Το ΄Εγκλημα Μέσα σ’ ένα Χαώδη Κόσμο

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο. Ο πρώτος φόνος έλαβε χώρα πριν από χιλιάδες χρόνια όταν ο Κάιν δολοφόνησε τον αδελφό του, τον Άβελ. Ο βιασμός και η σοδομία αναφέρονται στις αρχαίες Εβραϊκές Γραφές. (Γένεσις 4:8· 19:4, 5, ΜΝΚ· 34:1-4, ΜΝΚ) Οι άνθρωποι έπεφταν θύματα ληστείας τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, όπως δείχνει η παραβολή του καλού Σαμαρείτη. (Λουκάς 10:29-37) Αλλά σήμερα υπάρχει κάποια διαφορά.

Η άποψη των ανθρώπων που κατοικούν σε πολλές μεγάλες πόλεις του κόσμου, είτε πρόκειται για τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Καλκούτα ή την Μπογκοτά, είναι ότι το έγκλημα είναι πιο διαδεδομένο και πιο απειλητικό. Μια έκθεση της εφημερίδας Η Ινδία Σήμερα (India Today) που έχει τον τίτλο: «Λατρεία της Αναρχίας» δηλώνει: «Μια ενοχλητική εξέλιξη, που απειλεί να διαρρήξει την ευαίσθητη ηθική και κοινωνική δομή που ενώνει τη χώρα, είναι η αναγωγή της βίας, της απροκάλυπτης απειθαρχίας και της ανομίας σε λατρεία». Στον αγώνα τους ενάντια στο έγκλημα, ακόμα και οι αστυνομικοί μερικές φορές μπαίνουν στον πειρασμό να παραβιάσουν τα όρια της επιβολής του νόμου και να χρησιμοποιήσουν και αυτοί οι ίδιοι εγκληματικές μεθόδους. Η προηγούμενη έκθεση από την Ινδία δηλώνει: «Θάνατοι ανθρώπων στα χέρια της αστυνομίας εξακολουθούν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας». Αυτό αληθεύει επίσης και σε άλλες χώρες.

Οι πιθανότητες να πέσει κάποιος θύμα εγκληματικής ενέργειας φαίνεται ότι αυξάνουν διαρκώς. Μια έκθεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες λέει ότι «ένα στα τέσσερα αμερικανικά σπιτικά επλήγησαν από βίαιο έγκλημα ή κλοπή το 1988». Επιπλέον, τώρα οι άνθρωποι διαπράττουν βίαια εγκλήματα σε νεότερες ηλικίες. Το λατινοαμερικανικό περιοδικό Βισιόν (Visión) δηλώνει ότι «εννέα στους δέκα σικάριος [πληρωμένους φονιάδες] είναι ανήλικοι. [Είναι] ‘παιδιά’ από τη γενετική άποψη και βρίσκονται κάτω από νομική προστασία». Η διάπραξη βίαιων εγκλημάτων από ανηλίκους είναι επίσης μια παγκόσμια επιδημία.

Η Αγία Γραφή προφήτευσε εδώ και 2.000 περίπου χρόνια: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί [κρίσιμοι καιροί, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους, ΜΝΚ]· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, . . . ανόσιοι, άσπλαγχνοι, . . . ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι . . . Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι».—2 Τιμόθεον 3:1-4, 13.

Από το 1914 και έπειτα, αφθονούν οι αποδείξεις σχετικά με το ότι ζούμε σ’ αυτές τις κρίσιμες τελευταίες μέρες. Ο κόσμος, αφού έχει υποφέρει δυο παγκόσμιους πολέμους και άλλες μεγάλες συγκρούσεις, έχει γίνει από πολλές απόψεις μη κυβερνήσιμος, χαώδης. Το έγκλημα είναι ανεξέλεγκτο. Σε πολλές πόλεις έχουν υπερισχύσει οι εγκληματίες, αλλάζοντας τον τρόπο ζωής της νομοταγούς πλειονότητας. Όπως δήλωσε ένας εξέχων γερουσιαστής των Η.Π.Α.: «Υπάρχουν τόσα πράγματα που σε κάνουν να ανησυχείς σήμερα, πράγματα που ποτέ δεν φοβόμασταν στο παρελθόν. Μερικές φορές φοβόμαστε τόσο που γινόμαστε εμείς οι φυλακισμένοι, ενώ αυτοί που θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή κυκλοφορούν ελεύθεροι».

Συνεπώς, οι άνθρωποι σήμερα παίρνουν προφυλάξεις οι οποίες δεν ήταν αναγκαίες πριν από 20 ή 30 χρόνια. Οι πόρτες έχουν διπλές ή τριπλές κλειδαριές και είναι ενισχυμένες με ατσάλι. Οι άνθρωποι σε πολλά μέρη παίρνουν μαζί τους αρκετά χρήματα για να ικανοποιήσουν ένα ληστή, ελπίζοντας έτσι να μην τους χτυπήσει επειδή δεν έχουν να του δώσουν τίποτα. Πολλοί δρόμοι ερημώνουν σχεδόν μετά τη δύση του ήλιου και κυκλοφορούν σ’ αυτούς μόνο αφελείς, απερίσκεπτοι και αυτοί που είναι αναγκασμένοι λόγω των περιστάσεων να είναι εκεί—αποτελώντας έτσι εύκολους στόχους για τα αρπακτικά που τριγυρίζουν στη ζούγκλα της πόλης.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε να πέσουμε θύματα κάποιας εγκληματικής ενέργειας μέσα σ’ αυτόν το χαώδη και αναρχικό κόσμο; Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση;