Πώς να Παραμένουμε Χαρούμενοι στην Ολοχρόνια Υπηρεσία

Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ των προφητειών της Αγίας Γραφής δείχνει καθαρά ότι ζούμε στις τελευταίες ημέρες αυτού του ασεβούς συστήματος. Εφόσον το γνωρίζουν αυτό, οι υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού δαπανούν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν, στα πλαίσια της λογικής, προκειμένου να εξαπλώσουν τα καλά νέα της Βασιλείας του. Πάνω από 600.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διευθετήσει τη ζωή τους έτσι ώστε να συμμετέχουν στην ολοχρόνια υπηρεσία. Μερικοί από αυτούς είναι ολοχρόνιοι διαγγελείς της Βασιλείας και ονομάζονται σκαπανείς. Άλλοι είναι εθελοντές στο Μπέθελ, είτε στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά είτε στα γραφεία τμήματος που αυτή έχει. Άλλοι πάλι είναι ιεραπόστολοι και περιοδεύοντες επίσκοποι.

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι στις τελευταίες ημέρες οι καιροί θα ήταν «κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους». (2 Τιμόθεο 3:1-5) Το Κείμενο χρησιμοποιεί μια έκφραση που θα μπορούσε να αποδοθεί ‘άγριοι καιροί’. Επομένως, κανένας σήμερα δεν θα πρέπει να αναμένει ότι θα έχει ανέμελη ζωή. Σε μερικούς Χριστιανούς διακόνους τα προβλήματα φαίνονται τόσο σοβαρά ώστε μπορεί να αναρωτιούνται: ‘Μπορώ να συνεχίσω την ολοχρόνια υπηρεσία ή πρέπει να σταματήσω;’

Ποιες καταστάσεις μπορεί να κάνουν κάποιον να επαναξιολογήσει τη θέση στην οποία βρίσκεται ως σκαπανέας, εθελοντής στο Μπέθελ, περιοδεύων επίσκοπος ή ιεραπόστολος; Ίσως υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Κάποιος ηλικιωμένος ή ανάπηρος συγγενής μπορεί να χρειάζεται συνεχή φροντίδα. Ένα αντρόγυνο πιθανόν να πρόκειται να αποκτήσει οικογένεια. Οποιοσδήποτε διακόπτει την ολοχρόνια υπηρεσία για τέτοιες αιτίες, καθώς και λόγω Γραφικών υποχρεώσεων, δεν χρειάζεται να νιώθει ντροπή επειδή κάνει αυτή την προσαρμογή.

Τι θα λεχθεί, όμως, αν κάποιος σκέφτεται να διακόψει την ολοχρόνια υπηρεσία επειδή του λείπει η χαρά; Μπορεί ένας σκαπανέας να βρίσκει μικρή ανταπόκριση στη διακονία του και να ρωτάει: ‘Γιατί να συνεχίζω τον αυτοθυσιαστικό τρόπο ζωής μου εφόσον είναι ελάχιστοι αυτοί που δίνουν προσοχή;’ Ένας εθελοντής στο Μπέθελ πιθανόν να μην είναι τόσο ευχαριστημένος με το διορισμό του. Ή ίσως κάποιος να βασανίζεται από επίμονα προβλήματα υγείας τα οποία, αν και μπορεί να μην αποκλείουν την υπηρεσία σκαπανέα, τελικά διαβρώνουν την ευτυχία του. Πώς μπορούν να παραμείνουν χαρούμενα τέτοια άτομα; Ας εξετάσουμε τι έχουν να πουν μερικοί έμπειροι διάκονοι.

Αντιμετώπιση της Απογοήτευσης

Η Άνι, που κατάγεται από την Ελβετία, παρακολούθησε τη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς το 1950. Περίμενε ότι θα διοριζόταν ιεραπόστολος σε κάποια άλλη ήπειρο. Όταν έλαβε ξανά διορισμό για υπηρεσία Μπέθελ στην Ευρώπη, η Άνι απογοητεύτηκε. Εντούτοις, δέχτηκε το διορισμό της στο Μεταφραστικό Τμήμα και εξακολουθεί να υπηρετεί σε αυτόν τον τομέα. Πώς υπερνίκησε την απογοήτευσή της; «Υπήρχε, και εξακολουθεί να υπάρχει, πολλή εργασία. Τα αισθήματα και οι προτιμήσεις μου δεν είναι τόσο σπουδαία όσο η εργασία», εξηγεί η Άνι.

Αν είμαστε απογοητευμένοι με το διορισμό μας, θα μπορούσαμε ίσως να αναπτύξουμε τη στάση της Άνι. Η προσωπική μας προτίμηση δεν είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να γίνεται καλός χειρισμός όλων των ευθυνών που σχετίζονται με την εξάπλωση του αγγέλματος της Βασιλείας. Το εδάφιο Παροιμίαι 14:23, ΜΝΚ, μας λέει ότι ‘από κάθε είδους μόχθο απορρέει όφελος’. Όποιος και αν είναι ο διορισμός που μας έχει ανατεθεί, το να τον φέρνουμε πιστά σε πέρας συμβάλλει στην επιτέλεση του έργου της Βασιλείας. Και μπορεί να υπάρξει μεγάλη ικανοποίηση—ναι, χαρά—σε αυτό το θεόδοτο έργο.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 12:18, 27, 28.

Πώς να τα Πηγαίνουμε Καλά με τους Άλλους

Η ολοχρόνια υπηρεσία περιλαμβάνει τη στενή επαφή με κάθε είδους άτομα—στη διακονία αγρού, στο Μπέθελ, σε κάποιον ιεραποστολικό οίκο ή καθώς ένας περιοδεύων επίσκοπος επισκέπτεται τη μια εκκλησία μετά την άλλη. Επομένως, η χαρά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν τα πηγαίνει κάποιος καλά με τους άλλους. Εντούτοις, οι ‘άγριοι καιροί’ που προειπώθηκαν για αυτές τις τελευταίες ημέρες ασκούν μεγάλη πίεση στον τομέα των ανθρώπινων σχέσεων. Πώς μπορεί να αποφύγει ένας διάκονος να χάσει τη χαρά του, ακόμη και αν κάποιος τον έχει στενοχωρήσει; Ίσως μπορούμε να μάθουμε κάτι από τον Βίλχελμ.

Ο Βίλχελμ έγινε μέλος κάποιας οικογένειας Μπέθελ στην Ευρώπη το 1947. Στη συνέχεια, δαπάνησε ένα διάστημα στο έργο σκαπανέα και στην υπηρεσία του περιοδεύοντα επισκόπου. «Όταν η σύζυγός μου και εγώ βλέπουμε πράγματα που νομίζουμε πως δεν είναι σωστά ή που μας ανησυχούν προσωπικά, λέμε στον Ιεχωβά πώς αισθανόμαστε και κατόπιν αφήνουμε σε εκείνον τα ζητήματα για να τα τακτοποιήσει», εξηγεί ο Βίλχελμ.—Ψαλμός 37:5.

Ίσως εσείς ο ίδιος να έχετε αναστατωθεί από τη συμπεριφορά κάποιου συγχριστιανού ο οποίος σας μίλησε με έλλειψη σεβασμού ή απερίσκεπτα. Να θυμάστε ότι όλοι μας σφάλλουμε πολλές φορές με τα λόγια μας. (Ιακώβου 3:2) Έτσι, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε αυτή την κατάσταση προκειμένου να πλησιάσουμε περισσότερο Εκείνον που ‘ακούει προσευχή’; (Ψαλμός 65:2) Μιλήστε στον Ιεχωβά για το ζήτημα και κατόπιν αφήστε το στα δικά του χέρια. Αν ο Θεός θέλει να κάνει αλλαγές, θα τις κάνει. Όσοι ζουν σε κάποιον ιεραποστολικό οίκο μπορεί να χρειάζεται να το έχουν αυτό υπόψη τους όταν δημιουργείται ένταση γύρω από τέτοια ζητήματα, επειδή θα τους βοηθήσει να παραμείνουν χαρούμενοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

Όταν Υπάρχουν Προβλήματα Υγείας

Λίγοι άνθρωποι απολαμβάνουν συνέχεια καλή υγεία. Ακόμη και αυτοί που βρίσκονται στο «άνθος της ηλικίας τους», όπως λέμε, μπορεί να πλήττονται από κατάθλιψη ή αρρώστιες. Τα προβλήματα υγείας μπορεί να αναγκάζουν μερικούς να διακόψουν την ολοχρόνια υπηρεσία, αλλά αυτοί εξακολουθούν να κάνουν θαυμάσιο έργο ως ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας. Άλλοι, ωστόσο, είναι σε θέση να συνεχίζουν την ολοχρόνια υπηρεσία παρά τα προβλήματα υγείας. Λόγου χάρη, εξετάστε την περίπτωση του Χάρμουτ και της Γκίσλιντ.

Ο Χάρμουτ και η Γκίσλιντ είναι ένα αντρόγυνο που έχουν δαπανήσει 30 χρόνια ως σκαπανείς, ιεραπόστολοι, καθώς και στο έργο περιοδεύοντα. Και οι δυο τους έχουν κατά καιρούς υποφέρει από σοβαρές ασθένειες, οι οποίες μερικές φορές τους εξάντλησαν από σωματική και συναισθηματική άποψη. Εντούτοις, κάνουν θαυμάσιο έργο και είναι σε θέση να ενθαρρύνουν άλλα άτομα τα οποία υφίστανται ανάλογες δοκιμασίες. Ποια συμβουλή έχουν να δώσουν; «Να βλέπετε το μέλλον και όχι το παρελθόν. Να επωφελείστε στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό από κάθε κατάσταση. Η κάθε ημέρα θα μπορούσε να φέρει έστω και μία ευκαιρία για να αινέσετε τον Ιεχωβά. Να χρησιμοποιείτε αυτή την ευκαιρία και να την απολαμβάνετε».

Εξετάστε την περίπτωση της Χανελόρε. Αυτή, στη διάρκεια των 30 ετών που έχει δαπανήσει ως σκαπάνισσα, ιεραπόστολος, στο έργο περιοδεύοντα μαζί με το σύζυγό της, καθώς και στην υπηρεσία Μπέθελ, ταλαιπωρείται από κάποια επανεμφανιζόμενη αρρώστια. Η Χανελόρε λέει: «Συγκεντρώνω την προσοχή μου στο ζήτημα που ήγειρε ο Σατανάς—ότι οι άνθρωποι υπηρετούν τον Ιεχωβά μόνο όποτε τους είναι εύκολο να το κάνουν αυτό. Όταν υπομένω δοκιμασίες, μπορώ να συμβάλλω και εγώ στη διάψευση των ισχυρισμών του Σατανά». Αυτό μπορεί να είναι ένα ισχυρό κίνητρο. Να θυμάστε ότι η προσωπική σας οσιότητα στον Ιεχωβά υπό δοκιμασία είναι κάτι σημαντικό για εκείνον.—Ιώβ 1:8-12· Παροιμίαι 27:11.

Καθώς προσπαθείτε να πάρετε μια ισορροπημένη απόφαση αναφορικά με την υγεία σας, λάβετε υπόψη σας δύο χαρακτηριστικά της προφητείας του Ιησού Χριστού σχετικά με την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιησούς προείπε επιδημίες στον έναν τόπο μετά τον άλλον. Επίσης είπε: «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη». (Ματθαίος 24:3, 14· Λουκάς 21:11) Ο Ιησούς ήξερε ότι στις τελευταίες ημέρες οι ακόλουθοί του θα πάλευαν με αρρώστιες. Εντούτοις, γνώριζε ότι το έργο κηρύγματος θα επιτελούνταν όχι μόνο από ανθρώπους που έχουν καλή υγεία αλλά και από άτομα τα οποία πάσχουν από σοβαρές αρρώστιες. Αν μπορούμε να συνεχίσουμε την ολοχρόνια υπηρεσία παρά τα προβλήματα υγείας, ο Ιεχωβά δεν θα ξεχάσει την αγάπη που δείχνουμε για το όνομά του.—Εβραίους 6:10.

Πώς να Παραμένουμε Χαρούμενοι Παρά την Απάθεια των Ανθρώπων

Η στάση μας μπορεί να επηρεαστεί από το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. «Ακόμη και οι σκαπανείς δυσκολεύονται να αρχίσουν συζήτηση με κάποιον οικοδεσπότη», είπε ένας έμπειρος διάκονος. «Όλοι μας πρέπει να αγωνιζόμαστε για να παραμένουμε χαρούμενοι». Ναι, η απάθεια των ανθρώπων μπορεί να μειώσει τη χαρά μας στην υπηρεσία αγρού. Έτσι, πώς μπορεί ένας σκαπανέας, ο οποίος συναντάει τακτικά αδιαφορία, να παραμένει χαρούμενος; Ορισμένοι έμπειροι διάκονοι προσφέρουν τις ακόλουθες δοκιμασμένες και αξιόπιστες εισηγήσεις.

Η απάθεια αποτελεί πρόκληση, αλλά δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και ήττα. Η ευρέως διαδεδομένη αδιαφορία δεν αποτελεί αυτή καθαυτήν αιτία για διακοπή της ολοχρόνιας υπηρεσίας. Μπορούμε να παραμένουμε χαρούμενοι παρά την απάθεια αν διαθέτουμε επαρκή χρόνο για επιμελή μελέτη των Γραφών. Αυτές μας ‘εξοπλίζουν για κάθε καλό έργο’ και αυτό περιλαμβάνει το να μιλάμε σε εκείνους που κλείνουν τα αφτιά τους στα καλά νέα. (2 Τιμόθεο 3:16, 17) Παρ’ όλο που οι άνθρωποι δεν ήθελαν να ακούσουν τον προφήτη Ιερεμία, αυτό δεν τον σταμάτησε. (Ιερεμίας 7:27) Όταν μελετάμε την Αγία Γραφή με τη βοήθεια των Χριστιανικών εντύπων, μπορούμε να ωφεληθούμε πολύ αν λαβαίνουμε ιδιαίτερα υπόψη μας σκέψεις που ενισχύουν την πίστη μας και μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε την απάθεια.

Με δεδομένο ότι η απάθεια αποτελεί πρόκληση, ας εξετάσουμε τη στάση μας απέναντι σε εκείνους στους οποίους κηρύττουμε. Γιατί είναι αδιάφοροι; Ένας λόγος για τον οποίο η απάθεια είναι πολύ διαδεδομένη σε μερικά μέρη της Ευρώπης, λόγου χάρη, είναι το άθλιο υπόμνημα της ψεύτικης θρησκείας. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πια ότι η θρησκεία παίζει κάποιο ρόλο στη ζωή τους ούτε θέλουν να έχουν σχέση μαζί της. Χρειάζεται να είμαστε ευέλικτοι, να μιλάμε στους ανθρώπους για ζητήματα που τους επηρεάζουν πραγματικά, όπως είναι η ανεργία, η υγεία, το έγκλημα, η μισαλλοδοξία, το περιβάλλον και η απειλή του πολέμου.

Στα αρχικά μας λόγια προς τον οικοδεσπότη, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε ένα ζήτημα τοπικού ενδιαφέροντος. Αυτό προσπάθησε να κάνει ο Ντίτμαρ καθώς κήρυττε σε ένα χωριό όπου είχε μικρή επιτυχία. Κάποιος κάτοικος ανέφερε ότι την προηγούμενη ημέρα είχε συμβεί ένα τραγικό γεγονός στο χωριό. Έπειτα από αυτό, ο Ντίτμαρ εξέφραζε σε κάθε πόρτα την ειλικρινή του λύπη για το τραγικό γεγονός. «Ξαφνικά, οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν», είπε. «Όλους τους απασχολούσε αυτό το τραγικό γεγονός. Εκείνη την ημέρα είχα πολλές θαυμάσιες συζητήσεις επειδή έδειξα ενδιαφέρον για τη ζωή τους».

Χρειάζεται να δίνουμε στους ανθρώπους μαρτυρία για τη Βασιλεία οπουδήποτε τους συναντάμε. Η ανεπίσημη μαρτυρία μπορεί να είναι παραγωγική, και εμείς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας σε αυτό το έργο χρησιμοποιώντας τις εισηγήσεις που προσφέρουν τα βασισμένα στη Γραφή έντυπά μας. Λίγες φιλικές κουβέντες ή το να δώσουμε αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! σε κάποιον οικοδεσπότη μπορούν να μας φέρουν χαρά. Αν έχουμε κάνει επανεπισκέψεις και έχουμε αρχίσει Γραφική μελέτη με κάποιο ενδιαφερόμενο άτομο, θα μπορούσαμε μέσω αυτού να γνωριστούμε με ένα άλλο άτομο, ρωτώντας: «Γνωρίζετε κάποιον άλλον ο οποίος θα ήθελε να μελετήσει την Αγία Γραφή;» Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην έναρξη μιας άλλης οικιακής Γραφικής μελέτης. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, ας είμαστε θετικοί και ας στηριζόμαστε με προσευχή στον Ιεχωβά, χωρίς να αφήνουμε την απάθεια να μας αποθαρρύνει.

Ενθάρρυνση από Άλλους

Ο Γιούργκεν και η Κριστιάνε έχουν ασχοληθεί στο έργο σκαπανέα και στο έργο περιοδεύοντα επισκόπου επί 30 και πλέον χρόνια. Κάποτε είχαν λάβει κάποιο διορισμό ο οποίος περιλάμβανε κήρυγμα σε μια περιοχή όπου οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν απαθείς και ισχυρογνώμονες. Πόσο λαχταρούσε ο Γιούργκεν και η σύζυγός του λίγη ενθάρρυνση! Για κάποιο λόγο, όμως, τα άλλα άτομα στην εκκλησία δεν ανταποκρίνονταν στην ανάγκη τους.

Έτσι, ο Γιούργκεν γνωρίζει από προσωπική πείρα ότι «μερικοί σκαπανείς περνάνε δύσκολες στιγμές. Χρειάζονται περισσότερη ενθάρρυνση από τους πρεσβυτέρους και από τους άλλους ευαγγελιζομένους». Ο Θεός είπε στον Μωυσή να ενθαρρύνει και να ενισχύσει τον Ιησού του Ναυή. (Δευτερονόμιον 3:26-28) Και οι Χριστιανοί θα πρέπει να είναι πηγή ενθάρρυνσης ο ένας για τον άλλον. (Ρωμαίους 1:11, 12) Οι ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας μπορούν να ενθαρρύνουν εκείνους που βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία με εποικοδομητικά λόγια και με το να τους συνοδεύουν στη διακονία κατά καιρούς.

Η Χαρά του Ιεχωβά—Το Οχυρό Μας

Οι Χριστιανοί που έχουν δαπανήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους ως σκαπανείς ή ιεραπόστολοι, ως υπηρέτες στο Μπέθελ ή επισκεπτόμενοι τις εκκλησίες στο έργο περιοδεύοντα επισκόπου έχουν διαπιστώσει ότι, ενώ τα περισσότερα προβλήματα είναι μικρής διάρκειας, μερικά είναι μακροχρόνια. Ακόμη και τα λίγα εκείνα προβλήματα που φαίνεται ότι δεν μας εγκαταλείπουν ποτέ δεν θα πρέπει να μας στερούν τη χαρά μας. Ο Ρέιμον, ο οποίος υπηρετεί σε ξένη χώρα πάνω από 45 χρόνια, λέει ότι οποτεδήποτε μας αιφνιδιάζουν τα προβλήματα «θα πρέπει να σκεφτόμαστε τις πολλές ευλογίες που έχουμε και τα χιλιάδες άλλα άτομα που υποφέρουν μεγαλύτερες δυσκολίες». Είναι γεγονός ότι οι ομόπιστοί μας παγκόσμια υφίστανται παθήματα, και ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται πραγματικά για όλους εμάς.—1 Πέτρου 5:6-9.

Έτσι λοιπόν, αν οι προσωπικές μας περιστάσεις μάς επιτρέπουν να συμμετέχουμε στην ολοχρόνια υπηρεσία και να συνεχίζουμε σε αυτήν, ας παραμένουμε χαρούμενοι στηριζόμενοι στον ουράνιο Πατέρα μας. Αυτός ενισχύει τους υπηρέτες του, και όλοι μας θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ‘η χαρά του Ιεχωβά είναι το οχυρό μας’.—Νεεμίας 8:10, ΜΝΚ.

[Εικόνα στη σελίδα 21]

«Τα αισθήματα και οι προτιμήσεις μου δεν είναι τόσο σπουδαία όσο η εργασία»

[Εικόνα στη σελίδα 22]

«Λέμε στον Ιεχωβά πώς αισθανόμαστε και κατόπιν αφήνουμε σε εκείνον τα ζητήματα»

[Εικόνες στη σελίδα 23]

«Να επωφελείστε στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό από κάθε κατάσταση. Η κάθε ημέρα θα μπορούσε να φέρει έστω και μία ευκαιρία για να αινέσετε τον Ιεχωβά»

[Εικόνα στη σελίδα 23]

«Όταν υπομένω δοκιμασίες, μπορώ να συμβάλλω και εγώ στη διάψευση των ισχυρισμών του Σατανά»

[Εικόνες στη σελίδα 24]

«Μερικοί σκαπανείς περνάνε δύσκολες στιγμές. Χρειάζονται περισσότερη ενθάρρυνση από τους πρεσβυτέρους και από τους άλλους ευαγγελιζομένους»

[Εικόνα στη σελίδα 24]

«Θα πρέπει να σκεφτόμαστε τις πολλές ευλογίες που έχουμε»