Γιατί Δεν Μπορούμε να τα Βγάλουμε Πέρα Μόνοι Μας

«Καλύτερα είναι οι δύο παρά ο ένας . . . Αν πέσει ο ένας, ο άλλος μπορεί να σηκώσει το σύντροφό του».​—Βασιλιάς Σολομών

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΟΛΟΜΩΝ του αρχαίου Ισραήλ διακήρυξε: «Καλύτερα είναι οι δύο παρά ο ένας, επειδή αυτοί έχουν καλή ανταμοιβή για τη σκληρή εργασία τους. Διότι αν πέσει ο ένας, ο άλλος μπορεί να σηκώσει το σύντροφό του. Αλλά τι θα γίνει με αυτόν που είναι ένας, αν πέσει και δεν υπάρχει άλλος να τον σηκώσει;» (Εκκλησιαστής 4:9, 10) Αυτός ο σοφός παρατηρητής της ανθρώπινης συμπεριφοράς τονίζει έτσι την ανάγκη που έχουμε για συντροφιά καθώς και το πόσο σημαντικό είναι να μην απομονωνόμαστε. Ωστόσο, αυτή δεν ήταν απλώς ανθρώπινη άποψη. Η δήλωση του Σολομώντα ήταν απόρροια θεϊκής σοφίας και έμπνευσης.

Δεν είναι σοφό να απομονωνόμαστε. Οι άνθρωποι χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Όλοι μας χρειαζόμαστε τη δύναμη και τη βοήθεια που μπορούμε να λάβουμε από άλλους ανθρώπους. «Εκείνος που απομονώνεται θα επιζητεί τη δική του ιδιοτελή επιθυμία», λέει μια Γραφική παροιμία. «Θα στρέφεται ενάντια σε κάθε πρακτική σοφία». (Παροιμίες 18:1) Επομένως, δεν είναι παράξενο που οι κοινωνιολόγοι προτρέπουν τους ανθρώπους να εντάσσονται σε κάποια ομάδα και να εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τους άλλους.

Ανάμεσα σε αυτά που προτείνει για την αναζωογόνηση της κοινοτικής ζωής, ο καθηγητής Ρόμπερτ Πούτναμ αναφέρει την «ενίσχυση της επιρροής που ασκεί η θρησκευτική πίστη». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ξεχωρίζουν ως προς αυτό επειδή απολαμβάνουν προστασία σε εκκλησίες όμοιες με οικογένειες παγκοσμίως. Σε αρμονία με τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, “αγαπούν ολόκληρη την αδελφότητα”, η οποία έχει ευλαβικό “φόβο για τον Θεό”. (1 Πέτρου 2:17) Οι Μάρτυρες επίσης αποφεύγουν την απομόνωση και τις βλαβερές συνέπειές της, επειδή οι πολλές θετικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την αληθινή λατρεία τούς κρατούν απασχολημένους καθώς βοηθούν τους συνανθρώπους τους να γνωρίσουν την αλήθεια η οποία βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.​—2 Τιμόθεο 2:15.

Η Αγάπη και η Συντροφικότητα Άλλαξαν τη Ζωή Τους

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν μια ενωμένη κοινωνία μέσα στην οποία το κάθε μέλος παίζει σημαντικό ρόλο. Λόγου χάρη, εξετάστε την περίπτωση του Μιγκέλ, του Φροϊλάν και της Άλμα Ρουτ, τριών μελών της ίδιας οικογένειας από τη Λατινική Αμερική. Γεννήθηκαν με κάποια διαταραχή των οστών η οποία προκαλεί μια μορφή νανισμού. Και οι τρεις τους είναι καθηλωμένοι σε αναπηρικές καρέκλες. Πώς έχει επηρεάσει τη ζωή τους η συναναστροφή με τους Μάρτυρες;

Ο Μιγκέλ σχολιάζει: «Πέρασα περιόδους κρίσης αλλά, όταν άρχισα να συναναστρέφομαι με το λαό του Ιεχωβά, η ζωή μου άλλαξε. Η απομόνωση είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα. Το να συναναστρέφομαι με ομοπίστους στις Χριστιανικές συναθροίσεις κάθε εβδομάδα με βοήθησε πολύ να βρίσκω ευχαρίστηση και ικανοποίηση».

Η Άλμα Ρουτ προσθέτει: «Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα μεγάλη κατάθλιψη, αισθανόμουν πολύ λυπημένη. Αλλά όταν έμαθα για τον Ιεχωβά, ένιωσα ότι μπορούσα να έχω στενή σχέση μαζί του. Αυτό έγινε για εμένα το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή. Η οικογένειά μου μας έχει στηρίξει πολύ και αυτό μας έχει ενώσει ακόμη περισσότερο».

Ο πατέρας του Μιγκέλ τον δίδαξε στοργικά να διαβάζει και να γράφει. Κατόπιν ο Μιγκέλ βοήθησε τον Φροϊλάν και την Άλμα Ρουτ να κάνουν το ίδιο. Αυτό ήταν ουσιώδες για την πνευματικότητά τους. «Το ότι μάθαμε να διαβάζουμε μας ωφέλησε πάρα πολύ εφόσον έτσι μπορούσαμε να τρεφόμαστε πνευματικά διαβάζοντας τη Γραφή και τα Βιβλικά έντυπα», λέει η Άλμα Ρουτ.

Τώρα, ο Μιγκέλ υπηρετεί ως πρεσβύτερος. Ο Φροϊλάν έχει διαβάσει ολόκληρη τη Γραφή εννιά φορές. Η Άλμα Ρουτ έχει επεκτείνει την υπηρεσία της προς τον Ιεχωβά υπηρετώντας ως σκαπάνισσα, δηλαδή ολοχρόνια διαγγελέας της Βασιλείας, από το 1996. Η ίδια σχολιάζει: «Με την ευλογία του Ιεχωβά έχω πετύχει αυτόν το στόχο, εφόσον με στηρίζουν οι αγαπητές μου αδελφές οι οποίες με βοηθούν, όχι μόνο να κηρύττω, αλλά και να διδάσκω μέσω των 11 Γραφικών μελετών που μπόρεσα να ξεκινήσω».

Άλλο ένα εξαιρετικό παράδειγμα θέτει η Εμίλια, η οποία έπαθε ένα ατύχημα που την αναγκάζει να χρησιμοποιεί αναπηρική καρέκλα λόγω των τραυμάτων της στα πόδια και στη σπονδυλική στήλη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Πόλη του Μεξικού μελέτησαν τη Γραφή μαζί της, και εκείνη βαφτίστηκε το 1996. Η Εμίλια λέει: «Προτού γνωρίσω την αλήθεια, ήθελα να αυτοκτονήσω. Δεν ήθελα πια να ζω. Ένιωθα ένα μεγάλο κενό και έκλαιγα μέρα νύχτα. Αλλά όταν συναναστράφηκα με το λαό του Ιεχωβά, αισθάνθηκα την αγάπη των αδελφών. Το προσωπικό ενδιαφέρον που μου δείχνουν με έχει ενθαρρύνει. Ένας από τους πρεσβυτέρους είναι σαν αδελφός ή πατέρας για εμένα. Ο ίδιος και ορισμένοι διακονικοί υπηρέτες με πηγαίνουν στις συναθροίσεις και στο έργο κηρύγματος με την αναπηρική μου καρέκλα».

Ο Χοσέ, ο οποίος βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά το 1992, ζει μόνος του. Είναι 70 χρονών και έχει βγει στη σύνταξη από το 1990. Ο Χοσέ ένιωθε κατάθλιψη στο παρελθόν αλλά, αφού του μίλησε κάποιος Μάρτυρας, άρχισε αμέσως να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τα όσα άκουσε και είδε εκεί του άρεσαν. Λόγου χάρη, παρατήρησε τη συντροφικότητα των αδελφών και ένιωσε το ενδιαφέρον τους για αυτόν ως άτομο. Οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες στην εκκλησία που βρίσκεται τώρα τον φροντίζουν. (Φιλιππησίους 1:1· 1 Πέτρου 5:2) Τέτοιοι ομόπιστοι αποτελούν «ενισχυτική βοήθεια» για αυτόν. (Κολοσσαείς 4:11) Τον πηγαίνουν στο γιατρό, τον επισκέπτονται στο σπίτι του και του έχουν συμπαρασταθεί στη διάρκεια των τεσσάρων εγχειρήσεων στις οποίες υποβλήθηκε. Ο ίδιος αναφέρει: «Δείχνουν ενδιαφέρον για εμένα. Είναι πράγματι η οικογένειά μου. Απολαμβάνω τη συντροφιά τους».

Υπάρχει Αληθινή Ευτυχία στο να Δίνει Κανείς

Όταν ο Βασιλιάς Σολομών είπε ότι «καλύτερα είναι οι δύο παρά ο ένας», είχε μόλις αναφερθεί στο πόσο μάταιο είναι να αφιερώνει κανείς όλη την ενεργητικότητά του στην απόκτηση υλικού πλούτου. (Εκκλησιαστής 4:7-9) Αυτό ακριβώς επιδιώκουν με πάθος πολλοί σήμερα, έστω και αν κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσμα να θυσιάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις τόσο εντός όσο και εκτός της οικογένειας.

Αυτό το πνεύμα της απληστίας και της ιδιοτέλειας έχει οδηγήσει πολλούς στο να απομονώνονται. Κάτι τέτοιο δεν τους έχει φέρει ούτε ευτυχία ούτε ικανοποίηση στη ζωή, εφόσον η απογοήτευση και η απελπισία είναι συνηθισμένα φαινόμενα ανάμεσα σε όσους υποκύπτουν σε ένα τέτοιο πνεύμα. Σε αντιδιαστολή με αυτά, οι παραπάνω αφηγήσεις δείχνουν τα καλά αποτελέσματα που προκύπτουν όταν κάποιος συναναστρέφεται με όσους υπηρετούν τον Ιεχωβά και υποκινούνται από αγάπη για αυτόν και τον πλησίον τους. Η τακτική παρουσία στις Χριστιανικές συναθροίσεις, η υποστήριξη και το ενδιαφέρον των συγχριστιανών και η γεμάτη ζήλο δραστηριότητα στη διακονία ήταν βασικοί παράγοντες οι οποίοι βοήθησαν αυτά τα άτομα να υπερνικήσουν τα αρνητικά αισθήματα που σχετίζονται με την απομόνωση.​—Παροιμίες 17:17· Εβραίους 10:24, 25.

Εφόσον εξαρτόμαστε ο ένας από τον άλλον, είναι φυσικό να νιώθουμε ικανοποίηση όταν κάνουμε πράγματα για τους άλλους. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, του οποίου το έργο έχει ωφελήσει άλλους, είπε: «Η αξία ενός ανθρώπου . . . πρέπει να καθορίζεται από το τι προσφέρει ο ίδιος και όχι από το τι μπορεί να λάβει». Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Επομένως, ενώ είναι καλό να λαβαίνουμε αγάπη, είναι επίσης εξαιρετικά επωφελές το να δείχνουμε αγάπη στους άλλους.

Κάποιος περιοδεύων επίσκοπος, ο οποίος επισκέπτεται εδώ και χρόνια εκκλησίες για να προσφέρει πνευματική βοήθεια και έχει συμβάλει στην οικοδόμηση χώρων συναθροίσεων για Χριστιανούς που έχουν περιορισμένους πόρους, εκφράζει τα αισθήματά του ως εξής: «Η χαρά τού να υπηρετώ τους αδελφούς μου και να βλέπω τα πρόσωπά τους γεμάτα εκτίμηση με υποκινεί να συνεχίζω να επιζητώ ευκαιρίες για να προσφέρω βοήθεια. Η πείρα μού έχει δείξει ότι το να εκδηλώνει κανείς προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους είναι το κλειδί για την ευτυχία. Γνωρίζω δε ότι, ως πρεσβύτεροι, πρέπει να είμαστε “σαν καταφύγιο από τον άνεμο . . . , σαν ρεύματα νερού σε άνυδρη χώρα, σαν τη σκιά μεγάλου βράχου σε εξαντλημένη γη”».​—Ησαΐας 32:2.

Τι Ευχάριστο που Είναι να Κατοικούμε Μαζί με Ενότητα!

Ασφαλώς υπάρχει μεγάλο όφελος και πραγματική ευτυχία στο να βοηθούμε τους άλλους και να επιζητούμε τη συντροφιά όσων υπηρετούν τον Ιεχωβά. «Δείτε!» αναφώνησε ο ψαλμωδός. «Τι καλό και τι ευχάριστο που είναι να κατοικούν μαζί οι αδελφοί με ενότητα!» (Ψαλμός 133:1) Η οικογενειακή ενότητα αποτελεί ζωτικό παράγοντα στο να βοηθάει ο ένας τον άλλον, όπως φαίνεται στην περίπτωση του Μιγκέλ, του Φροϊλάν και της Άλμα Ρουτ. Τι ευλογία είναι να είμαστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλον και στην αληθινή λατρεία! Αφού έδωσε συμβουλή σε Χριστιανούς συζύγους, άντρες και γυναίκες, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Τελικά, να έχετε όλοι σας το ίδιο φρόνημα, να δείχνετε κατανόηση για τους άλλους, να νιώθετε αδελφική στοργή, να είστε τρυφερά συμπονετικοί, ταπεινόφρονες».​—1 Πέτρου 3:8.

Η γνήσια φιλία φέρνει μεγάλα οφέλη, τόσο συναισθηματικά όσο και πνευματικά. Απευθυνόμενος σε ομοπίστους του, ο απόστολος Παύλος προτρέπει: «Να μιλάτε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές, να υποστηρίζετε τους αδύναμους, να είστε μακρόθυμοι προς όλους. . . . Πάντοτε να επιδιώκετε το καλό ο ένας προς τον άλλον και προς όλους τους άλλους».​—1 Θεσσαλονικείς 5:14, 15.

Να αναζητάτε, λοιπόν, πρακτικούς τρόπους για να κάνετε το καλό στους άλλους. “Να εργάζεστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είστε συγγενείς στην πίστη”, διότι αυτό θα προσθέσει πραγματικό νόημα στη ζωή σας και θα συμβάλει στο να αισθάνεστε ευχαρίστηση και ικανοποίηση. (Γαλάτες 6:9, 10) Ο μαθητής του Ιησού Ιάκωβος έγραψε: «Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή βρίσκονται σε κατάσταση γυμνότητας και τους λείπει η τροφή που αρκεί για την ημέρα, κάποιος όμως από εσάς τους πει: “Πηγαίνετε με ειρήνη, να ζεσταίνεστε και να χορταίνετε”, αλλά δεν τους δώσετε τα αναγκαία για το σώμα τους, ποιο το όφελος;» (Ιακώβου 2:15, 16) Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι προφανής. Χρειάζεται να “δίνουμε προσοχή με προσωπικό ενδιαφέρον, όχι μόνο στα δικά μας ζητήματα, αλλά και στα ζητήματα των άλλων”.​—Φιλιππησίους 2:4.

Εκτός από την παροχή υλικής βοήθειας στους άλλους όταν παρουσιάζεται ιδιαίτερη ανάγκη ή όταν συμβαίνει μια καταστροφή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παραμένουν πολυάσχολοι ωφελώντας τους συνανθρώπους τους με έναν πολύ σημαντικό τρόπο—με το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. (Ματθαίος 24:14) Η συμμετοχή των 6.000.000 και πλέον Μαρτύρων στη διακήρυξη αυτού του αγγέλματος ελπίδας και παρηγοριάς αποτελεί απόδειξη του γνήσιου, στοργικού ενδιαφέροντός τους για τους άλλους. Ωστόσο, η παροχή βοήθειας από τις Άγιες Γραφές συμβάλλει επίσης στην κάλυψη άλλης μιας ανθρώπινης ανάγκης. Ποια είναι αυτή;

Κάλυψη μιας Ζωτικής Ανάγκης

Για να απολαμβάνουμε γνήσια ευτυχία, χρειάζεται να έχουμε κατάλληλη σχέση με τον Θεό. Έχει ειπωθεί: «Το γεγονός ότι ο άνθρωπος, παντού και πάντοτε, από την αρχή μέχρι και σήμερα, αισθάνεται την ώθηση να επικαλείται κάτι που πιστεύει ότι είναι ανώτερο και ισχυρότερο από τον ίδιο δείχνει ότι η θρησκεία είναι έμφυτη και πρέπει να χαίρει επιστημονικής αναγνώρισης. . . . Πρέπει να αισθανόμαστε δέος, θαυμασμό και ευλάβεια ώστε να διακρίνουμε την παγκοσμιότητα της αναζήτησης του ανθρώπου για ένα ανώτερο ον καθώς και της πίστης του σε αυτό».—Ο Άνθρωπος Δεν Μπορεί να τα Βγάλει Πέρα Μόνος Του (Man Does Not Stand Alone), του Α. Κρίσι Μόρισον.

Ο Ιησούς Χριστός διακήρυξε: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης». (Ματθαίος 5:3) Οι άνθρωποι δεν ευημερούν όταν απομονώνονται για παρατεταμένο διάστημα από τους άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, είναι πολύ πιο σοβαρό το να απομονώνουμε τον εαυτό μας από τον Δημιουργό μας. (Αποκάλυψη 4:11) Η απόκτηση και η εφαρμογή “της γνώσης του Θεού” πρέπει να αποτελούν σημαντικά χαρακτηριστικά στη ζωή μας. (Παροιμίες 2:1-5) Όντως, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να ικανοποιούμε την πνευματική μας ανάγκη, επειδή δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας και αποχωρισμένοι από τον Θεό. Η ευτυχισμένη και πραγματικά ανταμειφτική ζωή εξαρτάται από την καλή σχέση με τον Ιεχωβά, “τον Ύψιστο όλης της γης”.​—Ψαλμός 83:18.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Μιγκέλ: «Πέρασα περιόδους κρίσης, αλλά όταν άρχισα να συναναστρέφομαι με το λαό του Ιεχωβά, η ζωή μου άλλαξε»

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Άλμα Ρουτ: «Όταν έμαθα για τον Ιεχωβά, ένιωσα ότι μπορούσα να έχω στενή σχέση μαζί του»

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Εμίλια: «Προτού γνωρίσω την αλήθεια . . . ένιωθα ένα μεγάλο κενό»

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η συναναστροφή με τους αληθινούς λάτρεις συμβάλλει στην ικανοποίηση της πνευματικής μας ανάγκης