Κιβώτιο Ερωτήσεων

● Είναι κατάλληλο για έναν αδελφό να τελέσει την κηδεία ενός κοσμικού ατόμου που είναι διαβόητος κακοποιός;

Από καιρό σε καιρό εγείρονται ερωτήσεις σχετικά με την τέλεση της κηδείας σε περίπτωση που ο νεκρός, λόγου χάρη κάποιος συγγενής ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά, είχε πολύ λίγη ή και καθόλου συναναστροφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η Σκοπιά 1 Σεπτεμβρίου 1977, σελίδες 537–539, παρουσίασε μια ισορροπημένη άποψη σχετικά με την τέλεση της κηδείας ενός τέτοιου ατόμου.

Αν μας ζητηθεί να τελέσουμε την κηδεία ενός κοσμικού ατόμου που είναι διαβόητος για τις αδικοπραγίες του, θα πρέπει να αρνηθούμε γιατί αυτό θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του.​—Παρ. 18:3, ΜΝΚ.

Τι θα πούμε για ένα μη αφιερωμένο άτομο που έχει αναμειχθεί σε αδικοπραγία στο παρελθόν; Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ατόμου που συνέχισε να ζει μια ζωή αδικοπραγίας και εκείνου που έκανε άσχημη ζωή στο παρελθόν αλλά μεταμορφωνόταν από πνευματική άποψη και κατέβαλλε προσπάθειες προκειμένου να φορέσει τη νέα προσωπικότητα. (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:17, 20–24) Το άτομο μπορεί να μην είχε γίνει ακόμη αφιερωμένος και βαφτισμένος Χριστιανός ο οποίος να περπατάει με ευθύτητα και να έχει καθαριστεί. (1 Κορ. 6:9–11· Αποκ. 7:9, 10) Όμως μπορεί να έκανε βήματα για να αλλάξει τη ζωή του, και αυτό μπορεί να ληφθεί υπόψη αν ζητηθεί από κάποιον να χειριστεί την κηδεία του. Αν οι πρεσβύτεροι πιστεύουν ότι αυτό δεν θα διατάραζε την ειρήνη και την αρμονία της εκκλησίας ούτε θα έφερνε μομφή στο λαό του Θεού, δεν θα υπήρχε αντίρρηση να κάνει κάποιος πρεσβύτερος την ομιλία, εφόσον η συνείδησή του τού το επιτρέπει.​—1 Κορ. 10:23, 24, 29, 32, 33.