Η Αληθινή Θρησκεία Εξαλείφει το Φόβο—Πώς;
ΟΙ Βρετανοί συγγραφείς Έντουιν και Μόνα Ράντφορντ απόρησαν. Αφού συγκέντρωσαν περισσότερες από δυο χιλιάδες δεισιδαιμονίες, διαπίστωσαν ότι στη Σκωτία, στην Ινδία, στην Ουγκάντα ακόμα και στην Κεντρική Αμερική υπήρχαν οι ίδιοι δεισιδαιμονικοί φόβοι. Αναρωτήθηκαν, ‘Πώς εξηγείται αυτό;’ Ο συγγραφέας Ρόμπερτσον Ντέιβις κάνει την εξής σωστή παρατήρηση: «Φαίνεται ότι υπάρχει ένας κρίκος που συνδέει τη δεισιδαιμονία μ’ έναν κορμό δοξασιών, ο οποίος προηγείται χρονολογικά κατά πολύ από τις γνωστές μας θρησκείες». Τότε λοιπόν, ποιος προχριστιανικός «κορμός δοξασιών» οδηγεί στη ρίζα της δεισιδαιμονίας;
Η Ρίζα και τα Παρακλάδια της Δεισιδαιμονίας
Η Αγία Γραφή επισημαίνει τη γη Σενναάρ (την περιοχή που βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, η οποία αργότερα ονομάστηκε Βαβυλωνία), ως την κοιτίδα των ψεύτικων θρησκευτικών αντιλήψεων, περιλαμβανομένων και των δεισιδαιμονιών. Εκεί, ένας «ισχυρός κυνηγός» που ονομαζόταν Νεβρώδ άρχισε το κτίσιμο του διαβόητου Πύργου της Βαβέλ. Ο πύργος αυτός επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την ψεύτικη λατρεία. Έτσι, ο Ιεχωβά Θεός ματαίωσε τα σχέδια των οικοδόμων συγχύζοντας τη γλώσσα τους. Σιγά-σιγά, το κτίσιμο σταμάτησε και αυτοί διασκορπίστηκαν. (Γένεσις 10:8-10· 11:2-9) Όμως, οπουδήποτε εγκαταστάθηκαν μετάφεραν μαζί τους τις ίδιες δοξασίες, τις ίδιες ιδέες και τους ίδιους μύθους. Ωστόσο, η Βαβέλ παράμεινε κέντρο της ψεύτικης θρησκείας και με τον καιρό ο ρόλος της επεκτάθηκε· γέννησε και έθρεψε όλες τις μορφές μαγείας που υπάρχουν και τις δεισιδαιμονικές δοξασίες, όπως είναι η αστρολογία. (Παράβαλε Ησαΐας 47:12, 13· Δανιήλ 2:27· 4:7.) Έτσι, το βιβλίο Great Cities of the Ancient World (Οι Μεγάλες Πόλεις του Αρχαίου Κόσμου) σημειώνει: «Η αστρολογία βασίστηκε σε δυο βαβυλωνιακές ιδέες: το ζωδιακό κύκλο και τη θεία φύση των ουράνιων σωμάτων. . . . Οι Βαβυλώνιοι απόδιδαν στους πλανήτες τις επιδράσεις που κάποιος θα περίμενε να αποδίδουν στις αντίστοιχες θεότητές τους».
Πώς μας επηρεάζουν αυτά τα γεγονότα της αρχαιότητας; Η Αποκάλυψη, ένα από τα βιβλία της Αγίας Γραφής, δείχνει ότι ένα παγκόσμιο ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα έχει προκύψει από τις αντιλήψεις της αρχαίας Βαβυλώνας. Αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα και ονομάζεται «Βαβυλών η μεγάλη». (Αποκάλυψις 17:5) Βέβαια, το πέρασμα του χρόνου και οι τοπικές εξελίξεις επέδρασαν σ’ εκείνες τις αρχικές βαβυλωνιακές ιδέες. Αποτέλεσμα είναι η μεγάλη ποικιλία των θρησκειών που υπάρχουν σήμερα. Αλλά ακριβώς όπως διαφορετικά είδη δέντρων φυτρώνουν στο ίδιο χώμα, έτσι και διάφορες μορφές θρησκειών και δεισιδαιμονιών ανά τον κόσμο έχουν τη ρίζα τους στο ίδιο έδαφος—τη Βαβυλώνα. Για να το καταλάβουμε καλύτερα, ας δούμε πώς μια από τις βαβυλωνιακές δεισιδαιμονικές δοξασίες διείσδυσε σιγά-σιγά σχεδόν σε όλες τις θρησκείες που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο.
Φόβος για τους Νεκρούς—Πού Βασίζεται;
Οι Βαβυλώνιοι πίστευαν ότι το πνευματικό μέρος ενός ανθρώπου επιζούσε μετά το θάνατο του σάρκινου σώματος και μπορούσε να επιστρέψει για να επηρεάσει τους ζωντανούς προς το καλό ή προς το κακό. Έτσι λοιπόν, επινόησαν θρησκευτικές τελετουργίες που σκοπό είχαν να κατευνάζουν τους νεκρούς ώστε αυτοί να αποφύγουν την εκδίκησή τους. Αυτή η δοξασία συνεχίζει να υπάρχει σε αρκετές χώρες σήμερα. Στην Αφρική, για παράδειγμα, αυτή «παίζει ζωτικό ρόλο στην καθημερινή ζωή σχεδόν κάθε . . . κοινωνίας».—African Religions—Symbol, Ritual, and Community (Αφρικανικές Θρησκείες—Σύμβολα, Τελετουργίες και Κοινότητα).
Στις χώρες αυτές, επηρεάζονται ακόμα κι εκείνοι που ομολογούν ότι είναι χριστιανοί. Για παράδειγμα, η Ενριέτ, μια 63χρονη γυναίκα αφρικανικής καταγωγής, παραδέχεται: «Αν και ήμουν ενεργό μέλος της τοπικής προτεσταντικής εκκλησίας, φοβόμουν τα ‘πνεύματα’ των νεκρών. Μέναμε κοντά σ’ ένα νεκροταφείο και όποτε πλησίαζε στο σπίτι μας μια νεκρική πομπή, ξυπνούσα το παιδί μου και το κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου μέχρι να περάσει η πομπή. Διαφορετικά, το ‘πνεύμα’ του νεκρού θα έμπαινε στο σπίτι μου και θα αιχμαλώτιζε το παιδί που κοιμόταν».
Αυτή η δεισιδαιμονία επιβιώνει επειδή στο λεγόμενο χριστιανικό κόσμο επικρατεί η διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής. Η ιστορία δείχνει ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι—ιδιαίτερα ο Πλάτωνας—ανάπτυξαν απόψεις που είχαν σαν βάση τη βαβυλωνιακή ιδέα περί αθανασίας. Κάτω από τη δική τους επιρροή, γράφει ο Βρετανός λέκτορας της θεολογίας Τζων Ντάνετ, «η θεωρία της αθανασίας της ψυχής έφτασε στο σημείο να διαποτίσει σε μεγάλη έκταση τη Χριστιανική Εκκλησία». Αυτή η βαβυλωνιακή διδασκαλία έχει κρατήσει εκατομμύρια ανθρώπους δέσμιους του δεισιδαιμονικού φόβου.
Όμως, η αληθινή θρησκεία εξαλείφει αυτόν το φόβο. Γιατί; Επειδή η αληθινή θρησκεία δεν βασίζεται σε δοξασίες που έχουν τη ρίζα τους στη Βαβυλώνα, αλλά σε διδασκαλίες που περιέχονται στην Αγία Γραφή.
Η Ψυχή Σύμφωνα με την Αγία Γραφή
Το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής μάς λέει ότι ο άνθρωπος έγινε ψυχή, ένα ζωντανό άτομο. (Γένεσις 2:7) Έτσι όταν πεθαίνει ένα άτομο, πεθαίνει και η ψυχή του. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ το επιβεβαιώνει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει». (Ιεζεκιήλ 18:4· Ρωμαίους 3:23) Η ψυχή είναι θνητή και δεν εξακολουθεί να ζει μετά το θάνατο. Αντίθετα, όπως λέει το εδάφιο Ψαλμός 146:4: «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται». Συνεπώς, καταλήγει ο λέκτορας Τζων Ντάνετ, η αθανασία της ψυχής «παραμένει μια μη Βιβλική δοξασία».
Αν δεν υπάρχει αθάνατη ψυχή, τότε δεν υπάρχουν ούτε «πνεύματα» νεκρών που να τρομοκρατούν τους ανθρώπους στη γη. Έτσι, καταρρέουν τα θεμέλια του δεισιδαιμονικού φόβου των νεκρών.
Φόβος που Βασίζεται σε Παραπλάνηση
Ο δεισιδαιμονικός φόβος των νεκρών δεν υποχωρεί εύκολα. Γιατί; Επειδή στ’ αλήθεια συμβαίνουν υπερφυσικά πράγματα—όπως εκείνη τη νύχτα όταν μια μεσήλικη γυναίκα στο Σουρινάμ άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομά της. Αυτή δεν έδωσε σημασία, αλλά τότε ένιωσε να την αγγίζουν αόρατα «χέρια» κι όταν αντιστάθηκε, παραλίγο να τη στραγγαλίσει κάποια αόρατη δύναμη. Ίσως αναρωτιέστε, ‘Αν δεν ζουν τα «πνεύματα» των νεκρών, τότε ποιος ευθυνόταν γι’ αυτό;’ Για μια φορά ακόμα, η γνώση από την Αγία Γραφή διαλύει το δεισιδαιμονικό φόβο.
Εξηγεί ότι πράγματι υπάρχουν πνευματικές δυνάμεις, που ονομάζονται δαίμονες. Αυτοί οι δαίμονες, όμως, δεν είναι ψυχές πεθαμένων. Είναι άγγελοι που στασίασαν και τάχτηκαν με το μέρος του Σατανά, ο οποίος είναι «ο πλανών την οικουμένην όλην». (Αποκάλυψις 12:9· Ιακώβου 2:19· Εφεσίους 6:12· 2 Πέτρου 2:4) Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι δαίμονες ευχαριστιούνται να παραπλανούν, να τρομοκρατούν και να παρενοχλούν τους ανθρώπους. Η αφήγηση στα εδάφια Λουκάς 9:37-43 (ΜΝΚ) αναφέρει ότι ένας δαίμονας έκανε κάποιο αγόρι ‘να σπαράζει και να αφρίζει’ και το γέμιζε μελανιές. Ακόμα κι όταν το αγόρι οδηγήθηκε μπροστά στον Ιησού, ‘το δαιμόνιο το έριξε κάτω και το έκανε να σπαράζει. Αλλά’, συνεχίζει η αφήγηση, ‘ο Ιησούς επιτίμησε το ακάθαρτο πνεύμα και γιάτρεψε το αγόρι και το παράδωσε στον πατέρα του’.
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature (Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας) ορίζει τη δεισιδαιμονία ως «τη λατρεία ψεύτικων θεών». Έτσι, αν παίρνετε μέρος σε τέτοιες δεισιδαιμονικές πράξεις, τότε, ίσως άθελά σας, κατευνάζετε ‘ψεύτικους θεούς’, δηλαδή τους δαίμονες! Αυτή η ψεύτικη λατρεία αποτελεί σοβαρή παράβαση ενάντια στον Θεό.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 10:20 και Δευτερονόμιον 18:10-12.
‘Υποτάχθητε εις τον Θεόν’—Εσείς Υποτάσσεστε;
Θα είχατε το θάρρος να στρέψετε τα νώτα στους δαίμονες με το να απορρίψετε τη δεισιδαιμονία; Είναι αλήθεια πως οι δαίμονες είναι ισχυροί. Αλλά ο απόστολος Παύλος, αφού έδειξε ότι πρέπει να διαλέξουμε ποιον θα υπηρετούμε, ή τον Ιεχωβά Θεό ή τους δαίμονες, ρώτησε: «Μήπως είμεθα ισχυρότεροι αυτού [του Ιεχωβά];» (1 Κορινθίους 10:21, 22) Όχι, δεν είμαστε—όμως, μην ξεχνάτε, ούτε ο Σατανάς και οι δαίμονές του είναι! Αντίθετα, οι δαίμονες «τρέμουν» από φόβο για τον Ιεχωβά. (Ιακώβου 2:19, ΝΔΜ) Αλλά ο Παντοδύναμος Θεός σάς προσφέρει την προστασία του αν τη ζητήσετε. Επιπρόσθετα ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος λέει: «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας». (Ιακώβου 4:7) Παρόμοια θα φύγει και ο δεισιδαιμονικός φόβος σας.
Χιλιάδες άτομα στο πρόσωπο της γης που ζούσαν κάποτε μέσα στο φόβο και στη σκλαβιά δεισιδαιμονικών εθίμων μπορούν τώρα να το πιστοποιήσουν αυτό. Ο Διάβολος έφυγε από αυτούς! Με ποιο τρόπο; Μην ξεχνάτε, ο εχθρός του δεισιδαιμονικού φόβου είναι η γνώση. Ο καθηγητής Ρούντολφ Μπρας, ένας ειδήμων πάνω στο θέμα της προέλευσης των δεισιδαιμονιών, λέει: «Είναι θέμα παιδείας· όσο περισσότερη μόρφωση αποκτούν οι άνθρωποι τόσο λιγότερο δεισιδαίμονες γίνονται».
Έτσι, όταν η Ενριέτ, που αναφέρθηκε πριν, δέχτηκε την πρόσκληση που της έγινε από Μάρτυρες του Ιεχωβά να αρχίσει μια δωρεάν μελέτη της Αγίας Γραφής, σύντομα έδωσε τέρμα στα δαιμονικά τεχνάσματα. Απαλλάχτηκε από τα πλοκάμια της δεισιδαιμονίας. Όπως και χιλιάδες άλλοι, κατάλαβε πόσο αληθινά είναι τα λόγια του εδαφίου Εβραίους 2:15 (ΝΔΜ). Εδώ, ο απόστολος Παύλος λέει ότι ο Ιησούς θα «απελευθερώσει όσους ο φόβος του θανάτου τους είχε καταδικάσει να είναι δούλοι σ’ όλη τους τη ζωή». Ακριβώς όπως ο τροπικός πρωινός ήλιος εξανεμίζει την πάχνη του βροχερού δάσους, έτσι και το φως της αλήθειας της Αγίας Γραφής εξαλείφει κάθε δεισιδαιμονικό φόβο.
Σήμερα, πολυάριθμοι πρώην ‘δούλοι του φόβου’ έχουν πετάξει τα φυλαχτά που φορούσαν στο λαιμό τους και τα προστατευτικά περιδέραια από τα παιδιά τους. Τώρα νιώθουν όπως νιώθει και ο Ισαάκ, ένας 68χρονος πρώην μάγος-γιατρός στη Νότια Αφρική. Αφού μελέτησε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είπε: «Νιώθω πολύ ευτυχισμένος και ελεύθερος μαζί, γιατί δεν με καταπιέζει πια ο φόβος των πνευμάτων». Πόσο αληθινά αποδεικνύονται τα λόγια του Ιησού: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει».—Ιωάννης 8:32.
Ναι, η αληθινή θρησκεία εξαλείφει το φόβο!
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Οι δεισιδαιμονίες απλώθηκαν παγκόσμια από την κοιτίδα τους στη Βαβυλώνα