Πώς να Τιμούμε τον Θεό της Ελπίδας

«Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] ο Θεός του Ισραήλ λέγει, . . . Τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντες με θέλουσιν ατιμασθή».—1 ΣΑΜΟΥΗΛ 2:30.

1. Για ποιο λόγο πρέπει να θέλουμε να τιμούμε τον Ιεχωβά; (1 Τιμόθεον 1:17· Αποκάλυψις 4:11)

ΕΧΟΝΤΑΣ ΥΠΟΨΗ τις προοπτικές που έχουμε και οι οποίες βασίζονται στην Αγία Γραφή, είναι τόσο κατάλληλο όσο και λογικό να τιμούμε τον ‘Θεό της ελπίδας [τον Θεό που δίνει ελπίδα (ΜΝΚ)]’. (Ρωμαίους 15:13) Γιατί; Πώς μπορούμε εμείς, που δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ασήμαντοι, ατελείς άνθρωποι, να τιμούμε τον Μεγάλο Δημιουργό όλου του σύμπαντος; Και μήπως αυτός θα τιμήσει εμάς σε ανταπόδοση;

2. Τι πίστευε ο Ιησούς σχετικά με την τιμή που δίνεται στον Θεό;

² Μπορούμε να μάθουμε από την περίπτωση του Ιησού. Κανείς μας δεν θα αμφισβητούσε το γεγονός ότι ο Ιησούς πάντοτε ήθελε να τιμάται και να δοξάζεται ο Πατέρας του. (Ιωάννης 5:23· 12:28· 15:8) Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς επέκρινε τους Φαρισαίους και τους γραμματείς οι οποίοι ‘τιμούσαν τον Θεό με τα χείλη, αλλά των οποίων οι καρδιές είχαν απομακρυνθεί απ’ αυτόν’. Σημειώστε πως το ότι δεν τιμούσαν τον Θεό είχε να κάνει με ακατάλληλα ελατήρια και πράξεις. (Ματθαίος 15:7-9) Ωστόσο, μπορούμε να πούμε πως όταν ο Ιησούς απόδιδε τιμή στον Θεό, σ’ αυτό περιλαμβανόταν και η ελπίδα του; Και πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά σ’ αυτή την τιμή που λάβαινε;

3. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς έλπιζε στον Ιεχωβά;

³ Ο Ιησούς πήρε στα σοβαρά τα λόγια του Δαβίδ που αναφέρονται στο εδάφιο Ψαλμός 16:10: «Δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη, ουδέ θέλεις αφήσει τον Όσιόν σου να ίδη διαφθοράν». Επειδή είχε την ελπίδα ότι θα αναστηθεί, ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να πει τα εξής συγκλονιστικά λόγια στον κακούργο που κάρφωσαν δίπλα του: ‘Στ’ αλήθεια σου λέω σήμερα, Θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο’. (Λουκάς 23:39-43, ΜΝΚ) Σύντομα, εκείνος ο κακούργος πέθανε και επομένως δεν ήταν σε θέση, τρεις μέρες αργότερα, να παραστεί μάρτυρας της επιβεβαίωσης της ελπίδας που είχε ο Ιησούς ότι θα ανασταινόταν. Αλλά ένας αυτόπτης μάρτυρας ανάφερε: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες». (Πράξεις 2:31, 32) Η ανάσταση του Ιησού ήταν γεγονός.

4. Ποια τιμή άξιζε ο Ιησούς την οποία και έλαβε; (Αποκάλυψις 5:12)

⁴ Πολλοί από τους κοινούς ανθρώπους, τους οποίους υπηρέτησε ο Ιησούς, γνώριζαν ότι αυτός άξιζε σεβασμό, δηλαδή τιμή. (Λουκάς 4:15, ΝΔΜ· 19:36-38· 2 Πέτρου 1:17, 18) Κατόπιν, όμως, πέθανε σαν ένας εγκληματίας. Μήπως αυτό άλλαξε τα πράγματα; Όχι, γιατί ο Ιησούς είχε την επιδοκιμασία του Θεού στον οποίον έλπιζε. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά τον επανάφερε στη ζωή. Το γεγονός ότι ο «Θεός της ελπίδος» ανάστησε τον Γιο του σε ζωή και τον έντυσε με αθανασία στο πνευματικό βασίλειο, αποδεικνύει ότι ο Πατέρας εξακολουθούσε να τιμά τον Γιο του. Ο Παύλος λέει: «Τον δε . . . Ιησούν βλέπομεν δια το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού».—Εβραίους 2:7, 9· Φιλιππησίους 2:9-11.

5. Με ποιον ειδικό τρόπο τιμήθηκε ο Ιησούς, με αποτέλεσμα ποια επιπρόσθετη τιμή προς τον Θεό;

⁵ Ο Ιησούς, ο οποίος είχε τιμήσει τον Ιεχωβά, ανάφερε κάποιον ειδικό τρόπο με τον οποίο τον τίμησε ο Πατέρας. Σε μια από τις εμφανίσεις του στους πιστούς αποστόλους του είπε: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, . . . και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων (ΜΝΚ)]». (Ματθαίος 28:18-20) Έτσι, ο Πατέρας τίμησε επιπρόσθετα τον Γιο με το να του δώσει απαράμιλλη εξουσία. Αυτή η εξουσία επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί προς όφελος ανθρώπων οι οποίοι θα έκαναν ένα έργο που φέρνει τιμή σ’ Εκείνον τον οποίο ο Ιησούς αγωνίζεται να τιμήσει. Μήπως αυτό σημαίνει λοιπόν, ότι εμείς οι ατελείς άνθρωποι μπορούμε με κάποιον τρόπο να τιμήσουμε τον Πατέρα και να τιμηθούμε απ’ αυτόν σε ανταπόδοση;

Άνθρωποι Τιμούν τον Θεό

6. Ενώ είναι κατάλληλο να επιθυμούμε να μας τιμούν, ποιος κίνδυνος ενεδρεύει; (Λουκάς 14:10)

⁶ Οι περισσότεροι άνθρωποι σπάνια σκέφτονται να τιμήσουν πρώτα τον Θεό, επειδή ενδιαφέρονται περισσότερο να αποκτήσουν τιμή για τον εαυτό τους. Ορισμένοι μπορεί μάλιστα να πουν ότι είναι φυσιολογικό να θέλουμε να μας τιμούν οι άλλοι. Υπάρχει κάποια δόση αλήθειας σ’ αυτό, επειδή είναι φυσιολογικό να επιθυμούμε καλή φήμη από την οποία προκύπτει κάποιο μέτρο τιμής. (1 Τιμόθεον 3:2, 13· 5:17· Πράξεις 28:10) Ωστόσο, η επιθυμία να μας τιμούν άλλοι άνθρωποι μπορεί εύκολα να γίνει υπερβολική. Αυτό είναι καταφανές από πολλούς που επιδιώκουν φήμη ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν ή άλλους που κάνουν το παν για να διασώσουν το όνομά τους.

7. Γιατί η τιμή που προέρχεται από ανθρώπους είναι περιορισμένης αξίας;

⁷ Αν το σκεφτείτε καλύτερα, ακόμα και η μεγαλύτερη τιμή εκ μέρους των ανθρώπων είναι εφήμερη, γιατί όλοι αργά ή γρήγορα πεθαίνουν. Βέβαια, ίσως να τιμάται η μνήμη λίγων ηρώων για κάποιο διάστημα, αλλά οι περισσότεροι από τους νεκρούς ξεχνιούνται. Πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν τα ονόματα των προπαππούδων και των προγιαγιάδων τους ή πόσοι γνωρίζουν ποιοι κυβερνούσαν τη χώρα τους πριν από εκατό χρόνια; Στην πραγματικότητα, είτε έζησε κάποιος είτε όχι δεν αλλάζει τίποτα. Δεν αποτελεί παρά ένα κόκκο σκόνης πάνω στην πλάστιγγα του χρόνου, μια ασήμαντη σταγόνα στο ρεύμα της ζωής. Ακόμα και στην περίπτωση που θα τιμηθεί για λίγο διάστημα μετά το θάνατό του, αυτός δεν είναι σε θέση να το συνειδητοποιήσει αυτό. (Ιώβ 14:21· 2 Χρονικών 32:33· Εκκλησιαστής 9:5· Ψαλμός 49:12, 20) Το μόνο που αξίζει είναι να έχει κάποιος την ελπίδα που δίνει ο Θεός, να τιμά τον Θεό και να τιμάται σε ανταπόδοση. Αυτό μπορούμε να το δούμε στη ζωή δυο ατόμων που έζησαν την ίδια εποχή στον αρχαίο Ισραήλ.

8. Σε ποια παγίδα έπεσε ο Ηλεί σχετικά με την απόδοση τιμής;

⁸ Ο ένας ήταν ο Ηλεί. Υπηρέτησε τον Θεό στη σημαντική θέση του αρχιερέα 40 χρόνια και είχε επίσης το προνόμιο να κρίνει τον Ισραήλ. (1 Σαμουήλ 1:3, 9· 4:18) Παρ’ όλα αυτά, με τον καιρό έδειξε αδυναμία σε ό,τι αφορούσε τους γιους του Οφνεί και Φινεές. Αυτοί, μολονότι ήταν ιερείς, έκαναν κατάχρηση του αξιώματός τους με το να κλέβουν κομμάτια από τις θυσίες και να επιδίδονται σε ανήθικες σεξουαλικές σχέσεις. Όταν ο πατέρας τους περιορίστηκε απλώς να τους επικρίνει με ήπιο ύφος, ο Θεός διακήρυξε ότι ο Ηλεί ‘τιμάει τους γιους του περισσότερο από μένα’. Ο Ιεχωβά είχε υποσχεθεί να διαιωνίσει το Ααρωνικό ιερατείο, αλλά επρόκειτο να αποκόψει τον οίκο του Ηλεί από το αρχιερατικό αξίωμα. Γιατί; Ο Θεός εξήγησε: «Τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντες με θέλουσιν ατιμασθή».—1 Σαμουήλ 2:12-17, 29-36· 3:12-14.

9. Πώς δόθηκε στον Σαμουήλ η ευκαιρία να τιμήσει τον Ιεχωβά;

⁹ Σε αντιδιαμετρική αντίθεση βρισκόταν ο Σαμουήλ. Πιθανότατα γνωρίζετε ότι οι γονείς του, ενώ ακόμα ήταν μικρός, τον έφεραν στη σκηνή του μαρτυρίου στη Σηλώ. Μια νύχτα ο Ιεχωβά μίλησε στο παιδί. Θα ήταν ενδιαφέρον να διαβάσετε αυτή την αφήγηση στα εδάφια 1 Σαμουήλ 3:1-14, και να οραματιστείτε πώς ξύπνησε αυτό το αγόρι, όχι από κάποια βροντερή φωνή, αλλά από ένα ήπιο κάλεσμα που του φάνηκε ότι προερχόταν από τον ηλικιωμένο Ηλεί. Κατόπιν αναλογιστείτε το φόβο που θα ένιωσε ο νεαρός Σαμουήλ όταν θα έπρεπε να αναφέρει στο γερασμένο αρχιερέα την απόφαση του Θεού να τιμωρήσει τον οίκο του Ηλεί. Κι όμως, ο Σαμουήλ το έκανε· τίμησε τον Θεό δείχνοντάς του υπακοή.—1 Σαμουήλ 3:18, 19.

10. Εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Σαμουήλ τίμησε τον Θεό, πώς ο Θεός τίμησε τον Σαμουήλ;

¹⁰ Ο Σαμουήλ ως προφήτης τίμησε τον Ιεχωβά πολλά χρόνια και ο Ιεχωβά τίμησε τον Σαμουήλ. Παρατηρήστε το αυτό στα εδάφια 1 Σαμουήλ 7:7-13. Ο Ιεχωβά απάντησε αμέσως στην προσευχή του Σαμουήλ που ζητούσε βοήθεια για να νικήσει τους Φιλισταίους. Δεν θα αισθανόσασταν τιμημένοι αν λαβαίνατε τέτοια θεϊκή αναγνώριση; Όταν οι γιοι του Σαμουήλ δεν ακολούθησαν το παράδειγμά του, ο Θεός δεν τον απόρριψε όπως απόρριψε τον Ηλεί. Αυτό συνέβη προφανώς επειδή ο Σαμουήλ έκανε το παν για να τιμήσει τον Θεό. Δείχνοντας περαιτέρω αυτή τη στάση, ο Σαμουήλ δεν ενέκρινε την αίτηση που έκανε ο λαός για ανθρώπινο βασιλιά. (1 Σαμουήλ 8:6, 7) Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Σαμουήλ για να χρίσει και τον Σαούλ και τον Δαβίδ. Όταν ο Σαμουήλ πέθανε, ο Ισραήλ τον πένθησε, δίνοντάς του έτσι τιμή. Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι ότι τον τίμησε ο Θεός με το να τον αναφέρει στην Αγία Γραφή μεταξύ αντρών πίστης που θα ευλογηθούν με ανάσταση και με τα θαυμάσια πράγματα που επιφυλάσσει γι’ αυτούς ο Θεός. (Ψαλμός 99:6· Ιερεμίας 15:1· Εβραίους 11:6, 16, 32, 39, 40) Δεν δείχνει αυτό ότι αξίζει πολύ να τιμούμε τον ‘Θεό της ελπίδας’;

Εσείς θα Τιμήσετε τον ‘Θεό της Ελπίδας’;

11, 12. Τι χρειάζεται να εξετάσουμε σχετικά με την απόδοση τιμής στον Ιεχωβά και ποιος είναι ένας τρόπος για να το κάνουμε αυτό;

¹¹ Οι περιπτώσεις του Ιησού και του Σαμουήλ, για να αναφέρουμε δυο μόνο από τα πολλά Βιβλικά παραδείγματα, αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να θέσουν σαν πρώτο πράγμα στη ζωή τους την απόδοση τιμής στον ‘Θεό της ελπίδας’. Και οι δυο αυτές περιπτώσεις δείχνουν ότι αν το κάνουμε αυτό, μπορούμε κατάλληλα να επιζητούμε και να λάβουμε τιμή από τον Θεό. Αλλά πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό, έτσι ώστε να είστε όσο γίνεται σίγουροι ότι θα ευαρεστήσετε τον Θεό, ότι θα τιμηθείτε απ’ αυτόν και ότι θα δείτε την εκπλήρωση της βασισμένης στην Αγία Γραφή ελπίδας σας;

¹² Μπορείτε να το κάνετε, έχοντας γνήσιο, γεμάτο σεβασμό φόβο μη τυχόν δυσαρεστήσετε τον Θεό. (Μαλαχίας 1:6) Προφανώς συμφωνούμε αμέσως μ’ αυτή τη δήλωση. Όμως, θυμηθείτε τους γιους του Ηλεί. Αν τους ρωτούσατε αν ήθελαν να τιμούν τον Θεό δείχνοντάς του φόβο γεμάτο σεβασμό, είναι πολύ πιθανό ότι θα σας απαντούσαν καταφατικά. Το πρόβλημα προκύπτει όταν έρχεται η στιγμή να γίνει πράξη, στις ενέργειες της καθημερινής μας ζωής, η επιθυμία μας να τιμούμε τον Θεό δείχνοντάς του φόβο.

13. Δείξτε με παράδειγμα πώς η επιθυμία να τιμούμε τον Θεό δείχνοντάς του φόβο μπορεί να μας βοηθήσει.

¹³ Αν βρεθούμε σε μια κατάσταση στην οποία εμφανίζεται ο πειρασμός να κλέψουμε ή να αναμειχθούμε σε κάποιο σεξουαλικό παράπτωμα χωρίς αυτό να γίνει δημόσια γνωστό, θα επηρεάσει τις πράξεις μας η επιθυμία μας να τιμούμε τον Θεό; Θα πρέπει να καλλιεργούμε την εξής άποψη: ‘Ακόμα κι αν η αδικοπραγία μου θα μπορούσε να παραμείνει κρυφή, το γεγονός και μόνο ότι θα ενδώσω σε ένα τέτοιο αμάρτημα, αποτελεί προσβολή ενάντια στον ‘Θεό της ελπίδας’ του οποίου φέρνω το όνομα’. Και η αλήθεια είναι ότι η αδικοπραγία δεν θα παραμείνει κρυφή για πάντα, ακριβώς όπως δεν έμειναν κρυφά τα πράγματα που έκαναν οι γιοι του Ηλεί. Αυτό προκύπτει από τα λόγια του Παύλου όσον αφορά την ‘δίκαιη κρίση του Θεού’: «Θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού, εις μεν τους ζητούντας δι’ υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον [αιώνια ζωή σ’ εκείνους που επιζητούν δόξα και τιμή, και αφθαρσία μέσω εγκαρτέρησης σε έργο που είναι καλό (ΜΝΚ)], εις δε τους φιλονείκους και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν θέλει είσθαι θυμός και οργή».—Ρωμαίους 2:5-8.

14. Ποιος είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τιμούμε τον Θεό και τι θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας;

¹⁴ Από την άλλη μεριά, ο Παύλος αναφέρει τη συμμετοχή σε ‘έργο που είναι καλό’, το οποίο τιμά τον Θεό και φέρνει «δόξαν και τιμήν» απ’ αυτόν. Σήμερα, το πρώτιστο έργο αυτού του είδους είναι εκείνο που ανάφερε ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20: ‘Κάνετε μαθητές απ’ όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους και διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας διάταξα’. Σε όλη τη γη, εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι δραστήριοι σ’ αυτό το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας το οποίο τιμά τον Θεό. Πολλοί μάλιστα αγωνίζονται με ζήλο προκειμένου να είναι ολοχρόνιοι διάκονοι ως σκαπανείς, είτε σε μόνιμη βάση είτε στη διάρκεια των διακοπών από την κοσμική εργασία ή το σχολείο. Με αυτό υπόψη, ο καθένας μας μπορεί επωφελώς να εξετάσει πού στέκεται όσον αφορά αυτό το έργο. Θα μπορούσατε, για παράδειγμα, να ρωτήσετε: ‘Τιμώ εγώ τον ‘Θεό της ελπίδας’ συμμετέχοντας πλήρως στο έργο κηρύγματος;’

15. Τι έχει συμβεί σε ορισμένους Χριστιανούς σχετικά με την απόδοση τιμής στον Ιεχωβά μέσω της δημόσιας διακονίας;

¹⁵ Μερικοί Χριστιανοί που για χρόνια ήταν δραστήριοι κήρυκες, σταδιακά έχουν επιβραδύνει το ρυθμό τους. Τους φτάνει να έχουν μικρή ή περιστασιακή συμμετοχή στο σημαντικό έργο της μαθήτευσης. Δεν αναφερόμαστε σε άτομα που έχουν σωματικούς περιορισμούς και επιβραδύνουν το ρυθμό τους εξαιτίας της επίδρασης των γηρατειών. Εκτός απ’ αυτούς, παρατηρείται επιβράδυνση ανάμεσα σε ορισμένους Μάρτυρες διαφόρων ηλικιών. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Παύλος δεν αναφερόταν σε άτομα κάποιας ορισμένης ηλικίας όταν προειδοποίησε τους Χριστιανούς να φυλάγονται από ‘την κούραση’. Αντίθετα, ανεξάρτητα από την ηλικία ενός ατόμου, η ουσία του ζητήματος είναι ότι η τακτική συμμετοχή στη διακονία απαιτεί προσπάθεια. Όπως συνέβαινε προφανώς και στις μέρες του Παύλου, μερικοί σήμερα σκέφτονται ως εξής: ‘Όλα αυτά τα χρόνια έκανα το μέρος μου, τώρα σειρά έχουν οι νεότεροι, ας αγωνιστούν αυτοί με ζήλο’.—Γαλάτας 6:9· Εβραίους 12:3.

16. Γιατί θα μπορούσαμε να ωφεληθούμε από μια αυτοεξέταση σ’ αυτόν τον τομέα;

¹⁶ Βέβαια, εκείνοι που έχουν επηρεαστεί μ’ αυτόν τον τρόπο αποτελούν μια μειονότητα, αλλά θα μπορούσατε να ρωτήσετε: ‘Μήπως αν εξετάσω με ειλικρίνεια την περίπτωσή μου, διακρίνω κάποια τέτοια τάση; Πώς συγκρίνεται η τωρινή μου συμμετοχή στη διακονία μ’ εκείνη που είχα στο παρελθόν;’ Ανεξάρτητα από το αν έχει εκδηλωθεί ή όχι κάποιος βαθμός επιβράδυνσης, όλοι μας θα πρέπει να θυμούμαστε ότι ο ‘Θεός της ελπίδας’ υπόσχεται να δώσει «δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν». (Ρωμαίους 2:10) Το ρήμα που χρησιμοποίησε ο Παύλος σημαίνει ‘κάνω εργασία, εκτελώ, παράγω’. Πόσο ζωτικό είναι λοιπόν, να αποφεύγουμε να μοιάζουμε με τους Φαρισαίους και τους γραμματείς, οι οποίοι απλώς τιμούσαν τον Θεό με τα χείλη τους! (Μάρκος 7:6· Αποκάλυψις 2:10) Αντίστροφα, όταν συμμετέχουμε με όλη μας την καρδιά και με ζήλο στη δημόσια διακονία, τότε αποδεικνύουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους ότι έχουμε μια πραγματική ελπίδα. Τιμούμε τον Δημιουργό και Ζωοδότη μας. Και συγκαταλεγόμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που θα τιμηθούν απ’ αυτόν, τώρα και στο ατέλειωτο μέλλον.—Λουκάς 10:1, 2, 17-20.

Με τα Πολύτιμά μας

17, 18. Με ποιον άλλο τρόπο μπορούμε να τιμούμε τον Θεό και γιατί η απροθυμία να το κάνουμε αυτό δεν είναι βάσιμη;

¹⁷ Το εδάφιο Παροιμίαι 3:9 αναφέρει τα εξής σχετικά με κάποιον άλλο τρόπο με τον οποίο μπορούμε να τιμούμε τον ‘Θεό μας της ελπίδας’: «Τίμα τον Κύριον από των υπαρχόντων σου [από τα πολύτιμά σου (ΜΝΚ)] και από των απαρχών πάντων των γεννημάτων σου». Ο Σπούρελ αποδίδει ως εξής αυτό το εδάφιο: «Δόξαζε τον Ιεχωβά με τον πλούτο σου και με το καλύτερο από τα αγαθά σου».—A Translation of the Old Testament Scriptures from the Original Hebrew (Μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από το Πρωτότυπο Εβραϊκό Κείμενο).

¹⁸ Πολλοί άνθρωποι, επειδή διάφοροι κληρικοί έχουν γίνει περιβόητοι για την άκρατη πλεονεξία τους και τη χλιδή μέσα στην οποία ζουν, διστάζουν να συνεισφέρουν σε εκκλησίες και θρησκευτικές οργανώσεις των οποίων ο πρωταρχικός στόχος φαίνεται καθαρά ότι είναι απλώς η απόκτηση πλούτου. (Αποκάλυψις 18:4-8) Ωστόσο, αυτές οι καταχρήσεις δεν αλλοιώνουν την ισχύ του εδαφίου Παροιμίαι 3:9. Σε αρμονία μ’ αυτή την εμπνευσμένη συμβουλή, πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε ‘τα πολύτιμά μας’ για να ‘τιμούμε τον Ιεχωβά’, τον ‘Θεό μας της ελπίδας’;

19. Δείξτε με παράδειγμα πώς μερικοί έχουν εφαρμόσει το εδάφιο Παροιμίαι 3:9.

¹⁹ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διαπιστώνουν ότι ο αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που ανταποκρίνονται στο μήνυμα της Βασιλείας απαιτεί επέκταση Αιθουσών Βασιλείας και ανέγερση καινούριων. Να λοιπόν, μια ευκαιρία να ‘δοξάσουμε τον Ιεχωβά με τον πλούτο μας’. Μικροί και μεγάλοι το έχουν κάνει αυτό, έχοντας πάρει ο καθένας μόνος του την απόφαση να συμβάλει στην κάλυψη των εξόδων ανέγερσης. Το να εμμείνει κανείς σε μια τέτοια απόφαση, που δεν την έχει κοινοποιήσει σε άλλους, μπορεί να χρειαστεί αυτοπειθαρχία ή ακόμα και μερικές θυσίες, ειδικά αν ο σχεδιασμός και η αποπεράτωση ενός οικοδομικού προγράμματος απαιτήσει μεγάλο χρονικό διάστημα. (2 Κορινθίους 9:6, 7) Ωστόσο, αυτός ο τρόπος χρησιμοποίησης των χρημάτων τιμά πραγματικά τον Ιεχωβά, επειδή οι Αίθουσες Βασιλείας είναι τόποι όπου οι Χριστιανοί τον λατρεύουν και όπου αυτοί και οι σύντροφοί τους αποκτούν γνώση για τον Θεό. Τα λόγια του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 6:3, 4 μας διαβεβαιώνουν ότι ο Θεός θα τιμήσει εκείνους που τον τιμούν μ’ αυτόν τον τρόπο.

20. (α) Γιατί απαιτείται εξονυχιστική αυτοεξέταση για να εφαρμόσουμε το εδάφιο Παροιμίαι 3:9; (β) Ποιες ερωτήσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας;

²⁰ Ωστόσο, υπάρχει και κάποιος κίνδυνος: Οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς, οι οποίοι σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού δεν έθεταν σαν πρώτιστο πράγμα την απόδοση τιμής στον Θεό, φρόντιζαν να επωφελούνται αυτοί πρώτα από τον πλούτο τους. Γι’ αυτό, η συμβουλή στα εδάφια Ματθαίος 15:4-8 συστήνει να εξετάσουμε εξονυχιστικά τον εαυτό μας αν πράγματι ‘τιμούμε τον Ιεχωβά με τα πολύτιμά μας’. (Ιερεμίας 17:9, 10) Για παράδειγμα, κάποιος Χριστιανός που έχει βγάλει αρκετά λεφτά από τη δική του επιχείρηση, μπορεί να προσπαθεί να δικαιολογεί το γεγονός ότι συνεχίζει την πλήρη απασχόληση στην εργασία του με σκοπό να κερδίσει ακόμη περισσότερα. Μπορεί να σκέφτεται: ‘Άλλοι αναλαμβάνουν την υπηρεσία σκαπανέα ή μετακομίζουν για να υπηρετήσουν εκεί όπου υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη για κήρυκες, αλλά ο ειδικός τρόπος με τον οποίο εγώ μπορώ να υπηρετώ τον Θεό είναι να κερδίζω περισσότερα και κατόπιν να είμαι σε θέση να κάνω πλούσιες συνεισφορές’. Οι συνεισφορές αυτού του ατόμου μπορεί πράγματι να είναι χρήσιμες. Αλλά θα έκανε καλά να ρωτήσει: ‘Δείχνει η προσωπική μου ζωή ότι το πρώτιστο κίνητρο που βρίσκεται πίσω από την προσπάθειά μου να κερδίζω όλο και περισσότερα είναι η επιθυμία μου να χρησιμοποιώ τα χρήματα για να τιμώ τον Θεό;’ (Λουκάς 12:16-19· παράβαλε Μάρκος 12:41-44.) Και, ‘Θα μπορούσα να διευθετήσω τις υποθέσεις μου έτσι ώστε να έχω μεγαλύτερη προσωπική συμμετοχή στο σημαντικότερο έργο για την εποχή μας—τη διακήρυξη των καλών νέων;’ Πράγματι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις της ζωής μας, μπορούμε να εξετάσουμε τα κίνητρά μας και τις ενέργειές μας και να ρωτήσουμε: ‘Πώς μπορώ να τιμώ πληρέστερα τον Ζωοδότη και «Θεό μου της ελπίδας»;’

21. Τι προοπτικές έχουμε, αν τιμούμε τώρα τον Ιεχωβά;

²¹ Ο Ιεχωβά δεν θα μας απογοητεύσει. Τι ευχάριστη προοπτική είναι να μπορεί ο Θεός, τώρα και στο ατέλειωτο μέλλον, να λέει για μας αυτά που είπε για τον πιστό Ισραήλ: «[Επειδή (ΛΧ)] εστάθης πολύτιμος εις τους οφθαλμούς μου, εδοξάσθης και εγώ σε ηγάπησα»! (Ησαΐας 43:4) Αυτός ο ίδιος υπόσχεται ‘αιώνια ζωή σ’ εκείνους που επιζητούν δόξα και τιμή’. Αυτή την υπόσχεση τη δίνει σ’ αυτούς που εγκαρτερούν ‘σε έργο που είναι καλό’. Τι «Θεός της ελπίδος» είναι αυτός!

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα του Ιησού όσον αφορά ανθρώπους που αποδίδουν τιμή στον Ιεχωβά;

◻ Πώς διέφεραν ο Ηλεί και ο Σαμουήλ σε σχέση με την απόδοση τιμής στον Ιεχωβά;

◻ Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να αυξήσετε την τιμή που δίνετε στον Θεό και τι μπορεί να σας δοθεί σε ανταπόδοση;

◻ Τι μέλλον επιφυλάσσεται για εκείνους που θέτουν πρώτη την απόδοση τιμής στον ‘Θεό της ελπίδας’ μας;

[Πλαίσιο στη σελίδα 20]

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΕΣ

Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από επιστολές που έλαβε το γραφείο της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης:

«Ονομάζομαι Αμπάιτζα. Είμαι εννέα χρονών. Θέλω να σας δώσω 4 δολάρια για τους αδελφούς που εργάζονται στις Αίθουσες Βασιλείας. Μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να αγοράσουν ξυλεία ή σοκολάτες, δεν με πειράζει».—Όρεγκον.

‘Εσωκλείω την επιταγή μου. Έχω περάσει τα 96 και είμαι αρκετά βαρήκοος, αλλά είναι ξεχωριστή χαρά για μένα να μαζεύω χρήματα γι’ αυτό το σκοπό. Ναι, είναι αλήθεια ότι οδηγώ μεταχειρισμένο αυτοκίνητο και ότι το χειμώνα δεν πηγαίνω στη Φλώριντα ή στην Καλιφόρνια. Δεν μπορώ να κάνω και πολλά στη διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας από πόρτα σε πόρτα. Αλλά όταν μαζεύω τα χρήματά μου και σας στέλνω ένα μέρος απ’ αυτά, νιώθω ότι εξακολουθώ να προσφέρω κάτι σ’ αυτό το έργο’.—Οχάιο.

‘Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για την Αίθουσα Βασιλείας. Αυτά τα χρήματα [5 δολάρια] προορίζονται για να μπορείτε να τυπώνετε βιβλία και τη Σκοπιά προκειμένου να τα διαβάζουμε εμείς. Τα χρήματα είναι από τον κουμπαρά μου. Σας ευχαριστώ για το ειδικό βιβλιάριο Το Σχολείο που μας συμβουλεύει σχετικά με τα ναρκωτικά’.

«Εσώκλειστα θα βρείτε μια επιταγή. Από το συνολικό ποσό, τα διακόσια δολάρια προορίζονται για το Ταμείο Ανέγερσης Αιθουσών Βασιλείας. Τα υπόλοιπα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με οποιονδήποτε τρόπο εσείς θεωρείτε κατάλληλο για την προώθηση του έργου κηρύγματος».—Μιζούρι.