Ειρήνη Διάνοιας σε μια Ανταγωνιστική Κοινωνία

«ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ θέλει να είναι πρώτος», συμβούλεψε ο Ιησούς Χριστός τους αποστόλους του, «πρέπει να είναι τελευταίος από όλους και διάκονος όλων». Οι απόστολοι φιλονικούσαν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσά τους. Ήξεραν ότι ο Ιησούς απεχθανόταν αυτό το πνεύμα. Ποτέ δεν έστρεφε τον ένα μαθητή ενάντια στον άλλο, σαν να ήταν αυτός ένας τρόπος για να προωθήσει την πνευματική πρόοδο.—Μάρκος 9:33-37.

Προτού έρθει στη γη, ο Ιησούς Χριστός συμμετείχε στη δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού και ήξερε πώς ήταν πλασμένο. (Κολοσσαείς 1:15, 16) Οι πρώτοι άνθρωποι δημιουργήθηκαν με την ικανότητα να προοδεύουν χωρίς να ανταγωνίζονται ανελέητα τους άλλους. Δεν υπήρχε ανάγκη να συγκρούονται οι άνθρωποι μεταξύ τους για να κριθεί ποιος ήταν η κεφαλή τους ούτε ανταγωνίζονταν τα ζώα σε έναν αγώνα επιβίωσης.—Γένεσις 1:26· 2:20-24· 1 Κορινθίους 11:3.

Η Προέλευση του Ανταγωνιστικού Πνεύματος

Πώς έγινε, λοιπόν, αυτό το αδίστακτο ανταγωνιστικό πνεύμα μια τέτοια κυρίαρχη δύναμη στην ανθρώπινη κοινωνία; Η πρώτη περίπτωση φόνου στην ανθρώπινη ιστορία δίνει κάποια στοιχεία. Το ανταγωνιστικό πνεύμα από την πλευρά του Κάιν, που ήταν ο μεγαλύτερος γιος του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, οδήγησε στην τραγωδία. Ο Κάιν δολοφόνησε τον αδελφό του τον Άβελ επειδή η θυσία του Άβελ ευαρέστησε τον Θεό, ενώ η θυσία του Κάιν όχι. Η Αγία Γραφή επίσης λέει ότι ο Κάιν «προερχόταν από τον πονηρό και έσφαξε τον αδελφό του».—1 Ιωάννη 3:12· Γένεσις 4:4-8.

Ναι, ο πονηρός, ο Σατανάς ο Διάβολος, είναι αυτός από τον οποίο προέρχεται και προωθείται το ανταγωνιστικό πνεύμα. Παρ’ όλο που ήταν ένας αγγελικός γιος του Θεού με υψηλά προνόμια, ήθελε περισσότερα. (Παράβαλε Ιεζεκιήλ 28:14, 15). Όταν παραπλάνησε την Εύα, φανέρωσε ποια ήταν η δική του επιθυμία. Της είπε ότι, αν έτρωγε τον απαγορευμένο καρπό, ‘θα γινόταν σίγουρα σαν τον Θεό’. (Γένεσις 3:4, 5, ΜΝΚ) Στην πραγματικότητα, ο Σατανάς ήταν αυτός που ήθελε να είναι σαν τον Θεό, αντίζηλος του Ιεχωβά. Το ανταγωνιστικό πνεύμα εναντίον του Θεού τον υποκίνησε σε ανταρσία.—Ιακώβου 1:14, 15.

Αυτό το πνεύμα είναι μεταδοτικό. Υπό την επιρροή του Σατανά, η θεόδοτη ειρήνη της πρώτης οικογενειακής διευθέτησης χάθηκε. (Γένεσις 3:6, 16) Από τότε που εκδηλώθηκε η ανταρσία του Σατανά του Διαβόλου εναντίον του Θεού, αυτός εξουσιάζει το ανθρώπινο γένος υποδαυλίζοντας το πνεύμα του ανταγωνισμού και παραπλανώντας μάλιστα άντρες και γυναίκες να πιστεύουν ότι ο αδίστακτος ανταγωνισμός είναι το κλειδί της επιτυχίας. Ωστόσο, η Αγία Γραφή εξηγεί: «Όπου υπάρχει ζήλια και φιλόνικη διάθεση, εκεί υπάρχει ακαταστασία και κάθε απαίσιο πράγμα». (Ιακώβου 3:14-16) Έτσι, ο Σατανάς έχει στερήσει από τον άνθρωπο την ευτυχία του και την ειρήνη διάνοιας.

Επιτυχία Χωρίς Ανταγωνισμό

Αντίθετα με την πεποίθηση που έχει εμφυτεύσει ο Σατανάς, η Αγία Γραφή παρέχει μερικά παραδείγματα επιτυχίας χωρίς ανταγωνισμό. Το ύψιστο παράδειγμα είναι αυτό του Ιησού Χριστού. Παρότι υπήρχε με μορφή Θεού, ποτέ δεν διανοήθηκε να είναι ίσος με τον Θεό, αλλά πήρε μορφή δούλου και ήρθε στη γη. Επιπλέον, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού. Αυτή η υπάκουη στάση που ήταν εντελώς απαλλαγμένη από το πνεύμα της αντιζηλίας οδήγησε στο να κερδίσει τη θεϊκή εύνοια. «Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο και ο Θεός τον εξύψωσε σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα». (Φιλιππησίους 2:5-9) Τι επιτυχία, μεγαλύτερη από αυτήν, θα μπορούσε να έχει κάποιο πλάσμα; Αυτός ευαρέστησε τον Πατέρα του σε σημείο που κανένα άλλο πλάσμα δεν μπόρεσε να τον ευαρεστήσει, και αυτό το έκανε χωρίς ίχνος πνεύματος αντιζηλίας ή ανταγωνισμού.—Παροιμίαι 27:11.

Οι πολυάριθμοι πιστοί άγγελοι στον ουρανό δείχνουν την ίδια στάση. Αν και ο Ιησούς, που ήταν η κεφαλή των αγγέλων, έγινε λίγο κατώτερος από αυτούς όταν ήρθε στη γη, εκείνοι υπηρέτησαν πρόθυμα τις ανάγκες του. Είναι ολοφάνερο ότι δεν καλλιέργησαν τη σκέψη τού να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να προσπαθήσουν να του πάρουν τη θέση που κατείχε ως Αρχάγγελος.—Ματθαίος 4:11· 1 Θεσσαλονικείς 4:16· Εβραίους 2:7.

Η αποστροφή τους για τις ανταγωνιστικές στάσεις γίνεται ακόμη πιο φανερή όταν σκεφτόμαστε τον τρόπο με τον οποίο έχουν ανταποκριθεί στο σκοπό που έχει ο Θεός να εξυψώσει μερικούς ατελείς ανθρώπους σε αθάνατη πνευματική ζωή, μια κατάσταση στην οποία αυτοί θα ‘κρίνουν αγγέλους’. (1 Κορινθίους 6:3) Οι άγγελοι έχουν πλούτο πείρας στην υπηρεσία του Ιεχωβά και πολύ περισσότερες ικανότητες να επιτελέσουν κάτι καλό από ό,τι οι ατελείς άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά, οι άγγελοι διακονούν με χαρά τους χρισμένους στη γη, χωρίς να ζηλεύουν ποτέ τα όσα θα λάβουν αυτοί. (Εβραίους 1:14) Η θαυμάσια, μη ανταγωνιστική στάση τους τούς καθιστά ικανούς να συνεχίζουν την υπηρεσία τους ενώπιον του θρόνου του Υπέρτατου Κύριου Ιεχωβά.

Σκεφτείτε επίσης τους αρχαίους πιστούς υπηρέτες του Θεού οι οποίοι θα αναστηθούν στη γη. Ο Αβραάμ ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα πίστης και αποκαλείται «ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη». (Ρωμαίους 4:9, 11) Ο Ιώβ έθεσε ένα εξαιρετικό παράδειγμα υπομονής. (Ιακώβου 5:11) Ο Μωυσής, ο οποίος ήταν «πραύς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους τους επί της γης», οδήγησε το έθνος Ισραήλ στην ελευθερία. (Αριθμοί 12:3) Ποιος από τους ατελείς ανθρώπους έχει θέσει καλύτερο παράδειγμα πίστης, υπομονής και πραότητας από εκείνους τους ανθρώπους; Ωστόσο, αυτοί πρόκειται να κληρονομήσουν την επίγεια επικράτεια της Βασιλείας του Θεού. (Ματθαίος 25:34· Εβραίους 11:13-16) Σαν τον Ιωάννη τον Βαφτιστή, θα τοποθετηθούν κάτω από «ένα άτομο που είναι μικρότερο στη βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 11:11) Μήπως αυτοί θα σκεφτούν καν να παραπονεθούν, επιμένοντας ότι η πίστη τους, η υπομονή τους ή η πραότητά τους ήταν ίδια ή και ξεπερνούσε σε κάποιες περιπτώσεις εκείνη των ατόμων στα οποία έχει δοθεί ζωή στον ουρανό; Ασφαλώς όχι! Θα είναι ευτυχισμένοι επίγειοι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού.

Και σήμερα, είναι ευχάριστο να έχει κανείς γύρω του ανθρώπους χωρίς ανταγωνιστική στάση. Ο Γιάσουο, τον οποίο αναφέραμε στο πρώτο άρθρο, βυθίστηκε στα χρέη κάνοντας μια παράτολμη επένδυση σε χρυσό και έχασε όλη του την περιουσία. Οι «φίλοι» του τον εγκατέλειψαν. Καθώς η σύζυγός του είχε αρχίσει να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αυτός πήγαινε στις συναθροίσεις από τύψεις για τα βάσανα που είχε προκαλέσει στην οικογένειά του. Τελικά, απαλλάχτηκε από την ανταγωνιστικότητα και έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Τώρα, είναι ευτυχισμένος καθώς τον περιτριγυρίζουν Χριστιανοί φίλοι, το είδος των φίλων οι οποίοι είναι πρόθυμοι να τον βοηθούν σε καιρούς στενοχώριας.

Πώς να Διατηρήσετε Ειρήνη Διάνοιας

Δεν είναι πάντοτε εύκολο να διατηρήσει κάποιος ειρήνη διάνοιας σε μια ανήλεη, ανταγωνιστική κοινωνία. Θα ήταν καλό να προσέξουμε ότι η Αγία Γραφή καταδικάζει ‘τις έχθρες, την έριδα, τη ζήλια, τα ξεσπάσματα θυμού, τις φιλονικίες, τις διαιρέσεις, τις αιρέσεις, τους φθόνους’ ως «έργα της σάρκας» που εμποδίζουν τους ανθρώπους να κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού. Όλα αυτά τα έργα πηγαίνουν χέρι-χέρι με το ανταγωνιστικό πνεύμα. Δεν είναι παράξενο που ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Γαλάτες: «Ας μη γινόμαστε εγωιστές, προκαλώντας σε ανταγωνισμό ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον».—Γαλάτες 5:19-21, 26.

Στα συμφραζόμενα, η επιστολή του Παύλου δείχνει ποιο είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση του εγωιστικού ανταγωνισμού. Αυτός είπε: «Η καρποφορία του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Εναντίον τέτοιων πραγμάτων δεν υπάρχει νόμος». (Γαλάτες 5:22, 23) Η καρποφορία του πνεύματος μας βοηθάει να απαλλάξουμε το μυαλό μας από την αντιζηλία. Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, την ιδιότητα της αγάπης. «Η αγάπη δεν ζηλεύει», εξηγεί ο Παύλος. «Δεν κομπάζει, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια, δεν συμπεριφέρεται άπρεπα, δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα, δεν εξάπτεται». (1 Κορινθίους 13:4-7) Καλλιεργώντας την αγάπη, μπορούμε να ξεριζώσουμε τη ζήλια, την υποκινούσα δύναμη που βρίσκεται πίσω από το πνεύμα του ανταγωνισμού. Οι άλλοι καρποί του πνεύματος επίσης μας βοηθούν να αποβάλουμε από την καρδιά μας και το μυαλό μας και το τελευταίο απομεινάρι του αδίστακτου, ανταγωνιστικού πνεύματος. Με εγκράτεια, κάθε τάση που εγείρεται μέσα μας υποκινώντας μας να ανταγωνιστούμε τους άλλους με σκοπό τη νίκη πάση θυσία μπορεί γρήγορα να καταπνιγεί!—Παροιμίαι 17:27.

Προκειμένου να καλλιεργήσουμε αυτές τις ιδιότητες, ωστόσο, πρέπει να επιτρέπουμε στο πνεύμα του Θεού να επενεργεί σε εμάς. Μπορούμε να επιτείνουμε αυτή την υγιή επενέργεια του αγίου πνεύματος εγκαρτερώντας στην προσευχή και ζητώντας να μας βοηθήσει το πνεύμα του Θεού. (Λουκάς 11:13) Δείχνοντας ανταπόκριση στην προσευχή μας, τι θα μας χορηγήσει ο Θεός; Η Αγία Γραφή απαντάει: «Μην ανησυχείτε για τίποτα, αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό· και η ειρήνη του Θεού που υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού».—Φιλιππησίους 4:6, 7.

Αυτό ήταν εμφανές στην περίπτωση των αποστόλων του Ιησού. Ακόμη και αφού ο Ιησούς είχε αρχίσει το Δείπνο του Κυρίου την τελευταία νύχτα που πέρασε με τους αποστόλους, εκείνοι εξακολουθούσαν να φιλονικούν για το ποιος από αυτούς φαινόταν να είναι μεγαλύτερος. (Λουκάς 22:24-27) Ο Ιησούς, σε διαφορετικές περιπτώσεις, προσπάθησε να τους βοηθήσει να διορθώσουν τον τρόπο σκέψης τους, αλλά αυτή η ανταγωνιστική στάση ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα τους. (Μάρκος 9:34-37· 10:35-45· Ιωάννης 13:12-17) Ωστόσο, όταν έλαβαν το άγιο πνεύμα, περίπου 50 ημέρες έπειτα από εκείνη τη λογομαχία, η στάση τους άλλαξε. Δεν λογομάχησαν σχετικά με το ποιος θα τους εκπροσωπούσε μιλώντας στο περίεργο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί εκείνη την ημέρα της Πεντηκοστής.—Πράξεις 2:14-21.

Δεν υπήρχαν περιθώρια για ανθρώπινη κυριαρχία στη Χριστιανική εκκλησία. Όταν χρειάστηκε να λύσουν ένα πρόβλημα αναφορικά με την περιτομή, ο Ιάκωβος, ο οποίος όταν πέθανε ο Ιησούς δεν ήταν ούτε καν μαθητής, προέδρευσε σε αυτή τη σημαντική συνάθροιση. Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη για το ότι υπήρξε λογομαχία σχετικά με το ποιος θα αναλάμβανε την ηγεσία σε εκείνη τη συνάθροιση του κυβερνώντος σώματος της Χριστιανικής εκκλησίας. Τι αλλαγή από την εποχή που οι απόστολοι ήταν μολυσμένοι με το ανταγωνιστικό πνεύμα! Με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος, θυμήθηκαν τις διδασκαλίες του Ιησού και άρχισαν να αντιλαμβάνονται το νόημα των μαθημάτων Του.—Ιωάννης 14:26.

Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για εμάς. Με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος μπορούμε να υπερνικήσουμε κάθε ίχνος της τάσης να ανταγωνιζόμαστε τους άλλους ώστε να προοδεύουμε σε βάρος τους. Αντίθετα, μπορούμε να αποκτήσουμε την ειρήνη διάνοιας που υπερέχει από κάθε σκέψη. Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι η πηγή του αδίστακτου ανταγωνισμού, ο Σατανάς ο Διάβολος, σύντομα θα ριχτεί στην άβυσσο και θα αδρανοποιηθεί. (Αποκάλυψη 20:1-3) Η αντιζηλία ανάμεσα στους γείτονες δεν θα υπάρχει πια. Μήπως το αποτέλεσμα θα είναι μια κοινωνία χωρίς πρόοδο; Με κανέναν τρόπο! Οι άνθρωποι θα εξυψωθούν σε τελειότητα, όχι μέσω ανταγωνισμού μεταξύ τους, αλλά μέσω εφαρμογής της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού σε εκείνους.—1 Ιωάννη 2:1, 2.

Ο Κέινοσκι που προαναφέραμε, ο οποίος κάποτε είχε γευτεί τη δόξα της κοσμικής επιτυχίας σημειώνοντας ρεκόρ στις πωλήσεις αυτοκινήτων, εξάντλησε τον εαυτό του τόσο διανοητικά όσο και σωματικά, αλλά στο τέλος εγκατέλειψε την εργασία του. «Τώρα, η ζωή μου είναι γεμάτη αληθινή χαρά», λέει. Έφτασε στο σημείο να κατανοήσει γιατί η αληθινή επιτυχία χαρακτήριζε τη ζωή του Ιησού. Τώρα βρίσκει αναζωογόνηση σε ό,τι μπορεί να κάνει για την παγκόσμια εκκλησία του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζεται για το νέο κόσμο, στον οποίο δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός. Και εσείς μπορείτε να πάρετε μια πρόγευση αυτής της κοινωνίας του νέου κόσμου επισκεπτόμενοι κάποια από τις Αίθουσες Βασιλείας της περιοχής σας, και κάνοντας συντροφιά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ειρήνη και συνεργασία θα απολαμβάνει η ανθρώπινη κοινωνία στο νέο κόσμο του Θεού