Μαθαίνοντας την Υπερέχουσα Οδό της Αγάπης

Κόσοβο, Λίβανος και Ιρλανδία. Αυτά τα ονόματα εμφανίζονται συχνά στις ειδήσεις τα τελευταία χρόνια. Φέρνουν στη διάνοια σκηνές αιματοχυσίας, βομβαρδισμών και θανάτων. Ασφαλώς, οι βίαιες συγκρούσεις που προξενούν οι θρησκευτικές, φυλετικές, εθνικές ή άλλες διαφορές δεν είναι κάτι καινούριο. Πράγματι, οι σελίδες της ιστορίας είναι γεμάτες από τέτοιες συγκρούσεις, οι οποίες έχουν φέρει ανείπωτα παθήματα στην ανθρωπότητα.

ΠΟΛΛΟΙ, βλέποντας πως σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας διεξάγονταν πόλεμοι, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι πόλεμοι είναι τελικά αναπόφευκτοι και ότι οι άνθρωποι είναι φυσιολογικό να αλληλομισούνται. Εντούτοις, τέτοιες απόψεις είναι τελείως αντίθετες με τις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Οι Γραφές δηλώνουν ρητά: «Αυτός που δεν αγαπάει δεν έχει γνωρίσει τον Θεό, επειδή ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8) Είναι σαφές ότι ο Δημιουργός θέλει να αγαπούν οι άνθρωποι ο ένας τον άλλον.

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει επίσης ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατά την εικόνα του Θεού. (Γένεση 1:26, 27) Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα έχει προικιστεί με την ικανότητα να αντανακλά τις ιδιότητες του Θεού, η βασικότερη από τις οποίες είναι η αγάπη. Επομένως, γιατί έχουν αποτύχει οι άνθρωποι τόσο οικτρά να δείχνουν αγάπη ο ένας στον άλλον στο διάβα της ιστορίας; Η Αγία Γραφή παρέχει ενόραση και σε αυτό. Ο λόγος είναι ότι το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, ο Αδάμ και η Εύα, στασίασαν εναντίον του Θεού και αμάρτησαν. Ως αποτέλεσμα, όλοι οι απόγονοί τους κληρονόμησαν την αμαρτία και την ατέλεια. Το εδάφιο Ρωμαίους 3:23 εξηγεί: «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». Η θεόδοτη ικανότητα που έχουμε να αγαπάμε εμποδίζεται από την κληρονομημένη αμαρτία και ατέλειά μας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν πια την ικανότητα να αγαπούν ο ένας τον άλλον; Ποια ελπίδα υπάρχει ότι θα απολαύσουμε κάποτε μια ειρηνική σχέση αγάπης με τους συνανθρώπους μας;

Πρέπει να Μάθουμε να Αγαπάμε τον Θεό

Ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει ότι, παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν την ικανότητα να δείχνουν αγάπη. Γι’ αυτόν το λόγο, απαιτεί από όλους όσους θέλουν να τον ευαρεστούν να εκδηλώνουν αγάπη στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Αυτή η απαίτηση αναφέρθηκε ξεκάθαρα από τον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, όταν του ζητήθηκε να προσδιορίσει τη μεγαλύτερη εντολή του Νόμου που δόθηκε στον Ισραήλ. Ο Ιησούς είπε: «“Πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια”. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πρώτη εντολή». Κατόπιν πρόσθεσε: «Η δεύτερη, όμοια με αυτήν, είναι η εξής: “Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου”. Σε αυτές τις δύο εντολές κρέμεται όλος ο Νόμος και οι Προφήτες».—Ματθαίος 22:37-40.

Εντούτοις, πολλοί νιώθουν πως είναι πολύ δύσκολο να αγαπούν κάποιον τον οποίο δεν μπορούν να δουν, και εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να δούμε τον Ιεχωβά Θεό επειδή είναι Πνεύμα. (Ιωάννης 4:24) Ωστόσο, κάθε μέρα επηρεαζόμαστε από όσα κάνει ο Θεός, εφόσον όλοι μας εξαρτόμαστε από τα πολλά καλά πράγματα που δημιούργησε προς όφελός μας. Ο απόστολος Παύλος τόνισε αυτό το γεγονός όταν είπε: «[Ο Θεός] δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία κάνοντας το καλό, δίνοντάς σας βροχές από τον ουρανό και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας τις καρδιές σας στο πλήρες με τροφή και ευθυμία».—Πράξεις 14:17.

Μολονότι όλοι ωφελούνται με κάποιον τρόπο από τις προμήθειες του Δημιουργού, συγκριτικά λίγοι είναι εκείνοι που νιώθουν ευγνώμονες σε αυτόν ή υποκινούνται να τον ευχαριστούν. Γι’ αυτό, χρειάζεται να αναλογιζόμαστε όλα τα καλά πράγματα τα οποία έχει κάνει για εμάς ο Θεός και να στοχαζόμαστε γύρω από τις θαυμάσιες ιδιότητες που διαπνέουν όλα όσα κάνει. Αυτό θα πρέπει να μας καθιστά ικανούς να διακρίνουμε τη σοφία και τη δύναμη του Μεγαλειώδους Δημιουργού μας, οι οποίες προξενούν δέος. (Ησαΐας 45:18) Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει να μας βοηθάει να κατανοούμε πόσο στοργικός Θεός είναι, εφόσον δεν μας έδωσε μόνο τη ζωή αλλά και τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε τις πολλές χαρές της.

Παραδείγματος χάρη, σκεφτείτε την ατέλειωτη ποικιλία των όμορφων λουλουδιών που δημιούργησε ο Θεός στη γη. Πόσο θαυμάσιο είναι το ότι μας προίκισε επίσης με την ικανότητα να βλέπουμε και να αντλούμε μεγάλη ευχαρίστηση από αυτά τα όμορφα δημιουργήματα! Παρόμοια, ο Θεός προμήθευσε κάθε είδους θρεπτική τροφή για τη συντήρησή μας. Πόσο στοχαστικό είναι εκ μέρους του το ότι δημιούργησε επίσης μέσα μας την αίσθηση της γεύσης ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε τόσο πολύ την τροφή! Δεν είναι αυτά ισχυρές αποδείξεις που βεβαιώνουν ότι ο Θεός μάς αγαπάει πραγματικά και έχει υπόψη του τα καλύτερα συμφέροντά μας;—Ψαλμός 145:16, 17· Ησαΐας 42:5, 8.

Εκτός από τα όσα μας αποκαλύπτει για τον εαυτό του μέσω του «βιβλίου της φύσης», ο Δημιουργός, μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής, μας δείχνει τι είδους Θεός είναι. Αυτό συμβαίνει διότι στην Αγία Γραφή καταγράφονται πολλές από τις πράξεις αγάπης που έκανε ο Ιεχωβά Θεός στο παρελθόν και οι πολυάριθμες ευλογίες που υπόσχεται να φέρει στην ανθρωπότητα στο εγγύς μέλλον. (Γένεση 22:17, 18· Έξοδος 3:17· Ψαλμός 72:6-16· Αποκάλυψη 21:4, 5) Πάνω απ’ όλα, η Αγία Γραφή μάς αποκαλύπτει τη μεγαλύτερη έκφραση της αγάπης του Θεού προς την ανθρωπότητα—το ότι έδωσε τον μονογενή του Γιο ως Λυτρωτή μας ώστε να μπορούμε να ελευθερωθούμε από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. (Ρωμαίους 5:8) Πράγματι, όσο περισσότερο μαθαίνουμε για τον στοργικό Δημιουργό μας, τόσο περισσότερο υποκινούμαστε να τον αγαπάμε από την καρδιά μας.

Μαθαίνοντας να Αγαπάμε τους Συνανθρώπους Μας

Όπως έδειξε ο Ιησούς, εκτός από το να αγαπάμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή και τη διάνοια, θα πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Στην πραγματικότητα, η αγάπη του Θεού μάς υποχρεώνει να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας. Ο απόστολος Ιωάννης εξήγησε: «Αγαπητοί, αν έτσι μας αγάπησε ο Θεός, τότε και εμείς έχουμε την υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλον». Στη συνέχεια, τόνισε: «Αν κανείς πει: “Αγαπώ τον Θεό” και εντούτοις μισεί τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Διότι αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο έχει δει, δεν μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν έχει δει. Και αυτή την εντολή έχουμε από αυτόν, ότι εκείνος που αγαπάει τον Θεό πρέπει να αγαπάει και τον αδελφό του».—1 Ιωάννη 4:11, 20, 21.

Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι περισσότεροι άνθρωποι διακατέχονται από εγωπρωτισμό, όντας «φίλαυτοι» όπως ακριβώς προείπε η Αγία Γραφή. (2 Τιμόθεο 3:2) Συνεπώς, αν θέλουμε να μάθουμε την υπερέχουσα οδό της αγάπης, πρέπει να καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες να ανακαινίζουμε το νου μας και να μιμούμαστε τον στοργικό Δημιουργό μας αντί να ακολουθούμε τις ιδιοτελείς οδούς στις οποίες βαδίζουν οι άνθρωποι γενικά. (Ρωμαίους 12:2· Εφεσίους 5:1) Ο Θεός «δείχνει καλοσύνη [ακόμη και] προς τους αχάριστους και πονηρούς» και «κάνει τον ήλιο του να ανατέλλει σε πονηρούς και αγαθούς και φέρνει βροχή σε δικαίους και αδίκους». Εφόσον ο ουράνιος Πατέρας μας θέτει ένα τόσο λαμπρό παράδειγμα για εμάς, θα πρέπει να αγωνιζόμαστε να είμαστε καλοσυνάτοι και υποβοηθητικοί προς όλους. Κάνοντάς το αυτό, μπορούμε να αποδειχτούμε “γιοι του στοργικού ουράνιου Πατέρα μας”.—Λουκάς 6:35· Ματθαίος 5:45.

Μερικές φορές, τέτοιες πράξεις αγάπης οδηγούν στο να βοηθηθούν άνθρωποι να γίνουν λάτρεις του αληθινού Θεού. Πριν από μερικά χρόνια, κάποια νοικοκυρά που είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά προσπάθησε να μεταδώσει το Γραφικό άγγελμα σε μια γειτόνισσά της, η οποία όμως αρνήθηκε κατηγορηματικά να την ακούσει. Εντούτοις, η αδελφή δεν αποθαρρύνθηκε από την αντίδρασή της. Αντίθετα, συνέχισε να δείχνει καλοσύνη και προσπαθούσε να βοηθάει τη γειτόνισσά της. Κάποια φορά τη βοήθησε να μετακομίσει σε άλλο σπίτι. Μια άλλη φορά φρόντισε να τη συνοδεύσει κάποιος στο αεροδρόμιο για να συναντήσει τους συγγενείς της. Αργότερα, η γειτόνισσα δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη και τελικά έγινε ζηλώτρια Χριστιανή παρά το σφοδρότατο διωγμό του συζύγου της. Ναι, εκείνες οι εκδηλώσεις αγάπης έθεσαν το θεμέλιο για αιώνιες ευλογίες.

Αν είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε ότι η αγάπη που μας δείχνει ο Θεός δεν οφείλεται στο ότι εμείς έχουμε άφθονες αξιοθαύμαστες ιδιότητες. Αντιθέτως, μας αγαπάει παρά τα πολλά λάθη και τις αδυναμίες μας. Επομένως, θα πρέπει και εμείς παρόμοια να μάθουμε να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας παρά τις πολλές αστοχίες τους. Αν εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να διακρίνει και να εκτιμάει τις καλές ιδιότητες των άλλων αντί να αναζητάει τα λάθη τους, θα μας είναι πολύ ευκολότερο να τους αγαπάμε. Τα αισθήματά μας για εκείνους μπορεί μάλιστα να ξεπεράσουν την αγάπη η οποία διέπεται από αρχές και να συμπεριλάβουν την ένθερμη στοργή και συμπάθεια που συνδέει τους στενούς φίλους.

Αφήστε την Αγάπη σας να Μεγαλώσει

Η αγάπη και η φιλία πρέπει να αναπτύσσονται και να καλλιεργούνται, και για να επιτυγχάνεται αυτό απαιτείται, μεταξύ άλλων, ειλικρίνεια και εντιμότητα. Μερικοί προσπαθούν να κρύβουν τις αδυναμίες τους ώστε να μεταδίδουν μια ευνοϊκή εικόνα στους ανθρώπους με τους οποίους θέλουν να είναι φίλοι. Εντούτοις, μια τέτοια πορεία συνήθως φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, διότι οι άλλοι τελικά ανακαλύπτουν την πραγματικότητα και απομακρύνονται εξαιτίας αυτής της ανειλικρίνειας. Επομένως, δεν θα πρέπει να φοβόμαστε να αφήνουμε τους άλλους να μας γνωρίσουν έτσι όπως πραγματικά είμαστε—έστω και αν έχουμε αδυναμίες τις οποίες πασχίζουμε να υπερνικήσουμε. Αυτό μπορεί να συμβάλει στο να γίνουμε φίλοι μαζί τους.

Παραδείγματος χάρη, κάποια ηλικιωμένη αδελφή σε μια εκκλησία της Άπω Ανατολής έχει πολύ χαμηλή μόρφωση. Ωστόσο, ποτέ δεν προσπαθεί να το κρύψει αυτό από τους άλλους. Παραδέχεται ευθέως, λόγου χάρη, ότι δεν μπορεί να δείξει στους άλλους πώς τεκμηριώνεται, με βάση τις Γραφικές προφητείες και την ιστορία, ότι οι Καιροί των Εθνών έληξαν το 1914.a Εντούτοις, θέτει ένα τόσο θαυμάσιο παράδειγμα ζήλου στη διακονία, καθώς και αγάπης και γενναιοδωρίας για τους αδελφούς, ώστε την αποκαλούν στοργικά το στολίδι της εκκλησίας.

Σε μερικούς πολιτισμούς, η ανοιχτή εκδήλωση στοργής αποθαρρύνεται· οι άνθρωποι διδάσκονται να δείχνουν τυπική ευγένεια στις σχέσεις τους με τους άλλους. Ενώ είναι πάντα καλό να δείχνουμε ευγένεια και ενδιαφέρον, δεν θα πρέπει να αφήνουμε την ευγένειά μας να καταπνίγει ή να κρύβει τα αισθήματά μας για τους άλλους. Ο Ιεχωβά δεν ντρεπόταν να εκφράζει ανοιχτά τη στοργή που ένιωθε για τον εκλεκτό λαό του, τον αρχαίο Ισραήλ, λέγοντάς τους: «Με αιώνια αγάπη σε αγάπησα». (Ιερεμίας 31:3) Παρόμοια, ο απόστολος Παύλος είπε στους ομοπίστους του στη Θεσσαλονίκη: «Νιώθοντας . . . τρυφερή στοργή για εσάς, ευαρεστηθήκαμε να σας μεταδώσουμε, όχι μόνο τα καλά νέα του Θεού, αλλά και τις ίδιες μας τις ψυχές, επειδή γίνατε αγαπητοί σε εμάς». (1 Θεσσαλονικείς 2:8) Επομένως, καθώς προσπαθούμε να καλλιεργούμε γνήσια στοργή για τους συνανθρώπους μας, είναι πιο εναρμονισμένο με τη Γραφική διδασκαλία το να αφήνουμε αυτά τα αισθήματα να εκδηλώνονται φυσιολογικά παρά να τα καταστέλλουμε.

Απαιτείται Συνεχής Προσπάθεια

Το να μάθουμε να νιώθουμε και να εκδηλώνουμε αγάπη για τους άλλους είναι μια συνεχής διαδικασία. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από μέρους μας επειδή πρέπει να εργαζόμαστε σκληρά για να υπερνικούμε τις δικές μας ατέλειες καθώς και να αντιστεκόμαστε στην ισχυρή επιρροή αυτού του άστοργου κόσμου. Εντούτοις, αξίζει πραγματικά τον κόπο επειδή φέρνει πλούσιες ανταμοιβές.—Ματθαίος 24:12.

Ακόμη και σε αυτόν τον πολύ ατελή κόσμο, μπορούμε να απολαμβάνουμε καλύτερες σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, πράγμα που φέρνει πολλή χαρά, ειρήνη και ικανοποίηση στον εαυτό μας και στους άλλους. Καταβάλλοντας αυτή την προσπάθεια, μπορούμε να αποδειχτούμε άξιοι της θαυμάσιας ελπίδας που έχουμε να ζήσουμε για πάντα στο νέο κόσμο του Θεού. Πάνω απ’ όλα, μαθαίνοντας την υπερέχουσα οδό της αγάπης, μπορούμε να κερδίσουμε την επιδοκιμασία και τις ευλογίες του στοργικού Δημιουργού μας, τώρα και στην αιωνιότητα!

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Η Χριστιανική αγάπη μπορεί να εκδηλωθεί με πράξεις καλοσύνης

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 8]

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ UN 186226/M. Grafman