Ο Θεός, το Κράτος και Εσείς

«Εκκλησία και Κράτος Συγκρούονται σε Δημοψήφισμα για το Διαζύγιο στην Ιρλανδία»

ΑΥΤΟΣ ο τίτλος στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) δείχνει ότι οι άνθρωποι σήμερα μπορεί να χρειαστεί να κάνουν κάποια επιλογή ανάμεσα σε αυτά που επιθυμεί το Κράτος και σε εκείνα που διδάσκει η εκκλησία τους.

Το άρθρο δήλωνε: «Ενόψει του δημοψηφίσματος που θα γίνει σε λιγότερο από ένα μήνα και το οποίο αφορά την κατάργηση της συνταγματικής απαγόρευσης του διαζυγίου, η Ιρλανδία, στη συντριπτική της πλειονότητα Ρωμαιοκαθολική, παρίσταται μάρτυς μιας σπάνιας σύγκρουσης ανάμεσα στους κυβερνητικούς και στους εκκλησιαστικούς της ιθύνοντες». Το Κράτος πρότεινε την άρση της απαγόρευσης του διαζυγίου, ενώ η Καθολική Εκκλησία αντιτίθεται έντονα στο διαζύγιο και σε νέο γάμο. Οι Ιρλανδοί Καθολικοί έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος. Τελικά, κέρδισε το Κράτος με μικρή διαφορά.

Κάτι ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι η σφοδρή διαμάχη για εθνική κυριαρχία που επί χρόνια αντιμετωπίζει ο πληθυσμός της Βόρειας Ιρλανδίας. Πολλοί έχουν χάσει τη ζωή τους. Ρωμαιοκαθολικοί και Προτεστάντες έχουν διιστάμενες απόψεις αναφορικά με το Κράτος στο οποίο θα πρέπει να υποτάσσονται: στη συνεχιζόμενη βρετανική διακυβέρνηση στη Βόρεια Ιρλανδία ή σε μια κεντρική κυβέρνηση για ολόκληρη την Ιρλανδία.

Παρόμοια, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι πολιτικές εξουσίες ζητούσαν από μέλη διαφορετικών θρησκειών, συμπεριλαμβανομένων Καθολικών και Ορθοδόξων, να μάχονται για εδάφη. Ποιο ήταν το πρώτιστο καθήκον των απλών πολιτών; Έπρεπε να ακολουθήσουν εκείνους που ισχυρίζονταν ότι εκπροσωπούσαν το Κράτος ή έπρεπε να υπακούσουν στον Θεό, ο οποίος λέει: «Δεν πρέπει να δολοφονήσεις . . . Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου»;—Ρωμαίους 13:9.

Ίσως σκέφτεστε ότι τέτοιες καταστάσεις μπορεί να μη σας επηρεάσουν ποτέ. Ωστόσο, θα μπορούσαν. Στην πραγματικότητα, πιθανώς να σας αγγίζουν ακόμη και τώρα. Στο βιβλίο του Το Κράτος στην Καινή Διαθήκη (The State in the New Testament), ο Οσκάρ Κουλμάν μιλάει για «αποφάσεις ζωής και θανάτου που πρέπει ή μπορεί να κληθούν να λάβουν σύγχρονοι Χριστιανοί, σε καταστάσεις έσχατης ανάγκης, όταν απειλούνται από ολοκληρωτικές κυβερνήσεις». Ωστόσο, μιλάει επίσης για «την εξίσου πραγματική και σπουδαία ευθύνη που έχει ο κάθε Χριστιανός—ακόμη και ο Χριστιανός ο οποίος ζει κάτω από τις λεγόμενες ‘ομαλές’, ‘καθημερινές’ συνθήκες—να αντιμετωπίσει και να επιλύσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα που του παρουσιάζεται απλά και μόνο επειδή είναι Χριστιανός».

Έτσι, θα πρέπει να ενδιαφέρει τους Χριστιανούς σήμερα η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη θρησκεία και στο Κράτος; Ασφαλώς και θα πρέπει. Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι Χριστιανοί προσπαθούν να καλλιεργούν ισορροπημένη άποψη για τις κοσμικές εξουσίες. Ο Ηγέτης τους, ο Ιησούς Χριστός, δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε από το Ρωμαϊκό Κράτος. Οι μαθητές του έπρεπε να εξισορροπήσουν τις Χριστιανικές τους υποχρεώσεις με τα καθήκοντά τους απέναντι στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Επομένως, η εξέταση της σχέσης που είχαν αυτοί με τις εξουσίες θα παράσχει κατευθυντήριες γραμμές στους σημερινούς Χριστιανούς.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]

Tom Haley/Sipa Press