Διατήρηση Αρμονίας Μεταξύ Πρεσβυτέρων και Διακονικών Υπηρετών

ΛΙΓΟ μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., μια επείγουσα κατάσταση εγέρθηκε στη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία. Είχε αρχίσει να λειτουργεί μια διευθέτηση προκειμένου να παρέχεται βοήθεια στις χήρες που είχαν ανάγκη. Όμως, ύστερα από λίγο, «έγινε γογγυσμός από την πλευρά των ελληνόφωνων Ιουδαίων εναντίον των εβραιόφωνων Ιουδαίων, επειδή οι χήρες τους παραβλέπονταν στην καθημερινή διανομή».—Πράξεις 6:1.

Αυτά τα παράπονα έφτασαν στα αφτιά των αποστόλων. «Έτσι λοιπόν, οι δώδεκα κάλεσαν το πλήθος των μαθητών και είπαν: ‘Δεν είναι αρεστό να αφήσουμε εμείς το λόγο του Θεού για να μοιράζουμε τροφή σε τραπέζια. Γι’ αυτό, αδελφοί, αναζητήστε μόνοι σας εφτά αναγνωρισμένους άντρες από ανάμεσά σας, γεμάτους πνεύμα και σοφία, για να διορίσουμε αυτούς για την αναγκαία αυτή εργασία’».—Πράξεις 6:2, 3.

Αυτό δείχνει παραστατικά μια σημαντική οργανωτική αρχή μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Μερικοί υπεύθυνοι άντρες χρησιμοποιούνται για τη φροντίδα ζητημάτων ρουτίνας, ενώ άλλοι φροντίζουν για πιο βαρυσήμαντες πνευματικές υποθέσεις. Αυτό δεν είναι πρωτοφανές. Στον αρχαίο Ισραήλ, ο Ααρών και οι απόγονοί του ήταν διορισμένοι να υπηρετούν ως ιερείς για να προσφέρουν θυσίες στον Θεό. Εντούτοις, ο Ιεχωβά κατηύθυνε ώστε να τους βοηθούν οι Λευίτες ‘φυλάγοντας [φροντίζοντας, ΜΝΚ] όλα τα σκεύη της σκηνής του μαρτυρίου’. (Αριθμοί 3:5-10) Παρόμοια, οι επίσκοποι σήμερα δέχονται βοήθεια από διακονικούς υπηρέτες.

Ο Ρόλος των Πρεσβυτέρων και των Διακονικών Υπηρετών

Οι Γραφές εκθέτουν τα υψηλά προσόντα που πρέπει να πληρούν τόσο οι πρεσβύτεροι όσο και οι διακονικοί υπηρέτες. (1 Τιμόθεο 3:1-10, 12, 13· Τίτο 1:6-9) Αυτοί δεν είναι ανταγωνιστές αλλά εργάζονται προς τον ίδιο στόχο—την εποικοδόμηση της εκκλησίας. (Παράβαλε Εφεσίους 4:11-13). Ωστόσο, υπάρχουν μερικές διαφορές στο έργο που εκτελούν μέσα στην εκκλησία. Στο εδάφιο 1 Πέτρου 5:2 λέγεται στους επισκόπους: «Ποιμάνετε το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα σας, όχι αναγκαστικά, αλλά με τη θέλησή σας· ούτε από αγάπη για το ανέντιμο κέρδος, αλλά πρόθυμα». Αυτοί δίνουν λογαριασμό στον Θεό για το πώς εκπληρώνουν αυτή την ιερή αποστολή.—Εβραίους 13:17.

Τι μπορεί να λεχτεί για τους διακονικούς υπηρέτες; Οι Γραφές δεν απαιτούν να έχουν αυτοί τόσο πολύ τα προσόντα όσον αφορά τις διδακτικές ικανότητες. Τα καθήκοντά τους είναι κάπως διαφορετικά από εκείνα των πρεσβυτέρων. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., υπήρχαν αναμφίβολα πολλά πράγματα υλικής ή τεχνικής φύσης καθώς και ζητήματα ρουτίνας, τα οποία απαιτούσαν φροντίδα, και ίσως σε αυτά να περιλαμβανόταν η αγορά υλικού για την αντιγραφή των Γραφών ή ακόμη και το να κάνουν την ίδια την αντιγραφή.

Σήμερα, οι διακονικοί υπηρέτες συνεχίζουν να επιτελούν διάφορες σημαντικές εργασίες μέσα στην εκκλησία, όπως είναι η φροντίδα για τους λογαριασμούς και τους τομείς της εκκλησίας, η διανομή των περιοδικών και των βιβλίων και η συντήρηση της Αίθουσας Βασιλείας. Κάποιοι διακονικοί υπηρέτες που έχουν τις ικανότητες μπορεί μάλιστα να χρησιμοποιούνται στη διδασκαλία, μερικές φορές με το να διεξάγουν Μελέτες Βιβλίου Εκκλησίας, με το να χειρίζονται μέρη στις Συναθροίσεις Υπηρεσίας και με το να εκφωνούν δημόσιες ομιλίες.

Όταν οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες συνεργάζονται αρμονικά, οι ανάγκες της εκκλησίας—και οι πνευματικές και οι οργανωτικές—λαβαίνουν ισορροπημένη φροντίδα. Τότε, τα μέλη της εκκλησίας είναι χαρούμενα, ισχυρά και παραγωγικά από πνευματική άποψη. Θυμηθείτε τι έγραψε ο Παύλος σε χρισμένα άτομα στην Έφεσο: «Όλο το σώμα, με το να είναι αρμονικά συναρμολογημένο και φτιαγμένο για να συνεργάζεται μέσω κάθε άρθρωσης που παρέχει ό,τι είναι αναγκαίο, σύμφωνα με τη λειτουργία κάθε ιδιαίτερου μέλους στο κατάλληλο μέτρο, συμβάλλει στην αύξηση του σώματος για τη δική του εποικοδόμηση με αγάπη».—Εφεσίους 4:16.

Οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες πρέπει να προσπαθούν να αναπτύσσουν παρόμοια αρμονία, δηλαδή συμφωνία, σύμπνοια, συνεργασία και ενότητα. Ωστόσο, αυτή η αρμονία δεν έρχεται αυτόματα. Πρέπει να καλλιεργείται και να περιφρουρείται προσεκτικά.

Τι Μπορούν να Κάνουν οι Πρεσβύτεροι

Ένα σημαντικό βήμα είναι να αναγνωρίζουν ότι η σχέση ενός πρεσβυτέρου με ένα διακονικό υπηρέτη δεν είναι εκείνη ενός κυρίου με το δούλο του ούτε ενός εργοδότη με τον υπάλληλό του. Εκεί που υπάρχει αληθινή αρμονία, οι πρεσβύτεροι βλέπουν τους διακονικούς υπηρέτες ως συνδιακόνους τους στην υπηρεσία του Θεού. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 3:6-9). «Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία», λέει το εδάφιο Ρωμαίους 12:10. Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι δεν συμπεριφέρονται στους διακονικούς υπηρέτες με τρόπους που θα μπορούσαν να φαίνονται υπεροπτικοί ή υποτιμητικοί. Αυτοί ενθαρρύνουν, αντί να καταπνίγουν, την υγιή πρωτοβουλία. Το να συμπεριφέρονται στους διακονικούς υπηρέτες με σεβασμό συντελεί στο να έρχονται στην επιφάνεια οι καλύτερες ιδιότητές τους και τους βοηθάει να απολαμβάνουν το έργο τους μέσα στην εκκλησία.

Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει επίσης να έχουν υπόψη τους ότι η αποστολή που έχουν να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα τους περιλαμβάνει και τους αδελφούς που υπηρετούν ως διακονικοί υπηρέτες. Είναι αλήθεια ότι τέτοιοι υπεύθυνοι άντρες αναμένεται να είναι ώριμοι Χριστιανοί. Εντούτοις, όπως και το υπόλοιπο ποίμνιο, χρειάζονται προσωπική φροντίδα από καιρό σε καιρό. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να ενδιαφέρονται ζωηρά για την πνευματική τους ανάπτυξη.

Για παράδειγμα, όταν ο απόστολος Παύλος συνάντησε τον νεαρό Τιμόθεο, αμέσως αντιλήφτηκε τις δυνατότητες του Τιμόθεου και «εξέφρασε την επιθυμία να βγει αυτός ο άντρας μαζί του». (Πράξεις 16:3) Ο Τιμόθεος υπηρέτησε ως περιοδεύων σύντροφος του Παύλου, λαβαίνοντας ως αποτέλεσμα ανεκτίμητη εκπαίδευση. Έτσι, χρόνια αργότερα, ο Παύλος μπορούσε να γράψει στους Χριστιανούς στην Κόρινθο: «Σας στέλνω τον Τιμόθεο, ο οποίος είναι αγαπητό και πιστό παιδί μου όσον αφορά τον Κύριο· και αυτός θα σας θυμίσει τις μεθόδους μου σχετικά με τον Χριστό Ιησού»!—1 Κορινθίους 4:17.

Πρεσβύτεροι, έχετε αρχίσει να χρησιμοποιείτε πλήρως τις δυνατότητες των διακονικών υπηρετών που βρίσκονται στην εκκλησία σας; Τους βοηθάτε να προοδεύουν δίνοντάς τους προσωπική εκπαίδευση όσον αφορά το πώς να μιλούν δημόσια καθώς και όσον αφορά την έρευνα της Αγίας Γραφής; Έχετε προσκαλέσει εκείνους που έχουν τα κατάλληλα προσόντα να σας συνοδέψουν σε ποιμαντικές επισκέψεις; Εργάζεστε μαζί τους στη διακονία αγρού; Στην παραβολή του Ιησού για τα τάλαντα, ο κύριος είπε στους πιστούς υπηρέτες του: «Πολύ καλά, αγαθέ και πιστέ δούλε!» (Ματθαίος 25:23) Είστε εσείς παρόμοια γενναιόδωροι στον έπαινο και στην επιδοκιμασία προς τους διακονικούς υπηρέτες που επιτελούν τους διορισμούς τους με μετριόφρονα και καλό τρόπο; (Παράβαλε Παροιμίαι 3:27). Αν όχι, δεν θα νιώθουν εκείνοι ότι δεν εκτιμάται το έργο τους;

Η επικοινωνία είναι παρόμοια ζωτική σε μια αρμονική σχέση συνεργασίας. (Παράβαλε Παροιμίαι 15:22, ΜΝΚ). Τα καθήκοντα δεν θα πρέπει να ανατίθενται ούτε να αφαιρούνται με αυθαίρετο ή πρόχειρο τρόπο. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να εξετάζουν με προσευχή το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ικανότητες ενός αδελφού με τον καλύτερο τρόπο στην εκκλησία. (Παράβαλε Ματθαίος 25:15). Όταν ανατίθεται κάποιος διορισμός, ο αδελφός θα πρέπει να λαβαίνει λεπτομερείς οδηγίες όσον αφορά το τι ακριβώς αναμένεται από αυτόν. ‘Όταν δεν υπάρχει επιδέξια κατεύθυνση’, προειδοποιεί το εδάφιο Παροιμίαι 11:14, ΜΝΚ, ‘ο λαός πέφτει’.

Δεν είναι αρκετό απλώς να λεχτεί στον αδελφό να παραλάβει τους λογαριασμούς, τα περιοδικά ή τα έντυπα από κάποιον άλλον υπηρέτη. Μερικές φορές ένας νεοδιορισμένος υπηρέτης κληρονομεί μια σειρά από ανακριβή ή ελλιπή αρχεία. Πόσο αποθαρρυντικό είναι αυτό! «Τα πάντα ας γίνονται με ευπρέπεια και με διευθέτηση», συστήνει το εδάφιο 1 Κορινθίους 14:40. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να παίρνουν την πρωτοβουλία να εκπαιδεύουν τους αδελφούς, να τους φέρνουν σε επαφή με τις εκκλησιαστικές διαδικασίες και να θέτουν οι ίδιοι παράδειγμα όσον αφορά τη συμμόρφωση με αυτές τις διαδικασίες. Για παράδειγμα, οι πρεσβύτεροι πρέπει να διευθετούν να ελέγχονται οι λογαριασμοί της εκκλησίας κάθε τρεις μήνες. Η παραμέληση αυτής της σημαντικής διευθέτησης μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα και να υποσκάψει το σεβασμό που έχουν οι διακονικοί υπηρέτες για τις οργανωτικές οδηγίες.

Υποθέστε όμως ότι ένας αδελφός φαίνεται αμελής στο χειρισμό ενός συγκεκριμένου διορισμού. Αντί να τον απομακρύνουν βιαστικά από το διορισμό του, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να συζητήσουν το θέμα μαζί του. Ίσως το πρόβλημα να είναι η έλλειψη εκπαίδευσης. Αν ο αδελφός εξακολουθεί να δυσκολεύεται να χειριστεί το διορισμό του, ίσως να τα καταφέρει σε κάποιον άλλο διορισμό.

Οι πρεσβύτεροι μπορούν επίσης να προωθούν την αρμονία εκδηλώνοντας ταπεινοφροσύνη. Το εδάφιο Φιλιππησίους 2:3 ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να μην κάνουν «τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη θεωρώντας τους άλλους ανώτερους από εσάς». Συνεπώς, ένας πρεσβύτερος θα πρέπει να προσπαθήσει να συνεργαστεί αν κάποιος ταξιθέτης τού συστήσει να καθήσει σε ένα συγκεκριμένο κάθισμα στην αίθουσα, χωρίς να σκεφτεί ότι, επειδή είναι πρεσβύτερος, δεν χρειάζεται να υπακούσει. Ίσως ο ταξιθέτης να ακολουθεί απλώς την εισήγηση να καθόμαστε σε διαφορετικά σημεία της αίθουσας, μολονότι ο ίδιος θα πρέπει να θυμάται ότι δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που να λέει ότι όλοι πρέπει να το κάνουν αυτό.a Ένας πρεσβύτερος δεν θα ανατρέπει άσκοπα αποφάσεις για ζητήματα που έχουν ανατεθεί σε κάποιο διακονικό υπηρέτη.

Οι Διακονικοί Υπηρέτες Εργάζονται για την Αρμονία

«Παρόμοια, οι διακονικοί υπηρέτες πρέπει να είναι σοβαροί», επισήμανε ο απόστολος Παύλος. (1 Τιμόθεο 3:8) Το να βλέπουν τους διορισμούς με σοβαρότητα—ως μέρος της ιερής τους υπηρεσίας—συμβάλλει πολύ στο να μην αναπτύσσεται ένταση. Αν είστε διακονικός υπηρέτης, εκτελείτε τα καθήκοντά σας με ενθουσιασμό; (Ρωμαίους 12:7, 8) Είστε αφοσιωμένος ώστε να γίνετε επιδέξιος στο χειρισμό των καθηκόντων σας; Είστε αξιόπιστος, άτομο στο οποίο μπορεί κάποιος να βασιστεί; Δείχνετε πρόθυμο πνεύμα σε ό,τι αφορά τους διορισμούς; Ένας διακονικός υπηρέτης σε κάποια αφρικανική χώρα χειρίζεται τρεις διαφορετικούς διορισμούς στην εκκλησία. Ποια είναι η στάση του; «Αυτό απλώς σημαίνει περισσότερη σκληρή εργασία», λέει, «και η σκληρή εργασία δεν σε σκοτώνει». Πράγματι, εκείνοι που δίνουν από τον εαυτό τους απολαμβάνουν την περισσότερη ευτυχία.—Πράξεις 20:35.

Μπορείτε επίσης να συμβάλλετε πολύ στην προώθηση της αρμονίας με το να συνεργάζεστε πλήρως με τους πρεσβυτέρους. «Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί», λέει το εδάφιο Εβραίους 13:17, «γιατί εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές σας ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό· ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς». Όντως, οι πρεσβύτεροι είναι ατελείς άνθρωποι, και θα ήταν εύκολο να βρει κάποιος σφάλματα σε αυτούς. Όμως, μια επικριτική στάση γεννάει δυσπιστία. Μπορεί να καταστρέψει τη χαρά σας και να επηρεάσει δυσμενώς άλλους μέσα στην εκκλησία. Γι’ αυτό ο απόστολος Πέτρος έδωσε την εξής συμβουλή: «Εσείς οι νεότεροι υποταχτείτε στους πρεσβυτέρους. Αλλά όλοι σας περιζωστείτε με ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον . . . Ταπεινωθείτε, λοιπόν, κάτω από το κραταιό χέρι του Θεού, για να σας εξυψώσει αυτός στον ορισμένο καιρό».—1 Πέτρου 5:5, 6.

Μια τέτοια συμβουλή είναι ιδιαίτερα κατάλληλη αν νιώθετε ότι σας παραβλέπουν όσον αφορά τα προνόμια υπηρεσίας. Ίσως να ‘επιδιώκετε θέση επισκόπου’ αλλά να μην έχει γίνει κάποιος διορισμός. (1 Τιμόθεο 3:1) Η ταπεινοφροσύνη μπορεί να σας βοηθήσει να διατηρήσετε ‘στάση αναμονής’. (Θρήνοι 3:24, ΜΝΚ) Αντί να νιώθετε πικρία απέναντι στους πρεσβυτέρους—η οποία είναι σίγουρο ότι θα υποσκάψει τη σχέση συνεργασίας που έχετε μαζί τους—ρωτήστε τους αν υπάρχουν τομείς στους οποίους θα μπορούσατε να βελτιωθείτε. Η γνήσια προθυμία που θα δείχνετε να δέχεστε και να εφαρμόζετε συμβουλές αναμφίβολα θα θεωρηθεί απόδειξη πνευματικής ανάπτυξης.

Η θεοσεβής ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη μπορεί να βοηθήσει ένα διακονικό υπηρέτη να κρατήσει την ισορροπία του αν έχει εξαιρετικές ικανότητες ή αν υπερέχει από μορφωτική και κοινωνική άποψη. Πόσο δελεαστικό θα μπορούσε να είναι για εκείνον να προσπαθεί να επισκιάζει τους πρεσβυτέρους ή να επισύρει την προσοχή στις δικές του ικανότητες! Το εδάφιο Παροιμίαι 11:2, ΜΝΚ, μας υπενθυμίζει ότι ‘η σοφία είναι με τους μετριόφρονες’. Ένας μετριόφρων αδελφός γνωρίζει τους περιορισμούς του. Είναι πρόθυμος να εργάζεται ήσυχα στην αφάνεια και να χρησιμοποιεί τις ικανότητές του για να υποστηρίζει τους πρεσβυτέρους. Η μετριοφροσύνη είναι σε θέση επίσης να τον βοηθήσει να αντιληφτεί ότι, ενώ μπορεί να έχει πολλή γνώση από κοσμική άποψη, ίσως ωστόσο να υστερεί στους σημαντικούς τομείς της πνευματικής σοφίας και διάκρισης—ιδιότητες στις οποίες οι πρεσβύτεροι μπορεί να υπερέχουν.—1 Κορινθίους 1:26–2:13· Φιλιππησίους 1:9.

Σαφώς, οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες παίζουν ζωτικό ρόλο. Μαζί μπορούν να συμβάλουν πολύ στην εποικοδόμηση όλων στην εκκλησία. Όμως, για να το κάνουν αυτό πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά, ‘με πλήρη ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, με το να ανέχονται ο ένας τον άλλον με αγάπη, προσπαθώντας ένθερμα να τηρούν την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης’.—Εφεσίους 4:2, 3.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Οι πρεσβύτεροι δεν βλέπουν τους διακονικούς υπηρέτες ως υφισταμένους αλλά ως συνδιακόνους τους στην υπηρεσία του Θεού