Το Πνεύμα που Ευλογεί ο Ιεχωβά

‘Ο ΚΥΡΙΟΣ ας είναι με το πνεύμα που δείχνεις. Η παρ’ αξία καλοσύνη του ας είναι μαζί σας’. Με αυτά τα λόγια τελείωσε ο Παύλος τη δεύτερη προς Τιμόθεο επιστολή του. (2 Τιμόθεον 4:22, ΜΝΚ) Τι χαρά πρέπει να έδωσε στον Τιμόθεο και σ’ όσους ήταν μαζί του αυτή η έκφραση επαίνου—το να γνωρίζουν ότι εκδήλωσαν το πνεύμα που ευλογεί ο Ιεχωβά!

Αλλά ποιο ακριβώς είναι το πνεύμα που ευλογεί ο Ιεχωβά; Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει στην πραγματικότητα εκείνους που έχουν αυτό το πνεύμα; Και πώς μπορούμε κι εμείς επίσης να εκδηλώσουμε αυτό το πνεύμα και να λάβουμε την ευλογία του Ιεχωβά;

Για να δώσουμε απάντηση σ’ αυτές τις ερωτήσεις, ας γυρίσουμε πίσω στην εποχή του Μωυσή. Οι Ισραηλίτες βρίσκονται στην έρημο. Ο Ιεχωβά έχει συμπληρώσει πρόσφατα τη διαθήκη του Νόμου που έκανε μαζί τους και τώρα τους εκπαιδεύει στο πώς πρέπει να τον λατρεύουν. Αυτό περιλαμβάνει την οικοδόμηση μιας μεταφερόμενης σκηνής του μαρτυρίου που θα απαιτήσει για την κατασκευή της μεγάλη ποσότητα χρυσού, πολύτιμων υλικών και ειδικευμένης εργασίας. Η ευκαιρία να κάνουν δώρα και εθελοντικές προσφορές για να προμηθεύσουν τα απαραίτητα υλικά και την εργασία, παρουσιάζεται στο έθνος με αυτά τα λόγια: «Όστις προαιρείται εν τη καρδία αυτού, ας φέρη την προσφοράν του Κυρίου· χρυσίον και αργύριον και χαλκόν, και κυανούν και πορφυρούν . . . Και πας συνετός την καρδίαν μεταξύ σας θέλει ελθεί [ας έρθει (ΜΝΚ)] και κάμει πάντα όσα προσέταξεν ο Κύριος· την σκηνήν, [και] το περικάλυμμα αυτής».—Έξοδος 35:5-19.

Πώς ανταποκρίθηκε το έθνος σ’ αυτή την ευκαιρία; Το υπόλοιπο μέρος του κεφαλαίου 35 μας λέει ότι αυτοί ‘των οποίων η καρδία διήγειρεν αυτούς’ και ‘τους οποίους το πνεύμα αυτών έκαμε πρόθυμους’, έδωσαν συνεισφορές και εργάστηκαν οι ίδιοι με τέτοια επιμέλεια που έδειχνε ότι θεώρησαν πολύτιμη την ευκαιρία που τους είχε δοθεί. (Εδάφια 21, 22, 26) Ήταν τόσο μεγάλη η ανταπόκρισή τους ώστε το κεφάλαιο 36, εδάφιο 6, μας λέει ότι «προσέταξεν ο Μωυσής και εκήρυξαν εν τω στρατοπέδω, λέγοντες, Μηδείς ανήρ μήτε γυνή, ας μη κάμνη πλέον εργασίαν δια την προσφοράν του αγιαστηρίου. Και ο λαός έπαυσεν από του να φέρη». Ναι, έπρεπε να σταματήσουν να προσφέρουν! Ο Ιεχωβά δεν χρησιμοποίησε καμιά μέθοδο καταπίεσης όταν είπε να γίνει η ανακοίνωση: «Όστις προαιρείται εν τη καρδία αυτού . . . ». Το αποτέλεσμα ήταν να δείξει το έθνος ένα πρόθυμο πνεύμα, και αυτό έφερε ευλογίες με τη μορφή μεγάλης χαράς, καθώς επίσης και την προστασία και κατεύθυνση του Ιεχωβά σε οτιδήποτε επιχειρούσαν να κάνουν.

Πολλά χρόνια αργότερα, εκδηλώθηκε το ίδιο πνεύμα για μια ακόμα φορά. Αυτό συνέβηκε τότε που ο βασιλιάς Εζεκίας έκανε ενέργειες για να αποκαταστήσει την αληθινή λατρεία στον Ισραήλ. Η αφήγηση μας λέει ότι, όταν δόθηκε η ευκαιρία, «προσέφερεν η σύναξις θυσίας και ευχαριστηρίους προσφοράς, και πας πρόθυμος την καρδίαν, ολοκαυτώματα». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Και ευφράνθη ο Εζεκίας και πας ο λαός, ότι ο Θεός προδιέθεσε τον λαόν· επειδή το πράγμα έγεινεν αιφνιδίως».—2 Χρονικών 29:31-36.

Οι Χριστιανοί Εκδηλώνουν το Σωστό Πνεύμα

Βλέπουμε το ίδιο πρόθυμο και αυτοθυσιαστικό πνεύμα στη χριστιανική εποχή; Παρατηρήστε τι έγραψε ο Παύλος για τους χριστιανούς των Φιλίππων στην επιστολή προς Φιλιππησίους 1:3-5 (Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση): «Ευχαριστώ το Θεό μου κάθε φορά που σας θυμάμαι· πάντοτε, σε κάθε προσευχή μου, με χαρά προσεύχομαι για όλους σας και ευχαριστώ το Θεό για τη συμμετοχή σας στο ευαγγέλιο από την πρώτη μέρα ως σήμερα». Με ποιους τρόπους ξεχώριζαν οι Φιλιππήσιοι χριστιανοί ‘στη συμμετοχή τους στο ευαγγέλιο’; Τα επόμενα εδάφια διασαφηνίζουν ότι δεν ήταν μόνο πρόθυμοι να συμμορφώσουν την πορεία της ζωής τους με τις αρχές της Γραφής για να προωθήσουν τα καλά νέα, αλλά, επίσης, ήταν και ζηλωτές στο κήρυγμα και στη διδασκαλία των καλών νέων στους άλλους.

Το ότι πρέπει όλοι οι χριστιανοί να συμμετέχουν πρόθυμα μ’ αυτούς τους τρόπους στο έργο κηρύγματος τονίζεται στους Εβραίους 13:15: «Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού». Άρα, το κήρυγμα των καλών νέων από όλους ανεξαιρέτως τους χριστιανούς είναι ένας βασικός τρόπος για να δείξουμε το πρόθυμο πνεύμα που χαρακτηρίζει σήμερα τους αληθινούς λάτρεις του Ιεχωβά. Επιπρόσθετα, η Γραφή υπενθυμίζει στους χριστιανούς ότι ποτέ δεν πρέπει να ‘ξεχνάνε ακόμα να κάνουν το καλό και να μοιράζονται ό,τι έχουν με τους άλλους. Με τέτοιες θυσίες ευχαριστιέται ο Θεός’.—Εβραίους 13:16, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Όμως οι Φιλιππήσιοι αδελφοί εκδήλωσαν αυτό το πρόθυμο πνεύμα και μ’ έναν άλλο τρόπο. Ο Παύλος αναφέρει στο 4 κεφάλαιο αρκετές περιπτώσεις στις οποίες τον βοήθησαν οικονομικά, προωθώντας μ’ αυτόν τον τρόπο το κήρυγμα των καλών νέων. (Φιλιππησίους 4:14-17) Έτσι μιμήθηκαν το θαυμάσιο παράδειγμα εκείνων των αρχαιότερων λάτρεων του Ιεχωβά. Προφανώς τίμησαν ‘τον Ιεχωβά με τα πολύτιμά [τους]’. (Παροιμίαι 3:9, ΜΝΚ) Δείχνουμε εμείς το ίδιο πνεύμα, όταν μας παρουσιάζονται παρόμοιες ευκαιρίες;

Το Επιδοκιμασμένο Πνεύμα Είναι Φανερό Σήμερα

Ο Ψαλμός 110 δείχνει ότι θα υπήρχαν πολλοί που θα εκδήλωναν το ίδιο πνεύμα προθυμίας και αυτοθυσίας στις τελευταίες μέρες του τωρινού συστήματος, στις οποίες η πλειονότητα των ανθρώπων θα ενδιαφέρονταν μόνο για το «εγώ» τους. Στο εδάφιο 3 διαβάζουμε ότι, μετά από την ανάληψη της εξουσίας της Βασιλείας από τον Μεσσία το 1914, ο λαός του Θεού θα ‘ήταν πρόθυμος’ και ότι εκείνοι που θα ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο θα ήταν τόσοι πολλοί όπως ‘οι σταγόνες δροσιάς’ (ΜΝΚ). Έχει αποδειχτεί αυτό αληθινό;

Τον Απρίλιο του 1881 Η Σκοπιά δημοσίευσε μια έκκληση για να αναλάβουν 1.000 κήρυκες το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. Το τεύχος του Μαΐου 1881 τόνισε ότι όσοι ενασχολούνται σ’ αυτό το έργο «εργάζονται για ουράνιες αμοιβές». Μέσα σε τέσσερα χρόνια, πάνω από 300 είχαν ανταποκριθεί—κάτι πολύ σημαντικό σε σύγκριση με το μικρό αριθμό των αφιερωμένων χριστιανών που ήταν συνταυτισμένοι εκείνο τον καιρό με την Εταιρία Σκοπιά.

Το ίδιο πνεύμα εξακολουθεί να είναι έκδηλο σήμερα. Για παράδειγμα, το 1986 υπήρχαν, κατά μέσο όρο, 391.294 σκαπανείς (ολοχρόνιοι διάκονοι) που έδιναν έκθεση κάθε μήνα. Αυτό σημαίνει 21,2 τοις εκατό αύξηση, δηλαδή 68.473 περισσότεροι από τον προηγούμενο χρόνο! Όμως, το πρόθυμο πνεύμα δεν περιορίζεται μόνο σε όσους έχουν τη δυνατότητα να δαπανούν όλο το χρόνο τους στο έργο κηρύγματος.a

Πολλοί που έχουν άλλες Γραφικές ευθύνες—όπως η φροντίδα για την οικογένεια, για ανήμπορους ή ηλικιωμένους γονείς—και αυτοί των οποίων η υγεία δεν τους επιτρέπει να συμμετέχουν στην ολοχρόνια χριστιανική διακονία, εκδηλώνουν το ίδιο εκείνο πνεύμα προθυμίας και αυτοθυσίας που είναι τόσο πολύ ευάρεστο στον Ιεχωβά. Αυτό γίνεται φανερό όταν κατανοήσουμε ότι ο κύριος όγκος του έργου κηρύγματος της Βασιλείας στις περισσότερες χώρες, γίνεται ουσιαστικά από διάκονους οι οποίοι πρέπει να δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε κάποια κοσμική εργασία ή στη φροντίδα των οικογενειακών υποχρεώσεών τους ή σε άλλες Γραφικές ευθύνες. Αληθινά, αυτό είναι μια αξιέπαινη εκδήλωση του πνεύματος που ευλογεί ο Ιεχωβά.

Εκδηλώνοντας το Σωστό Πνεύμα σε Άλλους Τομείς της Ζωής

Όπως στην εποχή του Μωυσή και του Εζεκία, έτσι και σήμερα ευκαιρίες για να δείξουμε ένα πρόθυμο πνεύμα παρουσιάζονται όταν τοπικές εκκλησίες χτίζουν μια Αίθουσα Βασιλείας ή άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις. Γίνεται έκδηλο το ίδιο πνεύμα σε τέτοιες περιπτώσεις; Ναι, και βέβαια!

Αυτό έχει γίνει φανερό ιδιαίτερα σε μια σύγχρονη μέθοδο κατασκευής Αιθουσών Βασιλείας, που συχνά λέγεται πρόγραμμα ταχείας ανέγερσης Αιθουσών Βασιλείας. Πολλές εκατοντάδες Μάρτυρες μαζεύονται και εργάζονται απ’ το ξημέρωμα του Σαββάτου μέχρι το βράδυ της Κυριακής—μερικοί μάλιστα όλη τη νύχτα—για να πετύχουν αυτό που οι εφημερίδες αποκάλεσαν ένα «θαύμα του σαββατοκύριακου». Εκεί όπου δεν υπάρχει την Παρασκευή τίποτ’ άλλο στο οικόπεδο παρά μια τσιμεντένια πλάκα, το βράδυ της Κυριακής χρησιμοποιείται μια τελειωμένη Αίθουσα Βασιλείας για συνάθροιση!b

Ακόμα μεγαλύτερες ευκαιρίες για να εκδηλώσουμε το πρόθυμο πνεύμα, παρουσιάζονται στην οικοδόμηση κτιριακών εγκαταστάσεων στα τμήματα διαφόρων χωρών. Η ποσότητα της εργασίας, η οποία προσφέρεται τελείως εθελοντικά, για την πραγματοποίηση αυτών των προγραμμάτων, ξεπερνά τη φαντασία. Εκτός από τις συνεισφορές εργασίας, υπάρχουν βέβαια και οι οικονομικές συνεισφορές που επιτρέπουν την αγορά των αναγκαίων υλικών. Πολύ συχνά, Μάρτυρες δωρίζουν αυθόρμητα μερικά απαραίτητα είδη που ελαττώνουν πάρα πολύ το κόστος της κατασκευής.

Ένα τέτοιο παράδειγμα συνέβηκε κατά την οικοδόμηση του νέου τμήματος στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Εκεί, ορισμένοι αδελφοί που ζουν στη βόρεια περιοχή του Κουίνσλαντ ετοίμασαν και έστειλαν στον τόπο κατασκευής τέσσερις νταλίκες φορτωμένες με ξυλεία, της οποίας η αξία υπολογίστηκε ότι ήταν πεντέμισι με εξίμισι εκατομμύρια δραχμές! Σε μια περίπτωση στη διάρκεια της κατασκευής του τμήματος, ολόκληρα λεωφορεία γεμάτα Μάρτυρες έρχονταν από μέρη τόσο μακρινά όσο ήταν, για παράδειγμα, η δυτική Αυστραλία που απέχει 4.000 χλμ. από εκεί, και πρόσφεραν εθελοντική εργασία για τέσσερις εβδομάδες κάθε φορά. Πολλοί ειδικευμένοι τεχνίτες εργάστηκαν εθελοντικά στο χώρο του τμήματος για μήνες και αρκετοί για ένα χρόνο ή και περισσότερο. Ήταν αληθινά μια εκδήλωση του ίδιου πνεύματος μ’ αυτό που ευλογούσε τόσο άφθονα ο Ιεχωβά στους περασμένους αιώνες και αυτό το πνεύμα εμφανίζεται συχνά και σε άλλες χώρες σήμερα.

Επιπρόσθετες ευκαιρίες για να εκδηλωθεί πρόθυμο πνεύμα παρουσιάζονται όταν οι Μάρτυρες συγκεντρώνονται σε συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας. Κάθε τέτοια συνέλευση χρειάζεται πολλούς εθελοντές, συχνά αρκετούς μήνες πριν διεξαχθεί, ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία και η καλή διοργάνωση. Και όταν αρχίσει, για να γίνουν όλα τα αναγκαία πράγματα που κάνουν μια συνέλευση ευχάριστη και επιτυχημένη, προσφέρεται μερικές φορές να βοηθήσει εθελοντικά μέχρι και το ένα τέταρτο των παρευρισκομένων Μαρτύρων. Η εργασία μπορεί να περιλαμβάνει σερβίρισμα τροφίμων ή καθαριότητα. Μπορεί να περνάει απαρατήρητη από την πλειονότητα του ακροατήριου. Αλλά δεν μένει απαρατήρητη από τον Ιεχωβά! Αυτός ανταμείβει όσους προσφέρονται πρόθυμα για να κάνουν ό,τι χρειάζεται να γίνει. Θερίζετε κι εσείς επίσης, την αμοιβή που λαβαίνουν οι χριστιανοί όταν ‘δια της αγάπης δουλεύουν αλλήλους’, με το να προσφέρετε εθελοντικά τις υπηρεσίες σας στις συνελεύσεις; Έχετε σκεφτεί να το κάνετε αυτό με όλη την οικογένειά σας;—Γαλάτας 5:13.

Ενώ αυτά τα ειδικά προγράμματα μας δίνουν θαυμάσιες ευκαιρίες για να προσφέρουμε τον εαυτό μας με πρόθυμο πνεύμα, υπάρχουν και πολλές άλλες ευκαιρίες για να εκδηλώσουμε το ίδιο πνεύμα κάθε μέρα και κάθε εβδομάδα. Για παράδειγμα, αφού χτιστεί η Αίθουσα Βασιλείας, συμμετέχετε πλήρως στον καθαρισμό και τη διατήρησή της; Υποστηρίζετε τη λειτουργία της δίνοντας χρηματικές συνεισφορές, στο βαθμό που σας ευλογεί υλικά ο Ιεχωβά; Ενισχύετε το έργο κηρύγματος στη χώρα σας δίνοντας συνεισφορές στο τοπικό γραφείο τμήματος; Και το πιο σημαντικό, ενασχολείστε τακτικά στο έργο κηρύγματος των καλών νέων και μαθήτευσης των ανθρώπων στην περιοχή σας; Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει πραγματικά την προσωπική μας συμμετοχή σ’ αυτό το έργο, το οποίο ο Ιησούς προσδιόρισε σαν το πιο σπουδαίο έργο που πρέπει να γίνει στις μέρες μας, πριν το τέλος αυτού του συστήματος.—Ματθαίος 24:14· 28:19, 20· Πράξεις 1:8.

Όλοι όσοι καλλιεργούν αυτό το πνεύμα, που τόσο πλούσια ευλογεί ο Ιεχωβά, έχουν βρει πως είναι αληθινό το ότι «δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού». Κι εσείς επίσης μπορείτε, με το να εκδηλώνετε αυτό το πνεύμα προθυμίας και αυτοθυσίας, να αποδείξετε ότι «η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν».—Εβραίους 6:10· Παροιμίαι 10:22.

[Υποσημειώσεις]