Γιατί να Αυτοχαρακώνομαι;

Τι είναι το χαράκωμα;

Το χαράκωμα του σώματος με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο είναι μία μόνο από τις πολλές μορφές αυτοτραυματικής ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Κάποιες άλλες είναι τα εγκαύματα, τα χτυπήματα και οι μελανιές που προκαλεί το ίδιο το άτομο στον εαυτό του. Αν και το άρθρο αυτό αναφέρεται κυρίως στο χαράκωμα, οι αρχές που εξετάζει εφαρμόζονται σε όλες τις μορφές αυτοτραυματισμού.

Δοκίμασε τις γνώσεις σου: Σωστό ή Λάθος;

1. Μόνο τα κορίτσια χαρακώνονται.

2. Το χαράκωμα παραβιάζει την εντολή: «Δεν πρέπει να κάνετε τομές στη σάρκα σας», η οποία αναφέρεται στο εδάφιο Λευιτικό 19:28.

Γιατί κάποιοι χαρακώνονται;

Δοκίμασε τις γνώσεις σου: Ποια από τις παρακάτω δηλώσεις σού φαίνεται πιο σωστή;

Συνήθως χαρακώνεται κανείς . . .

1. για να ξεχάσει τον ψυχικό του πόνο.

2. για να αυτοκτονήσει.

Δες τι λένε κάποιες κοπέλες που είχαν αυτή τη συνήθεια.

Σίλια: «Όταν χαρακωνόμουν, ηρεμούσα».

Ταμάρα: «Εγώ το έβλεπα σαν διέξοδο. Προτιμούσα να πονάω σωματικά παρά συναισθηματικά».

Κάρι: «Μισούσα τη θλίψη μου. Κοβόμουν, λοιπόν, για να πηγαίνει το μυαλό μου στο σωματικό πόνο, και έτσι να ξεχνάω τον ψυχικό».

Τζερίν: «Κάθε φορά που χαρακωνόμουν, σχεδόν έχανα την επαφή με την πραγματικότητα, και τα προβλήματά μου φάνταζαν πολύ μακρινά. Ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα».

Αν έχεις και εσύ αυτό το πρόβλημα, πώς μπορείς να το ξεπεράσεις;

Ένα σημαντικό βήμα για να τα καταφέρεις είναι η προσευχή στον Ιεχωβά Θεό. Η Αγία Γραφή λέει: «[Να] ρίχνετε κάθε ανησυχία σας πάνω του, επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εσάς».—1 Πέτρου 5:7.

Δοκίμασε το εξής: Ξεκίνα με σύντομες προσευχές, λέγοντας απλώς στον Ιεχωβά: «Χρειάζομαι βοήθεια». Με τον καιρό, θα σου είναι πιο εύκολο να ανοίγεις την καρδιά σου στον “Θεό κάθε παρηγοριάς” και να του λες πώς νιώθεις.—2 Κορινθίους 1:3, 4.

Η προσευχή δεν είναι ψυχολογικό δεκανίκι. Όταν προσεύχεσαι, ο ουράνιος Πατέρας σου ακούει αυτά που λες, και εκείνος έχει υποσχεθεί: «Θα σε βοηθήσω. Ναι, θα σε κρατήσω γερά με το δεξί μου χέρι της δικαιοσύνης».—Ησαΐας 41:10.

Επίσης, πολλά παιδιά που αυτοτραυματίζονταν ένιωσαν καλύτερα όταν μίλησαν στους γονείς τους ή σε κάποιον έμπιστο ενήλικο. Δες τι είπαν τρεις κοπέλες που το έκαναν αυτό.