Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 17:20, οι απόστολοι δεν κατάφεραν να θεραπεύσουν ένα ταλαιπωρημένο παιδί “εξαιτίας της ολιγοπιστίας τους”. Στο εδάφιο Μάρκος 9:29, όμως, η αδυναμία τους αυτή συνδέεται με την ανάγκη για προσευχή. Γιατί αναφέρονται διαφορετικοί λόγοι στις διαφορετικές αφηγήσεις των Ευαγγελίων;

Στην πραγματικότητα, οι δύο αφηγήσεις είναι συμπληρωματικές, όχι αντιφατικές. Δείτε πρώτα τα εδάφια Ματθαίος 17:14-20. Κάποιος άνθρωπος ανέφερε ότι ο γιος του ήταν επιληπτικός και ότι οι μαθητές του Ιησού δεν μπορούσαν να θεραπεύσουν το παιδί. Ο Ιησούς κατόπιν θεράπευσε το αγόρι εκβάλλοντας το δαίμονα που το ταλαιπωρούσε. Οι μαθητές ρώτησαν γιατί δεν μπόρεσαν εκείνοι να εκβάλουν το δαίμονα. Σύμφωνα με την αφήγηση του Ματθαίου, ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Εξαιτίας της ολιγοπιστίας σας. Διότι αληθινά σας λέω: Αν έχετε πίστη στο μέγεθος ενός κόκκου σιναπιού, θα πείτε σε αυτό το βουνό: “Μετακινήσου από εδώ εκεί”, και θα μετακινηθεί, και τίποτα δεν θα είναι αδύνατον για εσάς».

Τώρα ας γυρίσουμε στα εδάφια Μάρκος 9:14-29, όπου βρίσκουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, το εδάφιο Μάρκος 9:17 αναφέρει τη λεπτομέρεια ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οι επιληπτικές κρίσεις προκαλούνταν από ένα κακό πνεύμα. Αξίζει να σημειωθεί πως η Αγία Γραφή λέει αλλού ότι ο Ιησούς είχε θεραπεύσει επιληπτικούς και δαιμονισμένους ανθρώπους. (Ματθαίος 4:24) Σε αυτή την εξαιρετική περίπτωση, οι κρίσεις προκαλούνταν από ένα «άλαλο και κουφό πνεύμα», από ένα πονηρό πνεύμα, κάτι που επιβεβαιώνει ο γιατρός Λουκάς. (Λουκάς 9:39· Κολοσσαείς 4:14) Προσέξτε στο εδάφιο Μάρκος 9:18 τη φράση: «Όπου [ο δαίμονας] τον πιάνει». Επομένως, το αγόρι δεν παρενοχλούνταν συνεχώς από το δαίμονα, μόνο περιστασιακά. Εντούτοις, οι μαθητές δεν μπόρεσαν να εκβάλουν το δαίμονα και έτσι να θεραπεύσουν το παιδί. Όταν ρώτησαν το γιατί, ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Αυτό το είδος δεν μπορεί να βγει με τίποτα παρά μόνο με προσευχή».

Ωστόσο, μια προσεκτική ανάγνωση της αφήγησης του Μάρκου δείχνει ότι δεν υπάρχει αντίφαση με τα όσα κατέγραψε ο Ματθαίος. Στο εδάφιο Μάρκος 9:19, διαβάζουμε ότι ο Ιησούς θρήνησε για την απιστία εκείνης της γενιάς. Και στο εδάφιο 23, αναφέρεται ότι είπε στον πατέρα του παιδιού: «Τα πάντα είναι δυνατά για αυτόν που έχει πίστη». Έτσι λοιπόν, και ο Μάρκος επίσης τονίζει τη σπουδαιότητα της πίστης. Απλώς στο εδάφιο 29 ο Μάρκος δίνει μια επιπρόσθετη λεπτομέρεια. Ο Μάρκος προσθέτει αυτά που είπε ο Ιησούς σχετικά με την προσευχή, τα οποία δεν συμπεριέλαβε ούτε ο Ματθαίος ούτε ο Λουκάς.

Τι μπορούμε να πούμε λοιπόν; Σε άλλες περιπτώσεις τόσο οι 12 απόστολοι όσο και οι 70 μαθητές εξέβαλαν πονηρά πνεύματα. (Μάρκος 3:15· 6:13· Λουκάς 10:17) Σε αυτό όμως το περιστατικό, οι μαθητές δεν μπόρεσαν να εκβάλουν το δαίμονα. Γιατί; Αν συνδυάσουμε τις λεπτομέρειες που αναφέρονται στις διάφορες αφηγήσεις, πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν ήταν προετοιμασμένοι να το κάνουν αυτό σε εκείνη την περίπτωση. Το πρόβλημα ίσως οφειλόταν εν μέρει στο είδος του δαίμονα που περιλαμβανόταν, εφόσον φαίνεται ότι οι δαίμονες μπορεί να έχουν διαφορετικές προσωπικότητες, ενδιαφέροντα, ακόμη και ικανότητες. Με αυτόν το συγκεκριμένο δαίμονα, απαιτούνταν ιδιαίτερα ισχυρή πίστη και ένθερμη προσευχή για τη βοήθεια του Θεού. Φυσικά, ο Ιησούς είχε τέτοια πίστη. Είχε επίσης την υποστήριξη Εκείνου που ακούει προσευχή, του Πατέρα του. (Ψαλμός 65:2) Ο Ιησούς, όχι μόνο μπορούσε να γιατρέψει το ταλαιπωρημένο αγόρι εκβάλλοντας το δαίμονα, αλλά το έκανε κιόλας.