Είστε Άγρυπνοι ως Προς τους Καιρούς Μας;
Η ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ενόψει του κινδύνου μπορεί να σημάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Αυτό μπορεί να δειχτεί παραστατικά από τα όσα συνέβησαν σε δύο ηφαιστειογενή νησιά.
Το όρος Πελέ, το πιο φονικό ηφαίστειο του 20ού αιώνα, εξερράγη στις 8 Μαΐου 1902 στο νησί Μαρτινίκα της Καραϊβικής. Σκότωσε σχεδόν όλους τους 30.000 κατοίκους του Σεν-Πιερ, μιας πόλης που βρίσκεται στους πρόποδες του ηφαιστείου.
Τον Ιούνιο του 1991 εξερράγη το όρος Πινατούμπο, και αυτή ήταν πιθανώς η μεγαλύτερη έκρηξη του αιώνα. Η έκρηξη έλαβε χώρα σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή των Φιλιππίνων και προκάλεσε περίπου 900 θανάτους. Ωστόσο, αυτή τη φορά δύο παράγοντες συνέβαλαν στο να σωθούν χιλιάδες ζωές: (1) η επαγρύπνηση ενόψει του κινδύνου και (2) η προθυμία για δράση σύμφωνα με τις προειδοποιήσεις.
Η Κατάλληλη Δράση Έσωσε Ζωές
Το όρος Πινατούμπο ήταν σβησμένο επί εκατοντάδες χρόνια όταν, τον Απρίλιο του 1991, άρχισε να δείχνει σημάδια επικείμενης έκρηξης. Ατμός και διοξείδιο του θείου άρχισαν να διαφεύγουν από τον κώνο. Οι ντόπιοι ένιωθαν να τρέμει η γη, και ένας απειλητικός δόμος στερεοποιημένης λάβας άρχισε να ξεπροβάλλει από το βουνό. Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Ηφαιστειολογίας και Σεισμολογίας των Φιλιππίνων παρακολουθούσαν με προσοχή την κατάσταση και έπεισαν εγκαίρως τους ιθύνοντες ότι θα ήταν σοφό να εκκενωθούν οι κοντινές πόλεις και χωριά από τους 35.000 κατοίκους τους.
Εύλογα, οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους χωρίς αιτία, αλλά η επιφυλακτικότητα ξεπεράστηκε με την παρουσίαση μιας βιντεοταινίας που απεικόνιζε παραστατικά τους κινδύνους μιας ηφαιστειακής έκρηξης. Η μαζική έξοδος δεν έγινε καθόλου πρόωρα. Δύο ημέρες αργότερα, μια τρομερή έκρηξη εκτόξευσε οχτώ κυβικά χιλιόμετρα τέφρας στην ατμόσφαιρα. Λασπορροές, ή αλλιώς λαχάρ, σκότωσαν αργότερα εκατοντάδες άτομα. Προφανώς, όμως, χιλιάδες γλίτωσαν επειδή οι άνθρωποι είχαν ειδοποιηθεί σχετικά με τον κίνδυνο και είχαν αναλάβει δράση σε αρμονία με τις προειδοποιήσεις.
Διαφυγή από μια Τρομερή Καταστροφή που Προκλήθηκε από Ανθρώπους
Τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, οι Χριστιανοί που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ χρειαζόταν επίσης να αποφασίσουν αν θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η φυγή από εκείνη την πόλη το 66 Κ.Χ. τους έσωσε από την καταστροφή που έπληξε τους υπόλοιπους κατοίκους καθώς και χιλιάδες Ιουδαίους οι οποίοι είχαν έρθει στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα του 70 Κ.Χ. Πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα βρίσκονταν μέσα σε εκείνη την περιτειχισμένη πόλη για την τήρηση του Πάσχα όταν οι ρωμαϊκές στρατιές απέκοψαν κάθε οδό διαφυγής. Η πείνα, οι διαμάχες για την εξουσία και οι ανελέητες επιθέσεις των Ρωμαίων οδήγησαν στο θάνατο ενός και πλέον εκατομμυρίου ανθρώπων.
Η τρομερή καταστροφή που συνέτριψε την ιουδαϊκή επανάσταση εναντίον της Ρώμης δεν επήλθε απροειδοποίητα. Αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, ο Ιησούς Χριστός είχε προείπει ότι η Ιερουσαλήμ επρόκειτο να πολιορκηθεί. Ο ίδιος δήλωσε: «Όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατόπεδα, τότε να ξέρετε ότι έχει πλησιάσει η ερήμωσή της. Τότε εκείνοι που είναι στην Ιουδαία ας αρχίσουν να φεύγουν στα βουνά, και εκείνοι που είναι στο μέσο της ας αποσυρθούν, και εκείνοι που είναι στην ύπαιθρο ας μην μπουν σε αυτήν». (Λουκάς 21:20, 21) Εκείνες οι οδηγίες ήταν σαφείς, και οι ακόλουθοι του Ιησού τις πήραν στα σοβαρά.
Ο ιστορικός του τέταρτου αιώνα Ευσέβιος της Καισάρειας αναφέρει ότι οι Χριστιανοί όλης της Ιουδαίας ανέλαβαν δράση σύμφωνα με την προειδοποίηση του Ιησού. Όταν οι Ρωμαίοι διέκοψαν την πρώτη τους πολιορκία της Ιερουσαλήμ το 66 Κ.Χ., πολλοί Ιουδαίοι Χριστιανοί πήγαν να ζήσουν στην Πέλλα, μια πόλη Εθνικών στη ρωμαϊκή επαρχία της Περαίας. Επειδή ήταν άγρυπνοι ως προς τους καιρούς τους και ανέλαβαν δράση σύμφωνα με την προειδοποίηση του Ιησού, διέφυγαν από αυτό που έχει περιγραφεί ως «μια από τις πιο τρομακτικές πολιορκίες σε όλη την ιστορία».
Σήμερα, παρόμοια επαγρύπνηση είναι αναγκαία. Το ίδιο αναγκαία είναι και η ανάληψη συγκεκριμένης δράσης. Το επόμενο άρθρο θα εξηγήσει το λόγο.
[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]
Godo-Foto, West Stock