Θρησκεία και Δεισιδαιμονία—Φίλες ή Εχθρές;
ΗΤΑΝ Σάββατο, 11 Ιουνίου 1983. Οι χωρικοί στο νησί Ιάβα της Ινδονησίας ορμούσαν στα σπίτια τους και αλλόφρονες σφράγιζαν κάθε χαραμάδα στα ταβάνια, στα παράθυρα και στις πόρτες. Γιατί όλος αυτός ο πανικός; Είχε ήδη αρχίσει μια έκλειψη ηλίου, και οι χωρικοί φοβούνταν ότι αν έμπαινε στα σπίτια τους η σκιά από την έκλειψη, αυτό θα προκαλούσε συμφορά.
Οι κάτοικοι του λεγόμενου αναπτυσσόμενου κόσμου συχνά πιστεύουν σε τέτοιες δοξασίες με θρησκευτικό ζήλο. Έτσι, σε ορισμένα μέρη της Αφρικής, οι άνθρωποι αποφεύγουν να περπατούν κάτω από το μεσημεριάτικο ήλιο, επειδή «μπορεί να τρελαθούν». Απαγορεύουν στα παιδιά να τρώνε αυγά, από φόβο μήπως «γίνουν κλέφτες». Οι γονείς δεν λένε ακριβώς πόσα παιδιά έχουν, επειδή «οι μάγισσες μπορεί να σε ακούσουν που καυχιέσαι και να σου πάρουν κανένα».—African Primal Religions (Αφρικανικές Πρωτόγονες Θρησκείες).
Οι άνθρωποι της Δύσης περιγελούν αυτές τις συνήθειες ως εκδηλώσεις δεισιδαιμονικού φόβου και προϊόν της ‘άγνοιας των ειδωλολατρών’. Κι όμως, τέτοιες δοξασίες δεν περιορίζονται στους μη χριστιανούς. «Τις συναντάει κανείς ανάμεσα σε ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο», λέει ο Δρ Γουέιλαντ Χαντ, καθηγητής λαογραφίας και γερμανικών γλωσσών. Αυτός μαζί με το συνάδελφό του Δρ Τάλυ έχουν ήδη συγκεντρώσει, από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, σχεδόν ένα εκατομμύριο παραδείγματα δεισιδαιμονιών.
Πολλοί λεγόμενοι χριστιανοί, λαχταρώντας να μάθουν τη μοίρα τους, στρέφονται στην αστρολογία—μια από τις αρχαιότερες μορφές δεισιδαιμονίας. Και το περίεργο είναι ότι μερικές φορές ακόμα και θρησκευτικοί ηγέτες υποστηρίζουν και προωθούν ανοιχτά τις δεισιδαιμονικές δοξασίες. Για παράδειγμα, μια κρύα μέρα του χειμώνα, στις 10 Ιανουαρίου 1982, στη Νέα Υόρκη, ο πατριάρχης Βασίλειος της Ανατολικής Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας χοροστατούσε στον Εορτασμό των Θεοφανείων που γινόταν στο ύπαιθρο. Μετά από αυτό, αναφέρει η New York Post, αυτός έριξε ένα χρυσό σταυρό στον ποταμό Ηστ Ρίβερ και είπε στους παρευρισκόμενους ότι εκείνος που θα ανάσυρε το σταυρό θα ήταν καλότυχος σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Αλλά συμβιβάζονται οι χριστιανικές δοξασίες με τη δεισιδαιμονία; Ένας συγγραφέας παρατήρησε κάποτε: «Πάνω στον τάφο της πίστης ανθίζουν τα λουλούδια της δεισιδαιμονίας». Άρα, δεν θα περιμένατε από τη χριστιανική θρησκεία να εξουδετερώνει και να εξαλείφει το δεισιδαιμονικό φόβο;
Θρησκεία—Εξαλείφει το Δεισιδαιμονικό Φόβο;
Η αληθινή θρησκεία θα έπρεπε να το κάνει αυτό, όπως ακριβώς έκανε και στον πρώτο αιώνα. Οι πρώτοι χριστιανοί, παρότι ζούσαν μέσα στον δεισιδαιμονικό ρωμαϊκό κόσμο, απόρριψαν τις δεισιδαιμονίες. Όμως, μετά το θάνατο των αποστόλων του Χριστού, άρχισαν να διεισδύουν σιγά-σιγά στην εκκλησία ψεύτικες θρησκευτικές διδασκαλίες που περιλάμβαναν και δεισιδαιμονίες. (1 Τιμόθεον 4:1, 7· Πράξεις 20:30) Σύμφωνα με το βιβλίο A History of the Christian Church (Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας), άρχισε να εμφανίζεται μια τάξη κληρικών η οποία συναινούσε στη χρήση ωροσκοπίων και στην προσήλωση σε διάφορες άλλες δεισιδαιμονίες. Με τον καιρό τέτοιες δημοφιλείς συνήθειες χαρακτηρίστηκαν «χριστιανικές».
Και σήμερα; Η θρησκεία εξακολουθεί να ανέχεται τα δεισιδαιμονικά έθιμα. Πάρτε σαν παράδειγμα το Σουρινάμ, όπου συχνά βλέπει κανείς λεγόμενους χριστιανούς που έχουν αφρικανική καταγωγή να φοράνε φυλαχτά, επειδή υποτίθεται ότι τους προστατεύουν από τα κακά πνεύματα. Ένας παρατηρητής λέει σχετικά: «Καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι ζουν, τρώνε, δουλεύουν και κοιμούνται μέσα στο φόβο». Σε ολόκληρο τον κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι τρέφουν παρόμοιο φόβο για τα «πνεύματα» των νεκρών. Και η μεγάλη ειρωνεία είναι το γεγονός ότι η θρησκεία συχνά προωθεί τέτοιες δεισιδαιμονικές δοξασίες.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα αυτό που συνέβη στο αφρικανικό νησί της Μαδαγασκάρης. Όταν οι ιεραπόστολοι του λεγόμενου χριστιανικού κόσμου άρχισαν να διαδίδουν τις διδασκαλίες τους, οι κάτοικοι της Μαδαγασκάρης ήταν επιδεκτικοί αλλά δεν ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις παραδοσιακές δοξασίες. Ποια ήταν η αντίδραση των εκκλησιών; Μια εφημερίδα στην Κένυα, η Daily Nation, λέει: «Οι πρώτοι ιεραπόστολοι ήταν ανεκτικοί και συμβιβαστικοί και έφτασαν να αποδέχονται αυτή την κατάσταση». Το αποτέλεσμα; Σήμερα, ο μισός πληθυσμός της Μαδαγασκάρης κατατάσσεται στην κατηγορία των χριστιανών. Αλλά, συνεχίζουν να φοβούνται και τα «πνεύματα» των νεκρών προγόνων! Έτσι, συνήθως καλούν τον ιερέα ή τον πάστορα να ευλογήσει τα κόκαλα ενός προγόνου πριν τα ξαναβάλουν στον οικογενειακό τάφο. Ναι, οι θρησκευτικοί ηγέτες διαιωνίζουν το ψέμα ότι μπορεί κάποιος να καλοπιάσει, να κολακέψει και να δωροδοκήσει τον Θεό, τον Διάβολο και τους νεκρούς προγόνους με το να ακολουθεί δεισιδαιμονικές συνήθειες.
Το ίδιο συμβαίνει και στη Νότια Αφρική, όπου το 77 τοις εκατό του πληθυσμού ισχυρίζονται ότι είναι χριστιανοί και η προσέλευση στις εκκλησίες είναι μεγάλη. Παρ’ όλα αυτά, για εκατομμύρια από αυτούς που πηγαίνουν στην εκκλησία, η παραδοσιακή αφρικανική θρησκεία, με τους δεισιδαιμονικούς της φόβους για τους νεκρούς προγόνους, δεν έχει σβήσει. Συνεπώς, για πολλές λεγόμενες χριστιανικές χώρες, η θρησκεία δεν είναι παρά ένα επίχρισμα. Ξύστε την επιφάνεια και θα δείτε ότι οι παλιές δεισιδαιμονίες ζουν και βασιλεύουν.
Κι όμως, η αληθινή θρησκεία εξαλείφει το δεισιδαιμονικό φόβο. Πώς; Το κλειδί είναι η γνώση. Η γνώση για ποιο πράγμα; Και πώς μπορείτε να την αποκτήσετε;