Γιατί Αυξάνονται οι Κλοπές;
ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ—Κυριακή 18 Οκτωβρίου 1992. Συνωστισμός στις φημισμένες παραλίες Κοπακαμπάνα και Ιπανέμα. Ξαφνικά, συμμορίες νεαρών εισβάλλουν στις παραλίες, αρχίζουν τις συμπλοκές μεταξύ τους και κλέβουν κάθε αντικείμενο αξίας από τους ανθρώπους στην παραλία. Οι αστυνομικοί, πολύ λιγότεροι, στέκονται παράμερα—ανήμποροι να κάνουν κάτι. Για τους κατοίκους αυτής της πόλης και τους τουρίστες είναι ένας εφιάλτης μέρα μεσημέρι.
Πράγματι, το έγκλημα κατά της περιουσίας έχει γίνει κάτι κοινό. Στις μεγάλες πόλεις είναι γνωστό ότι υπάρχουν κλέφτες που ληστεύουν νεαρούς—και σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα τους σκοτώνουν—για να τους πάρουν τα αθλητικά τους παπούτσια. Οι κλέφτες μπαίνουν στα σπίτια είτε υπάρχουν άνθρωποι μέσα είτε όχι. Ανέντιμες υπηρέτριες, αφού μάθουν πού βρίσκονται διάφορα πράγματα μέσα στο σπίτι, κλέβουν κοσμήματα και χρήματα και κατόπιν εξαφανίζονται. Πλήθη λεηλατούν καταστήματα. Καλά οργανωμένες ομάδες κλέβουν μέχρι και ανθρώπους, όπως φαίνεται από τον αυξανόμενο αριθμό απαγωγών στη Βραζιλία. Εσείς δε πιθανόν να μπορούσατε να αναφέρετε και άλλα παραδείγματα από προσωπική σας πείρα ή από πράγματα που συνέβησαν στην κοινότητά σας. Αλλά γιατί γίνονται τόσο πολλές κλοπές;
Γιατί Κλέβουν οι Άνθρωποι;
Αν και η αυξανόμενη φτώχεια και η χρήση ναρκωτικών είναι δυο κύριοι λόγοι, η απάντηση δεν είναι τόσο προφανής. Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica) παρατηρεί: «Η αναζήτηση μιας και μόνης αιτίας για το έγκλημα έχει εγκαταλειφτεί γενικά ως άκαρπη». Ωστόσο, το ίδιο σύγγραμμα υποδεικνύει ότι τα προβλήματα όπως η κλοπή «αποδίδονται άμεσα στα νεανικά συναισθήματα της αναξιότητας και της μνησικακίας εξαιτίας του αποκλεισμού των νέων από τις υλικές ανταμοιβές και τα αγαθά της κοινωνικής ζωής». Ναι, λόγω της τρομακτικής πίεσης που ασκεί ο καταναλωτισμός, πολλοί δεν βλέπουν άλλον τρόπο για να αποκτήσουν τα πράγματα που επιθυμούν παρά μόνο την κλοπή.
Ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι κάτι που επισημαίνει Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia): «Το ποσοστό εγκλήματος παραμένει σχετικά σταθερό σε παραδοσιακές κοινωνίες όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο τρόπος ζωής τους θα συνεχιστεί. Τα ποσοστά εγκλήματος τείνουν να αυξάνονται σε κοινωνίες στις οποίες λαβαίνουν χώρα απότομες μεταβολές όσον αφορά το πού ζουν οι άνθρωποι και το τι κάνουν για να εξοικονομούν τα προς το ζην—καθώς και όσον αφορά τις ελπίδες τους για τη μελλοντική τους ευημερία». Η εγκυκλοπαίδεια προσθέτει: «Οι νεαροί έχουν λιγότερες ευκαιρίες για εργασία. Οι εργασίες για ανειδίκευτους φαίνονται βαρετές, αν συγκριθούν με τις γρήγορες και συναρπαστικές απολαβές της κλοπής. Οι νεαροί επίσης διακινδυνεύουν πιο πρόθυμα τη σύλληψη επειδή στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται δεν έχουν και πολλά να χάσουν».
Ωστόσο, πολλοί που είναι άνεργοι ή χαμηλόμισθοι δεν κλέβουν, ενώ ένας ατέλειωτος αριθμός υπαλλήλων γραφείου και εργατών επιδίδονται σε μικροκλοπές στον εργασιακό χώρο τους σαν να αποτελούσαν αυτές μέρος του μισθού τους. Στην πραγματικότητα, για μερικές απάτες αποτελεί προϋπόθεση το να έχει κάποιος μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση. Δεν έχετε ακούσει για σκάνδαλα με τεράστια χρηματικά ποσά στα οποία βρίσκονται αναμειγμένοι πολιτικοί, κυβερνητικοί παράγοντες και επιχειρηματίες; Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, η κλοπή δεν περιορίζεται στους φτωχούς.
Θυμηθείτε επίσης ότι μερικές κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα συχνά διακωμωδούν την κλοπή (ο ήρωας μάλιστα μπορεί να είναι κλέφτης), πράγμα που τείνει να κάνει την κλοπή πιο αποδεκτή. Είναι γεγονός πως η παρακολούθησή τους μπορεί να αποκαλείται διασκέδαση, αλλά, ταυτόχρονα, αυτό δείχνει στο ακροατήριο πώς να κλέβει. Δεν μεταδίδεται ύπουλα η ιδέα ότι το έγκλημα ίσως αξίζει; Αναμφίβολα, η απληστία, η οκνηρία και η σκέψη ότι αυτό το κάνουν όλοι ατιμωρητί συντελούν στην αύξηση των κλοπών. Αναντίρρητα, ζούμε στους προειπωμένους ‘κρίσιμους καιρούς’ κατά τους οποίους θα επικρατούσαν η ιδιοτέλεια και η φιλαργυρία.—2 Τιμόθεο 3:1-5.
«Μη Κλέψης»
Παρά τις διεστραμμένες αξίες του κόσμου, είναι ζωτικό να υπακούμε στην εντολή: «Ο κλέφτης ας μην κλέβει πια». (Εφεσίους 4:28) Ένα άτομο που υπερτιμάει την αξία των αποκτημάτων ή των απολαύσεων μπορεί να αυταπατάται πιστεύοντας ότι η κλοπή αξίζει τον κίνδυνο που συνεπάγεται. Αλλά η κλοπή είναι κάτι σοβαρό στα μάτια του Θεού και αποκαλύπτει έλλειψη αγάπης για το συνάνθρωπο. Επιπρόσθετα, ακόμη και οι μικροκλοπές μπορούν να οδηγήσουν σε σκλήρυνση της καρδιάς. Επίσης, θα ήθελε κάποιος να τον θεωρούν ανέντιμο; Ποιος θα εμπιστευτεί έναν κλέφτη; Σοφά, ο Λόγος του Θεού λέει: «Κανένας σας ας μην υποφέρει ως φονιάς ή κλέφτης ή κακοποιός».—1 Πέτρου 4:15.
Σίγουρα η αύξηση των κλοπών είναι κάτι που σας θλίβει, αλλά πώς αντιμετωπίζουν την κατάσταση οι άνθρωποι στις περιοχές που μαστίζονται από το έγκλημα; Πώς άλλαξαν μερικοί πρώην κλέφτες τρόπο ζωής; Θα πάψουν ποτέ οι κλοπές σε παγκόσμια κλίμακα; Σας παροτρύνουμε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο: «Ένας Κόσμος Χωρίς Κλέφτες».