Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Όταν οι στρατιώτες του Σαούλ έφαγαν κρέας μαζί με το αίμα, γιατί δεν εκτελέστηκαν, εφόσον αυτή ήταν η τιμωρία που καθοριζόταν στο Νόμο του Θεού;

Αυτοί οι άντρες πραγματικά παραβίασαν το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα, αλλά μπορεί να τους δείχτηκε έλεος επειδή είχαν σεβασμό για το αίμα, αν και θα έπρεπε να ήταν πιο επιμελείς όσον αφορά την εκδήλωση αυτού του σεβασμού.

Εξετάστε την κατάσταση. Οι Ισραηλίτες υπό τον Βασιλιά Σαούλ και το γιο του τον Ιωνάθαν βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Φιλισταίους. Σε μια περίπτωση κατά την οποία ‘οι άνδρες του Ισραήλ απέκαμον’ στη μάχη, ο Σαούλ πήρε βιαστικά έναν όρκο να μη φάνε οι άντρες του μέχρις ότου νικηθεί ο εχθρός. (1 Σαμουήλ 14:24) Ο όρκος του γρήγορα δημιούργησε πρόβλημα.

Οι άντρες του νικούσαν σε μια δύσκολη μάχη, αλλά η επίπονη προσπάθεια είχε τις συνέπειές της. Η πείνα τους είχε φτάσει στο έπακρο και εκείνοι ήταν εξουθενωμένοι. Τι έκαναν ενόψει αυτής της ακραίας κατάστασης; «Ερρίφθη ο λαός εις τα λάφυρα, και έλαβε πρόβατα και βόας και μόσχους και έσφαξαν κατά γης· και έτρωγεν ο λαός μετά του αίματος».—1 Σαμουήλ 14:32.

Αυτό έγινε σε παραβίαση του νόμου του Θεού σχετικά με το αίμα, όπως ανέφεραν στον Σαούλ μερικά άτομα από το λαό του, λέγοντας: ‘Ιδού, ο λαός αμαρτάνει εις τον Ιεχωβά, διότι τρώγουσι μετά του αίματος’. (1 Σαμουήλ 14:33) Ναι, ο Νόμος έλεγε ότι, όταν έσφαζαν ζώα, το αίμα έπρεπε να στραγγίζεται προτού φαγωθεί το κρέας. Ο Θεός δεν απαιτούσε τη λήψη μέτρων που διακρίνονταν από φανατισμό προκειμένου να στραγγίζεται το αίμα. Με το να κάνουν λογικές ενέργειες στραγγίσματος, οι υπηρέτες του μπορούσαν να εκδηλώνουν σεβασμό για τη σπουδαιότητα του αίματος. (Δευτερονόμιον 12:15, 16, 21-25) Το αίμα των ζώων μπορούσε να χρησιμοποιείται για τις θυσίες στο θυσιαστήριο, αλλά δεν έπρεπε να τρώγεται. Η εσκεμμένη παραβίαση τιμωρούνταν με θάνατο, διότι στο λαό του Θεού είχαν ειπωθεί τα εξής: «Δεν θέλετε φάγει αίμα ουδεμιάς σαρκός· διότι η ζωή πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής· πας ο τρώγων αυτό θέλει εξολοθρευθή».—Λευιτικόν 17:10-14.

Παραβίαζαν εσκεμμένα το Νόμο οι στρατιώτες του Βασιλιά Σαούλ; Έδειχναν απόλυτη ασέβεια για το θεϊκό νόμο σε σχέση με το αίμα;—Παράβαλε Αριθμοί 15:30.

Δεν πρέπει να συμπεράνουμε κάτι τέτοιο. Η αφήγηση λέει ότι ‘έσφαζαν τα ζώα κατά γης και έτρωγαν μετά του αίματος’. Επομένως, μπορεί να έκαναν κάποια προσπάθεια για να στραγγίσουν το αίμα. (Δευτερονόμιον 15:23) Εντούτοις, στην κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, εξουθενωμένοι και με την πείνα τους να έχει φτάσει στο έπακρο, δεν κρεμούσαν τα σφαγμένα πτώματα αφήνοντας αρκετό χρόνο για να στραγγιστεί φυσιολογικά το αίμα. Έσφαζαν τα πρόβατα και τα βόδια «κατά γης», πράγμα που μπορούσε να εμποδίσει το στράγγισμα. Επίσης, έκοβαν γρήγορα κρέας από πτώματα τα οποία μπορεί να ήταν πνιγμένα στο αίμα. Συνεπώς, ακόμη και αν είχαν κατά νου να υπακούσουν στο νόμο του Θεού, δεν ενήργησαν με τον κατάλληλο τρόπο ούτε το έκαναν αυτό σε επαρκή βαθμό.

Το αποτέλεσμα ήταν να ‘τρώει ο λαός μετά του αίματος’, πράγμα που αποτελούσε αμαρτία. Ο Σαούλ το αναγνώρισε αυτό και διέταξε να του κυλήσουν μια μεγάλη πέτρα. Ο ίδιος πρόσταξε τους στρατιώτες: ‘Φέρετέ μοι ενταύθα έκαστος τον βουν αυτού και έκαστος το πρόβατον αυτού, και σφάξατε ενταύθα και φάγετε· και μη αμαρτάνετε εις τον Ιεχωβά, τρώγοντες μετά του αίματος’. (1 Σαμουήλ 14:33, 34) Οι ένοχοι στρατιώτες υπάκουσαν, και ‘ωκοδόμησεν ο Σαούλ θυσιαστήριον εις τον Ιεχωβά’.—1 Σαμουήλ 14:35.

Το σφάξιμο των ζώων πάνω στην πέτρα πιθανώς επιτύγχανε επαρκές στράγγισμα του αίματος. Το κρέας των ζώων επρόκειτο να φαγωθεί μακριά από το μέρος στο οποίο λάβαινε χώρα το σφάξιμο. Ο Σαούλ μπορεί να χρησιμοποίησε στο θυσιαστήριο κάποια ποσότητα από το στραγγισμένο αίμα επιζητώντας το έλεος του Θεού προς εκείνους που είχαν αμαρτήσει. Ο Ιεχωβά έδειξε έλεος, προφανώς επειδή γνώριζε τι προσπάθειες είχαν κάνει οι στρατιώτες αν και ήταν πολύ κουρασμένοι και πεινασμένοι. Ο Θεός μπορεί επίσης να έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι ο βιαστικός όρκος του Σαούλ είχε σπρώξει τους άντρες του σε αυτή την απελπιστική κατάσταση.

Αυτή η αφήγηση πραγματικά κάνει φανερό το ότι μια κατάσταση επείγουσας ανάγκης δεν αποτελεί δικαιολογία για να δείχνει κάποιος ασέβεια στο θεϊκό νόμο. Θα πρέπει επίσης να μας βοηθήσει να διακρίνουμε την ανάγκη που υπάρχει για προσεκτική σκέψη προτού πάρουμε έναν όρκο, διότι μια βιαστική ευχή μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε εμάς προσωπικά καθώς και σε άλλους.—Εκκλησιαστής 5:4-6.