«Να Αναγνωρίζετε Τέτοιου Είδους Άντρες»

ΣΤΗΝ εκκλησία της Κορίνθου δεν πήγαιναν όλα καλά. Είχε λάβει χώρα μια συγκλονιστική περίπτωση ανηθικότητας, και υπήρχαν φατρίες ανάμεσα στους αδελφούς. Μερικοί αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα ή είχαν ερωτήματα που χρειάζονταν απάντηση. Ορισμένοι αδελφοί πήγαιναν ο ένας τον άλλον στο δικαστήριο· άλλοι μάλιστα αρνούνταν την ανάσταση.

Επίσης, εγέρθηκαν σοβαρά ερωτήματα. Εκείνοι που ζούσαν σε θρησκευτικά διαιρεμένα σπιτικά όφειλαν να μείνουν μαζί με τους μη ομόπιστους συντρόφους τους ή μήπως θα έπρεπε να χωρίσουν; Ποιο ρόλο είχαν οι αδελφές στην εκκλησία; Ήταν κατάλληλο να τρώει κάποιος από το κρέας που είχε θυσιαστεί στα είδωλα; Πώς θα έπρεπε να διεξάγονται οι συναθροίσεις—περιλαμβανομένου και του Δείπνου του Κυρίου;—1 Κορινθίους 1:12· 5:1· 6:1· 7:1-3, 12, 13· 8:1· 11:18, 23-26· 14:26-35.

Ανησυχώντας ασφαλώς για την ευημερία των αδελφών τους μέσα σε αυτό το διαταραγμένο πνευματικό κλίμα, ο Αχαϊκός, ο Στεφανάς και ο Φορτουνάτος ταξίδεψαν για να επισκεφτούν τον απόστολο Παύλο στην Έφεσο. Μαζί με αυτά τα ανησυχητικά νέα, πιθανόν να έφεραν στον Παύλο κάποια επιστολή από την εκκλησία, η οποία περιείχε ερωτήσεις γύρω από αυτά τα θέματα. (1 Κορινθίους 7:1· 16:17) Προφανώς, εκείνοι οι τρεις αδελφοί δεν ήταν οι μόνοι που προβληματίζονταν με την κατάσταση. Στην πραγματικότητα, ο Παύλος είχε ήδη λάβει νέα από ‘εκείνους που ανήκαν στο σπιτικό της Χλόης’ σχετικά με το ότι υπήρχαν διενέξεις μεταξύ των μελών της εκκλησίας. (1 Κορινθίους 1:11) Αναμφισβήτητα, η έκθεση των αγγελιοφόρων βοήθησε τον Παύλο να αποκτήσει σαφέστερη κατανόηση της κατάστασης, να αποφασίσει τι συμβουλή θα πρόσφερε και πώς θα απαντούσε στα ερωτήματα που εγέρθηκαν. Φαίνεται πως η επιστολή την οποία τώρα γνωρίζουμε ως Πρώτη προς τους Κορινθίους είναι η απάντηση του Παύλου, την οποία τον κατηύθυνε να δώσει το άγιο πνεύμα του Θεού. Ο Αχαϊκός, ο Στεφανάς και ο Φορτουνάτος πιθανόν να ήταν εκείνοι που παρέδωσαν την επιστολή.

Ποιος ήταν ο Αχαϊκός, ο Στεφανάς και ο Φορτουνάτος; Τι μπορούμε να μάθουμε μελετώντας τα όσα λένε οι Γραφές για αυτούς;

Το Σπιτικό του Στεφανά

Το σπιτικό του Στεφανά ήταν οι «πρώτοι καρποί» από τη διακονία του Παύλου στη ρωμαϊκή επαρχία της Αχαΐας, στη νότια Ελλάδα, γύρω στο έτος 50 Κ.Χ., και τα μέλη του βαφτίστηκαν από τον ίδιο τον Παύλο. Όπως φαίνεται, ο Παύλος τούς θεωρούσε σημείο αναφοράς, μια ώριμη σταθεροποιητική επιρροή για τους Κορινθίους. Τους επαίνεσε θερμά για τη δράση που ανέπτυξαν για χάρη της εκκλησίας: «Σας προτρέπω, λοιπόν, αδελφοί: Γνωρίζετε ότι το σπιτικό του Στεφανά είναι οι πρώτοι καρποί της Αχαΐας και ότι έταξαν τους εαυτούς τους στο να διακονούν τους αγίους. Είθε και εσείς να εξακολουθήσετε να υποτάσσεστε σε τέτοιου είδους άτομα και στον καθένα που συνεργάζεται και κοπιάζει». (1 Κορινθίους 1:16· 16:15, 16) Δεν λέγεται ποιοι ακριβώς αποτελούσαν το «σπιτικό» του Στεφανά. Η έκφραση αυτή θα μπορούσε απλώς να αναφέρεται στα μέλη της οικογένειας, αλλά θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει δούλους ή υπαλλήλους. Εφόσον το λατινικό όνομα Αχαϊκός συνηθιζόταν ανάμεσα στους δούλους, και το όνομα Φορτουνάτος ήταν κοινό ανάμεσα στους απελευθέρους, μερικοί σχολιαστές υποθέτουν ότι ίσως τα δύο αυτά άτομα να ήταν μέλη του ίδιου εκείνου σπιτικού.

Ανεξάρτητα από αυτό, ο Παύλος θεωρούσε το σπιτικό του Στεφανά υποδειγματικό. Τα μέλη του είχαν ‘τάξει τους εαυτούς τους στο να διακονούν τους αγίους’. Η οικογένεια του Στεφανά πρέπει να είχε αντιληφθεί ότι υπήρχε έργο να γίνει για το καλό της εκκλησίας και αποδέχτηκαν οικειοθελώς αυτή την υπηρεσία ως προσωπική ευθύνη. Η επιθυμία που είχαν να αποδίδουν αυτή την υπηρεσία στους αγίους ασφαλώς άξιζε ηθική υποστήριξη και αναγνώριση.

«Αναζωογόνησαν το Δικό μου Πνεύμα και το Δικό Σας»

Μολονότι ο Παύλος ανησυχούσε για την κατάσταση που επικρατούσε στην Κόρινθο, η άφιξη των τριών αγγελιοφόρων τον ενθάρρυνε. Ο Παύλος λέει: «Χαίρομαι για την παρουσία του Στεφανά και του Φορτουνάτου και του Αχαϊκού, επειδή αναπλήρωσαν την απουσία σας. Διότι αναζωογόνησαν το δικό μου πνεύμα και το δικό σας». (1 Κορινθίους 16:17, 18) Λαβαίνοντας υπόψη τις καταστάσεις, το γεγονός ότι ο Παύλος ήταν μακριά από τους Κορινθίους προφανώς αποτελούσε πηγή ανησυχίας για αυτόν· αλλά τώρα η παρουσία των απεσταλμένων τους αντιστάθμιζε την απουσία ολόκληρης της εκκλησίας. Η έκθεσή τους πιθανόν να έδωσε στον Παύλο μια πλήρη εικόνα της κατάστασης και να απομάκρυνε μερικούς τουλάχιστον από τους φόβους του. Τελικά, ίσως τα πράγματα να μην ήταν τόσο άσχημα όσο τα είχε φανταστεί.

Σύμφωνα με τον Παύλο, η αποστολή των τριών αγγελιοφόρων όχι μόνο αναζωογόνησε το δικό του πνεύμα αλλά ανύψωσε και το πνεύμα της εκκλησίας της Κορίνθου. Ασφαλώς ένιωθαν ανακούφιση ξέροντας ότι οι απεσταλμένοι τους είχαν εξηγήσει με σαφήνεια στον Παύλο κάθε πτυχή της κατάστασης και θα επέστρεφαν μεταφέροντας τις συμβουλές του.

Έτσι, ο Στεφανάς και οι δυο σύντροφοί του έλαβαν θερμό έπαινο για τους κόπους που κατέβαλλαν για χάρη των Κορινθίων. Ήταν τόση η εκτίμηση που έτρεφε ο Παύλος για αυτούς τους άντρες ώστε, όταν θα επέστρεφαν, θα έπρεπε να παράσχουν ηγεσία στη διαιρεμένη εκκλησία της Κορίνθου. Ο απόστολος προτρέπει τους αδελφούς: «Να εξακολουθήσετε να υποτάσσεστε σε τέτοιου είδους άτομα και στον καθένα που συνεργάζεται και κοπιάζει. . . . Να αναγνωρίζετε τέτοιου είδους άντρες». (1 Κορινθίους 16:16, 18) Αυτές οι έντονες συστάσεις καταδεικνύουν την πλήρη οσιότητα αυτών των αντρών παρά την ένταση που επικρατούσε στην εκκλησία. Τέτοιου είδους άνθρωποι θα έπρεπε να θεωρούνται πολύτιμοι.—Φιλιππησίους 2:29.

Η Πιστή Συνεργασία Φέρνει Εξαίρετα Αποτελέσματα

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ως προς αυτό· η στενή συνεργασία με την οργάνωση του Ιεχωβά και τους εκπροσώπους της φέρνει εξαίρετα αποτελέσματα. Όταν ο Παύλος έγραψε την επιστολή την οποία τώρα γνωρίζουμε ως Δεύτερη προς τους Κορινθίους, λίγο μετά την πρώτη επιστολή, τα πράγματα πήγαιναν ήδη καλύτερα στην εκκλησία. Η συνεχής υπομονετική δραστηριότητα αδελφών όπως ο Αχαϊκός, ο Στεφανάς και ο Φορτουνάτος, καθώς και η επίσκεψη του Τίτου, είχαν καλή επίδραση.—2 Κορινθίους 7:8-15· παράβαλε Πράξεις 16:4, 5.

Τα μέλη των σύγχρονων εκκλησιών του λαού του Ιεχωβά μπορούν να ωφεληθούν κάνοντας σκέψεις γύρω από τη σύντομη μνεία των Γραφών σε αυτούς τους πιστούς άντρες. Για παράδειγμα, υποθέστε ότι μια συνεχιζόμενη κατάσταση στην τοπική εκκλησία δεν μπορεί να τακτοποιηθεί αμέσως για κάποιο λόγο και προξενεί ανησυχία στους αδελφούς. Τι πρέπει να γίνει; Μιμηθείτε τον Στεφανά, τον Φορτουνάτο και τον Αχαϊκό, οι οποίοι δεν αποποιήθηκαν την ευθύνη που είχαν να ενημερώσουν τον Παύλο για την κατάσταση, και κατόπιν με εμπιστοσύνη αφήστε τα ζητήματα στα χέρια του Ιεχωβά. Εκείνοι ποτέ δεν επέτρεψαν στο ζήλο για τη δικαιοσύνη να τους κάνει να αναλάβουν δράση ανεξάρτητα ή να ‘αγανακτήσουν κατά του Ιεχωβά’.—Παροιμίαι 19:3.

Οι εκκλησίες ανήκουν στον Ιησού Χριστό, και στο δικό του κατάλληλο καιρό, όπως ακριβώς συνέβη στην Κόρινθο, εκείνος θα ενεργήσει για να τακτοποιήσει οποιεσδήποτε δυσκολίες μπορεί να απειλούν την πνευματική ευημερία και την ειρήνη τους. (Εφεσίους 1:22· Αποκάλυψη 1:12, 13, 20· 2:1-4) Στο μεταξύ, αν ακολουθούμε το υπέροχο παράδειγμα που έθεσε ο Στεφανάς, ο Φορτουνάτος και ο Αχαϊκός, και αν συνεχίζουμε να κοπιάζουμε υπηρετώντας τους αδελφούς μας, θα υποστηρίζουμε και εμείς όσια τη διευθέτηση της εκκλησίας, εποικοδομώντας τους αδελφούς μας και ‘παρακινώντας τους σε αγάπη και καλά έργα’.—Εβραίους 10:24, 25.