Το Λύτρο του Χριστού—Η Θεϊκή Οδός για Σωτηρία

«Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».—ΙΩΑΝΝΗΣ 3:16.

1, 2. Περιγράψτε τη ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί το ανθρώπινο γένος.

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι πάσχετε από μια αρρώστια που θα σας στοιχίσει σίγουρα τη ζωή αν δεν κάνετε εγχείρηση. Πώς θα αισθανόσασταν αν το κόστος της εγχείρησης ξεπερνούσε κατά πολύ τις δυνατότητές σας, ή αν δεν έφταναν ούτε και οι οικονομίες που θα μπορούσαν να σας δώσουν η οικογένεια και οι φίλοι σας; Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου διλήμματος που θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή σας θα σας έφερνε απόγνωση!

² Αυτό το παράδειγμα αντικατοπτρίζει μια κατάσταση που έχει ανακύψει σχετικά με το ανθρώπινο γένος. Οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, δημιουργήθηκαν τέλειοι. (Δευτερονόμιο 32:4) Είχαν την προοπτική να ζήσουν για πάντα και να εκπληρώσουν το σκοπό του Θεού: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε». (Γένεση 1:28) Ωστόσο, ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν εναντίον του Δημιουργού τους. (Γένεση 3:1-6) Η ανυπακοή τους έφερε την αμαρτία, όχι μόνο πάνω στον ίδιο τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και πάνω στους αγέννητους απογόνους τους. Ο πιστός άνθρωπος Ιώβ είπε αργότερα: «Ποιος μπορεί να βγάλει κάποιον καθαρό από κάποιον ακάθαρτο; Κανείς».—Ιώβ 14:4.

3. Πώς απλώθηκε ο θάνατος σε όλους τους ανθρώπους;

³ Η αμαρτία, λοιπόν, είναι σαν μια αρρώστια που έχει προσβάλει τον καθένα μας, εφόσον η Αγία Γραφή δηλώνει ότι «όλοι έχουν αμαρτήσει». Τα επακόλουθα αυτής της κατάστασης θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή μας. Πράγματι, «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». (Ρωμαίους 3:23· 6:23) Κανείς μας δεν μπορεί να το αποφύγει αυτό. Όλοι οι άνθρωποι αμαρτάνουν, άρα όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν. Ως απόγονοι του Αδάμ, γεννηθήκαμε μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση. (Ψαλμός 51:5) «Μέσω ενός ανθρώπου», έγραψε ο Παύλος, «μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας.

Εξάλειψη της Αμαρτίας και του Θανάτου

4. Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να εξαλείψουν από μόνοι τους τις ασθένειες και το θάνατο;

⁴ Τι απαιτείται για να εξαλειφθεί η αμαρτία και το επακόλουθό της, ο θάνατος; Ολοφάνερα, κάτι που ξεπερνάει ό,τι μπορεί να προσφέρει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Ο ψαλμωδός θρήνησε: «Το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για μια ανθρώπινη ζωή είναι πολύ μεγάλο. Αυτό που θα μπορούσε να πληρώσει δεν θα αρκούσε ποτέ για να τον κρατήσει μακριά από τον τάφο, για να του επιτρέψει να ζήσει για πάντα». (Ψαλμός 49:8, 9, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version]) Βέβαια, ίσως μπορούμε να παρατείνουμε τη ζωή μας για λίγα χρόνια μέσω ενός υγιεινού διαιτολόγιου και μέσω ιατρικής φροντίδας, αλλά κανείς μας δεν μπορεί να θεραπεύσει την κληρονομημένη αμαρτωλότητά μας. Κανείς μας δεν μπορεί να αντιστρέψει τη φθοροποιά επίδραση της γήρανσης και να αποκαταστήσει το σώμα μας σε τέλεια κατάσταση, όπως ήταν αρχικά ο σκοπός του Θεού. Ασφαλώς, ο Παύλος δεν υπερέβαλλε όταν έγραψε πως, εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ, η ανθρώπινη δημιουργία «υποτάχθηκε στη ματαιότητα»—ή, όπως το αποδίδει Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (The Jerusalem Bible), «καταστάθηκε ανίκανη να εκπληρώσει το σκοπό της». (Ρωμαίους 8:20) Ευτυχώς, όμως, ο Δημιουργός δεν μας έχει εγκαταλείψει. Έλαβε πρόνοια ώστε να αφαιρεθεί η αμαρτία και ο θάνατος μια για πάντα. Πώς;

5. Πώς ο Νόμος που δόθηκε στον Ισραήλ αντανακλούσε έντονο ενδιαφέρον για τη δικαιοσύνη;

⁵ Ο Ιεχωβά «αγαπάει τη δικαιοσύνη και την κρίση». (Ψαλμός 33:5) Ο νομικός κώδικας τον οποίο έδωσε στον Ισραήλ αντανακλά έντονο ενδιαφέρον για ισορροπία και αμερόληπτη κρίση. Παραδείγματος χάρη, σε αυτόν τον κώδικα νόμων διαβάζουμε ότι “έπρεπε να δίνεται ζωή αντί ζωής”. Με άλλα λόγια, αν ένας Ισραηλίτης δολοφονούσε κάποιον, θα έπρεπε να αφαιρεθεί η δική του ζωή ως αντιστάθμισμα για τη ζωή την οποία είχε αφαιρέσει. (Έξοδος 21:23· Αριθμοί 35:21) Έτσι θα ισορροπούσε η πλάστιγγα της θεϊκής δικαιοσύνης.—Παράβαλε Έξοδος 21:30.

6. (α) Με ποια έννοια θα μπορούσε ο Αδάμ να αποκληθεί δολοφόνος; (β) Τι είδους ζωή έχασε ο Αδάμ, και τι είδους θυσία θα ήταν απαραίτητη για να ισορροπήσει η πλάστιγγα της δικαιοσύνης;

⁶ Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, έγινε δολοφόνος. Με ποια έννοια; Με την έννοια ότι θα μετέδιδε την αμαρτωλότητά του—και κατά συνέπεια το θάνατο—σε όλους τους απογόνους του. Η ανυπακοή του Αδάμ ευθύνεται για το ότι, αυτή ακριβώς τη στιγμή, τα σώματά μας φθίνουν, οδεύοντας σταθερά προς τον τάφο. (Ψαλμός 90:10) Η αμαρτία του Αδάμ έχει μια ακόμη πιο σοβαρή επιπλοκή. Θυμηθείτε ότι αυτό που έχασε ο Αδάμ για τον εαυτό του και τους απογόνους του δεν ήταν μια συνηθισμένη ζωή 70 ή 80 χρόνων. Έχασε τέλεια ζωή—ναι, αιώνια ζωή. Επομένως, αν χρειαζόταν “ζωή αντί ζωής”, τι είδους ζωή θα έπρεπε να δοθεί για να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη στην προκειμένη περίπτωση; Λογικά, θα έπρεπε να δοθεί μια τέλεια ανθρώπινη ζωή—η οποία, σαν τη ζωή του Αδάμ, θα είχε τη δυνατότητα να παραγάγει τέλειους ανθρώπινους απογόνους. Αν θα προσφερόταν ως θυσία μια τέλεια ανθρώπινη ζωή, όχι μόνο θα ισορροπούσε την πλάστιγγα της δικαιοσύνης αλλά και θα καθιστούσε εφικτή την πλήρη εξάλειψη της αμαρτίας και του επακόλουθού της, του θανάτου.

Καλύπτεται το Κόστος της Αμαρτίας

7. Περιγράψτε την έννοια της λέξης «λύτρο».

⁷ Το αντίτιμο που χρειάζεται για την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως «λύτρο». (Ψαλμός 49:7) Αυτός ο όρος αναφέρεται στα χρήματα που απαιτεί ένας απαγωγέας να του καταβληθούν ως αντάλλαγμα για κάποιο άτομο το οποίο έχει απαγάγει. Φυσικά, το λύτρο που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά δεν σχετίζεται με απαγωγή. Η ιδέα της καταβολής ενός αντίτιμου παραμένει η ίδια. Μάλιστα, ο ρηματικός τύπος της εβραϊκής λέξης που μεταφράζεται «λύτρο» σημαίνει στην κυριολεξία «καλύπτω». Για να γίνει εξιλέωση για την αμαρτία, το λύτρο πρέπει να αντιστοιχεί απόλυτα με αυτό που υποτίθεται ότι καλύπτει—την τέλεια ανθρώπινη ζωή του Αδάμ.

8. (α) Περιγράψτε την αρχή της εξαγοράς. (β) Πώς σχετίζεται η αρχή της εξαγοράς με εμάς που είμαστε αμαρτωλοί;

⁸ Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με μια αρχή που υπήρχε στο Μωσαϊκό Νόμο—την αρχή της εξαγοράς. Αν ένας Ισραηλίτης φτώχαινε και πουλούσε τον εαυτό του ως δούλο σε κάποιο μη Ισραηλίτη, ένας συγγενής του μπορούσε να τον εξαγοράσει (ή αλλιώς, να τον λυτρώσει) καταβάλλοντας κάποιο αντίτιμο που θεωρούνταν ίσο με την τιμή του δούλου. (Λευιτικό 25:47-49) Η Αγία Γραφή λέει ότι ως ατελείς άνθρωποι είμαστε «δούλοι της αμαρτίας». (Ρωμαίους 6:6· 7:14, 25) Τι θα χρειαζόταν για να εξαγοραστούμε; Όπως είδαμε, η απώλεια μιας τέλειας ανθρώπινης ζωής απαιτούσε την καταβολή μιας τέλειας ανθρώπινης ζωής—τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

9. Πώς έλαβε πρόνοια ο Ιεχωβά ώστε να καλυφτεί η αμαρτία;

⁹ Βέβαια, εμείς οι άνθρωποι γεννιόμαστε ατελείς. Κανείς μας δεν είναι ίσος με τον Αδάμ· κανείς μας δεν μπορεί να καταβάλει το λυτρωτικό τίμημα που απαιτεί η δικαιοσύνη. Όπως αναφέρθηκε στην αρχή, είναι σαν να έχουμε μια αρρώστια η οποία θέτει σε κίνδυνο τη ζωή μας και δεν διαθέτουμε τα χρήματα για την εγχείρηση που μπορεί να τη θεραπεύσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα ήμασταν ευγνώμονες αν παρενέβαινε κάποιος για χάρη μας και κάλυπτε το κόστος; Αυτό ακριβώς έκανε ο Ιεχωβά! Έλαβε πρόνοια ώστε να μας απελευθερώσει από την αμαρτία μια για πάντα. Ναι, είναι πρόθυμος να μας δώσει αυτό που εμείς δεν θα είχαμε ποτέ τη δυνατότητα να εξασφαλίσουμε μόνοι μας. Πώς; «Το δώρο που δίνει ο Θεός», έγραψε ο Παύλος, «είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». (Ρωμαίους 6:23) Ο Ιωάννης περιέγραψε τον Ιησού ως «το Αρνί του Θεού το οποίο αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου». (Ιωάννης 1:29) Ας δούμε πώς ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον αγαπημένο του Γιο για να καταβάλει το λυτρωτικό τίμημα.

Ένα «Αντίστοιχο Λύτρο»

10. Πώς οδήγησαν στον Ιωσήφ και στη Μαρία οι προφητείες που αφορούσαν ένα «σπέρμα»;

¹⁰ Αμέσως μετά το στασιασμό στην Εδέμ, ο Ιεχωβά ανήγγειλε το σκοπό του, ο οποίος ήταν να προμηθεύσει ένα «σπέρμα», ή απόγονο, που θα λύτρωνε την ανθρωπότητα από την αμαρτία. (Γένεση 3:15) Μέσω μιας σειράς θεϊκών αποκαλύψεων, ο Ιεχωβά έκανε γνωστή την οικογενειακή γραμμή που θα προμήθευε αυτό το σπέρμα. Με τον καιρό, αυτές οι αποκαλύψεις οδήγησαν στον Ιωσήφ και στη Μαρία, ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι που ζούσε στην Παλαιστίνη. Σε κάποιο όνειρο, ειπώθηκε στον Ιωσήφ ότι η Μαρία είχε μείνει έγκυος μέσω αγίου πνεύματος. Ο άγγελος είπε: «Αυτή θα γεννήσει γιο, και πρέπει να καλέσεις το όνομά του Ιησού, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους».—Ματθαίος 1:20, 21.

11. (α) Πώς διευθέτησε ο Ιεχωβά ώστε ο Γιος του να γεννηθεί ως τέλειος άνθρωπος; (β) Γιατί ήταν ο Ιησούς σε θέση να παράσχει ένα «αντίστοιχο λύτρο»;

¹¹ Οπωσδήποτε αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη εγκυμοσύνη, γιατί ο Ιησούς είχε προανθρώπινη ύπαρξη στον ουρανό. (Παροιμίες 8:22-31· Κολοσσαείς 1:15) Η ζωή του είχε μεταφερθεί στη μήτρα της Μαρίας μέσω της θαυματουργικής δύναμης του Ιεχωβά, και έτσι κατέστη δυνατό να γεννηθεί ως άνθρωπος αυτός ο αγαπητός Γιος του Θεού. (Ιωάννης 1:1-3, 14· Φιλιππησίους 2:6, 7) Ο Ιεχωβά κατηύθυνε τα ζητήματα έτσι ώστε ο Ιησούς να μη σπιλωθεί από την αμαρτία του Αδάμ. Απεναντίας, ο Ιησούς γεννήθηκε τέλειος. Επομένως, κατείχε αυτό που είχε χάσει ο Αδάμ—τέλεια ανθρώπινη ζωή. Επιτέλους, ένας άνθρωπος που μπορούσε να καλύψει το κόστος της αμαρτίας! Και αυτό ακριβώς έκανε ο Ιησούς στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. Εκείνη την ιστορική ημέρα, ο Ιησούς επέτρεψε να τον θανατώσουν οι εναντιούμενοί του, παρέχοντας έτσι ένα «αντίστοιχο λύτρο».—1 Τιμόθεο 2:6.

Η Αξία της Τέλειας Ανθρώπινης Ζωής

12. (α) Περιγράψτε την καθοριστική διαφορά ανάμεσα στο θάνατο του Ιησού και στο θάνατο του Αδάμ. (β) Πώς έγινε ο Ιησούς ο «Αιώνιος Πατέρας» των υπάκουων ανθρώπων;

¹² Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο θάνατο του Ιησού και στο θάνατο του Αδάμ—διαφορά η οποία τονίζει την αξία του λύτρου. Ο Αδάμ ήταν άξιος θανάτου, γιατί παρήκουσε εκούσια τον Δημιουργό του. (Γένεση 2:16, 17) Αντίθετα, ο Ιησούς δεν ήταν σε καμιά περίπτωση άξιος θανάτου, γιατί «δεν διέπραξε αμαρτία». (1 Πέτρου 2:22) Γι’ αυτό, όταν πέθανε ο Ιησούς, είχε κάτι που ήταν τεράστιας αξίας και το οποίο δεν κατείχε κατά το θάνατό του ο αμαρτωλός Αδάμ—το δικαίωμα για τέλεια ανθρώπινη ζωή. Επομένως, ο θάνατος του Ιησού είχε θυσιαστική αξία. Μόλις αναλήφθηκε στον ουρανό ως πνευματικό πρόσωπο, παρουσίασε την αξία της θυσίας του στον Ιεχωβά. (Εβραίους 9:24) Κάνοντάς το αυτό, ο Ιησούς εξαγόρασε την αμαρτωλή ανθρωπότητα και έγινε ο καινούριος τους Πατέρας, ο αντικαταστάτης του Αδάμ. (1 Κορινθίους 15:45) Εύλογα ο Ιησούς αποκαλείται ο «Αιώνιος Πατέρας». (Ησαΐας 9:6) Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό! Ο Αδάμ, ένας αμαρτωλός πατέρας, σκόρπισε το θάνατο σε όλους τους απογόνους του. Ο Ιησούς, ένας τέλειος Πατέρας, χρησιμοποιεί την αξία της θυσίας του για να χορηγήσει αιώνια ζωή στους υπάκουους ανθρώπους.

13. (α) Αναφέρετε ένα παράδειγμα για το πώς ο Ιησούς παρέγραψε το χρέος που άφησε ο Αδάμ. (β) Γιατί δεν καλύπτει η θυσία του Ιησού την αμαρτία των πρώτων μας γονέων;

¹³ Πώς, όμως, θα μπορούσε ο θάνατος ενός και μόνου ανθρώπου να καλύψει τις αμαρτίες πολλών; (Ματθαίος 20:28) Σε κάποιο άρθρο πριν από μερικά χρόνια, χρησιμοποιήσαμε για το λύτρο το εξής παράδειγμα: «Φανταστείτε ένα μεγάλο εργοστάσιο που απασχολεί εκατοντάδες εργαζομένους. Ο ανέντιμος διευθυντής του εργοστασίου οδηγεί την επιχείρηση σε χρεοκοπία· το εργοστάσιο κλείνει. Εκατοντάδες άνθρωποι μένουν τώρα χωρίς δουλειά και δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Οι σύζυγοί τους, τα παιδιά τους και, βέβαια, οι πιστωτές τους, όλοι υποφέρουν εξαιτίας της διαφθοράς ενός ανθρώπου! Κατόπιν έρχεται ένας πλούσιος ευεργέτης, ο οποίος πληρώνει τα χρέη της επιχείρησης και ανοίγει ξανά το εργοστάσιο. Η παραγραφή αυτού του ενός χρέους, με τη σειρά της, φέρνει πλήρη ανακούφιση στους πολλούς εργαζομένους, στις οικογένειές τους και στους πιστωτές. Αλλά μήπως ο αρχικός διευθυντής συμμετέχει στην καινούρια ευημερία; Όχι, αυτός είναι στη φυλακή, και επομένως έχει χάσει για πάντα τη δουλειά του! Παρόμοια, η παραγραφή του ενός χρέους του Αδάμ φέρνει οφέλη σε εκατομμύρια απογόνους του—αλλά όχι στον Αδάμ».

14, 15. Γιατί μπορούν ο Αδάμ και η Εύα να αποκληθούν εκούσιοι αμαρτωλοί, και με ποιον τρόπο διαφέρει η δική μας κατάσταση από τη δική τους;

¹⁴ Αυτό είναι δίκαιο. Θυμηθείτε ότι ο Αδάμ και η Εύα ήταν εκούσιοι αμαρτωλοί. Επέλεξαν να παρακούσουν τον Θεό. Εμείς, αντίθετα, γεννιόμαστε αμαρτωλοί. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Όσο σκληρά και αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τελείως την αμαρτία. (1 Ιωάννη 1:8) Ορισμένες φορές ίσως νιώθουμε όπως ο Παύλος, ο οποίος έγραψε: «Όταν θέλω να κάνω το σωστό, το κακό είναι παρόν σε εμένα. Διότι βρίσκω ευχαρίστηση στο νόμο του Θεού σύμφωνα με τον άνθρωπο ο οποίος είμαι εσωτερικά, αλλά βλέπω στα μέλη μου έναν άλλον νόμο που πολεμάει ενάντια στο νόμο της διάνοιάς μου και με οδηγεί αιχμάλωτο στο νόμο της αμαρτίας ο οποίος υπάρχει στα μέλη μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι!»—Ρωμαίους 7:21-24.

¹⁵ Εντούτοις, χάρη στο λύτρο, έχουμε ελπίδα! Ο Ιησούς είναι το σπέρμα μέσω του οποίου, όπως υποσχέθηκε ο Θεός, «όλα τα έθνη της γης οπωσδήποτε θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους». (Γένεση 22:18· Ρωμαίους 8:20) Η θυσία του Ιησού ανοίγει την πόρτα που οδηγεί σε θαυμάσιες ευκαιρίες για όσους ασκούν πίστη σε αυτόν. Ας εξετάσουμε μερικές.

Πώς Ωφελούμαστε από το Λύτρο του Χριστού

16. Παρά την αμαρτωλότητά μας, ποια οφέλη μπορούμε να απολαμβάνουμε τώρα χάρη στο λύτρο του Ιησού;

¹⁶ Ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος ομολογεί ότι «όλοι σφάλλουμε πολλές φορές». (Ιακώβου 3:2) Ωστόσο, χάρη στο λύτρο του Χριστού τα σφάλματά μας μπορούν να συγχωρηθούν. Ο Ιωάννης γράφει: «Αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος. Και αυτός είναι εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας». (1 Ιωάννη 2:1, 2) Φυσικά, δεν πρέπει να υιοθετούμε επιπόλαιη άποψη για την αμαρτία. (Ιούδα 4· παράβαλε 1 Κορινθίους 9:27.) Αν όμως σφάλουμε, μπορούμε να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Ιεχωβά, με τη βεβαιότητα ότι είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. (Ψαλμός 86:5· 130:3, 4· Ησαΐας 1:18· 55:7· Πράξεις 3:19) Συνεπώς, το λύτρο μάς καθιστά ικανούς να υπηρετούμε τον Θεό με καθαρή συνείδηση και μας δίνει τη δυνατότητα να τον πλησιάζουμε μέσω προσευχής στο όνομα του Ιησού Χριστού.—Ιωάννης 14:13, 14· Εβραίους 9:14.

17. Χάρη στο λύτρο, ποιες μελλοντικές ευλογίες καθίστανται δυνατές;

¹⁷ Το λύτρο του Χριστού ανοίγει το δρόμο για την εκπλήρωση του σκοπού του Θεού—να ζήσουν για πάντα οι υπάκουοι άνθρωποι στον Παράδεισο στη γη. (Ψαλμός 37:29) Ο Παύλος έγραψε: «Όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού [του Ιησού]». (2 Κορινθίους 1:20) Είναι αλήθεια ότι ο θάνατος “βασιλεύει”. (Ρωμαίους 5:17) Το λύτρο παρέχει τη βάση για να εξαλείψει ο Θεός αυτόν τον “τελευταίο εχθρό”. (1 Κορινθίους 15:26· Αποκάλυψη 21:4) Το λύτρο του Ιησού μπορεί μάλιστα να ωφελήσει και αυτούς που έχουν πεθάνει. «Έρχεται η ώρα», είπε ο Ιησούς, «κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του [Ιησού] και θα βγουν».—Ιωάννης 5:28, 29· 1 Κορινθίους 15:20-22.

18. Ποια τραγική επίδραση έχει επιφέρει η αμαρτία στους ανθρώπους, και πώς θα αντιστραφεί αυτό στο νέο κόσμο του Θεού;

¹⁸ Σκεφτείτε πόσο υπέροχο θα είναι να απολαμβάνουμε τη ζωή όπως αυτή προοριζόταν να είναι—χωρίς τις ανησυχίες που μας καταβαρύνουν σήμερα! Η αμαρτία έχει καταστρέψει την αρμονία μας, όχι μόνο με τον Θεό, αλλά και με τη διάνοια, την καρδιά και το σώμα μας. Ωστόσο, η Αγία Γραφή υπόσχεται ότι στο νέο κόσμο του Θεού «κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”». Ναι, οι σωματικές και οι συναισθηματικές ασθένειες δεν θα μαστίζουν πια την ανθρωπότητα. Γιατί; Ο Ησαΐας απαντάει: «Ο λαός που κατοικεί σε αυτή τη γη θα συγχωρηθεί για το σφάλμα του».—Ησαΐας 33:24.

Το Λύτρο—Μια Εκδήλωση Αγάπης

19. Ποια θα πρέπει να είναι προσωπικά η ανταπόκρισή μας στο λύτρο του Χριστού;

¹⁹ Η αγάπη υποκίνησε τον Ιεχωβά να αποστείλει τον αγαπημένο του Γιο. (Ρωμαίους 5:8· 1 Ιωάννη 4:9) Η αγάπη υποκίνησε επίσης τον Ιησού «να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο». (Εβραίους 2:9· Ιωάννης 15:13) Δικαιολογημένα έγραψε ο Παύλος: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει . . . [Αυτός] πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Αν εκτιμούμε αυτό που έκανε ο Ιησούς για εμάς, θα ανταποκρινόμαστε θετικά. Άλλωστε, το λύτρο μάς δίνει τη δυνατότητα να σωθούμε από το θάνατο! Ασφαλώς δεν θα θέλαμε να υποδηλώσουμε με τις πράξεις μας ότι θεωρούμε τη θυσία του Ιησού συνηθισμένης αξίας.—Εβραίους 10:29.

20. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους τηρούμε «το λόγο» του Ιησού;

²⁰ Πώς μπορούμε να δείξουμε εγκάρδια εκτίμηση για το λύτρο; Λίγο προτού συλληφθεί, ο Ιησούς δήλωσε: «Αν κανείς με αγαπάει, θα τηρεί το λόγο μου». (Ιωάννης 14:23) Ο “λόγος” του Ιησού περιλαμβάνει την εντολή που μας έδωσε να συμμετέχουμε με ζήλο στην εκπλήρωση της αποστολής: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους». (Ματθαίος 28:19) Υπακοή στον Ιησού σημαίνει επίσης να δείχνουμε αγάπη για τους πνευματικούς αδελφούς μας.—Ιωάννης 13:34, 35.

21. Γιατί θα πρέπει να παρακολουθήσουμε τον εορτασμό της Ανάμνησης, την 1η Απριλίου;

²¹ Ένας από τους καλύτερους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε εκτίμηση για το λύτρο είναι η παρακολούθηση της Ανάμνησης του θανάτου του Χριστού, η οποία φέτος θα τελεστεί την 1η Απριλίου.a Και αυτό επίσης είναι μέρος του “λόγου” του Ιησού, γιατί όταν θέσπισε αυτή τη γιορτή, ο Ιησούς παρήγγειλε στους ακολούθους του: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». (Λουκάς 22:19) Με την παρακολούθηση αυτού του σημαντικότατου γεγονότος και με την αμέριστη προσοχή μας σε όλα όσα παρήγγειλε ο Χριστός, θα δείξουμε ότι είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι πως το λύτρο του Ιησού είναι η θεϊκή οδός για σωτηρία. Πράγματι, «δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου».—Πράξεις 4:12.

[Υποσημείωση]

Μπορείτε να Θυμηθείτε;

◻ Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να προμηθεύσουν εξιλέωση για την αμαρτωλή τους κατάσταση;

◻ Με ποιον τρόπο είναι ο Ιησούς «αντίστοιχο λύτρο»;

◻ Πώς χρησιμοποίησε ο Ιησούς το δικαίωμά του για τέλεια ανθρώπινη ζωή προς όφελός μας;

◻ Ποιες ευλογίες έρχονται στην ανθρωπότητα χάρη στο λύτρο του Χριστού;

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Μόνο ένας τέλειος άνθρωπος—το αντίστοιχο του Αδάμ—θα μπορούσε να ισορροπήσει την πλάστιγγα της δικαιοσύνης

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Εφόσον ο Ιησούς είχε το δικαίωμα για τέλεια ανθρώπινη ζωή, ο θάνατός του είχε θυσιαστική αξία