Χρειαζόμαστε Πράγματι τους Άλλους;
«ΟΤΑΝ εξετάζουμε τη ζωή και τις επιδιώξεις μας, δεν αργούμε να αντιληφθούμε ότι σχεδόν όλες οι ενέργειες και οι επιθυμίες μας συνδέονται στενά με την ύπαρξη άλλων ανθρώπων», παρατήρησε ο πασίγνωστος επιστήμονας Άλμπερτ Αϊνστάιν, και πρόσθεσε: «Καταναλώνουμε τρόφιμα που έχουν παραγάγει άλλοι, φοράμε ρούχα που έχουν φτιάξει άλλοι, ζούμε σε σπίτια που έχουν χτίσει άλλοι. . . . Το κάθε άτομο είναι αυτό που είναι και έχει τη σπουδαιότητα που έχει, όχι τόσο λόγω της ατομικότητάς του, αλλά απεναντίας επειδή αποτελεί μέρος μιας μεγάλης ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία κατευθύνει την υλική και πνευματική του ύπαρξη από τη γέννησή του μέχρι το θάνατό του».
Στον κόσμο των ζώων, η ενστικτώδης συντροφικότητα είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Οι ελέφαντες μετακινούνται σε αγέλες, προστατεύοντας τα μικρά τους επιμελώς. Οι λέαινες κυνηγούν μαζί και μοιράζονται την τροφή τους με τα αρσενικά λιοντάρια. Τα δελφίνια παίζουν μαζί και έχουν μάλιστα προστατέψει άλλα ζώα ή κολυμβητές που βρέθηκαν σε δύσκολη θέση.
Ωστόσο, οι κοινωνιολόγοι έχουν παρατηρήσει μια τάση μεταξύ των ανθρώπων η οποία προκαλεί αυξανόμενη ανησυχία. Σύμφωνα με μια εφημερίδα του Μεξικού, μερικοί κοινωνιολόγοι πιστεύουν ότι «ολόκληρες δεκαετίες προσωπικής απομόνωσης καθώς και η διάβρωση της κοινοτικής ζωής έχουν βλάψει σοβαρά την κοινωνία των ΗΠΑ». Η εφημερίδα δήλωσε ότι «η ευημερία του έθνους βασιζόταν σε μια εκτεταμένη κοινωνική αλλαγή, η οποία περιλάμβανε επιστροφή στην κοινοτική ζωή».
Αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταξύ των ατόμων που ζουν σε αναπτυγμένες χώρες. Σε πολλά άτομα, υπάρχει μια γοργά αυξανόμενη τάση απομόνωσης. Οι άνθρωποι θέλουν να “έχουν τη δική τους ζωή” και αντιστέκονται σθεναρά όταν οι άλλοι “αναμειγνύονται στα προσωπικά τους ζητήματα”. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι αυτή η στάση έχει κάνει την ανθρώπινη κοινωνία πιο επιρρεπή στα συναισθηματικά προβλήματα, στην κατάθλιψη και στις αυτοκτονίες.
Σχετικά με αυτό, ο Δρ Ντάνιελ Γκόλμαν δήλωσε: «Η κοινωνική απομόνωση—η ιδέα ότι ένα άτομο δεν έχει κάποιον να μοιράζεται τα ενδόμυχα αισθήματά του ή να διατηρεί στενή επαφή—διπλασιάζει την πιθανότητα ασθένειας ή θανάτου». Μια έκθεση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επιστήμη (Science) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κοινωνική απομόνωση “συμβάλλει στα ποσοστά θνησιμότητας σε τέτοιον βαθμό όσο και η συνήθεια του καπνίσματος, η υπέρταση, τα υψηλά επίπεδα χοληστερίνης, η παχυσαρκία και η έλλειψη σωματικής άσκησης”.
Για διάφορους λόγους, λοιπόν, χρειαζόμαστε πράγματι τους άλλους. Δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Επομένως, πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της απομόνωσης; Τι έχει δώσει πραγματικό νόημα στη ζωή πολλών ατόμων; Το επόμενο άρθρο θα απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 3]
«Σχεδόν όλες οι ενέργειες και οι επιθυμίες μας συνδέονται στενά με την ύπαρξη άλλων ανθρώπων».—Άλμπερτ Αϊνστάιν