Ο Ιεχωβά μάς Βοηθούσε να “Ανθίζουμε Όπου μας Φύτευαν”

Το ζεύγος Κάσχολμ παρακολούθησε τη Σχολή Γαλαάδ το 1979. Στο διάβα των ετών έχουν «φυτευτεί», δηλαδή έχουν διοριστεί να υπηρετήσουν, στο Ζαΐρ, στο Ιράν, στον Μαυρίκιο, στη Μιανμάρ, στην Ουγκάντα και στην Τανζανία. Στη Γαλαάδ άκουσαν έναν εκπαιδευτή, τον Τζακ Ρέντφορντ, να δίνει τη συμβουλή που τους βοήθησε καθώς «φυτεύτηκαν», «ξεριζώθηκαν» και «μεταφυτεύτηκαν» πολλές φορές. Ας δούμε τι έχουν να μας πουν.

Κατ’ αρχάς, πείτε μας πώς γνωρίσατε την αλήθεια.

Ματς: Ο πατέρας μου ζούσε στην Πολωνία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και είχε δει πολλή υποκρισία στην Καθολική Εκκλησία. Παρ’ όλα αυτά, συχνά έλεγε: «Κάπου εκεί έξω πρέπει να υπάρχει η αλήθεια!» Αργότερα, διαπίστωσα ότι είχε δίκιο. Είχα τη συνήθεια να αγοράζω πολλά μεταχειρισμένα βιβλία. Ένα μπλε βιβλίο με τίτλο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή κέντρισε την προσοχή μου. Το διάβασα ολόκληρο το ίδιο εκείνο βράδυ. Το πρωί, ήξερα ότι είχα βρει την αλήθεια!

Από τον Απρίλιο του 1972 και μετά, διάβασα πολλά ακόμα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά και βρήκα απαντήσεις στα Βιβλικά μου ερωτήματα. Ένιωθα σαν τον έμπορο στην παραβολή του Ιησού ο οποίος, όταν βρήκε ένα μαργαριτάρι μεγάλης αξίας, πούλησε όλα όσα είχε για να το αγοράσει. Εγώ «πούλησα» τα σχέδιά μου να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο και να γίνω γιατρός προκειμένου να αγοράσω το μαργαριτάρι της αλήθειας που είχα βρει. (Ματθ. 13:45, 46) Βαφτίστηκα στις 10 Δεκεμβρίου 1972.

Μέσα σε έναν χρόνο, οι γονείς μου και ο μικρότερος αδελφός μου δέχτηκαν επίσης την αλήθεια και βαφτίστηκαν. Τον Ιούλιο του 1973, άρχισα την ολοχρόνια υπηρεσία. Ανάμεσα στους ζηλωτές σκαπανείς της εκκλησίας μας ήταν μια ελκυστική αδελφή με πνευματικό φρόνημα, η Αν-Κάτριν. Ερωτευτήκαμε και παντρευτήκαμε το 1975. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μέναμε στην πόλη Στρέμσουντ, έναν όμορφο, παραγωγικό τομέα στη Σουηδία.

Αν-Κάτριν: Ο πατέρας μου γνώρισε την αλήθεια προς το τέλος των πανεπιστημιακών του σπουδών στη Στοκχόλμη. Εγώ ήμουν μόλις τριών μηνών τότε, αλλά με έπαιρνε μαζί του στις συναθροίσεις και στο έργο. Στη μητέρα μου δεν άρεσε αυτό. Προσπαθούσε να αποδείξει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν λάθος. Αλλά δεν τα κατάφερε, και έτσι αργότερα βαφτίστηκε και εκείνη. Εγώ βαφτίστηκα στα 13 μου, και στα 16 άρχισα το σκαπανικό. Υπηρέτησα κάποιο διάστημα στο Ούμεο, όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας. Κατόπιν, έγινα ειδική σκαπάνισσα.

Μετά τον γάμο μας, είχαμε τη χαρά να βοηθήσουμε αρκετά άτομα να γνωρίσουν την αλήθεια. Μεταξύ αυτών ήταν η Μάιβορ, ένα κορίτσι εφηβικής ηλικίας που εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία της στον αθλητισμό και έγινε συνεργάτιδα της μικρότερης αδελφής μου στο σκαπανικό. Παρακολούθησαν τη Γαλαάδ το 1984 και υπηρετούν ως ιεραπόστολοι στον Ισημερινό.

Στους πολλούς ιεραποστολικούς σας διορισμούς, πώς εφαρμόζατε τη συμβουλή «να ανθίζετε όπου σας φυτεύουν»;

Ματς: «Μεταφυτευτήκαμε» επανειλημμένα σε καινούριους διορισμούς. Αλλά πάντα προσπαθούσαμε να μένουμε «ριζωμένοι» στον Ιησού, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να τον μιμούμαστε, ιδίως ως προς την ταπεινοφροσύνη του. (Κολ. 2:6, 7) Για παράδειγμα, αντί να αναμένουμε από τους ντόπιους Μάρτυρες να προσαρμοστούν στις δικές μας συνήθειες, προσπαθούσαμε να μάθουμε γιατί έκαναν τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Θέλαμε να κατανοήσουμε τη νοοτροπία τους και τον πολιτισμό τους. Όσο περισσότερο μιμούμασταν τον Ιησού τόσο περισσότερο νιώθαμε ότι ήμασταν “φυτεμένοι δίπλα σε ρυάκια νερού” για να ανθίζουμε όπου διοριζόμασταν.​—Ψαλμ. 1:2, 3.

Αν-Κάτριν: Για να αναπτυχθεί ένα δέντρο έπειτα από τη μεταφύτευση, χρειάζεται και το θερμό φως του ήλιου. Ο Ιεχωβά πάντοτε αποδεικνυόταν «ήλιος» για εμάς. (Ψαλμ. 84:11) Μας χάρισε μια θερμή, στοργική αδελφότητα από πνευματικούς αδελφούς και αδελφές. Για παράδειγμα, στη μικρή μας εκκλησία στην Τεχεράνη, στο Ιράν, γευτήκαμε φιλοξενία σαν αυτήν που συνηθιζόταν στους Βιβλικούς χρόνους. Θέλαμε πολύ να μείνουμε στο Ιράν, αλλά τον Ιούλιο του 1980 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τέθηκαν επισήμως υπό απαγόρευση εκεί, και μας δόθηκε διορία 48 ωρών για να φύγουμε. Διοριστήκαμε στο Ζαΐρ (που είναι τώρα γνωστό ως Κονγκό), στην Αφρική.

Όταν έμαθα ότι διοριστήκαμε στην Αφρική, έβαλα τα κλάματα. Με τρόμαζαν τα όσα είχα ακούσει για φίδια και αρρώστιες. Αλλά δύο στενοί μας φίλοι που είχαν υπηρετήσει εκεί πολύ καιρό μας είπαν: «Δεν έχετε πάει ακόμα! Δώστε μια ευκαιρία στην Αφρική και θα δείτε ότι θα σας κερδίσει». Και όντως έτσι έγινε! Οι αδελφοί και οι αδελφές είναι στοργικοί και θερμοί. Μάλιστα, όταν έπρεπε να φύγουμε από το Ζαΐρ έξι χρόνια αργότερα εξαιτίας μιας απαγόρευσης, χαμογέλασα επειδή συνειδητοποίησα ότι τώρα προσευχόμουν στον Ιεχωβά: «Σε παρακαλώ, άφησέ μας να μείνουμε στην Αφρική».

Ποιες χαρές έχετε γευτεί όλα αυτά τα χρόνια;

Ματς: Δεν μπορώ να μην αναφέρω τις θερμές φιλίες που αποκτήσαμε με ιεραποστόλους από διάφορες χώρες και εθνικότητες. Επίσης, σε κάποιους διορισμούς γευτήκαμε τη μοναδική χαρά που προκύπτει όταν διεξάγεις πολλές Γραφικές μελέτες. Κατά καιρούς, είχαμε περίπου 20 μελέτες ο καθένας. Κάτι άλλο που χαράχτηκε στο μυαλό μου είναι η αγάπη και η φιλοξενία των Αφρικανών αδελφών. Όταν επισκεπτόμασταν τις εκκλησίες στην Τανζανία, πολλοί αδελφοί μάς έδειχναν φιλοξενία «πέρα από τις δυνατότητές τους» όταν παρκάραμε την «κρεβατοκάμαρά» μας​—ένα Φολκσβάγκεν Κόμπι​—δίπλα στα σπίτια τους. (2 Κορ. 8:3) Κάτι πολύ ξεχωριστό για εμάς ήταν η ώρα που αποκαλούσαμε «τα νέα της ημέρας». Ήταν η στιγμή, στο τέλος κάθε ημέρας, που καθόμασταν οι δυο μας και συζητούσαμε για όσα είχαν συμβεί εκείνη την ημέρα και ευχαριστούσαμε τον Ιεχωβά που ήταν μαζί μας.

Αν-Κάτριν: Για εμένα, είναι μεγάλη χαρά να ζω μέσα στη διεθνή αδελφότητά μας. Μάθαμε καινούριες γλώσσες​—μεταξύ άλλων γαλλικά, λουγκάντα, περσικά και σουαχίλι​—ενώ γνωρίσαμε και διάφορους ενδιαφέροντες πολιτισμούς. Εκπαιδεύσαμε καινούριους μαθητές, αποκτήσαμε αληθινούς φίλους και εργαστήκαμε «ώμο προς ώμο» μαζί τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά.​—Σοφ. 3:9.

Επίσης, έχουμε δει εκπληκτική ποικιλία στην πανέμορφη δημιουργία του Ιεχωβά. Κάθε φορά που δεχόμασταν ένα νέο διορισμό στην υπηρεσία του, νιώθαμε σαν να πηγαίναμε ταξίδι με Ξεναγό μας τον Ιεχωβά. Μας έχει χαρίσει εμπειρίες που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να γευτούμε από μόνοι μας.

Ποιες δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει, και πώς τις χειριστήκατε;

Ματς: Στο διάβα των ετών, κολλήσαμε αρκετές τροπικές ασθένειες, μεταξύ αυτών και ελονοσία. Επιπρόσθετα, η Αν-Κάτριν χρειάστηκε να κάνει κάποιες έκτακτες εγχειρήσεις. Ανησυχούσαμε επίσης για τους γονείς μας καθώς γερνούσαν. Γι’ αυτό, είμαστε ευγνώμονες στα αδέλφια μας που ανέλαβαν την κύρια ευθύνη της φροντίδας τους. Το έκαναν αυτό πιστά με μακροθυμία, χαρά και αγάπη. (1 Τιμ. 5:4) Ωστόσο, κατά καιρούς παλεύαμε με αρνητικά συναισθήματα, καθώς θα θέλαμε να μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα για τους γονείς μας και όχι απλώς να τους στηρίζουμε από απόσταση.

Αν-Κάτριν: Το 1983, όταν υπηρετούσαμε στο Ζαΐρ, αρρώστησα βαριά με χολέρα. Ο γιατρός είπε στον Ματς: «Πάρε τη γυναίκα σου από αυτή τη χώρα σήμερα!» Την επόμενη ημέρα, επιβιβαστήκαμε σε ένα αεροπλάνο μεταφοράς εμπορευμάτων​—το μόνο διαθέσιμο​—με προορισμό τη Σουηδία.

Ματς: Νομίζαμε ότι η ιεραποστολική μας υπηρεσία είχε τελειώσει και κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ. Αλλά κόντρα στις προβλέψεις του γιατρού, η Αν-Κάτριν ανέρρωσε. Έναν χρόνο αργότερα, μπορέσαμε να επιστρέψουμε στο Ζαΐρ, αυτή τη φορά σε μια μικρή εκκλησία της γλώσσας σουαχίλι στο Λουμπούμπασι.

Αν-Κάτριν: Το διάστημα που ήμασταν στο Λουμπούμπασι, είχα μια αποβολή. Αν και δεν είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε παιδιά, η απώλεια του μωρού μας ήταν τρομερά δυσβάσταχτη για εμένα. Αλλά εκείνη την περίοδο της θλίψης, ο Ιεχωβά μάς έκανε ένα απρόσμενο δώρο. Αρχίσαμε περισσότερες Γραφικές μελέτες από ποτέ προηγουμένως. Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, οι ευαγγελιζόμενοι της εκκλησίας μας αυξήθηκαν από 35 σε 70, και ο αριθμός των παρόντων στις συναθροίσεις εκτοξεύτηκε από τους 40 στους 220. Ασχολούμασταν εντατικά με τη διακονία, και η ευλογία του Ιεχωβά μού έφερνε μεγάλη παρηγοριά. Παρ’ όλα αυτά, συχνά σκεφτόμαστε το μικρούλι μας και μιλάμε για αυτό. Αδημονούμε να δούμε πώς θα γιατρέψει ο Ιεχωβά πλήρως την καρδιά μας.

Ματς: Κάποια στιγμή, η Αν-Κάτριν άρχισε να νιώθει τρομερή κόπωση και εξάντληση. Εγώ διαγνώστηκα με καρκίνο του παχέος εντέρου τέταρτου σταδίου και χρειάστηκε να κάνω μια δύσκολη εγχείρηση. Αλλά σήμερα είμαι καλά, και η Αν-Κάτριν το παλεύει.

Έχουμε καταλάβει ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουν δοκιμασίες. Μετά τη γενοκτονία του 1994 στη Ρουάντα, επισκεφτήκαμε πολλούς αδελφούς σε καταυλισμούς προσφύγων. Βλέποντας την πίστη τους, την υπομονή τους, καθώς και τη φιλοξενία που δεν έπαυαν να εκδηλώνουν, μάθαμε πως ο Ιεχωβά έχει τη δύναμη να στηρίζει τον λαό του σε οποιαδήποτε δοκιμασία.​—Ψαλμ. 55:22.

Αν-Κάτριν: Μια άλλη δοκιμασία ήρθε όταν παρευρεθήκαμε στην αφιέρωση του γραφείου τμήματος στην Ουγκάντα, το 2007. Μετά το πρόγραμμα, μαζί με μια ομάδα περίπου 25 ιεραποστόλων και Μπεθελιτών, ταξιδεύαμε για το Ναϊρόμπι της Κένυας. Λίγο προτού φτάσουμε στα σύνορα με την Κένυα, ένα φορτηγό από το αντίθετο ρεύμα μπήκε ξαφνικά στη λωρίδα μας και μας χτύπησε μετωπικά. Ο οδηγός και πέντε αδελφοί μας σκοτώθηκαν ακαριαία. Μια αδελφή πέθανε αργότερα στο νοσοκομείο. Πόσο λαχταρούμε να ξαναδούμε τους φίλους μας!​—Ιώβ 14:13-15.

Με τον καιρό, ανέρρωσα από τα τραύματά μου. Αλλά ο Ματς και εγώ, όπως και αρκετοί άλλοι επιβάτες, υποφέραμε από μετατραυματικό στρες. Στην περίπτωσή μου, οι κρίσεις άγχους έρχονταν τη νύχτα και με ξυπνούσαν με συμπτώματα που έμοιαζαν με της καρδιακής προσβολής. Ήταν τρομακτικό. Αλλά η ένθερμη προσευχή στον Ιεχωβά σε συνδυασμό με την παρηγοριά από κάποια αγαπημένα μας εδάφια μας βοήθησαν να αντέξουμε. Λάβαμε επίσης ιατρική βοήθεια η οποία μας ωφέλησε. Τώρα τα συμπτώματα έχουν γίνει πιο διαχειρίσιμα, και παρακαλούμε τον Ιεχωβά να παρηγορεί και άλλους που ταλαιπωρούνται από κάτι παρόμοιο.

Όταν περιγράφατε πώς καταφέρατε να αντεπεξέλθετε σε κάποιες δυσκολίες, είπατε ότι ο Ιεχωβά σάς μετέφερε «σαν ωμά αβγά». Τι εννοούσατε;

Ματς: Είναι μια έκφραση στη γλώσσα σουαχίλι που λέει: «Μας μετέφεραν σαν ωμά αβγά». Όπως κάποιος μεταφέρει προσεκτικά τα ωμά αβγά για να μη σπάσουν, έτσι και ο Ιεχωβά μάς στήριζε τρυφερά σε καθέναν από τους διορισμούς μας. Πάντα είχαμε ό,τι χρειαζόμασταν και με το παραπάνω. Ένας τρόπος με τον οποίο έχουμε γευτεί την αγάπη και τη στήριξη του Ιεχωβά είναι η κατανόηση που μας δείχνει το Κυβερνών Σώμα.

Αν-Κάτριν: Θα ήθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα της τρυφερής φροντίδας του Ιεχωβά. Κάποια μέρα, μου τηλεφώνησαν ότι ο πατέρας μου στη Σουηδία ήταν στην εντατική. Ο Ματς είχε μόλις αναρρώσει από μια κρίση ελονοσίας. Δεν είχαμε χρήματα για να βγάλουμε αεροπορικά εισιτήρια και να πάμε στη Σουηδία, οπότε αποφασίσαμε να πουλήσουμε το αυτοκίνητό μας. Τότε λάβαμε άλλα δύο τηλεφωνήματα. Το ένα ήταν από κάποιο αντρόγυνο που είχε μάθει την κατάστασή μας και ήθελε να πληρώσει για το ένα εισιτήριο. Το άλλο τηλεφώνημα ήταν από μια ηλικιωμένη αδελφή που είχε μαζέψει μερικά χρήματα σε ένα κουτί με την ετικέτα: «Για κάποιον που έχει ανάγκη». Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Ιεχωβά μάς είχε δώσει τη λύση!​—Εβρ. 13:6.

Όλα αυτά τα 50 χρόνια ολοχρόνιας υπηρεσίας, τι έχετε μάθει;

Αν-Κάτριν: Έχω καταλάβει ότι πρέπει “να μένουμε ήρεμοι και να δείχνουμε εμπιστοσύνη”, γιατί αυτό είναι η δύναμή μας. Όταν θέτουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά, εκείνος κατά μία έννοια κάνει τη μάχη μας δική του. (Ησ. 30:15· 2 Χρον. 20:15, 17) Υπηρετώντας τον Ιεχωβά όσο καλύτερα μπορούμε σε κάθε διορισμό, έχουμε γευτεί περισσότερες ευλογίες από όσες θα μπορούσαμε να γευτούμε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο.

Ματς: Το κυριότερο πράγμα που έχω μάθει είναι να στηρίζομαι στον Ιεχωβά σε κάθε κατάσταση και να βλέπω πώς θα ενεργήσει εκείνος για χάρη μου. (Ψαλμ. 37:5) Ποτέ δεν έχει αθετήσει την υπόσχεσή του να το κάνει αυτό. Εξακολουθούμε να βλέπουμε πόσο αληθινό είναι αυτό στον τωρινό μας διορισμό στο Μπέθελ της Μιανμάρ.

Ελπίζουμε ότι πολλά νεότερα άτομα που θέλουν να επεκτείνουν τη διακονία τους θα γευτούν την ίδια όσια αγάπη που έχει δείξει ο Ιεχωβά σε εμάς. Είμαστε βέβαιοι ότι θα συμβεί αυτό αν αφήσουν τον Ιεχωβά να τους κάνει να ανθίσουν πλήρως, όπου και αν φυτευτούν.