Οι Ανταμοιβές της Απόδοσης Τιμής στους Ηλικιωμένους Γονείς

ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ λάτρεις του Θεού σέβονται, τιμούν και φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους επειδή τους αγαπούν. Αυτό αποτελεί μέρος της λατρείας τους. Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Ας μαθαίνουν [τα παιδιά ή τα εγγόνια] πρώτα να ασκούν θεοσεβή αφοσίωση μέσα στο ίδιο τους το σπιτικό και να εξακολουθούν να αποδίδουν την οφειλόμενη ανταμοιβή στους γονείς τους και στους παππούδες τους, γιατί αυτό είναι ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού». (1 Τιμόθεο 5:4) Είτε είμαστε μικροί είτε μεγάλοι, είναι κατάλληλο να αποδίδουμε την «οφειλόμενη ανταμοιβή» στους γονείς και στους παππούδες μας. Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε εκτίμηση για την αγάπη τους, το σκληρό έργο τους και τη φροντίδα που μας παρείχαν επί τόσο πολλά χρόνια. Μάλιστα χρωστάμε και την ίδια μας τη ζωή στους γονείς μας!

Προσέξτε ότι η απόδοση της οφειλόμενης ανταμοιβής στους γονείς και στους παππούδες είναι κάτι το «ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού». Συνδέεται με τη ‘θεοσεβή μας αφοσίωση’. Έτσι, όταν εφαρμόζουμε αυτή τη συμβουλή, ανταμειβόμαστε γνωρίζοντας ότι κάνουμε εκείνο που ευαρεστεί τον Θεό. Αυτό μας φέρνει χαρά.

Το να δίνουμε στους άλλους φέρνει χαρά, ιδιαίτερα το να δίνουμε σε εκείνους που μας έχουν δώσει με απλοχεριά. (Πράξεις 20:35) Τι μεγάλη ανταμοιβή, λοιπόν, είναι το να ενεργούμε σε αρμονία με την αρχή της Αγίας Γραφής: «Δώσε στον πατέρα σου και στη μητέρα σου αιτία για ευχαρίστηση, κάνε εκείνη που σε γέννησε να χαρεί»!—Παροιμίαι 23:25, Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible).

Πώς μπορούμε να αποδώσουμε την οφειλόμενη ανταμοιβή στους γονείς και στους παππούδες μας; Με τρεις τρόπους: υλικά, συναισθηματικά και πνευματικά. Ο καθένας από αυτούς τους τρόπους φέρνει τις δικές του ανταμοιβές.

Ας Δίνουμε από Υλική Άποψη

Εκείνοι που υπηρετούν τον Θεό γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό να προμηθεύουν τα αναγκαία από υλική άποψη για τα μέλη της άμεσης οικογένειάς τους. Ο απόστολος Παύλος έδωσε την εξής νουθεσία: «Αν κάποιος δεν προμηθεύει για τους δικούς του, και ειδικά για εκείνους που είναι μέλη του σπιτικού του, έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από ένα άτομο χωρίς πίστη».—1 Τιμόθεο 5:8.

Ο Τούντζι και η Τζόι ζουν στη Δυτική Αφρική. Αν και αντιμετώπιζαν οικονομικές πιέσεις, προσκάλεσαν τους ηλικιωμένους γονείς της Τζόι να μείνουν μαζί τους. Ο πατέρας της ήταν άρρωστος και τελικά πέθανε. Ο Τούντζι εκφράζεται ως εξής: «Όταν ο μπαμπάς πέθανε, η μαμά αγκάλιασε τη σύζυγό μου και είπε: ‘Κάνατε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να νιώθετε ένοχοι για το θάνατο του μπαμπά’. Αν και μας λείπει πολύ ο μπαμπάς, ξέρουμε ότι αγοράσαμε για αυτόν τα καλύτερα φάρμακα και προσπαθούσαμε πάντοτε να τον κάνουμε να νιώθει επιθυμητός και απαραίτητος· κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να ανταποκριθούμε στη θεόδοτη ευθύνη μας. Αυτή είναι μια ικανοποίηση που μένει».

Ασφαλώς, δεν είναι όλοι σε θέση να βοηθήσουν άλλους από υλική άποψη. Ένας άντρας που ζει στη Νιγηρία είπε: «Αν κάποιος δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του, τότε πώς μπορεί να συντηρήσει ένα άλλο άτομο;» Σε πολλές χώρες η κατάσταση μπορεί ακόμη και να επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με μια πρόβλεψη των Ηνωμένων Εθνών, σύντομα ο μισός πληθυσμός της Αφρικής νοτιότερα της Σαχάρας θα ζει μέσα σε πλήρη φτώχεια.

Αν είστε φτωχοί από οικονομική άποψη, μπορεί να αντλήσετε παρηγοριά από την αληθινή ιστορία μιας άπορης χήρας. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, παρατήρησε κάποια χήρα που έκανε μια μικρή συνεισφορά στο χρηματοφυλάκιο του ναού. Εκείνη έριξε μόνο «δύο μικρά νομίσματα ελάχιστης αξίας». Εντούτοις, ο Ιησούς, γνωρίζοντας την κατάστασή της, είπε: «Σας λέω αληθινά: Αυτή η χήρα, αν και φτωχή, έριξε περισσότερα από όσα έριξαν όλοι. Διότι όλοι αυτοί έριξαν δώρα από το περίσσευμά τους, αυτή όμως από το υστέρημά της έριξε όλο το βιος που είχε».—Λουκάς 21:1-4.

Παρόμοια, αν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να φροντίζουμε τους γονείς ή τους παππούδες μας από υλική άποψη, έστω και αν αυτό είναι λίγο, ο Ιεχωβά το παρατηρεί και το εκτιμάει. Δεν περιμένει να κάνουμε περισσότερα από όσα είμαστε σε θέση να κάνουμε. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας πιθανώς αισθάνονται το ίδιο.

Ας Δίνουμε από Συναισθηματική Άποψη

Το να προμηθεύουμε τα αναγκαία για τους γονείς και τους παππούδες μας δεν περιλαμβάνει απλώς το να φροντίζουμε για τις υλικές τους ανάγκες. Όλοι μας έχουμε συναισθηματικές ανάγκες. Ο καθένας, περιλαμβανομένων και των ατόμων προχωρημένης ηλικίας, θέλει να είναι αγαπητός, να νιώθει απαραίτητος και επιθυμητός, καθώς και να είναι ένα πολύτιμο μέλος της οικογένειας.

Η Μαίρη, η οποία ζει στην Κένυα, φροντίζει την ηλικιωμένη πεθερά της εδώ και τρία χρόνια. Η Μαίρη λέει: «Εκτός από το ότι καλύπτουμε τις υλικές της ανάγκες, συζητάμε πάντα μαζί της. Η μητέρα δεν μπορεί να κάνει πολλές δουλειές στο σπίτι, αλλά συζητάμε και έχουμε γίνει στενοί φίλοι. Μερικές φορές συζητάμε για τον Θεό, άλλες φορές για τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω στον τόπο μας. Αν και είναι πάνω από 90 χρονών, έχει πολύ καλή μνήμη. Θυμάται και μιλάει για το πώς ήταν η ζωή όταν αυτή ήταν μικρό κορίτσι, πριν από το 1914».

Η Μαίρη συνεχίζει λέγοντας: «Δεν είναι εύκολο να φροντίζεις ένα ηλικιωμένο άτομο, αλλά το γεγονός ότι την έχουμε μαζί μας έχει φέρει πλούσιες ανταμοιβές. Έχουμε ειρήνη και αρμονία στην οικογένεια. Η γενναιόδωρη στάση μου προς αυτήν έχει υποκινήσει ένα πνεύμα γενναιοδωρίας μέσα στην οικογένεια. Ο σύζυγός μου με σέβεται περισσότερο. Μάλιστα, αν η μητέρα ακούσει κάποιον να μου μιλάει αυστηρά, παίρνει αμέσως το λόγο για να με υπερασπίσει. Κανένας δεν τολμάει να μου μιλήσει απότομα μπροστά της!»

Ας Δίνουμε από Πνευματική Άποψη

Όπως ακριβώς είναι ανταμειφτικό για κάποιον το να δίνει από υλική και συναισθηματική άποψη, το ίδιο συμβαίνει και με τα πνευματικά ζητήματα. Ο απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής στη Χριστιανική εκκλησία της Ρώμης: «Λαχταρώ να σας δω, για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό δώρο ώστε να γίνετε σταθεροί· ή, μάλλον, για να γίνει ανταλλαγή ενθάρρυνσης ανάμεσά σας, για τον καθένα μέσω της πίστης του άλλου, τόσο της δικής σας όσο και της δικής μου».—Ρωμαίους 1:11, 12.

Με ανάλογο τρόπο, όταν δίνουμε από πνευματική άποψη στα ηλικιωμένα άτομα που υπηρετούν τον Θεό, η ενθάρρυνση συχνά είναι αμοιβαία. Ο Οουσόντου, ο οποίος ζει στη Νιγηρία, αναφέρει: «Αυτό που βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον με τους παππούδες μου είναι η ευκαιρία που μου δίνουν να παίρνω μια γεύση από το παρελθόν. Τα μάτια του παππού μου βγάζουν σπίθες όταν μιλάει για τον τομέα στον οποίο υπηρετούσε ως ολοχρόνιος διάκονος στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Συγκρίνει τη σημερινή διάρθρωση των εκκλησιών με εκείνη που υπήρχε όταν έγινε Μάρτυρας. Αυτές οι εμπειρίες με βοηθούν στην υπηρεσία μου ως σκαπανέα».

Και άλλοι στη Χριστιανική εκκλησία μπορούν επίσης να βοηθούν με το να δίνουν σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Ο Τούντζι, που αναφέρθηκε προηγουμένως, εξήγησε τι συνέβαινε στην εκκλησία του: «Ένας νεαρός αδελφός που ήταν σκαπανέας είχε διοριστεί να εκφωνήσει μια δημόσια ομιλία και έφερε το σχέδιο στον μπαμπά ώστε να την ετοιμάσουν μαζί. Ο οδηγός της Μελέτης Σκοπιάς ήρθε και είπε στον μπαμπά: ‘Εσύ είσαι έμπειρος. Τι μπορείς να μου πεις για να με βοηθήσεις να βελτιωθώ;’ Ο μπαμπάς μπόρεσε να δώσει μερικές καλές συμβουλές σε εκείνον τον πρεσβύτερο. Οι αδελφοί μνημόνευαν αρκετές φορές το όνομα του μπαμπά στις εκκλησιαστικές προσευχές. Όλα αυτά τον έκαναν να νιώθει επιθυμητός».

Η Καλή Διαγωγή Ελκύει Ανθρώπους στον Θεό

Μερικές φορές, καθώς δείχνουμε τιμή και αγάπη στους γονείς και στους παππούδες μας, ελκύουμε ανθρώπους στον Θεό. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Να διατηρείτε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη, ώστε, σε ό,τι μιλούν εναντίον σας σαν να είστε κακοποιοί, να δοξάσουν τον Θεό, ως αποτέλεσμα των καλών σας έργων των οποίων είναι αυτόπτες μάρτυρες».—1 Πέτρου 2:12.

Ο Άντριου, ένας Χριστιανός πρεσβύτερος στη Δυτική Αφρική, διένυε 95 χιλιόμετρα δύο φορές την εβδομάδα για να φροντίζει τον άρρωστο πατέρα του, ο οποίος δεν ήταν ομόπιστος. Ο ίδιος αφηγείται: «Όταν έγινα Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο πατέρας μου εναντιώθηκε σφοδρά. Όταν όμως παρατήρησε πόσο τον φρόντιζα στην αρρώστια του, παρότρυνε συνεχώς τους μικρότερους σε ηλικία αδελφούς και αδελφές μου: ‘Πρέπει να ακολουθήσετε τη θρησκεία του αδελφού σας!’ Αυτό τους υποκίνησε, και τώρα και τα εννιά παιδιά του πατέρα μου είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Η απόδοση τιμής και η φροντίδα προς τους ηλικιωμένους γονείς μας μπορεί να αποτελούν πρόκληση, ιδιαίτερα σε δύσκολους από οικονομική άποψη καιρούς. Αλλά καθώς οι Χριστιανοί αγωνίζονται να το κάνουν αυτό, θερίζουν πολλές ανταμοιβές. Πάνω από όλα, νιώθουν τη χαρά τού να δίνουν, καθώς και την ικανοποίηση ότι γνωρίζουν πως ευαρεστούν τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος είναι ο «Πατέρας όλων των ατόμων».—Εφεσίους 4:6.

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

Θεϊκές Συμβουλές για Όσους Λαβαίνουν Φροντίδα και για Όσους την Παρέχουν

Να Είστε Ενθαρρυντικοί: «Ο καθένας μας ας ευαρεστεί τον πλησίον του σε ό,τι είναι καλό για την εποικοδόμησή του».—Ρωμαίους 15:2.

Να Είστε Σταθεροί: «Ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό, γιατί αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή».—Γαλάτες 6:9.

Να Είστε Ταπεινοί: ‘Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς’.—Φιλιππησίους 2:3.

Να Κάνετε το Καλό: «Ο καθένας ας επιζητεί συνεχώς, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά του άλλου».—1 Κορινθίους 10:24.

Να Είστε Λογικοί: «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους».—Φιλιππησίους 4:5.

Να Είστε Συμπονετικοί: «Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον».—Εφεσίους 4:32.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Οι νεότεροι πρεσβύτεροι μπορούν να ωφεληθούν από την πείρα των μεγαλυτέρων