Μπορούν οι Εκκλησίες να Σωθούν;
«ΣΤΗ Βρετανία οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν είναι πρόθυμοι να αφοσιωθούν στον Χριστό», λέει ο Στίβεν Τιρουόμουε, ένας κληρικός από την Ουγκάντα. Πριν από 20 περίπου χρόνια, αυτός επέζησε από τις βίαιες εκκαθαρίσεις που έλαβαν χώρα στην εκκλησία του στην Ουγκάντα. Σήμερα κηρύττει σε λέσχες αντρών στο Λιντς της Αγγλίας, όπου κάνει μια δεκάλεπτη ομιλία προτού το ακροατήριό του επιδοθεί στο μπίνγκο.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού η νεοσύστατη Αγγλικανική Ιεραποστολή στην Αμερική αγωνίζεται να αντιμετωπίσει μια παρόμοια πνευματική κρίση. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τώρα το μεγαλύτερο στον κόσμο πληθυσμό αγγλόφωνων που δεν είναι μέλη καμιάς εκκλησίας και δεν έχουν πνευματικά ενδιαφέροντα», αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα της ιεραποστολής. «Εμείς οι ίδιοι γινόμαστε ο ιεραποστολικός αγρός». Απογοητευμένη επειδή απέτυχε να αναμορφώσει την εκκλησία εκ των έσω, η νέα ιεραποστολή έπαψε να ακολουθεί την παράδοση και ενώθηκε με Ασιάτες και Αφρικανούς ηγέτες με σκοπό να ξεκινήσουν από κοινού «ιεραποστολική εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Γιατί όμως Αφρικανοί, Ασιάτες και Λατινοαμερικανοί ιεραπόστολοι “σώζουν ψυχές” στις καθ’ ομολογία Χριστιανικές χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής;
Ποιος Σώζει Ποιον;
Επί τετρακόσια και πλέον χρόνια, μια σταθερή ροή ευλαβών Ευρωπαίων ιεραποστόλων ακολούθησε κατά πόδας το κύμα του αποικισμού που σάρωσε την Αφρική, την Ασία, τον Ειρηνικό και τη Νότια Αμερική. Στόχος τους ήταν να φέρουν τη θρησκεία τους στους αποκαλούμενους ειδωλολάτρες εκείνων των περιοχών. Αργότερα, οι αμερικανικές αποικίες, που υποτίθεται ότι ήταν θεμελιωμένες σε Χριστιανικές αρχές, ακολούθησαν και τελικά ξεπέρασαν τους Ευρωπαίους ιεραποστόλους ιδρύοντας τις δικές τους ευαγγελικές ιεραποστολές σε όλο τον κόσμο. Τώρα η κατάσταση έχει αντιστραφεί.
«Το κέντρο [της κατ’ όνομα Χριστιανοσύνης] έχει μετατοπιστεί», λέει ο Άντριου Γουόλς, ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου για τη Μελέτη της Χριστιανοσύνης στο μη Δυτικό Κόσμο. Το 1900, 80 τοις εκατό από όσους ισχυρίζονταν ότι είναι Χριστιανοί ήταν είτε Ευρωπαίοι είτε Βορειοαμερικανοί. Σήμερα, όμως, το 60 τοις εκατό όλων των καθ’ ομολογία Χριστιανών ζουν στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική. Ένα πρόσφατο δημοσίευμα δηλώνει: «Οι Καθολικές εκκλησίες στην Ευρώπη βασίζονται σε ιερείς από τις Φιλιππίνες και την Ινδία», και «ένας στους έξι ιερείς που υπηρετούν σε Καθολικές ενορίες στην Αμερική έχει έρθει από το εξωτερικό». Οι Αφρικανοί ευαγγελικοί στην Ολλανδία, πολλοί από τους οποίους κατάγονται από την Γκάνα, θεωρούν ότι αποτελούν «ιεραποστολική εκκλησία σε μια εκκοσμικευμένη ήπειρο». Επίσης, ευαγγελιστές από τη Βραζιλία διεξάγουν τώρα σταυροφορίες σε διάφορες περιοχές της Βρετανίας. Ένας συγγραφέας παρατηρεί: «Το ιεραποστολικό ρεύμα του Χριστιανισμού κινείται πλέον αντίστροφα».
Μαύρα Σύννεφα στον Ορίζοντα
Είναι πολύ πιθανό να χρειάζονται πράγματι ιεραπόστολοι στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, όπου επικρατεί όλο και περισσότερη εκκοσμίκευση. «Στη Σκωτία λιγότεροι από το 10 τοις εκατό των Χριστιανών πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία», σχολίασε ένα ειδησεογραφικό περιοδικό. Στη Γαλλία και στη Γερμανία πηγαίνουν ακόμα λιγότεροι. Κάποιο άλλο δημοσίευμα αναφέρει ότι, σύμφωνα με μια έρευνα, «περίπου το 40 τοις εκατό των Αμερικανών και το 20 τοις εκατό των Καναδών λένε ότι πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία». Αντίθετα, αναφέρεται ότι στις Φιλιππίνες εκκλησιάζεται σχεδόν το 70 τοις εκατό του πληθυσμού, και η κατάσταση είναι παρόμοια και σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες.
Ακόμα σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι οι εκκλησιαζόμενοι στο Νότιο Ημισφαίριο είναι πολύ πιο προσκολλημένοι στις παραδόσεις από ό,τι οι εκκλησιαζόμενοι στο Βόρειο Ημισφαίριο. Για παράδειγμα, στις δημοσκοπήσεις που γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, οι Καθολικοί εκφράζουν σταθερά όλο και μεγαλύτερη δυσπιστία για την εξουσία του κλήρου και ζητούν περισσότερη συμμετοχή των λαϊκών και ισότητα για τις γυναίκες. Απεναντίας, η συντριπτική πλειονότητα των Καθολικών στο Νότιο Ημισφαίριο υποστηρίζει τις παραδοσιακές θέσεις της εκκλησίας σε αυτά τα ζητήματα. Καθώς η λαϊκή υποστήριξη προς την εκκλησία μετατοπίζεται όλο και πιο νότια, ήδη δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μελλοντική αντιπαράθεση. Ο Φίλιπ Τζένκινς, ιστορικός και θρησκειολόγος, κάνει την εξής πρόβλεψη: «Είναι πολύ πιθανό ότι σε μια δυο δεκαετίες κανένα από αυτά τα δύο συστατικά στοιχεία της παγκόσμιας Χριστιανοσύνης δεν θα αναγνωρίζει το άλλο ως πλήρως ή γνήσια Χριστιανικό».
Έχοντας υπόψη αυτές τις τάσεις, ο Γουόλς λέει ότι ένα σοβαρό ζήτημα είναι το «πώς οι Χριστιανοί της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια εκκλησία και να εκφράζουν με γνήσιο τρόπο την ίδια πίστη». Ποια είναι η δική σας γνώμη; Μπορούν οι εκκλησίες να επιβιώσουν σε έναν διαιρεμένο κόσμο; Ποια είναι η βάση της αληθινής Χριστιανικής ενότητας; Το επόμενο άρθρο θα παρουσιάσει τις απαντήσεις που δίνουν οι Γραφές, καθώς και σαφείς αποδείξεις του γεγονότος ότι μια ενωμένη Χριστιανική κοινότητα ήδη ακμάζει παγκόσμια.
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Αυτός ο πρώην ναός είναι τώρα μουσικό καφέ
[Ευχαριστίες]
AP Photo/Nancy Palmieri