Να Συλλογίζεστε τα Υποδείγματα Μακροθυμίας

«Ο Θεός . . . υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 9:22.

1. (α) Πώς εξυπηρετεί το δικό μας όφελος ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού; (β) Σε σχέση μ’ αυτό, γιατί εξετάζεται εδώ η ιδιότητα της μακροθυμίας;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός, ο Δημιουργός μας, μας έδωσε το θεόπνευστο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Αυτή χρησιμεύει σαν ‘λυχνάρι στα πόδια μας και σαν φως στο δρόμο μας’. (Ψαλμός 119:105) Ο Λόγος του Θεού μάς βοηθάει επίσης να ‘καταρτιστούμε για κάθε καλό έργο’. (2 Τιμόθεον 3:16, 17, ΝΔΜ) Ένας τρόπος με τον οποίο μας καταρτίζει είναι με το να μας παρέχει θαυμάσια υποδείγματα μακροθυμίας. Αυτή η ιδιότητα είναι ένας από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, και είναι εντελώς απαραίτητη για να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του και για να έχουμε αρμονικές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.—Γαλάτας 5:22, 23.

2. Ποια είναι η σημασία της λέξης «μακροθυμία», και ποιος κατέχει την πρώτη θέση στην εκδήλωση αυτής της ιδιότητας;

² Η λέξη «μακροθυμία» σημαίνει κατά γράμμα «μακρότητα πνεύματος». Η μακροθυμία έχει οριστεί ως «εκείνη η ιδιότητα της αυτοσυγκράτησης απέναντι στην πρόκληση, η οποία δεν σπεύδει να ανταποδώσει ούτε να τιμωρήσει αμέσως». (Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, του Βάιν [Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words], Τόμος 3, σελίδα 12) Το να είναι κανείς μακρόθυμος σημαίνει να έχει αυτοκυριαρχία και να είναι βραδύς στο να θυμώνει. Και ποιος κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα σ’ αυτούς που είναι βραδείς στο να θυμώνουν, οι οποίοι εκδηλώνουν μακροθυμία; Κανένας άλλος εκτός από τον Ιεχωβά Θεό. Έτσι, στο εδάφιο Έξοδος 34:6 διαβάζουμε ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος [βραδύς στο να θυμώνει, ΜΝΚ] και πολυέλεος, και αληθινός». Μάλιστα, οχτώ ακόμα φορές αναφέρεται στις Γραφές ότι ο Ιεχωβά είναι «μακρόθυμος [βραδύς στο να θυμώνει, ΜΝΚ]».—Αριθμοί 14:18· Νεεμίας 9:17· Ψαλμός 86:15· 103:8· 145:8· Ιωήλ 2:13· Ιωνάς 4:2· Ναούμ 1:3.

3. Ποιες ιδιότητες του Ιεχωβά μάς δείχνουν το γιατί είναι μακρόθυμος;

³ Το να είναι μακρόθυμος, ή βραδύς στο να θυμώνει, είναι ό,τι ακριβώς θα περιμέναμε από τον Ιεχωβά Θεό, επειδή αυτός έχει απέραντη δύναμη και σοφία, είναι τέλειος σε δικαιοσύνη, και είναι επίσης η ίδια η προσωποποίηση της αγάπης. (Δευτερονόμιον 32:4· Ιώβ 12:13· Ησαΐας 40:26, ΜΝΚ· 1 Ιωάννου 4:8) Έχει υπό έλεγχο τις ιδιότητές του, κρατώντας τες πάντοτε σε τέλεια ισορροπία. Τι αποκαλύπτει ο Λόγος του ως προς το γιατί και το πώς έχει εκδηλώσει μακροθυμία προς τους ατελείς ανθρώπους;

Μακροθυμία για Χάρη του Ονόματός του

4. Για ποιους σοβαρούς λόγους έχει εκδηλώσει ο Θεός μακροθυμία προς τους αμαρτωλούς;

⁴ Γιατί είναι μακρόθυμος ο Ιεχωβά; Γιατί δεν τιμωρεί αμέσως τους αμαρτωλούς; Όχι λόγω αδιαφορίας ή έλλειψης ζήλου για τη δικαιοσύνη. Όχι, αλλά υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους ο Ιεχωβά είναι βραδύς στο να θυμώνει και δεν τιμωρεί τους ανθρώπους αμέσως. Ένας λόγος είναι για να γίνει έτσι γνωστό το όνομά του. Ένας άλλος λόγος είναι ότι χρειαζόταν χρόνος για να τακτοποιηθούν τα ζητήματα της κυριαρχίας του Θεού και της ακεραιότητας του ανθρωπίνου γένους, τα οποία εγέρθηκαν από την ανταρσία που συνέβη στην Εδέμ. Ακόμα ένας λόγος που αιτιολογεί τη μακροθυμία του Θεού είναι ότι αυτή δίνει την ευκαιρία σ’ εκείνους που σφάλλουν να διορθώσουν την πορεία τους.

5, 6. Γιατί εκδήλωσε ο Ιεχωβά μακροθυμία σχετικά με την ανταρσία του ανθρώπου;

⁵ Ο Ιεχωβά ήταν μακρόθυμος στην πολιτεία του με το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι στον κήπο της Εδέμ. Όταν παραβίασαν την εντολή που τους είχε δώσει να μη φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, θα μπορούσε να τους είχε εκτελέσει αμέσως μαζί με τον ξεπεσμένο άγγελο που είχε εξαπατήσει την Εύα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αίσθημα της δικαιοσύνης και της κρίσης του Ιεχωβά είχε προσβληθεί, ότι ήταν θυμωμένος με τους τρεις στασιαστές. Θα ήταν ασφαλώς δικαίωμά του να τους εκτελέσει αμέσως. Ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ: «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις 2:17) Την ίδια ακριβώς ημέρα που αμάρτησε ο Αδάμ, ο Θεός κάλεσε τους παραβάτες να λογοδοτήσουν και απήγγειλε θανατική καταδίκη. Δικαστικά, ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν εκείνη την ημέρα. Ωστόσο, ο μακρόθυμος Δημιουργός μας άφησε τον Αδάμ να ζήσει 930 χρόνια.—Γένεσις 5:5.

⁶ Ο Θεός είχε σοβαρούς λόγους για να είναι μακρόθυμος, ή βραδύς στο να θυμώσει, σ’ αυτή την περίπτωση. Αν είχε εκτελέσει εκείνους τους στασιαστές αμέσως, αυτό δεν θα είχε δώσει απάντηση στο συγκαλυμμένο χλευασμό του Διαβόλου ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν αξίζει να λατρεύεται και ότι δεν μπορεί να έχει ως δούλους του ανθρώπους οι οποίοι θα διατηρούν την ακεραιότητά τους σ’ αυτόν ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Επιπλέον, θα είχαν μείνει αναπάντητες ερωτήσεις όπως αυτές: Ποιανού σφάλμα ήταν το ότι αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα; Μήπως ο Ιεχωβά τούς δημιούργησε αρχικά τόσο αδύναμους ηθικά που δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό και κατόπιν τους τιμώρησε ακριβώς γι’ αυτή τους την αποτυχία; Οι απαντήσεις σε όλα αυτά φαίνονται από την αφήγηση που υπάρχει στο βιβλίο του Ιώβ, κεφάλαια 1 και 2. Αφήνοντας να αυξηθεί η ανθρώπινη φυλή, ο Ιεχωβά επέτρεψε στους ανθρώπους να έχουν ευκαιρίες για να αποδείξουν ότι οι κατηγορίες του Σατανά είναι ψεύτικες.

7. Γιατί δεν εκτέλεσε αμέσως ο Ιεχωβά τον Φαραώ;

⁷ Όταν ο Ιεχωβά επρόκειτο να απελευθερώσει το λαό του, τους Ισραηλίτες, από τη δουλεία στην Αίγυπτο, απέδειξε και πάλι ότι ήταν μακρόθυμος. Ο Ιεχωβά θα μπορούσε να είχε καταστρέψει τον Φαραώ και τις στρατιωτικές δυνάμεις του αμέσως. Αντί γι’ αυτό, όμως, ο Θεός τούς ανέχθηκε για ένα διάστημα. Ποιοι σοβαροί λόγοι υπήρχαν γι’ αυτό; Κατ’ αρχάς, όσο περνούσε ο καιρός, ο Φαραώ γινόταν όλο και πιο επίμονος στην άρνησή του να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν από την Αίγυπτο ως ο ελεύθερος λαός του Ιεχωβά. Έδειξε έτσι ότι ήταν ‘σκεύος οργής’ που του άξιζε καταστροφή επειδή περιφρονούσε τον Ιεχωβά. (Ρωμαίους 9:14-24) Ωστόσο, υπήρχε ένας ακόμα σπουδαιότερος λόγος για τον οποίο ο Θεός ήταν μακρόθυμος σ’ αυτή την περίπτωση. Μέσω του Μωυσή, είπε στον Φαραώ: «Έως τώρα θα ηδυνάμην να εκτείνω την χείρα μου και να πατάξω και σε και τον λαόν σου με επιδημίαν, ώστε να εξαφανισθήτε από την γην· αλλά σας διετήρησα ακριβώς δια να σας δείξω την δύναμίν μου και να διαλαληθή το όνομά μου καθ’ όλην την γην».—Έξοδος 9:15, 16, ΛΧ.

8. Για ποιο λόγο δεν εκτέλεσε ο Θεός τους στασιαστικούς Ισραηλίτες στην έρημο;

⁸ Επίσης, για σοβαρούς λόγους, η μακροθυμία του Ιεχωβά εκδηλώθηκε όταν οι Ισραηλίτες ήταν στην έρημο. Σε τι δοκιμασία υπέβαλαν την υπομονή του Θεού όταν λάτρευαν το χρυσό μοσχάρι και όταν απέτυχαν να ασκήσουν πίστη μετά την επιστροφή των δέκα κατασκόπων που έφεραν τις δυσάρεστες ειδήσεις! Ο Θεός δεν τους διέγραψε από λαό του εφόσον στο ζήτημα περιλαμβανόταν το όνομα και η υπόληψή του. Ναι, ο Ιεχωβά εκδήλωσε μακροθυμία για χάρη του ονόματός του.—Έξοδος 32:10-14· Αριθμοί 14:11-20.

Μακροθυμία για Χάρη των Ανθρώπων

9. Γιατί εκδήλωσε μακροθυμία ο Ιεχωβά στις ημέρες του Νώε;

⁹ Ο Ιεχωβά μακροθυμεί για χάρη της ανθρωπότητας από τότε που ο Αδάμ έβλαψε όλους τους μελλοντικούς απογόνους του, κάνοντας μια μεγάλη αδικία σε βάρος τους με το να αμαρτήσει. Η μακροθυμία του Θεού κατέστησε δυνατόν να διορθωθεί αυτή η βλάβη με το να δώσει το χρόνο στους μετανοημένους ανθρώπους για να συμφιλιωθούν μαζί του. (Ρωμαίους 5:8-10) Ο Ιεχωβά Θεός εκδήλωσε επίσης μακροθυμία προς τους ανθρώπους στις ημέρες του Νώε. Εκείνον τον καιρό, ‘είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας’. (Γένεσις 6:5) Μολονότι ο Θεός μπορούσε να εξαλείψει την ανθρώπινη φυλή αμέσως μόλις το είδε αυτό, αποφάσισε ότι θα έδινε τέλος σ’ αυτή την κατάσταση ύστερα από 120 χρόνια. (Γένεσις 6:3) Αυτή η εκδήλωση μακροθυμίας επέτρεψε να υπάρξει αρκετός καιρός για να αποκτήσει ο Νώε τρεις γιους, για να μεγαλώσουν και να παντρευτούν αυτοί, και για να φτιάξει εκείνη η οικογένεια την κιβωτό για τη σωτηρία των ψυχών τους και για τη διατήρηση της ζωικής κτίσης. Μ’ αυτόν τον τρόπο ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί ο αρχικός σκοπός του Θεού για τη γη.

10, 11. Γιατί ήταν τόσο μακρόθυμος ο Ιεχωβά με το έθνος Ισραήλ;

¹⁰ Ένας άλλος ορισμός της μακροθυμίας εφαρμόζεται ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο πολιτευόταν ο Θεός με το λαό του. Μακροθυμία είναι ‘η υπομονετική εγκαρτέρηση της αδικίας ή της πρόκλησης, συνδυασμένη με την άρνηση να δεχτεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα για βελτίωση της διαταραγμένης σχέσης’. (Ενόραση, Τόμος 2, σελίδα 262· έχει εκδοθεί από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά) Αυτό φανερώνει έναν επιπρόσθετο λόγο για τον οποίο ο Θεός ήταν μακρόθυμος προς τους Ισραηλίτες. Αυτοί στράφηκαν επανειλημμένα μακριά από τον Ιεχωβά και υποδουλώθηκαν στα Έθνη. Εκείνος, όμως, εκδήλωνε μακροθυμία ελευθερώνοντας τους Ισραηλίτες και δίνοντάς τους την ευκαιρία να μετανοήσουν.—Κριταί 2:16-20.

¹¹ Η πλειονότητα των βασιλιάδων του Ισραήλ οδήγησαν τους υπηκόους τους στην ψεύτικη λατρεία. Μήπως ο Θεός απέρριψε αμέσως το έθνος; Όχι, δεν δέχτηκε γρήγορα ότι δεν υπάρχει ελπίδα για βελτίωση της διαταραγμένης σχέσης. Αντίθετα, ο Ιεχωβά ήταν βραδύς στο να θυμώνει. Με το να εκδηλώνει μακροθυμία, ο Θεός τούς έδωσε επανειλημμένα την ευκαιρία να μετανοήσουν. Διαβάζουμε στα εδάφια 2 Χρονικών 36:15, 16: ‘Παρήγγειλεν εις αυτούς Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων αυτών δια χειρός των απεσταλμένων αυτού, εγειρόμενος πρωί και εξαποστέλλων· διότι εφείδετο του λαού αυτού και του κατοικητηρίου αυτού. Αλλ’ αυτοί εχλεύαζον τους απεσταλμένους του Θεού και κατεφρόνουν τους λόγους αυτού και έσκωπτον τους προφήτας αυτού, εωσού η οργή του Ιεχωβά ανέβη κατά του λαού αυτού, ώστε δεν ήτο θεραπεία’.

12. Τι μαρτυρούν οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές σχετικά με το γιατί είναι ο Ιεχωβά μακρόθυμος;

¹² Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές παρέχουν κι αυτές αποδείξεις για το ότι ο Ιεχωβά εκδηλώνει μακροθυμία με σκοπό να βοηθήσει το λαό του όταν αυτός σφάλλει. Για παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος ρωτάει τους παραβάτες Χριστιανούς: «Καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει [προσπαθεί να σε οδηγήσει, ΜΝΚ] εις μετάνοιαν;» (Ρωμαίους 2:4) Την ίδια έννοια έχουν και τα λόγια του Πέτρου: ‘Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν’. (2 Πέτρου 3:9) Πολύ κατάλληλα, μας λέγεται να ‘θεωρούμε την μακροθυμίαν του Κυρίου μας σωτηρίαν’. (2 Πέτρου 3:15, ΚΔΤΚ) Συνεπώς, βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά είναι μακρόθυμος όχι λόγω συναισθηματισμού ή αμέλειας, αλλά επειδή αυτό έχει σχέση με το όνομα και το σκοπό του και επειδή αυτός είναι ελεήμων και στοργικός.

Το Παράδειγμα Μακροθυμίας του Ιησού

13. Ποιες Γραφικές αποδείξεις υπάρχουν για το ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν μακρόθυμος;

¹³ Δεύτερο, μόνο αν συγκριθεί με το παράδειγμα μακροθυμίας που έχει θέσει ο Θεός, είναι εκείνο του Γιου του, του Μεσσία, του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ένα έξοχο παράδειγμα αυτοσυγκράτησης που δεν έσπευδε να ανταποδώσει παρά την πρόκληση.a Το ότι ο Μεσσίας θα ήταν μακρόθυμος είχε προφητευτεί από τον προφήτη Ησαΐα με τα παρακάτω λόγια: «Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού· εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού». (Ησαΐας 53:7) Την ίδια αλήθεια πιστοποιεί και η δήλωση του Πέτρου: «Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως». (1 Πέτρου 2:23) Πόσο θα πρέπει να είχαν θέσει σε δοκιμασία τον Ιησού οι μαθητές του με τις επανειλημμένες φιλονικίες τους για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος! Όμως, πόσο μακρόθυμος και υπομονετικός ήταν αυτός μαζί τους!—Μάρκος 9:34· Λουκάς 9:46· 22:24.

14. Τι θα πρέπει να μας υποκινήσει να κάνουμε το παράδειγμα της μακροθυμίας του Ιησού;

¹⁴ Θα πρέπει να ακολουθούμε το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς με το να είναι μακρόθυμος. Ο Παύλος έγραψε: «Ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας».—Εβραίους 12:1-3.

15. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς ήταν μακρόθυμος και υπέμεινε τις δοκιμασίες πρόθυμα;

¹⁵ Το ότι ο Ιησούς ήταν μακρόθυμος και υπέμεινε τις δοκιμασίες πρόθυμα μπορεί να φανεί από τη στάση που εκδήλωσε κατά τη σύλληψή του. Αφού επέπληξε τον Πέτρο επειδή σήκωσε τη μάχαιρα για να προστατεύσει τον Κύριό του, ο Ιησούς είπε: «Νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; Πώς λοιπόν θέλουσι πληρωθή αι γραφαί ότι ούτω πρέπει να γείνη;»—Ματθαίος 26:51-54· Ιωάννης 18:10, 11.

Άλλα Παραδείγματα Μακροθυμίας

16. Πώς δείχνουν οι Γραφές ότι ο γιος του Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ήταν μακρόθυμος;

¹⁶ Ακόμα και ατελείς, αμαρτωλοί άνθρωποι μπορούν να εκδηλώνουν μακροθυμία. Οι Εβραϊκές Γραφές περιέχουν παραδείγματα υπομονετικής εγκαρτέρησης των αδικιών από μέρους ατελών ανθρώπων. Για παράδειγμα, έχουμε τον Ιωσήφ, το γιο του Εβραίου πατριάρχη Ιακώβ. Με πόση εγκαρτέρηση υπέμεινε τις αδικίες που υπέστη από τους ετεροθαλείς αδελφούς του και τη γυναίκα τού Πετεφρή! (Γένεσις 37:18-28· 39:1-20) Ο Ιωσήφ δεν επέτρεψε σ’ αυτές τις δοκιμασίες να του προξενήσουν πικρία. Αυτό φάνηκε όταν είπε στους αδελφούς του: «Μη λυπείσθε μηδ’ ας φανή εις εσάς σκληρόν ότι με επωλήσατε εδώ· επειδή εις διατήρησιν ζωής με απέστειλεν ο Θεός έμπροσθέν σας». (Γένεσις 45:4, 5) Τι θαυμάσιο παράδειγμα μακροθυμίας που έθεσε ο Ιωσήφ!

17, 18. Ποιες αποδείξεις μακροθυμίας έχουμε στην περίπτωση του Δαβίδ;

¹⁷ Ο Δαβίδ είναι ένα άλλο παράδειγμα πιστού δούλου του Ιεχωβά, ο οποίος υπέμεινε τις αδικίες με εγκαρτέρηση εκδηλώνοντας μακροθυμία. Όταν τον καταδίωκε σαν σκύλο ο φθονερός Βασιλιάς Σαούλ, ο Δαβίδ θα μπορούσε σε δυο περιπτώσεις να είχε ανταποδώσει σκοτώνοντάς τον. (1 Σαμουήλ 24:2-23· 26:1-25) Ο Δαβίδ, όμως, πρόσμενε τον Θεό, όπως φαίνεται από τα λόγια που είπε στον Αβισαί: ‘Ο Ιεχωβά θέλει πατάξει αυτόν· ή η ημέρα αυτού θέλει ελθεί, και θέλει αποθάνει· ή θέλει καταβή εις πόλεμον και θανατωθή· μη γένοιτο εις εμέ παρά Ιεχωβά, να επιβάλω την χείρα μου επί τον κεχρισμένον του Ιεχωβά’. (1 Σαμουήλ 26:10, 11) Ναι, ήταν στο χέρι του Δαβίδ να θέσει ένα τέλος στην καταδίωξή του από τον Σαούλ. Απεναντίας, ο Δαβίδ προτίμησε να είναι μακρόθυμος.

¹⁸ Συλλογιστείτε, επίσης, αυτό που συνέβη όταν ο Βασιλιάς Δαβίδ έφευγε κυνηγημένος από τον ύπουλο γιο του, τον Αβεσσαλώμ. Ο Σιμεΐ, ένας Βενιαμίτης από τη συγγένεια του Σαούλ, πετούσε πέτρες στον Δαβίδ και τον καταριόταν, φωνάζοντας: «Έξελθε, έξελθε, ανήρ αιμάτων και ανήρ κακοποιέ». Ο Αβισαί ήθελε να θανατώσει τον Σιμεΐ, αλλά ο Δαβίδ αρνήθηκε να ανταποδώσει. Αντί γι’ αυτό, εκδήλωσε και πάλι την ιδιότητα της μακροθυμίας.—2 Σαμουήλ 16:5-13.

Συλλογιστείτε το Παράδειγμα του Παύλου

19, 20. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι ήταν μακρόθυμος;

¹⁹ Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές έχουμε ακόμα ένα θαυμάσιο παράδειγμα μακροθυμίας από μέρους ενός ατελούς ανθρώπου—τον απόστολο Παύλο. Αυτός εκδήλωσε υπομονετική εγκαρτέρηση, μακροθυμία, σε σχέση τόσο με τους θρησκευτικούς εχθρούς του όσο και με άτομα που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί. Ναι, ο Παύλος εκδήλωνε μακροθυμία μολονότι μερικοί στην εκκλησία της Κορίνθου έλεγαν: «Αι μεν επιστολαί του είναι σοβαραί και δυναταί, αλλ’ η σωματική του εμφάνισις είναι ισχνή και ο προφορικός του λόγος μηδαμινός».—2 Κορινθίους 10:10, ΚΔΤΚ· 11:5, 6, 22-33.

²⁰ Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν καθαρότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω». (2 Κορινθίους 6:4-6) Με παρόμοιο πνεύμα, ο απόστολος μπορούσε να γράψει στο συνεργάτη του Τιμόθεο: «Συ όμως παρηκολούθησας την διδασκαλίαν μου, την διαγωγήν, την πρόθεσιν, την πίστιν, την μακροθυμίαν, την αγάπην, την υπομονήν, τους διωγμούς, τα παθήματα, . . . και εκ πάντων με ηλευθέρωσεν ο Κύριος». (2 Τιμόθεον 3:10, 11) Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε για εμάς ο απόστολος Παύλος με το να είναι μακρόθυμος!

21. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει το επόμενο άρθρο;

²¹ Είναι φανερό ότι οι Γραφές είναι γεμάτες από θαυμάσια παραδείγματα μακροθυμίας. Ο Ιεχωβά και ο αγαπημένος του Γιος είναι τα πρώτιστα παραδείγματα. Αλλά πόσο ενθαρρυντικό είναι να ξέρουμε ότι αυτή την ιδιότητα την έχουν εκδηλώσει και ατελείς άνθρωποι, όπως ο Ιωσήφ, ο Δαβίδ και ο απόστολος Παύλος! Το επόμενο άρθρο έχει γραφτεί με σκοπό να μας βοηθήσει να μιμηθούμε τέτοια θαυμάσια παραδείγματα.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Τι σημαίνει να είναι κανείς μακρόθυμος;

◻ Κυρίως, για ποιους λόγους έχει εκδηλώσει μακροθυμία ο Ιεχωβά;

◻ Με ποιους τρόπους έδειξε ο Ιησούς ότι ήταν μακρόθυμος;

◻ Ποιες Γραφικές αποδείξεις υπάρχουν για το ότι ατελείς άνθρωποι μπορούν να εκδηλώσουν μακροθυμία;

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Ο Ιωσήφ, ο Ιησούς, ο Δαβίδ, ο Παύλος και ο Ιώβ ήταν υποδείγματα μακροθυμίας

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ο Ιησούς εκδήλωσε μακροθυμία προς τους μαθητές του