Διατηρώντας μια Ισορροπημένη Άποψι της Υπηρεσίας Μας
1 Η πνευματική ισορροπία είναι μια επιθυμητή Χριστιανική ιδιότης. Το να είμεθα ισορροπημένοι σημαίνει ότι μπορούμε να σταθμίζωμε ή να συγκρίνωμε το σχετικό βάρος, τη δύναμι, τη σπουδαιότητα ή την αξία ενός πράγματος. Με το να έχωμε ισορροπία, μπορούμε ν’ αποφεύγωμε τις παγίδες, τις ακρότητες και τα σφάλματα που επηρεάζουν δυσμενώς την υπηρεσία μας στον Ιεχωβά. Αυτό έρχεται σαν αποτέλεσμα από την απόκτησι της σοφίας που διδάσκουν οι αρχές της Αγίας Γραφής. (Παρ. 2:10-15· 3:5, 6) Η μελέτη και η εφαρμογή αυτών των αρχών μάς βοηθεί να αναπτύξωμε ‘αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωμε το καλόν και το κακόν.’ (Εβρ. 5:14) Ένα άτομο που έχει αποκτήσει καλή πνευματική ισορροπία σαν Χριστιανός αγωνίζεται για να εκδηλώση μετριότητα, ταπεινοφροσύνη, υπομονή, εγκράτεια, διακριτικότητα, πιστότητα, εγκαρτέρησι και αξιοπιστία σε όλα όσα κάνει. Ένα τέτοιο άτομο συνήθως κάνει περισσότερα πράγματα, βρίσκει μεγαλύτερη χαρά στην υπηρεσία του και εγκαρτερεί παρά τις δυσκολίες. Όλοι μας θα κάνωμε καλά να καλλιεργήσωμε αυτή την καλή ιδιότητα.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
2 Συχνά, βρίσκομε άτομα τα οποία εμπλέκονται τόσο πολύ σε κοσμική εργασία ώστε διατηρούν μόνο μια υποτυπώδη συμμετοχή στην υπηρεσία αγρού. Ποιος είναι ο σκοπός της κοσμικής εργασίας; (1 Τιμ. 5:8) Τι είναι εκείνο που δείχνει ότι έχομε χάσει την ισορροπία; (Λουκ. 12:18-21) Ποια είναι η κατάλληλη άποψις; (Ματθ. 6:31-33) Πώς μπορούμε να διατηρήσωμε ισορροπία μεταξύ των κοσμικών και των πνευματικών ευθυνών;—1 Τιμ. 6:6-8· Εβρ. 13:5, 15.
3 Η σημερινή κοινωνία θέτει μεγάλη έμφασι στις διασκεδάσεις και στις προσωπικές απολαύσεις. Αν δεν προσέχωμε, μπορεί κι’ εμείς να επηρεασθούμε απ’ αυτή την επίδρασι και να επιδοθούμε υπερβολικά σε τέτοιες επιδιώξεις. Μήπως είναι κακό να απολαμβάνωμε κάποια αναψυχή για τον εαυτό μας; (Εκκλ. 3:12, 13) Πότε προχωρήσαμε περισσότερο; (2 Τιμ. 3:4) Ποιες αρχές μπορούν να μας βοηθήσουν να αποφασίσωμε ποιο είδος ή βαθμός αναψυχής είναι κατάλληλος;—Φιλιπ. 4:8· 1 Τιμ. 4:8· Εφεσ. 5:15, 16· Λουκ. 8:14.
4 Καθώς φροντίζομε για τις πνευματικές και φυσικές ανάγκες της οικογενείας πολλά προβλήματα ανακύπτουν. Ένας πατέρας μπορεί να είναι πολύ δραστήριος στο κήρυγμα του ευαγγελίου ενώ η διαγωγή των παιδιών του δεν είναι καλή στην Αίθουσα Βασιλείας. Ή μια σύζυγος ενδιαφέρεται υπερβολικά για τη σωματική εμφάνισι της οικογενείας της ενώ δείχνει ελάχιστο μόνο ενδιαφέρον για τις πνευματικές ανάγκες της. Για ποιες δυο βασικές ευθύνες πρόκειται; (Εφεσ. 6:4· Ρωμ. 10:10) Γιατί το ενδιαφέρον για τα πνευματικά συμφέροντα της οικογενείας πρέπει να είναι πρώτο στον κατάλογο των προτεραιοτήτων; (1 Τιμ. 3:4, 5· Παρ. 10:1) Ποια καλά οφέλη προκύπτουν όταν οι γονείς είναι καλά ισορροπημένοι;—Παρ. 24:3, 4.
5 Κατά καιρούς, μερικοί δυσκολεύονται να διατηρήσουν την πρωτοβουλία που απαιτείται για να μετέχουν τακτικά και πρόθυμα στην υπηρεσία αγρού. Όταν μετέχουν στην υπηρεσία, μπορεί να αισθάνωνται σε κάποιο βαθμό ότι εξαναγκάζουν τον εαυτό τους. Ύστερα, μπορεί να έχουν την τάσι να αποθαρρύνωνται και να απογοητεύωνται λόγω κάποιας σοβαρής ελλείψεώς τους. Είναι μήπως κάτι το ασυνήθιστο να στερήται ο Χριστιανός μερικές φορές πρωτοβουλία για να κάνη το έργο που του έχει ανατεθή; (Γαλ. 5:17· Ρωμ. 7:19, 20) Το γεγονός ότι πιέζομε τον εαυτό μας είναι μήπως κατ’ ανάγκην σημείο αποτυχίας; (1 Κορ. 9:16, 26, 27) Η υπηρεσία μας στον Ιεχωβά είναι ευπρόσδεκτη αν το ελατήριό μας είναι ορθό. (Κολ. 3:23, 24) Είναι κατάλληλο να ζητούμε από τον Ιεχωβά να μας βοηθή το πνεύμα του να αναπτύσσωμε μεγαλύτερη πρωτοβουλία για να ενεργούμε σε αρμονία με το θέλημά του.—1 Ιωάν. 5:14.
6 Το μυστικό της καλής ισορροπίας βρίσκεται στο να βλέπωμε τον εαυτό μας με ειλικρίνεια, χωρίς να αναμένωμε ούτε πάρα πολλά ούτε πολύ λίγα. Είμεθα ισορροπημένοι όταν η υπηρεσία μας είναι ανάλογη με τις ικανότητές μας, τις περιστάσεις και τις ευκαιρίες μάλλον παρά να κρίνεται με βάσι τα όσα κάνουν οι άλλοι. Όταν διαπιστώνωμε ότι υστερούμε κάπου, η επιθυμία να ευαρεστήσωμε τον Ιεχωβά θα μας υποκινήση να κάνωμε το καλύτερο. Η ικανοποίησις και η ειρήνη διανοίας είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής πεποιθήσεως ότι ευαρεστούμε τον Ιεχωβά.