Η Ανάσταση—Για Ποιους και Πότε;

ΣΥΝΕΒΗΚΕ το έτος 32 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος με τις δυο αδελφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία. Οι αδελφές είχαν στείλει στον Ιησού μήνυμα ότι ο Λάζαρος ήταν άρρωστος. Ο Ιησούς αγαπούσε τον Λάζαρο και τις αδελφές του, γι’ αυτό και ξεκίνησε να πάει στη Βηθανία. Στο δρόμο, ο Ιησούς πληροφόρησε τους μαθητές του: «Λάζαρος ο φίλος ημών εκοιμήθη· αλλά υπάγω δια να εξυπνήσω αυτόν». Οι μαθητές νόμισαν ότι ο Ιησούς εννοούσε τον κατά γράμμα ύπνο. Γι’ αυτό, ο Ιησούς δήλωσε ξεκάθαρα: «Ο Λάζαρος απέθανε».—Ιωάννης 11:1-15.

Οι επισκέπτες έφτασαν τέσσερις μέρες έπειτα από το θάνατο του Λάζαρου. Όταν ο Ιησούς είδε τη Μαρία και τους άλλους να θρηνούν, «εδάκρυσεν», εκδηλώνοντας έτσι τη βαθιά του αγάπη και τη συμπόνια του. (Ιωάννης 11:17, 35) Το πτώμα του Λάζαρου το είχαν θάψει σ’ ένα σπήλαιο. Ο Ιησούς έδωσε την οδηγία να απομακρύνουν την πέτρα που έκλεινε την είσοδο του τάφου. Προσευχήθηκε στον Πατέρα του και κατόπιν φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε, ελθέ έξω»! Ο Λάζαρος βγήκε έξω. Τι χαρά πρέπει να έδωσε αυτό στις αδελφές του!—Ιωάννης 11:38-45.

Αυτό το περιστατικό παρέχει πραγματική ελπίδα ότι θα υπάρξει ανάσταση. Ωστόσο, ο θάνατος γενικά είναι ένας φοβερός εχθρός που παίρνει τα αγαπημένα μας πρόσωπα, χωρίς να υπάρχει η προοπτική ότι θα τα αναστήσει αμέσως ο Ιησούς. Όπως ξέρουμε καλά, πολλοί απ’ αυτούς τους αγαπητούς ανθρώπους είναι καλοί και πολύ φιλόστοργοι. Συνεπώς, εγείρεται το προφανές ερώτημα . . .

Γιατί να Πεθαίνουν οι Άνθρωποι;

Αν θέλουμε μια ακριβή, αξιόπιστη απάντηση, πρέπει να ανατρέξουμε στην αρχή του ανθρώπινου γένους στον κήπο της Εδέμ. Με σκοπό να δοκιμάσει την υπακοή του Αδάμ, ο Θεός τον διέταξε εκεί να μη φάει τον καρπό ενός συγκεκριμένου δέντρου. Αν αυτός και η Εύα έτρωγαν από τον καρπό, ο Θεός είπε ότι θα ‘πέθαιναν εξάπαντος’. (Γένεσις 2:17) Όταν ο Σατανάς τούς έβαλε σε πειρασμό, εκείνοι παρήκουσαν τον Θεό και απέτυχαν σ’ αυτή την κρίσιμη δοκιμασία. Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος.

Γιατί να επιβληθεί μια τέτοια τιμωρία για ένα φαινομενικά ασήμαντο αδίκημα; Η πράξη τους ήταν ασήμαντη, αλλά το αδίκημα επέσυρε το θάνατο—ήταν στασιασμός των τέλειων ανθρώπων Αδάμ και Εύας ενάντια στον Δημιουργό τους. Αυτοί δεν ήταν πια τέλειοι, και ο Θεός επέβαλε την ποινή του θανάτου. Κι όμως, ο Θεός έχει διευθετήσει την αναίρεση αυτής της δίκαιης ποινής για απογόνους του Αδάμ. Πώς; Ο Παύλος έγραψε ότι ο «Ιησούς Χριστός . . . έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων».—1 Τιμόθεον 2:5, 6· Ρωμαίους 5:17.

Σε τι Κατάσταση Βρίσκονται οι Νεκροί;

Ο Λάζαρος ήταν νεκρός τέσσερις μέρες. Αν εσείς είχατε πεθάνει, αλλά στην πραγματικότητα είχατε ζήσει στο πνευματικό βασίλειο τέσσερις μέρες και κατόπιν ανασταινόσασταν, δεν θα μιλούσατε στους άλλους γι’ αυτό; Ο Λάζαρος όμως δεν είπε τίποτα που να έδειχνε ότι έζησε σε κάποιον άλλο κόσμο. Η Αγία Γραφή λέει: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν».—Εκκλησιαστής 9:5· Ψαλμός 146:3, 4.

Αναλογιστείτε τι υποδηλώνει αυτό. Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν στο καθαρτήριο, αν και αυτή η λέξη δεν εμφανίζεται στην Αγία Γραφή. Πολλοί περισσότεροι πιστεύουν ότι υπάρχει μια πύρινη κόλαση. Ωστόσο, εσείς δεν θα καίγατε αιώνια στη φωτιά ακόμη κι έναν εχθρό. Εφόσον εσείς θα αρνιόσασταν να κάνετε κάτι τόσο απάνθρωπο, θα το έκανε ο στοργικός Δημιουργός μας, βάζοντας τους ανθρώπους να υποφέρουν στη φωτιά της κόλασης; Αλλά σκεφτείτε, παρακαλούμε, την παρηγορητική Γραφική διαβεβαίωση που αναφέρθηκε προηγουμένως—οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν».

Σύμφωνα με τις Γραφές, ο αριθμός εκείνων που θα βασιλεύσουν με τον Χριστό στον ουρανό είναι σχετικά μικρός. Ο Ιησούς τούς περιέγραψε ως ένα «μικρόν ποίμνιον». (Λουκάς 12:32) Ο απόστολος Ιωάννης είδε το «Αρνίον [τον Ιησού Χριστό] ιστάμενον επί το [ουράνιο] όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες . . . ηγορασμένοι από της γης». (Αποκάλυψις 14:1-3) Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι αυτά τα άτομα υπήρξαν άνθρωποι, πέθαναν και αργότερα αναστήθηκαν για να ζήσουν στον ουρανό με τον Χριστό.

Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βοηθηθεί από την κατανόηση αυτών των Γραφικών αληθειών—ότι δεν υπάρχει καθαρτήριο ούτε πύρινη κόλαση και ότι υπάρχει ελπίδα να αναστηθούν στον ουρανό ορισμένα νεκρά άτομα. Ωστόσο, αν αυτοί που ανασταίνονται στον ουρανό είναι τόσο λίγοι, ποια ελπίδα υπάρχει για τους άλλους;

Η Επίγεια Ανάσταση

Ο Ιησούς Χριστός διάνοιξε, ή αλλιώς καθιέρωσε, την οδό της ανάστασης για ζωή στον ουρανό. (Εβραίους 9:24· 10:19, 20) Επομένως, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής δεν θα έχει μέρος στην ουράνια ανάσταση, επειδή δολοφονήθηκε πριν πεθάνει ο Ιησούς και διανοίξει την οδό για την ουράνια ζωή. Ο Ιησούς είπε: «Δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλήτερος αυτού». (Ματθαίος 11:11) Ποια ανταμοιβή επιφυλάσσει ο Θεός γι’ αυτόν τον πιστό άνθρωπο και για άλλους σαν κι αυτόν, που έχουν πεθάνει;

Ανοίξτε την Αγία Γραφή σας στο 23ο κεφάλαιο του Λουκά και διαβάστε τα εδάφια 39 ως 43. Ένας από τους κακούργους που είχαν κρεμαστεί δίπλα στον Ιησού είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου». Ο Ιησούς τον διαβεβαίωσε ότι θα ήταν στον Παράδεισο. Δεν πρόκειται για τον ουρανό, αλλά για έναν επίγειο παράδεισο, όπως ήταν ο πρώτος Παράδεισος.

Η Ανάσταση—Πηγή Παρηγοριάς

Αυτή η έγκυρη Γραφική προοπτική είναι πολύ παρηγορητική, όπως είναι λογικό να αναμένουμε. Γιατί; Επειδή ο Ιεχωβά είναι αγάπη. (1 Ιωάννου 4:8) Όταν επέτρεψε να πεθάνει ο Γιος του μ’ αυτόν τον επονείδιστο τρόπο, ο Θεός εκδήλωνε στην πραγματικότητα τη θαυμάσια ιδιότητά του, την αγάπη. Λίγο πριν, ο Ιησούς είχε πει: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [το ανθρώπινο γένος], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—Ιωάννης 3:16.

Και ο Ιησούς έδειξε εξαιρετική αγάπη με το να δώσει τη ζωή του ως λύτρο για το πιστό ανθρώπινο γένος. Αυτός ο ίδιος είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».—Ματθαίος 20:28.

Η Κάρολαν, για την οποία αναφέρθηκε στο πρώτο άρθρο ότι έχασε μερικά αγαπημένα της πρόσωπα σ’ ένα τρομερό δυστύχημα, ένιωσε να παραλύει μετά απ’ αυτό. Αλλά παρηγοριόταν, ξέροντας ότι εκείνα τα νεκρά αγαπημένα πρόσωπα δεν υπέφεραν. Τι άλλο τη βοήθησε να τα βγάλει πέρα; Η αγάπη και οι ειλικρινείς εκφράσεις παρηγοριάς από μέρους των πνευματικών αδελφών της, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αποδείχτηκαν πράγματα πολύ υποβοηθητικά.—Ψαλμός 34:18.

Η προσευχή στον Ιεχωβά τη βοήθησε επίσης πάρα πολύ. Πολλές φορές ξυπνούσε τη νύχτα και νόμιζε ότι όλα αυτά ήταν ένα κακό όνειρο, αλλά μετά ερχόταν αντιμέτωπη με την οδυνηρή πραγματικότητα. Οι δεήσεις προς τον Ιεχωβά την ηρεμούσαν, και εκτίμησε βαθύτερα όσα έγραψε ο Παύλος: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού».—Φιλιππησίους 4:6, 7.

Η Σίρλεϊ μάς δίνει άλλο ένα παράδειγμα του πόσο παρηγορητική είναι η ελπίδα της ανάστασης. Το αγοράκι της, ο Ρικάρντο, σκοτώθηκε ακαριαία όταν ένα βαρύ κομμάτι μπετόν έπεσε στο στήθος του, κομματιάζοντας την καρδούλα του. Ύστερα απ’ αυτή την τραγωδία, που συνέβηκε τον Ιανουάριο του 1986, η Σίρλεϊ έλεγε στους φίλους της: «Ήταν σαν εφιάλτης». Στην Καθολική Εκκλησία άκουγε τα εξής λόγια: «Ο Θεός θα κρίνει ζωντανούς και νεκρούς». Η Σίρλεϊ άρχισε να αναλογίζεται: ‘Αν ο Θεός πρόκειται να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, τότε πώς μπορεί κανείς να ξέρει πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Και, αν βρίσκονται στον ουρανό, ποιος λόγος υπάρχει να αναστηθούν αργότερα για να κριθούν; Επιπλέον, πώς μπορούν να αναστηθούν, αν είναι ζωντανοί στον ουρανό;’ Πουθενά δεν αναφέρει η Αγία Γραφή την ανάσταση ζωντανών, παρά μόνο νεκρών.

Η Σίρλεϊ ζήτησε τη γνώμη του άντρα της γι’ αυτό το πρόβλημα, επειδή εκείνος ήταν εξοικειωμένος με την Αγία Γραφή. Από τη στιγμή που κατανόησε μερικά πράγματα που λένε οι Γραφές σχετικά μ’ αυτό το θέμα, η Σίρλεϊ δεν ξαναπήγε στην εκκλησία. Ένας συγγενής τους Μάρτυρας του Ιεχωβά άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τη Σίρλεϊ και τον άντρα της το Μάρτιο του 1986 και, πριν περάσει πολύς καιρός, αυτοί βαφτίστηκαν. Εκείνη τώρα καταλήγει: «Είναι τόσο θαυμάσιο να ξέρω την αλήθεια, να ξέρω για την ανάσταση και να ξέρω τι θαυμάσιο πρόσωπο είναι ο Ιεχωβά».

Η Ανάσταση—Πότε;

Σε όραμα, ο απόστολος Ιωάννης είδε ‘όχλον πολύ, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου’. (Αποκάλυψις 7:9) Το ότι ο πολύς όχλος ‘στέκεται ενώπιον του θρόνου του Θεού’, βρίσκεται σε αρμονία με το γεγονός ότι πρόκειται να ζει στη γη. (Ησαΐας 66:1) Αν μερικοί απ’ αυτούς πεθάνουν τώρα, πότε θα αναστηθούν; Η Αγία Γραφή δεν προσδιορίζει κάποια ημερομηνία, αλλά αυτό θα συμβεί ύστερα από τον επερχόμενο πόλεμο, κατά τον οποίο ο Θεός θα εξαλείψει από τη γη όλους εκείνους που είναι απρόθυμοι να ζήσουν σύμφωνα με τους δίκαιους κανόνες του. (2 Θεσσαλονικείς 1:6-9) Αυτό θα ανοίξει το δρόμο για την Ημέρα της Κρίσης και για την ανάσταση όλων εκείνων που ο Θεός θεωρεί άξιους επίγειας ανάστασης. (Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15) Η εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών αποδεικνύει ότι αυτές οι συναρπαστικές και θαυμάσιες εξελίξεις θα λάβουν χώρα σύντομα!—Αποκάλυψις 16:14-16.

Οι μαθητές του Ιησού τον ρώτησαν κάποτε: «Τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» Απαντώντας ο Ιησούς ανέφερε πολέμους, ελλείψεις τροφίμων, σεισμούς, λοιμούς και το παγγήινο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας.—Ματθαίος 24:3-14· Λουκάς 21:7-11.

Αυτή η αξιοσημείωτη προφητεία εκπληρώνεται από το 1914, όταν άρχισε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτός προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, καθώς και πείνα και ελλείψεις τροφίμων σε πολλές χώρες. Η παγκόσμια κατάσταση στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και ύστερα απ’ αυτόν ήταν πολύ χειρότερη.

Όσον αφορά τους λοιμούς, πολλοί πιστεύουν ότι το χειρότερο παράδειγμα είναι το AIDS. «Η επιδημία είναι τόσο διαδεδομένη και τόσο θανατηφόρα που οι ειδικοί τη συγκρίνουν με την επιδημία πανώλης του 14ου αιώνα, που σκότωσε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Ευρώπης».—Reader’s Digest, Ιούνιος 1987.

Ενόψει τέτοιων φριχτών πραγμάτων που συμβαίνουν τώρα, τι θαυμάσια περίσταση θα είναι η ανάσταση! Θα είναι καιρός ασυγκράτητης χαράς όταν οικογένειες που τις χώρισε ο θάνατος, όπως αυτές της Κάρολαν και της Σίρλεϊ, ενωθούν και πάλι! Σαφώς, η λογική πορεία είναι να εναρμονίσει ο καθένας μας τη ζωή του τώρα με το θέλημα του Θεού κι έτσι να πληρεί τις προϋποθέσεις για να είναι παρών όταν λάβει χώρα η ανάσταση.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η Αγία Γραφή λέει ότι, όπως ακριβώς ένα δέντρο μπορεί να κοπεί κι όμως να αναβλαστήσει, έτσι ο Θεός μπορεί να εγείρει από τους νεκρούς εκείνους που βρίσκονται στη μνήμη του.—Ιώβ 14:7-9, 14, 15