίας του 1980, είναι πλούσια, γεμάτη εμπιστοσύνη, και διεφθαρμένη». Το άρθρο ανέφερε «ένα δικαστικό σύστημα που στο περασμένο έτος είδε ένα δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας να στέλνεται πίσω από τα σίδερα και το οποίο κλονίζεται σχεδόν καθημερινά από καταπληκτικές αποδείξεις δωροδοκίας αστυνομικών».
Είναι ολοφάνερο ότι όλοι αυτοί οι καταχραστές δύναμης αψηφούν την αρχή που δήλωσε ο Χριστός: «Διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον, το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή, και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή».—Ματθαίος 10:26.