Ο Παπίας Εκτιμούσε τα Λόγια του Κυρίου

«ΔΕΝ απόλαυσα . . . τη συντροφιά εκείνων που έχουν να πουν πολλά, αλλά εκείνων που διδάσκουν ό,τι είναι αληθινό». Αυτά έγραψε ο Παπίας, ο οποίος ομολογούσε ότι ήταν Χριστιανός και έζησε το δεύτερο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας.

Ο Παπίας έζησε την εποχή που διαδέχτηκε το θάνατο των αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ήταν μάλιστα σύντροφος του Πολύκαρπου, ο οποίος, όπως αναφέρεται, διδάχτηκε από τον απόστολο Ιωάννη. Χάρη σε αυτά τα διαπιστευτήρια καθώς και στη μέθοδο που εφάρμοζε ο Παπίας για να αποκτήσει γνώση, είναι πολύ πιθανόν ότι επρόκειτο για άτομο καλά ενημερωμένο.

Προσεκτική Μέθοδος

Η δίψα του Παπία για την αλήθεια φαίνεται καθαρά στα πέντε βιβλία που συναπαρτίζουν το έργο του αναφορικά με τα λόγια του Κυρίου. Κατά τα πρώτα του χρόνια, ο Παπίας χωρίς αμφιβολία αποθήκευε στη μνήμη του πολλά από τα λόγια αλήθειας που είχε ακούσει. Αργότερα, από τον τόπο της κατοικίας του στη φρυγική πόλη Ιεράπολη της Μικράς Ασίας, ο Παπίας έκανε κάποιες έρευνες ανάμεσα σε ηλικιωμένα άτομα για να εξακριβώσει αν είχαν δει ή ακούσει ποτέ κάποιον απόστολο του Ιησού. Με ζήλο τους ρωτούσε και κατέγραφε όσα είχαν να πουν.

Ο Παπίας εξηγεί: «Δεν θα διστάσω να αναφέρω . . . οτιδήποτε μάθαινα προσεκτικά από τους πρεσβυτέρους, κάθε στιγμή, και οτιδήποτε θυμάμαι προσεκτικά, διαβεβαιώνοντάς σας για την αληθινότητά τους. Διότι δεν απόλαυσα, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, τη συντροφιά εκείνων που έχουν να πουν πολλά, αλλά εκείνων που διδάσκουν ό,τι είναι αληθινό· ούτε απόλαυσα τη συντροφιά εκείνων που διηγούνται εντολές άλλων, αλλά εκείνων που αναφέρουν τις εντολές τις οποίες έδωσε ο Κύριος για την πίστη και οι οποίες προέρχονται από την ίδια την αλήθεια. Και αν βρισκόταν στο δρόμο μου κάποιος που είχε διατελέσει ακόλουθος των πρεσβυτέρων, τον ρωτούσα σχετικά με τις περιγραφές που είχαν δώσει οι πρεσβύτεροι—τι είπε ο Ανδρέας ή τι είπε ο Πέτρος ή ο Φίλιππος ή ο Θωμάς ή ο Ιάκωβος ή τι είπε ο Ιωάννης ή ο Ματθαίος ή οποιοσδήποτε άλλος ακόλουθος του Κυρίου».

Το Έργο Του

Αναμφίβολα, ο Παπίας είχε στη διάθεσή του πλούτο πνευματικής γνώσης. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε με πόση προσήλωση πρέπει να άκουγε τις λεπτομέρειες που περιέβαλλαν την προσωπική ζωή και διακονία κάθε αποστόλου. Γύρω στο 135 Κ.Χ., ο Παπίας συγκέντρωσε όσα είχε να πει σε ένα βιβλίο που έγραψε ο ίδιος. Δυστυχώς, αυτό το βιβλίο έχει χαθεί. Από αυτό παρέθεσε ο Ειρηναίος, ο οποίος ομολογούσε ότι ήταν Χριστιανός και έζησε το δεύτερο αιώνα Κ.Χ., και ο ιστορικός του τέταρτου αιώνα Ευσέβιος. Μάλιστα εξακολουθούσαν να το διαβάζουν ακόμη τον 9ο αιώνα Κ.Χ. και ενδέχεται ότι υπήρχε μέχρι το 14ο αιώνα.

Ο Παπίας πίστευε στην ερχόμενη Χιλιετή Διακυβέρνηση του Χριστού. (Αποκάλυψη 20:2-7) Σύμφωνα με τον Ειρηναίο, έγραψε για έναν καιρό «κατά τον οποίο η πλάση, ανανεωμένη και απελευθερωμένη, θα παράγει άφθονα κάθε είδους τροφή, χάρη στη δροσιά του ουρανού και στη γονιμότητα της γης, ακριβώς όπως οι πρεσβύτεροι που είδαν τον Ιωάννη, το μαθητή του Κυρίου, εξιστόρησαν ότι είχαν ακούσει πώς ο Κύριος δίδασκε σχετικά με τους καιρούς εκείνους». Ο Παπίας έγραψε στη συνέχεια: «Στους πιστούς αυτά τα πράγματα είναι πιστευτά. Μάλιστα, όταν ο Ιούδας, ο προδότης, αρνήθηκε να πιστέψει και ρώτησε: ‘Πώς θα πραγματοποιήσει ο Κύριος μια τέτοια παραγωγή;’ ο Κύριος είπε: ‘Εκείνοι που θα ζουν σε εκείνους τους καιρούς θα δουν’».

Ο Παπίας έγραψε σε μια εποχή που ο Γνωστικισμός ήταν ευρέως διαδεδομένος. Οι Γνωστικοί αναμείγνυαν τη φιλοσοφία, τις εικασίες και τον ειδωλολατρικό μυστικισμό με την αποστατική Χριστιανοσύνη. Στην πραγματικότητα, ο Παπίας, εκθέτοντας τις ρήσεις του Κυρίου, τα λόγια του δηλαδή, έκανε μια απόπειρα να αναχαιτίσει το κύμα του Γνωστικισμού. Έπειτα από αυτόν, ο Ειρηναίος συνέχισε να αντιστέκεται στην κίβδηλη και υπερβολική θρησκευτικότητα των Γνωστικών. Η βιβλιογραφία των Γνωστικών πρέπει να ήταν πολύτομη, πράγμα που έδωσε και το έναυσμα στον Παπία να κάνει το σαρκαστικό υπαινιγμό για «εκείνους που έχουν τόσο πολλά να πουν». Ο αντικειμενικός του σκοπός ήταν σαφής—να νικήσει το ψέμα με την αλήθεια.—1 Τιμόθεο 6:4· Φιλιππησίους 4:5.

Σχόλια στα Ευαγγέλια

Στα σωζόμενα αποσπάσματα από τα συγγράμματα του Παπία βρίσκουμε αναφορές στις αφηγήσεις που έγραψαν ο Ματθαίος και ο Μάρκος. Για παράδειγμα, ο Παπίας λέει σχετικά με το έργο του Μάρκου: «Ο Μάρκος, έχοντας γίνει ερμηνευτής του Πέτρου, κατέγραψε με ακρίβεια όλα όσα θυμόταν». Βεβαιώνοντας περαιτέρω την ακρίβεια αυτού του Ευαγγελίου, ο Παπίας συνεχίζει: «Ο Μάρκος λοιπόν δεν έκανε κανένα λάθος καθώς κατέγραψε έτσι μερικά πράγματα όπως τα θυμόταν· γιατί πρώτιστο μέλημά του ήταν να μην παραλείψει τίποτα από όσα άκουσε ούτε να συμπεριλάβει σε αυτά κάποια ψευδή δήλωση».

Ο Παπίας παρέχει εξωτερικές αποδείξεις για το ότι ο Ματθαίος αρχικά έγραψε το Ευαγγέλιό του στην εβραϊκή γλώσσα. Αναφέρει ο Παπίας: «Έγραψε τα λόγια στην εβραϊκή γλώσσα και καθένας τους τα ερμήνευε όσο καλύτερα μπορούσε». Είναι πιθανόν ότι ο Παπίας αναφέρθηκε στις ευαγγελικές αφηγήσεις του Λουκά και του Ιωάννη, καθώς και σε άλλα συγγράμματα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Αν αληθεύει αυτό, θα ήταν ένας από τους πρώτους μάρτυρες που αποδεικνύουν την αυθεντικότητα και τη θεοπνευστία των Ελληνικών Γραφών. Δυστυχώς, όμως, λιγοστά μόνο αποσπάσματα από τα συγγράμματα του Παπία έχουν διασωθεί.

Είχε Συναίσθηση της Πνευματικής του Ανάγκης

Ως επίσκοπος στην εκκλησία της Ιεράπολης, ο Παπίας ήταν ένας ακούραστος ερευνητής. Εκτός από φιλόπονος ερευνητής, ο Παπίας έδειχνε επίσης πολύ μεγάλη εκτίμηση για τις Γραφές. Ο Παπίας έκρινε σωστά ότι θα άξιζε πολύ περισσότερο να εξηγήσει κάθε δογματική δήλωση του Ιησού Χριστού ή των αποστόλων Του παρά να εξηγήσει τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις που βρίσκονταν στη βιβλιογραφία των ημερών του.—Ιούδα 17.

Ο Παπίας αναφέρεται ότι υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Πέργαμο το 161 ή το 165 Κ.Χ. Πόσο βαθιά επηρέασαν στην πράξη οι διδασκαλίες του Ιησού Χριστού τη ζωή και τη συμπεριφορά του Παπία δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα. Ωστόσο, διακατεχόταν από τη σφοδρή επιθυμία να μάθει και να εξετάσει τις Γραφές. Αυτό κάνουν και οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα, επειδή έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης. (Ματθαίος 5:3) Και όπως ο Παπίας εκτιμούν τα λόγια του Κυρίου.